Netjes vloeken en normaal doen (142)

Of men ook netjes kan vloeken, dat was het onderwerp van de dag. Welke dag? Een dag ergens in het verre verleden, toen Joop Braakhekke nog leefde en een heleboel andere mensen ook. Een van die dagen die doorgaans volgen op een weekoverzicht. In dit geval op dat van een paar weken geleden.

Grof vloeken, da’s niet moeilijk. We zien het elke dag. Vul nu zelf in waar jij het elke dag ziet. Maar netjes vloeken, da’s lastiger. Het vereist creativiteit en taalgevoel. Een oom van me placht bijvoorbeeld hartgrondig “fietsenrek” te zeggen terwijl hij eigenlijk “viezerik” bedoelde. Dat laatste mocht hij van zijn moeder, mijn oma, niet zeggen.

Berties moeder was zo vreselijk netjes dat ze het over een “gemoed” (borsten) had, “camisole” (hemd) en “poepje” (wind). De schoonmoeder van Luvienna had het over de “voorbibs”. Bertie zou daar allang blij mee geweest zijn, bij haar thuis heette het betreffende lichaamsdeel gewoon niks.

Ad Hok is wat vrijzinniger, anderen zeggen fantasielozer opgevoed, een “scheet” heette gewoon een “scheet” zo verklaarde hij. Men kent voor dit verschijnsel ook wel de variant dat “iemand zijn poeperdje” heeft gebruikt. Of “wie het het eerst vernemt, heeft ’t achter in ’t hemd” zoals ze bij de Luviennas zeiden, of het curieuze “eerste geruikt, gatje gebruikt” in huize Bertie.

“So Waudan, kreig je een fax uit Darmstadt?”

Het vaste vervolg van deze luchtige handeling werd in huize Van Vuren eufemistisch met “een trui breien” aangeduid. En je kunt deze bezigheid in Duitsland ook met het smerige “ik ga een ei leggen” aankondigen. Ad Hok preciseerde de zaak door te vermelden dat het over een “bruine” trui ging. Luvienna ging daar dik overheen met een citaat van Haagse Harry die tegen zijn Duitse herder placht te zeggen “So Waudan, kreig je een fax uit Darmstadt?” “Stos”, zo gooide Bertie het over een andere boeg, is verbeelding, verwaandheid, inbeelding.

Zo zie je maar weer, je leert elke dag bij op de site “Bas van Vuren, aangenaam”. En da’s hier en dat komt goed uit. Want ik heb net een stukje geschreven, dat je nu gaat lezen.  Dan heb ik het tenminste niet voor de kat z’n achterkut gedaan.

“Ik raakte in dat museum in gesprek met een Russin …”

In deze verslagperiode verscheen bijvoorbeeld het achtste en tevens laatste deel van Mopperkonts leerzame fietsverhaal. Hij pedaalde daarin heel Maleisië en Thailand door, stukkie Filipijnen en Indonesië erbij, stopte even in Singapore om een stukje kauwgom van zijn terreinbanden te bikken en zijn avonturen zijn allemaal hier na te lezen. Klik en kijk bijvoorbeeld hoe dit afloopt:

“Ik raakte in dat museum in gesprek met een Russin die met haar vriend liftend een wereldreis maakte. Zij vroeg me of het voor een soloreiziger niet vreselijk ongezellig is om geen reiservaringen te kunnen uitwisselen met een ander. Ik moest dat beamen, maar zei dat dat voor mij geen reden was om thuis te blijven.”

Een rustig en waardig einde, vond Bertie. Ze had het over het hele feuilleton. Een fijne en bevredigende afsluiting van een fraai reisverhaal, vond Luvienna. Prachtig slot van een boeiende fietsreis, zo concludeerde ook Klare taal. En verder veel stil applaus van honderden lezers die het feuilleton blijkens hun klikgedrag vele malen lazen, herlazen en deelden.

Aardige ikjes

Er waren heel aardige ikjes de afgelopen paar weken. Blader vooral rustig even terug, ze zijn dikgedrukt in de reacties te vinden.

Die van Ferry Franssen bijvoorbeeld. Hij fantaseerde een hartstochtelijk liefdesverhaal tot en met het huwelijk en kinderen met een meisje in de trein, waarvan hij het nodig vond te vermelden dat ze van Nederlands-Marokkaanse afkomst was. Ikjes waarin NRC-lezers normaal doen tegen en over allochtonen zijn in. De elite buigt zich welwillend voorover. Nog even en de aalmoezen vliegen uit de vensters van de Aerdenhoutse villa’s. Maar volgens Pawi was Ferrys stukje misschien wel een verkapte contactadvertentie. Zou zomaar eens kunnen. Want mooi en lief en sexy kunnen ze zijn, hoor, die meisjes. Vooral die van Nederlands-Marokkaanse afkomst.

