Hoewel Ben Schaafsma zijn vrouw al dertig jaar denkt te kennen, vindt hij het nog steeds moeilijk om een cadeau voor haar te kopen. Na lang dubben valt de keuze op twee boeken, één over design en de ander over architectuur. „Inpakken alstublieft, het zijn cadeautjes”, zegt hij vastberaden bij de kassa. „Natuurlijk”, antwoordt de medewerkster, „voor een man zeker?”
“Nee, eigenlijk niet, die man twijfelt nog altijd, dat moet een goed huwelijk zijn.”
Ja en als je dan niet stevig in je schoenen staat ga je een boekje over haken en breien halen. Of 50 tinten grijs. Onze Bertie merkte instemmend op: “Sommige mannen doen dat. Die denken aan moeders gebreide sokken” Wat zo’n NRC-ikje – want daarover hebben we het – al niet los kan maken. Klare taal sloeg met een tweetrapsraket toe: “Altijd al plank voor zijn hoofd of meer interesse in zijn ‘business-model’!” schreef ze eerst. Maar een paar minuten later gaf ze zichzelf het antwoord, en dat was er eentje dat mij deed schateren. Maar ja, dat ben ik dan weer. “Nee, eigenlijk niet, die man twijfelt nog altijd, dat moet een goed huwelijk zijn.”
Bas van Vuren, aangenaam 