De dochter van Elena van der Hoorn heeft een nieuwe wekker. Ze staat op met langzaam opkomend licht en een merel. Op een goede dag gaat het ding een keer al om half vijf af. Mama Van der Hoorn brult razend onderaan de trap of ze het uit wil zetten. Slaperig klinkt het antwoord dat je al in de tweede zin zag aankomen: „Mam ga naar je bed, deze vogel zingt buiten in de tuin.” Jullie merken het al, het is weer de hoogste tijd om ikjes te bespreken, die lezersmopjes uit de NRC, en nog wat meer van die dingen, het nieuws en wat er zo al gebeurd is de laatste drie, vier weken. Ga er maar eens lekker voor zitten.
Dat ding hoort op het nachtkastje.
Mij deed dat ikje denken aan het loflied op de merel van mijn voorganger, of was het een lijster, maar da’s familie. En Lummel stond toen hij nog een lummeltje was elke ochtend om vijf uur op om zijn krantenwijkje te doen. Zonder wekker. Ja, waarom zou je ook? Dat ding hoort op het nachtkastje. “Mijn moeder stuurde echter geen ikje op naar de krant. Dank je ma!” voegde hij er aan toe.
Bas van Vuren, aangenaam 