Soms denk je, waar doe ik het nog voor? Waar doen we het allemaal nog voor? Waarom zou je nog een intro schrijven, een blog maken, een boek lezen, naar muziek luisteren, een grap aan je liefste vertellen? Dat virus, waar we een paar weken geleden nog lacherig over deden, beheerst ons leven inmiddels volledig. Op de radio, op de televisie, in de krant en op het internet gaat het over niks anders meer.
En degenen die het wel nog over andere dingen hebben, die bekijk je onbewust meewarig. Wat zijn die dom, naïef, weten ze nou echt niet hoe ernstig het allemaal is? Toch zijn er natuurlijk twee werkelijkheden. Er is een fysieke wereld – de buitenwereld – met het rondwarende virus waartegen we ons moeten beschermen. En er is de emotionele wereld, die draait 24 uur per dag door in onze eigen kopjes, en alleen maar daar. In die binnenwereld vallen we van de ene in de andere gedachtestroom: bezorgd, berustend, angstig, kwaad, vertrouwend, wanhopend, ongeduldig, en verveeld. Naar buiten toe, naar degenen die ons lief zijn, laten we niet alles zien. Want je weet, daar hebben ze niks aan. Ze kijken ook naar jou, en zolang jij vertrouwen uitstraalt, dan helpt dat een beetje.
Lees verder “Een maandag als alle andere (268)”
Bas van Vuren, aangenaam 