Het ikjesverval schrijdt voort. Dat is niet anders en ook helegaar niet erg. After all, het is al een rubriek van een jaar of tien oud. Op een gegeven moment is de lol eraf, is de inspiratie op, willen lezers wat anders gaan doen. Alleen de verstokte publiciteitsgeilaards blijven over, en een enkeling die onder een steen heeft geleefd en voor wie het de eerste keer is.
Wat je dan ook gaat krijgen: de reacties drogen op. Dat houdt gelijke tred met de neergang van het basismateriaal. Aanvankelijk niet, want juist slechte ikjes laten de pennetjes vlammen. Maar teveel slechte ikjes, en altijd op dezelfde manier slecht, zorgen ervoor dat de criticasters hun eigen kritiek beu gaan worden, want ze kunnen het niet meer origineel formuleren. Wat een ellende allemaal.
Nee hoor, hij gaat hem dissen
Goed, Lex van Merle schreef over zichzelf dat hij een vitale man is (85 jaar). Fijn. Gefeliciteerd, Lex. Maar wacht, hij wilde kwijt dat hij nog elke dag de krant zonder stok vanaf de deurmat oppikt. Ouwe lul dat hij me d’r eentje van ons is. De krant lees je toch digitaal, man! Oh, daar is zijn leesbril niet op berekend en hij heeft geen geld om een nieuwe te kopen. Gelukkig bezorgt de NRC nog in zijn dorp of stad, hoewel hij bijna de enig overgebleven abonnee van de papieren krant is. Nog even en de krant wordt met de fanfare en een plakje cake aan de deur bezorgd. Maar is Lex daar blij mee? Wil hij de bezorger eens in het zonnetje zetten? Nee hoor, hij gaat hem dissen, omdat de goede jongen de krant niet helemaal door de bus duwt. Man man. Teveel eer dit. Dag Lex, prettige week nog, als je dit leest tenminste, zal wel niet.
“Als ik die bezorger was zou ik hem vanaf morgen keihard naar binnen stuiteren, “da’s voor je ochtendgym ouwe” door de brievenbus schreeuwen en gierend wegscheuren op mijn brommer. Gewoon, omdat dat ook weleens lekker is,” zei een blogbeheerder die verder anoniem kan blijven. En Bertie vermoedde dat Lex niet echt een narrig kereltje is, maar het speelt. We zullen het nooit helemaal zeker weten.
De dochter van Jochem Vlemmix met twee emmen fluistert ’s nachts “pappa” met twee peeën door de babyfoon. Om papa niet wakker te maken vermoedelijk. Het stond de volgende dag al in de krant. En voor pap zelf is het schattig, vond Bertie.
Volgens Ad Hok lag het aan haar “bips”
Een zekere Paulien Lammers raakte in extase bij de aanblik van een stucadoor die bij haar om 7 uur naar binnen stapte. Zelf was ze nog in haar nachtjapon, maar de man keurde haar geen blik waardig. Spierwitte kleding had hij aan. Donkere krullen. Grote lach. Ja Paulien, volgende keer beter. Had je je krulspelden maar uit je haar moeten halen. Volgens Ad Hok lag het aan haar “bips”, maar of dat de achter- of voorbips was daar kwamen we niet uit.
Hans Togtema deelde een ezelsbruggetje van zijn zoon om het Franse woord voor zuster te onthouden. “Soeur“, zeurend zusje. Goh. We hadden er tientallen van Lummel verwacht, maar die had het ergens anders druk mee. Ad had dan weer een ezelsbruggetje voor een Frans neefje dat Nederlands leerde, dans cul voor merci. Verzonnen denken we zo maar eens even. Ad, zeg eens eerlijk? Jij hebt geen Frans neefje.
Elsbeth Matthijsen voegde het zoveelste apothekersikje aan de grote stapel consumentklaagikjes toe, het ging over de 30 pillen die ze kreeg terwijl ze er maar 2 nodig had. “Gooi de rest maar weg”, voegde de apothekersassistent(e) haar venijnig toe. Het is bekend: de medicijnenmaffia is zo mogelijk nog erger dan die van de sigaretten en de olie. Uitgekiend businessmodel over de ruggen van zieken en nooddruftigen met ambtenaren in het complot.
We sloten de week af met een kinderikje van Marinka van Berenburg. Haar kleinzoon van 4 noemt een perzik een “stoffige appel”. Ja. Was nog te pruimen geweest, als ze er maar niet bij had vermeld dat het voorval zich in St. Tropez afspeelde. Waar dat voor nodig had? Dat wilde ze, althans volgens Lummel en die heeft er doorgaans kijk op, even laten weten. Dat ze daar was dus. Boeien.
