Tag: om te lachen

Een zak aanhaakmoutjes (462)

Over ikjes en de machthebbers op deze wereld

Ik vroeg op oudjaarsdag bij de bouwmarkt om een zak “aanhaakmoutjes” en nam na het afrekenen afscheid met een vriendelijk “prettige jaarwasseling”. Dus ja, #DryJanuary kwam voor mij geen dag te vroeg. Dit grapte ik met zelfspot op de social media en dat ging – BAF – natuurlijk viral. Kennelijk een feest der herkenning. Inmiddels is het 2 januari en heb ik er alweer een (schrijve 1) droge dag opzitten en ik voel me kiplekker. Zoals altijd. Ik slaap altijd al prima. Er is niks mis met mijn geheugen. Ik zit lekker in mijn vel. En ik doe mee voor de pret.

en zei met een indringende blik: „Dit lied gaat over mij.”

Tanja van Weel schreef vorige week over haar werk als vrijwilligster in een ontmoetingscentrum voor mensen met dementie. Ze had een leuk gesprek over de Top 2000 en nam samen met de patiënten een aantal “gouwe ouwe” titels door. Er was een man met een ijzersterk muzikaal geheugen. Hij kende alle teksten. Ook “Yesterday” van de Beatles zong hij woord voor woord mee. Bij de tekst „Suddenly, I’m not half the man I used to be” stopte hij en zei met een indringende blik: „Dit lied gaat over mij.”

Lees verder “Een zak aanhaakmoutjes (462)”

Die tieten herken ik (294)

Het was de week van de krantenbezorgers. Ze mochten allemaal van de NRC een herinnering insturen, een anekdote, een ikje. Nou, zijn wij me daar even blij dat ze normaliter buiten op de fiets rondrijden en niet achter hun schrijfcomputer zitten! Ze kunnen het gewoonweg niet. Schrijven. Niet leuk gezegd, en een beetje veralgemeniserend en stigmatiserend, maar man man man, wat een lagere-schoolopstellen verschenen er in de krant van vorige week.

Moet je nou eens proberen. Fluiten.

Wim Koster had het over een “mooie najaarsdag in september 1970”. Ik bedoel maar, dat is veel te lang geleden! Wat was dat dan, zo’n mooie najaarsdag? Nu is dat een dag met verzengende temperaturen van over de 30 graden. De dompies zijn daar blij mee. Mooie nazomer zeggen ze dan, terwijl de klimaatverandering eraan komt donderen. Maar wat was dat dan in 1970? Een mooie najaarsdag? Dat zegt Wim dus niet. Hij is fluitend op weg naar het Amstelstation. Dat kon toen nog. Moet je nou eens proberen. Fluiten. Je wordt gelijk ingerekend door de #metoo-politie.

Krantenbezorgers, let op u saeck

Verder gebeurde er weinig in zijn ikje. Ja, de fusie van de Nieuwe Rotterdamse Courant en het Algemeen Handelsblad was vijftig jaar geleden een feit, maar dat wisten we al. Zelve voegde hij daar niks aan toe.

Lees verder “Die tieten herken ik (294)”