Schijtbekreiger op kalenderblaadje gevonden (109)

De schijtbekreiger blijkt echt te bestaan. Nee, ik kende het goede beest ook niet, hoewel ik qua vogelkennis niet voor de baardmannetjes onderdoe, vooral niet voor die ene die ook kan dichten. Voormelde reiger hangt ergens in een museum, op een kalenderblaadje uit 1904, en werd getekend door Theo van Hoytema. Het is nog een mooi beestje ook. Van die dingen leer je op dit blog van de reageerders, in dit geval van de erudiete Pawi. De reageerders maken hier een kleine 10% uit van de lezers en we zijn keiblij met ze. Want ze reageren.  In het onderstaande volgt weer het gebruikelijke weekoverzicht van alles wat er hier wel en niet is gebeurd. 

Soms hebben onze reageerders het over onbelangrijke zaken, zoals Wilders, de Palestijnen, de UWV, kringloopwinkels en ziekenhuisopnames, maar vaker gaat het over wezenlijke zaken.

Bijvoorbeeld dat er een merel is die al in januari de tuin van – alweer, maar dat is toeval – Pawi onveilig maakte. Januari! Temidden van de opduikende en opbloeiende sneeuwklokjes, narcissen en krokussen begint meneer eventjes zijn territorium alvast af te bakenen, alsof er nog geen Elfstedentocht moet komen, het moet toch niet gekker meer worden vandaag de dag. De eikel. De betaversies van zijn melodietjes probeert hij ook nog doodgemoedereerd uit op zijn publiek. Om misselijk van te worden. Echt.

Maar ja, wat moet je als de ikjes niet overhouden? En als vooral de commentaren op de ikjes bijna stilvallen? En als het een misschien met het andere te maken zal hebben? Dan verschuift zo’n gesprek gaandeweg naar de werkelijkheid, die er ook buiten de achterpagina van de NRC wel degelijk is.

… ineens had iedereen het over muziek.

Muziek bijvoorbeeld, ineens had iedereen het over muziek. Het begon met Luvienna die een videclipje van Elle King plaatste met een opwekkend deuntje en een roedeltje onsmakelijke mannen. Tekst gaat onder de video gewoon door, kom zeg, we zijn net begonnen.

Zie je wel? Nou, toen had je dus wel de rapen gaar en kwam er heul veul muziek los van ons reageerdersvolk: de Kinks, Carol King met het mooie “You’ve got a friend” van de inmiddels keikale James Taylor (google dit allemaal even lekker zelf, ik ben Gekke Gerritje niet), Little Eva, Left Side (van de Locomotion), Conny Froboess, De Spelbrekers, Jefferson Airplane, Anneke Gronloh, Mozart, Beethoven, Bach, Frank Zappa, Händel, Edwin Rutten, Darwin, Grace Slick en Paul Kantner (de laatste moge in vrede rusten, misschien wat anderen in dit rijtje ook al wel, zie ook daartoe nu zelve even wikipedia).

Huiszeloot Van Dale floot weer zijn vertrouwde wijsje over de gemiddelde leeftijd van de lezers alhier (alsof dat bij het Journaal anders is!). Maar nee, tegen Annechien durft hij niet tekeer te gaan. Zijn 100e reactie leverde hem dus geen vermelding laat staan een lepeltje op. Volledig in de vergetelheid met die vent (m/v)! Jammer was het wel dat de riposte van Ad Hok niet de 100^e reactie was, daar had een keigrote lepel tegenover gestaan: “Over geboortedata hoeven we niet moeilijk te doen. Ik ben bereid de mijne hier te posten, zodra hij mij te binnen schiet.”

Een relatief nieuwe en een relatief ouwe reageerder deden beiden van zich spreken. De nieuwe tooide zich met een dito nieuw plaatje. Onze geliefde Bertie, want over haar hebben wij het, was ineens blond, en ze introduceerde wat termen uit haar jeugd: doodloof, kassieskirrel en kontkrummeltje. Anderen voegden daar “hap spreeuw” en een hele website aan toe.  Mooi toch dat zo’n A. Dapie Community iemand zo snel in de harten sluit.