Andere dingen die gebeurden
Het 16e deel van Ilonas Grote Chinaverhaal werd gepubliceerd. Ik had al een vreemd soort voorgevoel toen ik het aan het bewerken was (bewerken is: kopjes, titeltjes, paragraafjes, fotootjes). Het ging over een jaar of tig geleden toen Ilona plots in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Het deel was door haar man geschreven. En ja hoor, pardoes meldde Iloontje “toeval bestaat niet” dat het nu haar man zelve is die van ziekenhuis naar ziekenhuis hopt. We wensen hem gigantisch veel sterkte.
Leuk kettinkje en de twee smilies van de beugelbeha
In China liep het goed af in ieder geval. Er werd een röntgenfoto gemaakt. Omdat hij gemaakt was met de kleren aan waren voor de leek vooral een leuk kettinkje en de twee smilies van de beugelbeha te herkennen. En de gids ging met de dokter ruzie maken over wie de diagnose mocht vertellen. Wordt vervolgd.
Gelukkig was er nog meer goed nieuws. Eerder deze maand is Ilonas kleinzoon Felix geboren. Althans hij werd eerst geboren en toen werd hij Felix genoemd, hetgeen geluk en vruchtbaarheid betekent. Namens de hele Bas van Vuren community wensten wij de jonge boreling geluk, gezondheid en vruchtbaarheid toe (dit laatste later, veel later). En dat hij nog maar keilang van niet alleen zijn ouders en eventuele broertjes en zusjes, huisdieren, kamerplanten en sekseneutraal speelgoed maar ook van zijn opa en oma moge genieten.
Pawi maakte de afgelopen zaterdag de Byzantijnse doop van haar kleinzoon mee in Boekarest. Het was een indrukwekkend ritueel, prachtige gezangen door drie priesters en een koor van vijf mannen, “regelmatig overstemd door de dopeling.”
Ad Hok meldde dat bezorgdheid om de eigen gezondheid en vreugde over de geboorte van een kleinkind hem bekend voorkomt en wenste Ilona en man veel sterkte en plezier. Ook Klare taal had troostende woorden paraat. “Vreugde en verdriet, het leven is wonderlijk en ondoorgrondelijk zo blijkt wel weer.”
Timmerark luisterde naar de radio en deelde mee dat daar “minder naakt” op komt. Daar lieten we onze gedachten lang over dwalen, maar we kwamen er niet uit. Of zou het met de Maan-controverse te maken hebben gehad van een paar jaar geleden?
Zelve houd ik het doorgaans niet langer dan een half uurtje vol. Op elke zender, van NPO1 t/m NPO5, is er gekwebbel. Man, wat vinden ze zichzelf grappig. Beetje plaatjes aankondigen, iets over de muziek vertellen, is kennelijk te saai. En dan nog altijd die oersaaie gesprekjes met luisteraars, altijd dezelfde. De laatste keer dat dat leuk was, was decennia gelee. Ik herinner me Harry, een muntjesmachine. Nee, doe mij maar Fip.
Een leuk muziekje deelden we ook nog. Bij ontstentenis van Mopperkont die kennelijk betere dingen te doen heeft, moeten we die tegenwoordig zelf uitzoeken.
Helemaal gek word je hier toch van, die grote beginletters bij bijna elke nieuwe alinea, en al die kleuren? Maar ik ben aan het experimenteren, jullie waren gewaarschuwd. Komt wel weer goed, laat me maar even uitrazen.
Wil jij net als Timmerark en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie of gedachte zoals sommige mensen zeggen precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, of via het contactformulier hier, of via een email naar bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan hier onze dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik stond weer eens op het vliegveld mijn vriendin uit te zwaaien. Ze ging een weekendje naar Nederland. Leuk allemaal, maar ik moet dan wel zelf voor mijn eten zorgen, de was doen, stofzuigen en de bierkratten slepen. Het voordeel is dat je de flessenopener op het aanrecht kan laten liggen. En lekker lang de tijd kunt nemen voor het weekintro.
Foto: “Naast de roltrap” © 2019 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Ja, het is afgelopen met de leuke ikjes. Goed gezien, goed beschreven in dit intro. De gevolgen voor de spaarzame reacties zijn duidelijk, dat ook. Ga je er nog mee door? Als je het ikje van vandaag leest, trek je misschien de deur wel dicht…
Drie jaar
Vrijdag is voor mij de mooiste dag van de week. Dan mag ik op mijn kleinzoons passen. Callum zit in een wat lastige periode vanwege dat nieuwe broertje Benjamin, tenminste, dat meende ik. Doorgaans benadruk ik nogal eens dat hij drie is en zijn broertje nul.
