Het ikjesverval schrijdt voort. Dat is niet anders en ook helegaar niet erg. After all, het is al een rubriek van een jaar of tien oud. Op een gegeven moment is de lol eraf, is de inspiratie op, willen lezers wat anders gaan doen. Alleen de verstokte publiciteitsgeilaards blijven over, en een enkeling die onder een steen heeft geleefd en voor wie het de eerste keer is.
Wat je dan ook gaat krijgen: de reacties drogen op. Dat houdt gelijke tred met de neergang van het basismateriaal. Aanvankelijk niet, want juist slechte ikjes laten de pennetjes vlammen. Maar teveel slechte ikjes, en altijd op dezelfde manier slecht, zorgen ervoor dat de criticasters hun eigen kritiek beu gaan worden, want ze kunnen het niet meer origineel formuleren. Wat een ellende allemaal.
Laat me maar uitrazen (248)
Ikjes en andere dingen die gebeurden