Tag: singularity

In Memoriam: Miriam Wesselink (Luvienna)

“Op het papiertje zit hij even stil, alsof hij moet nadenken wat hem nu weer is overkomen en doet dan een paar pasjes. Dat gaat goed. Maar dan probeert hij weg te vliegen en maakt vanwege zijn aan zijn lijf vastgeplakte vleugels een duikeling …”

“Beste mensen, jullie hebben waarschijnlijk al gemerkt dat ik niet meer actief ben, dat komt omdat ik gediagnosticeerd ben met Alzheimer en ik mijn gedachten niet meer kan verwoorden. Het gaat U allen goed!”

Van deze abrupte mededeling op X vorig jaar november was ik dagen stil en bedroefd. Miriam Wesselink – alhier en elders ook wel reagerend onder het pseudo Luvienna – verwoordde hiermee nog eenmaal en zoals we nu weten voor het laatst publiekelijk haar gedachten. Ze deed dat op de sobere, nuchtere en doeltreffende manier die haar lezers van haar kennen, en kwam daarmee als vanouds recht bij ons allemaal naar binnen. Daarna werd het stil. Totdat ons deze week het verdrietige bericht bereikte dat ze op 23 juni jl. is overleden. Moge zij rusten in vrede. Heel veel sterkte aan de nabestaanden, in het bijzonder haar man Ruud. En opnieuw zijn we in de war en willen alleen maar stil zijn.

Lees verder “In Memoriam: Miriam Wesselink (Luvienna)”

Verbijsterd naar de wereld blijven kijken (456)

Een eerbetoon aan een schrijfster

“Beste mensen, jullie hebben waarschijnlijk al gemerkt dat ik niet meer actief ben, dat komt omdat ik gediagnosticeerd ben met Alzheimer en ik mijn gedachten niet meer kan verwoorden. Het gaat U allen goed!” Van deze mededeling op X (v/h Twitter) van vorige week dinsdag ben ik al dagen stil en bedroefd. Miriam Wesselink – alhier en elders ook wel reagerend onder het pseudo Luvienna – verwoordde hiermee nog eenmaal en waarschijnlijk dus voor het laatst publiekelijk haar gedachten. Ze deed dat op de sobere, nuchtere en doeltreffende manier die haar lezers van haar kennen, en kwam daarmee als vanouds recht bij ons allemaal naar binnen.

Lees verder “Verbijsterd naar de wereld blijven kijken (456)”

Lulluskoekos met dikkos boteros (328)

Over ikjes, podcasts en een koppenwedstrijd

We hebben de krant niet nodig volgens Bertie. Geen ikje, morgen beter, vond Pawi. Ikjes zijn eigenlijk meestal zijtjes, aldus Seasides, want ze gaan vaak niet over de lezer zelf. Suske heeft een abo op “kerk en leven”. Het papier van die krant is van zulke hoge kwaliteit dat je je goede boodschap makkelijk kunt doorspoelen zonder dat het toilet verstopt raakt. Onze Nederlandse Amerikaan, Ad Hok, noemt ons bofkonten omdat we vorige week alweer een vrije dag hadden. Inderdaad, het was Pinksteren, maar Lummel dacht dat het Kerst was die vroeg viel. Facebookgroep schrijf je volgens De Schrijvende Rechter (DSR) met een hoofdletter. Was dus niet zo, dat maakte onze (gewezen) tekstcorrector Ilona hem duidelijk. Een verwijzing naar een naam wordt altijd met een kleine letter geschreven, zelfs bijbelverhalen schrijf je dus met een kleine b. Klare taal oordeelde dat de nieuwe podcast waarin het intro wordt voorgelezen aan luisteraars die geen zin hebben om te lezen sfeervol is.

De ikjes en alle andere interessante nieuwtjes moeten besproken worden

Dit is eigenlijk de korte samenvatting van een hele prachtige week vol met reageerdersreacties. En de zon schijnt dus, ja, dan is het aanlokkelijk om het daarbij maar eens te houden. Maar dat doe ik natuurlijk niet. De ikjes en alle andere interessante nieuwtjes moeten besproken worden. En wel nu.

Lees verder “Lulluskoekos met dikkos boteros (328)”

Vlieg maakt duikeling in volgelopen gootsteen (65)

“Onderin een lege wijnfles zie ik een vlieg spartelen in een restantje vocht. Softie die ik ben, kan ik geen enkel levend wezen zien lijden, dus zin ik op een manier om het beest te helpen, of desnoods uit zijn lijden te verlossen. Ik besluit heel voorzichtig het plasje uit de fles te gieten in de hoop dat de vlieg meedrijft. Dat lukt. In het plasje, nu op het aanrecht, blijft hij op zijn rug met zijn pootjes in de lucht spartelen. Ik pak een stukje papier en hou dat tegen zijn pootjes aan. Hij krijgt er grip op en terwijl hij zich aan het papiertje vasthoudt, draai ik het om en leg het neer. Op het papiertje zit hij even stil, alsof hij moet nadenken wat hem nu weer is overkomen en doet dan een paar pasjes. Dat gaat goed. Maar dan probeert hij weg te vliegen en maakt vanwege zijn aan zijn lijf vastgeplakte vleugels een duikeling. Precies in de volgelopen gootsteen.”

Mooi ikje toch? Het is afkomstig van Miriam Wesselink, alhier beter bekend als Luvienna, zelfstandig informatieanalist, auteur van mannenverhalen, onderzoeker van nature en schrijver in transitie. Zie haar leerzame, fraai vormgegeven en qua taal en inhoud kraakheldere site Singularity. Dat de NRC-redaktie, die dit ikje in haar zaterdageditie plaatste er eigenstandig een slotzin aan toevoegde – “Langzaam zie ik hoe de vlieg tussen de afwas in de diepte verdwijnt” – was dus wel heel erg sneu. De betreffende internetjournalist (m/v) kan niet schrijven en weet niet wat manieren zijn. De zin is overbodig, en de zin is fout. Je ziet niet langzaam. Je ziet iets, en dat iets kan langzaam of snel gebeuren. Foei redaktie! Ga maar eens schrijven leren op Singularity. Lees verder “Vlieg maakt duikeling in volgelopen gootsteen (65)”