Tag: Jan Tolsma

Gekreun uit de kist (397)

Over ikjes en collectes

Collecteren. Vliegen. Bellen. Zien. Snoepen. Zitten. De NRC-lezers hadden het er vorige week maar druk mee. Gelukkig konden ze het van zich afschrijven via de ikjesrubriek. En hier op dit ikjes- en verhalenblog werden de ikjes weer vakkundig en meedogenloos beoordeeld door het vaste ikjespanel. Lees maar gauw of jouw ikje of jouw reactie of jouw watdanook erbij staat. Het zou zomaar eens kunnen. Misschien heb je wel een zwaarverguld lepeltje gewonnen. De ikjes van deze week en de reacties daar dan weer op verschijnen dagelijks vers in het commentaarveld. Moeilijk? Welnee, je went er zo aan.

Maar eerst een opmerking over de titel. Een titel die jou wellicht naar dit blog heeft gelokt. “Gekreun uit de kist” op een dag als deze doet al gauw denken aan de begrafenis van de Queen en vooral aan de smakeloze grapjes van de voorheen zo grappige talkshow host, A.L. Hij is volledig de weg kwijt; hij en zijn vers aangesteld schrijverscollectief. Die selectie uit het toch in Nederland ruim voorradige schrijverstalent had wel iets zorgvuldiger gekund.

Maar goed, de titel van dit blog heeft daar niks mee te maken, was allang bekend en slaat op een apart zinnetje uit een ikje over een vliegreis. “Kist” als in “vliegtuig” dus. That’s all. Leg ik zo meteen verder uit.

Lees verder “Gekreun uit de kist (397)”
Advertentie

Een piepklein handdoekje (391)

Over ikjes, druppeltjes en de echte teppanyaki

Van de flat afspringen. De hoofdstad uitfietsen. Onder een handdoek bungelen. Het eiland Barra bereiken. Geen druppels aan een wattenstokje zien hangen. Een aquariumneringdoende aan het huilen maken. Er gebeurden vorige week weer rare dingen in ikjesland. Lees hier wat precies en wat het beroemde ikjespanel ervan vond. En lees in de reacties over wat er deze week staat te gebeuren. Drie keer “wat” in twee zinnen. Man man. Taaltalentje aan het werk.

Hij gaf er zijn “hartelijke goedkeuring” aan

De vriendin van Jan Tolsma is een dagje weg en hij mag haar hond uitlaten. Als hij haar flat binnen wil lopen om het beestje op te gaan halen, vraagt een flatbewoner of hij daar wel woont. Jan legt de situatie uit en de flatbewoner antwoordt: „Oké. Maar ik vraag het altijd, want mensen lopen achter je aan en springen dan van de flat af.” Het was een gesticht dus. Een gekkenhuis, zoals we vroeger zeiden. Leuk dat die mensen nu volledig in de maatschappij geïntegreerd zijn en dat je ze gewoon los en in het wild kunt tegenkomen. De Schrijvende Rechter (DSR) die altijd zijn oordeel klaar heeft over de gepubliceerde ikjes, maar er zelf nog nooit een heeft geschreven, ja die DSR dus, nou die vond dit wel een aardig “Twilight-zone ikje”. Hij gaf er zijn “hartelijke goedkeuring” aan. Die kan Jan in zijn zak stoppen.

Lees verder “Een piepklein handdoekje (391)”
%d bloggers liken dit: