“Over de ikjes kan ik niet onverdeeld positief zijn, ze lijken als vaker bijeengeharkt uit gezinsdagboeken. Of in elkaar geknutseld.” Dat was het ongezouten oordeel van Bertie vorige week over de ikjes, jullie kennen ze wel, die lezersanekdotes van de achterpagina van de NRC. Het zal je maar gezegd worden, maar het was een waar woord. En die mogen gezegd worden. Hier wel. En hier worden ze ook vakkundig besproken, die ikjes, hoewel ze naarmate ze slechter worden steeds vaker ongefileerd blijven.
Bas van Vuren, aangenaam 