Tag: leuke verhaaltjes

Je ruikt naar oma (459)

Over ikjes, oma’s en opa’s

Sinterklaas, wie kent hem niet? Hij zat vroeger op schoot bij een vrouw die inmiddels 60-plus is. Hechtingen bij een jonge moeder, zes weken na de bevalling, kunnen soms niet helemaal lekker zitten. Of er veel naakte ruggen op die van Carice van Houten lijken weten alleen masseurs en masseuses. En lovers en ex-lovers wellicht. Wij niet. Een omaatje van 80 dat elk kleinkind 80 euro geeft voor haar verjaardag is lief. Koeien herkennen in een museum kan een klein kind. Ook dat van Ceciel Stoutjesdijk. En de oma van de jongste dochter van Lisette van de Loo (19!) bakt superdunne pannenkoeken.

Wist je dit allemaal al? Dan is er een grote kans dat je een NRC-ikjesliefhebber bent. Want deze zes(6!) weetjes komen uit evenzovele ikjes van vorige week. Hieronder bespreek ik ze, met hier en daar een aanvullend commentaartje van het ikjespanel of een andere deze of gene. Veel leesplezier, dank voor het komen en een goede reis terug.

Lees verder “Je ruikt naar oma (459)”

Die tieten herken ik (294)

Het was de week van de krantenbezorgers. Ze mochten allemaal van de NRC een herinnering insturen, een anekdote, een ikje. Nou, zijn wij me daar even blij dat ze normaliter buiten op de fiets rondrijden en niet achter hun schrijfcomputer zitten! Ze kunnen het gewoonweg niet. Schrijven. Niet leuk gezegd, en een beetje veralgemeniserend en stigmatiserend, maar man man man, wat een lagere-schoolopstellen verschenen er in de krant van vorige week.

Moet je nou eens proberen. Fluiten.

Wim Koster had het over een “mooie najaarsdag in september 1970”. Ik bedoel maar, dat is veel te lang geleden! Wat was dat dan, zo’n mooie najaarsdag? Nu is dat een dag met verzengende temperaturen van over de 30 graden. De dompies zijn daar blij mee. Mooie nazomer zeggen ze dan, terwijl de klimaatverandering eraan komt donderen. Maar wat was dat dan in 1970? Een mooie najaarsdag? Dat zegt Wim dus niet. Hij is fluitend op weg naar het Amstelstation. Dat kon toen nog. Moet je nou eens proberen. Fluiten. Je wordt gelijk ingerekend door de #metoo-politie.

Krantenbezorgers, let op u saeck

Verder gebeurde er weinig in zijn ikje. Ja, de fusie van de Nieuwe Rotterdamse Courant en het Algemeen Handelsblad was vijftig jaar geleden een feit, maar dat wisten we al. Zelve voegde hij daar niks aan toe.

Lees verder “Die tieten herken ik (294)”

Ik voel me een kruimeltje (186)

Vooruitlopen en terugblikken op ikjes en actualiteit

We lazen vorige week een paar ikjes en vonden er wat van. Zoals die van Eddy Koning, die meldde dat je “eigenlijk nooit meer op straat iemand de band van een fiets ziet plakken”. Ja, het kan je maar opvallen. Dan moet je het opschrijven, een enveloppe en een postzegel zoeken en het naar een krant sturen. De NRC in dit geval, want die houden van lezersanekdoten.

De man was van de ANWB, zijn auto stond langs de stoep.

Eddy had het laatst toch nog een keertje gezien: fiets ondersteboven, teiltje water ernaast en “het bekende doosje met gereedschap”. Een vrouw stond ernaast te kijken hoe een man de achterband repareerde. De man was van de ANWB, zijn auto stond langs de stoep.

Nou, en dan denk je, wat gebeurde er toen? Niks. Dat was het ikje. Klaar. Mooi he? Dat dat in Nederland kan: een dagblad voor volwassenen waar je zulke verhaaltjes naar toe mag sturen. En dat ze dan geplaatst worden.

Lees verder “Ik voel me een kruimeltje (186)”