“Soms denk je ineens: ik hou van die blogmaster, die wapperende baarden uit vensters ziet waaien”. Dat zei onze vaste, graag geziene en geliefde reageerster Pawi vorige week. Leuk toch? Het zal je maar gezegd worden. Dan ben je zo blij als een aap met zeven staarten.
Ik zag die baarden in gedachten waaien toen ik me een Italiaanse trein voorstelde. Waarom, dat weet ik niet. Maar ik dacht eraan en schreef het op. En dat dat beroemde Italiaanse opschrift “È pericoloso sporgersi” zogenaamd betekende dat je je baard niet uit het raam mocht laten wapperen.
Een diepe gaap. We deden nog een plas. En een enkeling nam nog een toastje.
Ik had daar absoluut geen bijgedachten bij, totdat iemand me een dag later wees op die engerd die in New York met een vrachtwagen dood en verderf zaaide. Uit naam van, ja van wat eigenlijk, niks, van de haat en de megadomheid. Het drama gebeurde nota bene op de plaats waar ik regelmatig jogde en wandelde, ooit. Niet dat zulks het erger maakte. Wel erg is het dat we er aan wennen en meteen over gingen tot de orde van de dag. Niks Facebookprofielen met Amerikaanse vlaggen. Niks Twitterberichten met “I am America”, niks Eiffeltoren in de kleuren van de Amerikaanse vlag, niks CNN aan tot diep in de nacht. Een diepe gaap. We deden nog een plas. En een enkeling nam nog een toastje.
Bas van Vuren, aangenaam 