De man van kakmadam Lucienne van Mierlo is achtendertig jaar huisarts geweest en nu in goede doen. Hij gaat in een trainingspak met de bekende strepen en een baard van een paar dagen naar de markt. Want Lucienne vindt dat hij met die baard op Sean Connery lijkt en hij doet zijn vrouw graag een plezier. Zijn favoriete kraam is die van de aardappelboer. Daar komt een dame naast hem staan. Die vraagt of hij vroeger ook marktkoopman is geweest. De man ontkent en vertelt dat hij huisarts is geweest. “Even valt er een stilte”. Waarom dan, en waarom even, en waarom valt zoiets? Maar goed, dan presenteert de onbekende vrouw de pointe van het ikje (want dat is het): “Dat is ook een mooi beroep”.
Geborneerde NRC-lezer ontmoet normaal mens
Geborneerde NRC-lezer ontmoet een normaal mens. De ikjes in deze categorie zijn op vele vingers van vele handen te tellen. Maar het mag van De Schrijvende Rechter (DSR) ook de categorie van “Oeverloos Geouwehoer” heten. En ook van Pawi mocht het ikje direct de prullenbak in. Het was erg jammer dat de ikjesweek daarmee vorige week moest beginnen. En veel beter werd het niet.
Lees verder “Oeverloos geouwehoer (303)”
Bas van Vuren, aangenaam 