Deze week gebeurde het dat Callum in tranen uitbarstte na een gering meningsverschil. Ik liet hem tegen mij aan uithuilen. Toen hij gekalmeerd was, vroeg ik hem waarom hij zo verdrietig was. „Omdat ik drie ben, ben ik verDRIEtig. Als ik vier ben, niet meer.”
Janke J. de Paauw – Westra
Joepie, Pawi is terug! We gaan door tot en met het laatste ikje, zo zou ik willen voorstellen. De sfeer is prima hier, ik kom graag dagelijks mijn praatjes maken met deze en gene. En dat zonder kinderachtige koppenwedstrijdjes. Ga er maar aan staan!
Nee hè! Wat een slechtgeschreven leuterkleinkindikje. Kan de NRC de inzendster nou echt niet tegen zichzelf beschermen?
Janke ja.
Mooi intro. Die grote beginletters doen me aan het ikje in de electronische versie vande krant denken. Ik had vorige week geen tijd om te reageren. Drukdrukdruk.
Ik moet er niet aan denken wat dit kind zegt als ze acht is.
Mijn god (was dat niet de titel voor de boekenweek, ooit?), wat een verdriet. Om te janke, zeg dat wel.
Je hebt weer een goed intro geschreven maar wat als de ikjesrubriek echt zou stoppen?
Ik moet op toestemming wachten, snik
Haha, misschien wilde het spamfilter geen ‘god’?
Ik wilde een reactie plaatsen onder de nick God de Oom en dat mocht niet van WordPress.
OK, ik geef het toe: ik heb geen Frans neefje. Ik heb dit van een Franse collega die altijd in een deuk lag als hij Nederlanders “dank u” hoorde zeggen.
Wat kleinkinderen betreft: ik heb er inmiddels ook een, maar die brabbelt alleen Engels en Italiaans. Probeer daar maar eens een ikje uit te persen.
Due gelatti con funghi zio Ad
Wat een mooi intro recht voor zijn raap, onomfloerst de wrange waarheid, zonder helende doekjes en vooruit met de geit. De ikjes zijn nauwelijks meer te pruimen, ouders over hun kinderen, grootouders over kleinkinderen, veel gezemel en gezeur zelfs geen grimlachje komt voorbij helaas.
Ik moet eerlijk zeggen; ik vind je intro met al die kleuren en die grote beginletters erg onrustig. Het leidt enorm af. Ligt aan mij natuurlijk, overgevoelig tiepje, maar toch, ik ben vast niet de enige. Ik kan zelf helemaal niet wennen aan die vervelende blok indeling van WordPress. Houd het liever bij de antieke, klassieke, editor, maar WordPress vindt dat niet goed. Iedere keer als ik iets wil schrijven, springt mijn editor op de blokkenversie en voor ik daar dan weer uit ben, man man… En dan zit ik in die klassieke editor, vliegt hij om het minste geringste terug naar de blokken. Ik word er niet goed van.
Komt bij dat ik op een klaagmailtje over het feit dat ik soms niet kan liken en andere keren niet eens een berichtje kan neerzetten, ondanks dat ik zelf gewoon ben ingelogd op mijn eigen, betaalde WordPress, een heel stom antwoord kreeg: ze snapten ‘where I was coming from’ en dat het hun ook weleens gebeurt, maar dat het waarschijnlijk ligt aan het feit dat de blogeigenaren mij geen toestemming hebben gegeven om te reageren. Nou vraag ik je. Als oplossing gaven ze aan dat ik dan maar via de social media het door mij gelezen artikel moet delen en daaronder zetten wat ik ervan vind. Met andere woorden: ‘computer says no, zoek het maar lekker zelf uit.’ En dan een dag later vragen of ik wil vertellen wat ik gehad heb aan hun antwoord. Je zou verdorie bijna zelf onder een steen gaan liggen.
En tot slot toch nog even het ikje van vandaag: dat vond ik wel grappig, maar dat komt vooral omdat ik zelf ook een kleindochter heb van drie die dit soort dingen weleens zegt. En dat vind ik dan altijd heel leuk. Ik ga dat alleen niet in de krant zetten.
Joke, heb je blogspot al eens geprobeerd?
Joke, qua blokken mee eens, die worden ons opgedrongen en ook ik ben er niet blij mee. Het is niet stabiel en een hele hoop dingen kunnen niet meer, zoals de uitspringende quotes. Daar moet ik nu via de HTML editor handmatig mee aan de slag.
Kleuren en grote letters: kwestie van smaak en dosering, vandaar mijn vraag aan de lezers.
Hulpdesk: krankzinnig antwoord en heel herkenbaar.
