Beer poept bessen (141)

“Een aantal jaren geleden waren we in Denali National Park in Alaska. Voor ons geen stevige stappers, maar een comfortabele bus van waaruit wij veel natuurschoon hebben gezien. Op een gegeven moment kwam deze reusachtige grizzly beer op ons af. De beer liep langs de bus en deed langs de weg, vlak onder ons raam, zijn behoefte. Veel rode bessen gegeten, kennelijk.”

Het zal je maar gebeuren. Nou, onze geliefde reageerder Ad Hok gebeurde het. En hoe *huiver icoontje* Dat je de tegenwoordigheid van geest hebt om op zo’n moment de camera te pakken. Heel apart. Zie dat keuteltje vallen. Verser kan het niet. En dat allemaal uit de buik en darm van de beer, we willen het niet weten wat voor zooi het daarin is. En hoe het stinkt. Laat staan hoe een stevige boer ruikt van zo’n beer. Dan ben je blij dat een bus ramen hebt.  Ja die Hok neemt het ervan. Wil je het er ook van nemen? Boek dan hier jouw trip naar het park, zo ver is het niet weg.  Wij gaan hier intussen gewoon verder met ons suffe leventje.

Vroege Vogels maar dan zonder tjingeltjangel kamermuziek

De site stond vorige week in het teken van de natuur en van de dieren die daarin krioelen en vrolijk zijn. Zo was er een ikje van Jelis van Dolderen over het dubbele glas dat ze in haar appartement midden in een bosrijke omgeving liet aanbrengen. Geweldig voor het energieverbruik, voor het milieu, voor het lekker elitair opscheppen, maar ook voor de geluidsisolatie, zo zei een snuggere glaszetter. Om zich heen kijkend in de bostuin zei hij bedremmeld: „Maar je hoort hier natuurlijk alleen de vogels…” Om dapper te vervolgen: „Nou, die ben je dan ook kwijt.”

Alsof je die vogelgeluiden vanuit de huiskamer beluistert, gewapend met een afstandsbediening. Vroege Vogels maar dan zonder tjingeltjangel kamermuziek. Er is toch niets zo prettig dan de balkondeuren wijd open te zetten en onthaald te worden op getjitter en getjatter? En dan snel huiverend naar binnen naar het geknisperknasper van de open haard. Blijven zetten dus dat dubbele glas, ook in bosrijke omgevingen.

De kat van Anne-Sophie Bruylants was in de achillespees gebeten. De wond was “miniem” volgens de in allerijl geraadpleegde veearts. “Hij lijdt aan een gekrenkt ego, mevrouw” voegde de geinponem er nog aan toe, terwijl A.S.B. in katzwijm lag. Zij dacht immers aan een “nakende dood”. Tja, dat heb je weleens.

Het ikje leidde tot de aloude kat-honddiscussie. Zelf ben ik zoals bekend prokat. Want “honden zijn de laag-opgeleide tokkies in het dierenrijk, katten de hoog-opgeleide intellectuele elite die naar DWDD en Pauw kijkt.”

Klare taal verklaarde totaal “anti-kat” te zijn, “uit hart en ziel”.  Zij bekritiseerde de fijnbesnaarde hoogopgeleide kattenliefhebber die zijn lieveling overdag loslaat en haar uitwerpselen laat dumpen op een vaste plek bij de buren. Terwijl de hond van tokkie meestal in het park wordt uitgelaten op vaste plaatsen. En de modale tokkie is volgens haar voorzien van een speciaal zakje om het ongerief op te vangen.

Het weerwoord liet niet lang op zich wachten: “De kat bedekt na gedane zaken zijn droge keuteltjes netjes onder een laagje zand. De hond loopt weg van zijn smerige smurrie. Na mij de zondvloed, laat die kinderen maar lekker uitglijden, laat die gore bolus maar lekker dampend stinken op de stoep van een nette winkelstraat. De kat staat geeuwend op als baasje thuiskomt en dan komt ze soms wel en soms niet even een kopje ter begroeting geven. De hond staat al een half uur kwijlend tegen de deur te springen en rijdt als een tochtige hengst tegen het been van baasje aan.”

Bertie zat meer aan de kattenkant, minder aan die van de “goudvissen, guppies, hamsters, cavia’s, kip, konijnen, salamanders/hagedissen, en weetikveel welk gespuis er binnen gebracht werd.” Ze draafde door toen ze dacht te weten dat katten “altijd mooi” zijn. Iets wat onder deze link genadeloos wordt gelogenstraft.

Luviennas heerlijk snedige commentaar: “Dat ze de hele wereld hebben moeten afreizen om 30 lelijkerds te vinden zegt voldoende over de schoonheid van het kattendom.” En ze verklaarde “honden zijn heerlijke lieverds, trouw tot voorbij de dood, houden meer van je dan jij van jezelf.” 

Pawi’s eerste kat (en meteen de laatste) luisterde “alleen maar naar haar het etensbakje als dat gevuld werd”. En nu is ze dus voor de hond. “Lieve trouwe metgezel, voelt verdriet aan en troost, is altijd blij je weer te zien, maakt grapjes (…) Loopt voor je uit maar kijkt vaak om, om te zien of je hem nog bijhoudt …”  Ad Hok had zoals wel vaker het laatste woord met een droog “Ik heb die controverse tussen honden- en kattenliefhebbers nooit begrepen. Je kunt toch van allebei houden. Hetzelfde geldt voor The Beatles en The Rolling Stones.” Hopen dat Trump deze wijze man in zijn team opneemt, ja, dat meen ik. We gaan anders echt teveel oorlogen en ander ongemak tegemoet.

In de nieuwe aflevering van Pawi’s reisverhaal, waarin ze zich dit keer afvraagt of Roemenië niet het land van forten en kastelen is, ging het over het kasteel van Hunedoara, gerestaureerd met steun van de Europese Unie, laat Wilders het maar niet horen. Over fort Alba Iulia, nee niet lulia zoals sommigen abusievelijk lazen, het is een hoofdletter I (ie!). Van Julia. Het witte kasteel van Jula, wat die i erin doet zullen we wellicht nooit weten. En het ging over Kasteel Bran, een toeristenval, omdat het zogenaamd het kasteel van Dracula zou zijn. In de volgende aflevering, zo kondigde zij al aan, gaat het over beren en wolven die er niet meer zijn, in de Karpaten. Dus dat belooft nog wat. De foto’s waren opnieuw uitzonderlijk mooi.

Wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek gaan meedoen? Ga dan eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen.

Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com of bij mij zelve: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.

Auteur: Bas van Vuren

Schrijver - Rijmer - Kijker - Stemacteur - Figurant - Kent beroemde mensen - Maakt liedjes - Doet iets met #ikjes - Want ja - Je moet toch wat Toon alle berichten van Bas van Vuren