Er was vorige week – en da’s toch een zeldzaamheid – geen enkel ikje dat het vermelden waard was. Geen. Enkel. In ieder geval niet dat van Wilco van der Maas, die bij de voordeur van zijn basisschool ’s ochtends zijn leerlingen staat te begroeten, omdat hij anders helemaal niks zou uitvoeren zo’n dag.
Niet dat van Margreet van Schie over Trump en een volledig ontdooide sloot.
Zeker niet dat van Charlotte Staats met haar belegen woordgrapje over “de wortels van de klassieke beschaving”. Jullie raden het al, haar zoon dacht zogenaamd dat dit groenten waren.
Pawi: “Wat ontzettend geinig om je kind voor gek te zetten, net op die zeer gevoelige leeftijd van de brugklasser (….) Als die knul niet voor zijn achttiende het huis uit is, eet ik mijn hoed op.”
En al helemaal niet dat nog belegener woordgrapje van Geert van Rijt over geld op de bank zetten … Ja hoor, je verzint het niet, hij dus wel, zijn zoon zet zijn spaarpot op de bank en “gaat er hoopvol voor staan wachten”. Opnieuw maakte Pawi het adequaat af: “Zou Sem de hagelslag en pindakaas hebben gehaald als het lesje over beleggen was gegaan?” Lees verder “Verzet tegen uitwassen noodzakelijk (148)”
Goed, eerst maar even Trump en Zwarte Piet. Nevenstaande foto maakte ik vorige week woensdagmorgen om een uur of negen van mijn TV-scherm, ergens in een hotelkamer in het buitenland. Ik had urenlang verdoofd naar die TV liggen kijken, tot het licht werd, tot de auto’s weer gingen rijden. Ik dacht dat ik in een parallelle wereld was terechtgekomen en ik wilde voor later vastleggen wat ik op dat moment zag: Donald Trump, een xenofobe, leugenachtige zakenman, die vrouwen in het kruis grijpt en daar trots op is, was zojuist tot machtigste man van de planeet gekozen. Kon niet echt gebeurd zijn. Zoals we nu weten kon dat wel en het was nog democratisch ook. Live with it, zeg ik nu. ’t Is democratie. De Amerikanen hebben de leider gekregen die ze verdienen. En misschien valt het mee. 
Bas van Vuren, aangenaam 