Advertentie
Plasseks bij de buren
Categorie: Lachen en Pret
Joepie!
Tekst: Toon van Driel & Bas van Vuren
Check out @toonvandriel’s Tweet: https://twitter.com/toonvandriel/status/823574330483310592?s=09
Sport in zes woorden
For sale: Sports shoes. Never worn.
Bijdrage aan Marion Driessen’s schrijfuitdaging en vrij naar Ernest Hemingway’s klassieker: 
Zie hier wat andere zes-woordenverhaaltjes: Lees verder “Sport in zes woorden”
Heleen van Royen heeft weinig nodig
In de reeks “Apie twittert met beroemde mensen” vandaag aandacht voor Heleen van Royen, schrijfster en selfioniste. Zij plaatste vanmiddag deze tweet:
Apie vond er iets van …. en die reactie voegde Heleen prompt toe aan haar favorieten. Nou moe?
Eerder verschenen in deze reeks:
“Ik ben zojuist met ‘n satelliet geland. Als u gaat zoemen, bent u mijn contactpersoon.”
Bron: Riverside Blues op het ikje van de dag
We love DSR (8)
Internetgeweldenaar De Schrijvende Rechter (DSR) publiceert ook deze week zijn beroemde Eindoordelen over de “ikjes”. Deze lezersanekdotes worden speciaal voor hem aangeleverd door lezers, vrienden en bekenden van de NRC. In het reactieveld hieronder verschijnen elke dag rond 14h00 uur verse ikjes, gevolgd door de interessante meningen en rake oordelen van DSR. En ook die van andere reageerders die het vak willen leren.
DSR, in het dagelijkse leven CEO van een keten kapsalons in Brussel en verre omstreken, wordt alom bewonderd om zijn weergaloze taalgevoel. Hij wordt geliefd om zijn bijna Lady Diana-achtige empathie. En een droge soevereine humor die vanzelf lijkt te komen. Gelukkig laat hij ons ook deze week niet in de steek. Natuurlijk, soms lijkt het een tikkie gemeen en zuigend wat hij schrijft, maar het is altijd mild en relativerend, en och, die kleine taal-, spellings-, denk- en tikfoutjes horen erbij.
Het fotootje hierboven is hij niet echt hoor. In werkelijkheid ziet hij er keivriendelijk uit en, het moet gezegd, het is een knappe vent. Hij gaat piekfijn gekleed, in modieuze streepjesoverhemden, met een nonchalante pantalon daaronder en dito schoenen. Maar die kunnen niet verhullen dat de man een godenlichaam heeft, de six pack spettert door zijn knoopjes heen, om nog maar te zwijgen over wat hij vast nog allemaal meer in huis heeft. En dat is allemaal alleen beschikbaar voor zijn mooie goedlachse vriendin. Hij is trouw tot in zijn tenen. Kwestie van een goede opvoeding. Daar kunnen sommigen nog een voorbeeld aan nemen, nee, we noemen geen namen!
Slechts weinigen kunnen er zich op beroemen hem in levende lijve ontmoet te hebben. Dat zijn life changing events, dat kan ik uit ervaring vertellen. Bier drinken, een dubbel dippend bitterballetje nuttigen of een kreeft in een bintje eten, met dito wijn, dat ga je allemaal heel anders doen na een ontmoeting met deze geweldenaar. Maar goed, dit hoeft u allemaal niet te weten, het gaat om de Eindoordelen, en die staan dus allemaal hier. En niet elders. De eigenaar van het “Hier is Apie” blog is apetrots om DSR tot de vaste medewerkers, eersterangsreageerders en publiekstrekkers te mogen rekenen.
Scrol nu maar snel naar beneden, schud het hoofd in bewondering, slaak een zucht, en dames, onderdruk dat kreetje van bewondering. Wij zijn niet van steen. Druk liever een duimpje of tig (wel de cookies leegmaken of van device wisselen), en zeg hem de heerlijke waarheid. Dat we van hem houden. Keiveel. 
Bekijk ook rustig wat Eindoordelen van vroeger.
Je plast van verdriet
Vrouwen zijn zoals bekend wat minder solide gebouwd dan mannen. Ze hebben minder spieren. En de spieren die ze hebben kunnen ze niet zo goed beheersen.
Dat komt omdat ze die vroeger niet hoefden te gebruiken in hun groentetuintje of bij het afstoffen van de grot. Mannen moesten rennen, schoppen, met speren zwaaien en, als de gelegenheid zich voordeed, paren met wat ze konden. En ook voor dat laatste heb je stevige spieren nodig. Spieren die weten wat ze doen.
Voor dat j’het weet is de Kerst weer voorbij
’t Is elluk jaar weer het
zellufde liedje de
kaarten die komen weer
binnen per mail.
Dad’lijk dan gaan we weer
bidden en zingen we
doen weer een wens oh, wat
origineel.
Kaarsen op tafel en
ballen aan takken ja
wees maar niet bang
Kids aan het gamen en
ooms aan het sjansen ik
ken het allang.
De koning gaat spreken de
zwerver krijgt eten het
hoort er zo bij.
Toch is er hoop en ik
krijg geen depressie want
voor dat j’het weet is de
Kerst weer voorbij.
Hier is het, ik voel het gewoon
Is dit een grap of om te weinen?
Door omstandigheden ben ik met een huurauto met Duits kenteken onderweg in Nederland. Als ik het parkeerterrein van mijn hotel in Scheveningen wil verlaten, doet de slagboom het niet.
Een medewerker van het hotel – een vriendelijke jongeman van in de twintig met een pet – komt gedienstig naar buiten en laat me door.
“Ein prettiges Tag!” wenst hij me joviaal door het open portierraam toe.
Bas van Vuren, aangenaam 