Houd vol!
Bertie, blogspot is zo mogelijk nog slechter.
Geen fan van kleuren en grote letters.
Wind
In de gemeenschappelijke tuin van ons appartement liep een monteur naar boven te wijzen. Ik riep hem toe: „Hebben we een probleem?” Mijn woorden kwamen, tegen de wind in, niet aan. Ik riep het nog eens. Waarop de monteur, met de wind in de rug, terugriep: „Ik kom naar u toe, want uw letters waaien weg.”
Felix Poort
Zal wel in Amsterdam geweest zijn. Benieuwd of het ook origineel door de monteur zo verzonnen is, want hij is … goed! 😁
@Bas 23.51
Om te kunnen reageren is daar e.e.a. verbeterd.
Voorheen lukte het amper als wp-er. Nu gaat het moeiteloos, zonder gedoe met robotcontrôles, kun je gewoon overslaan.
De kleurvkakken mag ik wel maar de grote hoofdletters mogen weg.
…kleurvlakken….
Ja, kleurkakken, daar doen we hier niet aan! 😀 We nemen alles in de evaluatie mee.
Mooie kleurvakken.
Ik heb al eentijd niets op mijn eigen blog geschreven. Ik ga binnenkort weer eens wat publiceren. Mij benieuwd wat er veranderd is.
Grappig ikje.
Heerlijk luchtig wapperend ikje. Net wat we nodig hadden.
Gelukkig, er gloort weer hoop, een bijna dichterlijk ikje vandaag.
Vier cijfers
In gedachten verzonken sta ik in de rij voor de kassa van het tankstation. Wanneer ik aan de beurt ben noemt de dame achter de kassa het bedrag dat ik moet betalen, maar ik reageer niet direct. Dus ze zegt het nog een keer, nu op luidere toon.
Met mijn betaalpas in de hand kijk ik naar de vier groene cijfers op het schermpje, twee voor en twee na de komma. Dan realiseer ik me dat er sprake is van een prachtig toeval. Blij verrast zeg ik, voor iedereen duidelijk hoorbaar: „Dat is precies mijn pincode!”
Martje van Egmond
Lol! Hij is leuk.
Twee gedachten vallen me in bij dit ikje.
Hopelijk stond er betrouwbaar volk bij de kassa.
En: precisietanken is een sport. Doe ik zelf ook graag, het liefst met twee nullen achter de komma.
Ik doe het met liters, precies 50 of 40. Lukt niet altijd.
Tien seconden voor me, ik had hem bijna nog een keer geplaatst.
Met mijn pincode kom ik niet ver.
Ja, ik had mijn koffie net iets eerder op, lummel
Huiver, het zou mij kunnen overkomen.. 😯
Ik heb een pincode van zes cijfers.
Ik kan met mijn ene pincode een doosje wijn kopen, en met de andere een fles champagne. Of nog beter: armagnac.
Een zescijferige pincode: wie heeft dat verzonnen?
De Zwitsers denk ik. Ik kan er een mooi vakantiereisje van boeken.
met mijn andere pincode kom ik bijna in Bordeaux
Zal mij niet gebeuren. Mijn pincode past niet in mijn tank.
heb jij zo’n grote pin dan Ad?
Nee hoor, gewoon vier getallen. Ik betaal hooguit $35 voor een volle tank (bezine kost zo’n 60 eurocent per liter hiero), en de eerste twee getallen van mijn pin zijn …, eh nou ja, een stuk hoger.
mazzelaar. Ik betaal voor een volle tank (50 liter) 73euro.
maar als ik netjes rijd kan ik daar ongeveer 900 km ver mee komen.
Ik kan met mijn pincode ook een leuk tweedehands autootje kopen.
Als ik mijn pincodes en postcode bij elkaar optel kan ik direct opgenomen worden in de crisisopvang.
Als ik mijn postcode erbij optel dan kan ik een sportwagen kopen, een dure! Met van die velgen en een spoiler.
Ha, als je mijn Social Security Number eens wist!
We vergeten de leeftijd nog. 😆
Ja, dan wordt het een villa met zwembad.
Investeren
Man belt in trein.
„Ja ik heb ruim zes jaar geïnvesteerd.”
…
„Ja dat blijven risicovolle projecten.”
…
„Nee, of je investeringen wat opleveren, dat zie je mogelijk pas na jaren.”
…
„Huh? Ja, we kijken ernaar uit. Ze studeert vrijdag 4 oktober af in Delft.”
Marieke Janssen
Ik zat naast de man die met man belde. De laatste puntjepuntjepuntje was: even heel ietsanders je dochter studeert toch binnenkort af,
Ok, we gaan nu willekeurige gesprekken uit de trein zonder pointe weergeven?