 

Heer Rozenwater ging onverstoorbaar door met het Delen van Mooie Dingen in zijn Kunstrubriek. We zagen wat Chineesjes, een opwindklokje in de vorm van een haasje (“horlaasje” volgens Lummel), een kat met een mevrouw eronder (“Wat heb ik nou aan me reet hangen” liet Lummel, alweer hij, de kat vragen), en nog zo wat vreemde plaatjes. Ons Roosje maakte de week magistraal af met een zeldzame zondagse video. Tekst loopt eronder nog keilang door.

Onze Plopje perstte er nog een paar grafgedichten uit en zond een fotootje in van zijn Droste-kater Kareltje, die innig tevreden naar zijn eigen beroemdheid op deze site staart. Daar gaan we nog veel van horen, die kater, wat ik jullie brom. “Dood heb ik hier toch zorgen en vrees het allermeest dat jij vandaag of morgen al mijn gerijmels leest”, dichtte zijn baasje. Dat was nummer XXXIII.

Waren er dan helegaar geen noemenswaardige ikjes vorige week? Tuurlijk wel gekkies. Er was er eentje – “Mr. Robot” – van Gijs Molsbergen over een multi-taskende echtgenote, waarvan Mopperkont opmerkte dat het erg te betwijfelen viel of die in het intro ter sprake zou komen. “Nee, komt die niet!” wist blogbaas dezes zeker. Fons Burgers schreef over een havik die sneller vloog dan zijn auto reed.  “En met een klap reed ik tegen een boom aan: Bons Fongers!” maakte Lummel ervan, onze sympathieke man in Frankrijk voor wie humor net als zijn gerechten niet bizar genoeg kan zijn.

Eduard Pijl schreef over een toastjessmerende gastheer die zich erover beklaagt dat er tegenwoordig zoveel mensen met een burn-out rond lopen. “Hij vraagt zich dan ook af wat er toch mis is met al die mensen. Als inmiddels het zoveelste crackertje in stukken breekt als hij de, kennelijk te harde, kaas erop probeert te smeren, flikkert hij het crackertje met geweld op het bord terug, gaat helemaal uit z’n dak en vloekt de hele boel bij elkaar.” Mooi Eduard, we zien het voor ons en dat vinden we leuk.  Jaap Bellaar Spruyt schreef over een “klein wit plastic tankje met rode dop en roze etiket”. Tja, ketjap manis ging erin en zijn dochtertje van drie mocht het niet hebben.

Corné Boot deed lollig over een bonnetje en Fred Teeven, ergens in een Haagse espressobar. De clou van het geheel was echter niet meer dan dat hij, Corné Boot, daar ook was. Verder trakteerde er ergens een stageaire op bonbons, niet vanwege een verjaardag of iets anders heugelijks, maar “omdat de bonbons tegen de houdbaarheidsdatum zijn.” Dank je Gerard van Dorth, heb je de advertentie van Jiskefet gezien? Gewoon proberen.

Nick Muller deed een stout ikje over she-males, en misbruikte daar zijn bejaarde buurman voor. Onze reageerders trapten er echter niet in. Pawi: “Alleen geloof ik geen woord van het ikje, dwz, ik geloof niet dat de inzender dit zelf heeft meegemaakt.” Ilona: “Nee hoor, Pawi, ik geloof er ook geen ene dinges van (…) En dan komt er zo’n slappe clou uit. Nog te slap voor een moppentrommel.” En wij ons maar stilletjes afvragen of dat van dat slappe intended was of niet? Hoe het ook zij, ook blogbaas dezes trapte er niet in en plaatste geen bijpassende illustratie, jekkie-bah-nog-eens-aan-toe-zeg.

Dan komt nu de standaardafsluiting, te weten: doe mee en ga nu gauw zelf proberen om wat ikjes te lezen, ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Of stuur een ikje naar de krant, je vindt vast het formulier wel ergens op het internet. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Mag met een fantasie-emailadres. Voor je het weet, kan jouw keigrappig of keiinteressant citaat volgende week ergens opduiken als een hoogtepunt van deze week. Nounou, da’s wel effe heftig hoor.

Alle 100 afleveringen van de historische rubriek waarin stelselmatig alle hoogtepunten van de afgelopen weken werden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen. Ja, dat waren tijden.

Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.

Featured image (helemaal hierboven) is gemaakt door Joanna Kosinska die hem bereidwillig afstond aan die fijne site unsplash.com. Daar moet zo langzamerhand een lepeltje naar toe.