Ook die van Bram van Laarhoven mocht er zijn. Zijn meisje van Nederlands-Marokkaanse komaf? Nee, zijn ikje natuurlijk, lieve begrijpend-lezende lezers (hoi Annie niem!). Met zijn leerlingen uit de brugklas had Bram het de hele week over het afronden van decimale getallen gehad toen plotsklaps op vrijdag zijn oma overleed. Toen hij de klas vertelde dat ze 96 jaar oud was geworden en over een paar weken jarig zou zijn geweest, riep er een snuggerdje dat ze afgerond dus 97 was geworden. In feite dus 100, dacht ik, maar goed, ik ben volwassen.

Cécile de Rijk scoorde met een fraai tijdsgewrichtsikje. Daarin vraagt een dame in de boekenwinkel naar “een boek met iets over succes of succesvol zijn.” Op de vraag van de verkoper of het moet gaan over succesvol werken, koken of leven, antwoordt ze met een zucht: “Ach ja, natuurlijk! Eh…, leven, ja, doe maar succesvol leven dan.”

Letterzetter is back! De wonderbaarlijke opstanding van onze kwaliteitsblogger, die ineens van het internet verdween na een blog of twee over zijn hartproblemen, werd uitbundig gevierd. “Fijn weer eens van je te horen, blijde verrassingsicoon!” zei Klare Taal bijvoorbeeld. Zowel op Letterzetters eigen site als alhier werd immer eerst voorzichtig en gaandeweg verontruster door deze en gene naar zijn welbevinden gevraagd, maar het bleef angstaanjagend stil. Kan ineens gebeuren, dat een blogger er zonder boeh noch bah van tussen springt. Maar gelukkig niet dus. Aan scherpte heeft de goede man in ieder geval niets ingeboet. “Het sneeuwt” riep hij uit. En zo was het. En nog. Lees zijn come back blog alhier. 

Mopperkont bleef stug zijn kwaliteitsmuziekjes plaatsen. En niet te vergeten, hij is het die hier tegenwoordig de ikjes verzorgt. Met een enkele uitvaller. Maar het liefst luistert onze vriend toch naar kwelende mannen- en vrouwenstemmen. Zoals eergisteren, toen hij ons verwees naar de radio, waar het Oratorium El Nino van John Adams op werd gedraaid. Het hele ding staat nu op de link. Doe nou maar. Klik erop. Gun het jezelf. Geen afleidende beelden, geen hijgende boezems, geen stressende strijkers, geen uitpuilende ogen. Gewoon lekker luisteren en intussen verder lezen. Of niet en dan is het ook goed.

Kerstverhaaltjes van Bertjens, van harte aanbevolen

Of je gaat elders buurten natuurlijk. Bijvoorbeeld op Bertjens. Een hele serie Kerstverhaaltjes aldaar, de een nog mooier dan de ander.

“Ze ziet hem langs de ruiven lopen; met aandacht geeft hij de konijnen hun portie, strooit wat voor de kippen. Strijkt koerend langs de duiventil. Hij hoeft niets te slachten dit jaar. Noch ervan te eten. Papa zal een vredige kerst hebben.” Bron: Kerstverhaaltje 1. 

Of Kerstverhaaltje 2 waar een engeltje dolverliefd omlaag zweeft om ene Bas het hof te maken. Maar aldaar aangekomen … nee, aan spoilers doe ik niet … lees het zelf op de klik onder het tweede woord van de vorige zin.  Het nieuwe layout laat de links wat subtieler zien, daarom worden ze weleens gemist. Geeft niet.  Vind ik dan weer, gek mannetje dat ik me d’r eentje ben.

En dan te bedenken dat het feestvarken zelve, Bertie, jawel, dit allemaal pas vanavond leest. Want ze had het druk vandaag en een telefoon met een geheim nummer. Maar oh, wat zal ze vanavond na het eten als de afwas aan kant is en ze lekker even achter de pc kruipt *bloosiconen* …

Bij de buren intussen gaat het goed met de beheerders van de moslim dating site, die ongestoord hun gang kunnen gaan, en bij de andere buren is er – oh, hoe origineel – een Reageerder van het Jaar Verkiezing aan de gang. Nog even meestemmen? Google op Heer Rozenwater, zoveel zijn er niet.

Wil jij deze week ook actief aan deze leuke rubriek op deze leuke site gaan meedoen? Ga dan eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die leuke krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres. Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Je kunt alle leuke afleveringen van deze rubriek elders op dit blog raadplegen. Vooral een aanrader als je er even tussenuit bent geweest. Zoals Letterzetter, Plopje, Indra en Timmerark of hoe heet die vent ook al weer.

Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com of bij mij zelve: bas.vanvuren@gmail.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. Moge alle levende wezens gelukkig zijn. Ja, jij ook.