Investeren
Marieke belt in trein.
„Ja ik heb ruim zes minuten geïnvesteerd.”
…
„Ja dat blijven risicovolle projecten.”
…
„Nee, of je investeringen wat opleveren, dat weet je maar nooit.”
…
„Huh? Ja, ik kan het nauwelijks geloven. Het is geplaatst in de NRC van 3 oktober!”
Ik lees net een van de lelijkste zinnen die ik ooit onder ogen gekregen heb. In de NRC.
Fatima Aboulouafa: ‘Ik heb een paar mannen pissed off gemaakt’
@Ad! 😅😅😆
Ja, dat moet natuurlijk zijn: ik heb een paar mannen off gepist. Mensen kunnen geen Nederlands meer schrijven tegenwoordig.
Moet het niet zijn “offgepist”?
Daar kan alleen de Dikke van Dale uitsluitsel over geven.
Net als stofzuigen. Ikheb gestofzuigd ofik heb stofgezogen. Ik heb iemand offgepist of ik heb iemand geofpist
Of misschienis ‘gepissoffed’ juister.
Of het franse: je l’ai pissé dans la raie! (Ik heb hem in zijn naad gezeken.
😆 😆 😆
Die offgepiste mannen worden wel te kijk gezet door Fatima. De cultuur bij de politie doet denken aan die bij de (Amsterdamse) brandweer. De een houdt niet zo van kutmarokkanen, de ander niet van vieze homo’s.
PS Nog even over het ikje: ik denk dat lummel gelijk heeft met zijn zelfgehoorde eennalaatste zin.
Het woordje “Huh?”spreekt boekdelen. Naïef en/of eerlijk van de inzendster.
PPS Hoe kun je de smileys tranen met tuiten laten lachen? Is daar nog een apart rubriekje voor, Bas?
Ja, daar zeg je wat, Pawi. Vroeger waren dit de smeiltjes die hier werkten:
https://basvanvuren.org/alles-over-bas-van-vuren/deze-smijltjes-kun-je-hier-op-apie-gebruiken/
Zo doe ik het echter allang niet meer, althans als ik via het mobieltje (Samsung, dus Android) reageer, dan werken blijkbaar alle smeiltjes van mijn toetsenbordje, zoals ik ze ook in emails en Whatsapp gebruik, ook gewoon hier. Een wonder! Op de computer (zoals nu) kan ik dat niet. 😉
Veel gezeik vandaag 😆😆.
@Pawi,
Alle smileys staan op de iPad en bij sommige laptops op het
schermoetsenbord. Heb je daar wat aan?
Schermtoetsenbord.
Op sommige oetsenborden missen letters.
😉😙😄🙃
De ene keer wel, de andere keer niet. Dat missen van letters bedoel ik.
Ooit las ik (met toestemming) een dagboek van iemand, die er een sport van maakte alles zonder klinkers te schrijven. Met veel moeite en geduld lukt het wel om zoiets te lezen, maar kijk eens naar deze laatste zin:
mt vl mt n gdld lkt ht wl m zts t lzn….
De smileys zitten niet in mijn oude iPad, niet op de PC en dus ook niet meer in een apart BasArchiefje. Nou ja, k z ng wl.
Trlk!
De smileys zitten wel op mijn ipad mini2 je moet wel een nieuwere IOS versie hebben
Ik ben nog van het sokken stoppen, niet dat ik daar ooit goed in was. Nooit een iPadje of Phoontje wegdoen als die oude het nog doet. Dan maar zonder gierende lach tot de tranen je over de wangen stromen icoontje. In het echie kan het ook best wel.
Trlk terug Bas.
Tuurlijk. 😂🤣😭
Natuurlijk bedoelde je ntrlk. En niet trlk. Je moet een mens niet gekker maken dan hij van ntr al is he?
Zo, zelden zo veel, leuke bijdragen van een opgewekte community. Als je dit, zoals ik nu, een 1 rukje leest is het een feestje.
Had wat bijdragen maar door de leuke, snelle en AD Remde gelukkig op tijd is nu even mijn geheugen vol.
Dat is heel wat!
Zaterdag kringloopdag. Bustocht, van Amsterdam naar Haarlem en Zaandam. Hoop dat er vandaar ook bustochten naar hier zijn.
Zonder moi. Ik doe een rommelmarkt bij DOA, voor de diertjes.
Waar was ik?
O, ja. Leuke, snelle gezellige boel hierboven. Zelden zo prettig genachtplast.
Ouderdom heeft soms zijn voordeeltjes.
Tot morgen! Vier de val van de muur!
En eet geen dierendag, goed gebekte en bedachte slogan, vind ik.
Wat u?
O, lukt niet geloof ik? Jammer maar alles is vergankelijk, zeker mijn woorden.
Was te snel. Dat gebeurt bijna nooit meer.
O, voor de lieverds die interesse hebben in DNA -en voor ik het vergeet-
Op Antarctica is geen wetgeving, hoor ik nu op de radio. Wetteloos gebied, maar goed dat was niet waarvoor ik weer de ochtendjas aandeed:
De DNA uitslag is binnen. 37,5% ….
….
…..
…….
Snurk…..schrik
…????
Haha, nooit gebeurd maar ik ben even in slaap gesukkeld, nu, niet langer in spanning gewacht🥳
37,5% Siberische Husky
12,5% Alaskische Malamute
Dat was Mama, en nu Papa:
25% Poedel! Krullen!!!!
25% Labrador!!! Lieverds allemaal en de Malamute is een van de grootste hondenrassen.
Mooi he? DNA uitstrijkje op de post naar Zwolle, via Germany naar de USA
PPP
Geweldig, Timmerark weet eindelijk zijn afkomst. Er zit een poedeltje in, da’s lief.
Je, en de pareltjes zijn niet aan jou besteed dat weten we nu wel. Ik kwam eigenlijk langs om een andere reden, een die geen verbazing zou hoeven wekken.
Mijn afscheid is kort en al achter de rug voor me het weet. Dag pawi, lummel, Ad en alle andere leukerds, verbannen of weggerend.
We zijn elkaar tegengekomen en met het badwater gooien we de sleutel en de dreutel weg. Het ga jullie goed.
Nou nou, wat een humeurtje op de vroege morgen 😂😂😂 Heeft iemand iets miszegd?
Terugslaan
Tennis is een ingewikkeld spel om te leren. Mijn dochter van 9 telt regelmatig in haar nadeel, serveert vanaf de verkeerde kant en vergeet onderhands te serveren bij de tweede opslag, wat nog mag op haar leeftijd, zodat ze heel wat dubbele fouten slaat.
Ik bijt mijn tong eraf langs de lijn, volgens de instructies van de club, want: ze moeten het zelf leren. Thuis na weer een verloren wedstrijdje aan de troostende thee met koekjes denkt ze even na en vraagt me dan: „Mama, waarom mag je een ace eigenlijk niet terugslaan?”
Birgit Oostveen
Moeizaam geschreven kreupelikje, dat ook een ongezonde druk op het kind onthult (zie het item bij #dwdd of #pauw van gisterenavond over trieste dwingouders van jonge sporttalentjes) maar de vraag op zich is heel grappig. Ik adviseer om dochter op paardrijden of ballet te doen.
Oproep: graag allemaal expliciet met lachebekjes en likejes en in bewonderende bewoordingen laten weten als een reactie van een reageerder uit de omgeving van Amsterdam je bevalt, vooral pareltjes niet vergeten. Kom mensen, anders houden we hier alleen aangename reageerders over.
Ik zie het volgende tafereeltje voor me. Locatie: Amsterdamse volkskroeg. Mensen zitten rustig en gemoedelijk achter hun biertje, krantje, telefoontje, of ze zitten gezellig te kletsen met hun lief of kroegkameraad. In een hoekje zit een verwarde man voor zich uit te mummelen. Dan staat hij op en gaat één voor één de stamgasten af. Hé, goeie hè? Wat vind jij nou? Dan verlaat hij woedend de kroeg, de deur rinkelend achter zich dicht slaand. Hier kom ik nooit meer, horen we hem nog roepen. Pissed off. We gaan fijn door met waarmee we bezig waren, het aangename samenzijn met elkaar. Een feestje indeed.
Het blijft een geweldig moppie muziek! 1981 … waar blijft de tijd, wat u zegt.
Wat een raar ikje. Misschien doordat die tong eraf is gebeten? Als je negen jaar bent mag je onderhands serveren bij de tweede opslag, zegt de inzendster, maar dan volgen er alsnog dubbele fouten? Iets voor insiders.
Een ace terugslaan, dat willen we allemaal wel. Ook Timmerark. Prachtig DNA trouwens, vooral die poedelkrullen vond ik verrassend.
Tong eraf bijten volgens de instructies van de club! 😆
Terzijde: wat ik gisteren hoorde: “Ik lust geen dierendag”.
Vandaag dierendag, heeft voor mij niks te maken met eten. Maar na enig nadenken wel natuurlijk.
Ik begin vandaag aan de zesde dag van een tiendaagse vegetarische challenge, het is teleurstellend makkelijk. Ik mis het nul komma nul.
Qua ace, Pawi. Hoe ik het begrepen is dat de kinderen ondershands mogen serveren om een dubbele fout te voorkomen. Maar het negenjarig dochtertje doet dat niet, ze serveert dus gewoon bovenshands en … slaat dan de dubbele fout tot afgrijzen van haar mama die er met een bloedende bek naar staat te kijken. Erg hoor. Wat een leed daar op het veld.
Wat ik gisteren van dat televisieprogramma leerde: die ouders die zo fanatiek zijn hopen allemaal stinkend rijk te worden. Period. ’t Is niet meer dan dat. Neem een voorbeeld aan mij, mensen. Mijn zoontje heeft alles mogen doen wat hij leuk vond en als hij het niet meer leuk vond mocht hij er meteen af: tennis, paardrijden, taekwondo, trampoline springen, toneel, clown, film, viool, gitaar, drum, squash, en nog heel veel meer. Hij is opgegroeid tot een blije evenwichtige jonge man. Blij mee! En rijk word ik zelf wel.
Oh, dat heb ik weer. De Eet Geen Dieren Dag blijkt echt te bestaan. Het is vandaag en de taalkundig uitgedaagde organisator heet Wakker Dier. Enfin. Een gruwel is het, die naam, voor iedereen met een beetje taalgevoel. Maar het zal de bedoeling wel zijn, of het wordt niet eens gemerkd.
Wat is er mis met de onderhandse opslag voor volwassenen?:
Ha! Die was ik vergeten. Maar in mijn tijd, toen ik tennis leerde, was de onderhandse opslag iets voor mietjes, iets dat je nu zeker niet meer zou mogen zeggen. Toen wel. Man, wat gingen we tekeer, wat zeiden we een hoop dingen die nu niet meer kunnen. Mooie zorgeloze tijd was het …
Vegetariërs
Onlangs had ik mijn 5-jarige zoon verteld dat het vlees dat wij eten van dode dieren komt. „Sommige mensen eten geen vlees”, vertelde ik hem; hij wilde er alles van weten. Toen mijn 3-jarige dochter zich vorige week afvroeg waar de kip op haar bord vandaan kwam, besloot ik ook haar de waarheid te vertellen. „Maar wie heeft die kip dan doodgemaakt?”, vroeg zij zich af. Mijn zoon wilde maar wat graag zijn kennis delen: „Dat hebben de vegetariërs gedaan”, zei hij vol overtuiging.
Simone van der Kroef
Ik wilde het gisteren niet zeggen, maar ja, natuurlijk verschijnt er nu een vegetariërsikje. Wat is het toch leuk om je kinderen te kakken te zetten, of het nou gaat om tennissen of eten of taal, het werkt altijd en bezorgt je een plaatsje in de krant en op … de beroemde ikjesrecensiessite, “Bas van Vuren, Aangenaam”.
Als je hem hardop voorleest is hij wel erg leuk trouwens.
Ik vind het erg grappig.
Ik eet trouwens kipgehaktballetjes in eigen tomatensaus.
Dit ikje zal wel een stroom van verontwaardigde vegetariers en veganisten opleveren. Volgende week in de ombudsman van de krant.
Zo las ik dat er bewuste kanibalen zijn die alleen maar vegetariers en veganisten eten. En vrijdag vissers.
Bas is sinds kort vegetariër, maar ik hoor hem niet grommen. Leuk ikje, krijgt gegarandeerd een plek in de nieuwe KinderIk. Die kwam eraan toch?
Eet geen dierendag was een succes hier, geen dierendag gegeten, wel een saucijzenbroodje met Michelinster. Dat laatste was misschien nog wel het lekkerst. En ’s avonds bijna alles vegetarisch, met wat snedes focaccia om de tomatensaus op te deppen. Borden aflikken doen we eigenlijk nooit meer.
Hebben de schijf van vijf opgegeten. Niet te harden
Nee joh, ik ben niet zo grommerig. Als ik geen vegetarier ben dan grom ik niet naar vegetariers. En als ik het wel ben, dan wil ik niet perse dat iedereen dat ook is. Leven en laten leven.
Daar hebben sommigen, we noemen geen namen omdat ze bijvoorbeeld L. heten (uit de kwartetcategorie would-be schrijfsters zonder talent), erg veel moeite mee. Die zijn vegetarier en iedereen die het niet is, is slecht, erg, dom, een onmens, monsterlijk, die moet en zal opgevoed worden, misschien wel daudt, en in ieder geval ook hullies Licht zien. Want zij zijn superieure wezens en hebben het recht te oordelen over anderen.
Zo is het extremisme in de wereld gekomen. En we tremmen dat er niet meer uit, zo vrees ik. Wat zeg ik? Het is al aan de gang sinds de zondeval, die appel in het paradijs. Man man man, wat was die Adam kwaad. Dat mensje wilde gewoon een (1) hapje, ok, het was niet goed, maar begrijpelijk toch? Op z’n minst? Wat zou jij doen als zo’n lief slangetje je toelispelt, ik bedoel, het was de tijd van het paradijs, toen kon je de mensen en dieren nog vertrouwen.
Pawi, saucijzenbroodjes tellen voor mij als semi-vegetarisch, want de link tussen het dier en voedsel is daarin wel heel erg ver weg. Hamburgers van McDonald ook. En bifiworstjes. Niet dat ik ze zelf eet, maar ik zie het door de vingers.
Dag 7 alweer van de 10-daagse puja, die ik voor de gezelligheid meevier met een hele hoop mensen over de hele wereld. Ik dan alleen qua alcohol, vlees en seks, niet de religieuze dingen die erbij horen, zoals het mediteren, noch de kleuren, want ik ben nu eenmaal geen hindoe. Het is zoals gezegd keigemakkelijk. Ik mis helegaar niks en voel me kiplekker.
Maar ook buiten de puja, of pooja zoals sommige mensen zeggen, eet ik nauwelijks meer vlees. Al een hele tijd. Het idee dat je een levend dier dood laat maken om er stukjes van af te laten snijden, man man man, wat primitief. Wat moet dat slecht zijn voor iemands karma, toch? Later gaan we als mensheid met diep afgrijzen terugkijken op deze periode. Barbaren zijn we.
Vandaag heerlijke gebraden kip gegeten zonder enig gevoel van schaamte, wroeging of andere gewetensbezwaren.
Ik ben overigens heel benieuwd naar het saucijzen broodje met Michelinster van pawi, dat lijkt me minstens een omweg waard.
Ook kip, vooral als die lekker gebraden is en zo’n lekker knapperig velletje heeft, reken ik niet tot het echte vlees.
Ik at ooit eens een hotdog van het Koberund. Kostte 65 euro. Ik proefde er niks bijzonders aan. Wel lekkere gebakken uitjes en augurkjes.
Klare taal, je bent welkom. Onze bakker heeft een regionale winnaarsreputatie, en weet de broodjes goed te vullen met een gekruid mengsel, dat zij weer koopt van een winnende slager. Acht minuten op tweehonderd graden maken de Michelinster waar.
Ilona’s hilarische ervaring met de schijf van vijf is heel leerzaam. Nooit op karton kauwen, tenzij je er papier maché
van wilt maken en geen ander water bij de hand hebt.
Vandaag alles uit pakjes en zakjes: boerenkool met fijne Veluwse worst. En nepjus. We zijn beschermer van Nationaal Park de Hoge Veluwe geworden, dus mag ik dit ook wel promoten. Burlende herten, schranzende zwijntjes, en net weg voor de kevers een plaag werden.
Da’s mooi, het Nationaal Park moet beschermd worden, die herten moeten kunnen burlen, de zwijntjes hun eikeltjes zoeken en in de modder rollen en zijn de witte fietsen er nog? En de karpers in de slotvijver van dat minikasteeltje? Ik ben er al een hele tijd niet meer geweest. Ook Nationaal Park de Biesbosch moet keibeschermd worden, met de bevers en zee- en visarenden. En nog dichterbij Rotterdam ook.
Maar wat ik even zeggen wilde: opnieuw staat er een vers intro in de steigers, het 249e, en dat verschijnt bij leven en welzijn morgen voor het ontbijt. Of erna, afhankelijk van hoe laat je eet. En of je wel eet. Het gaat dit keer over ikjes, het was best een aardige ikjesweek voor de afwisseling, het gaat over kleurvakken en grote letters (ik verklap alvast: het worden er wat minder dan in het huidige) en het gaat over de Pareltjes van Timmerark.
Mooi toch? En daarna gaat er dus ook nogeens een 250e intro gemaakt worden, ergens de komende weken. Ik ben benieuwd wat ik van de lezers krijg.
Een eindejaarsbijeenkomst in de tweede helft van december, zou dit op belangstelling kunnen stuiten? In Nederland, zo rond Rotterdam en omgeving, in een fijn eetcafe? Aanmeldingen alhier, maar omdat ik weet dat het eng is, mag het ook via de vertrouwelijke en niet-bindende email of het discrete internetformulier dat onder “Over & About” te vinden is.
[op verzoek van reageerder verwijderd vanwege kennelijke staat]
[op verzoek van reageerder verwijderd vanwege kennelijke staat]
Wie weet…wie het weet!