De overname van dit blog door ondergetekende is alweer een week oud en eigenlijk lijkt het alsof het nooit anders is geweest. We missen het ouwe blog al niet meer, sterker nog, hoe was dat dan? Hoe zag dat eruit? Wat stond daar op? We weten het niet meer. Da’s het geheim van evolutie in plaats van revolutie. Pawi reageerde goedkeurend met “vernieuwen in kleine stapjes werkt het best, zo blijkt ook hier maar weer” en stelde en passant “indeklapsigaar.com” als nieuwe naam van de site voor. Die gaat het niet worden, denken we.
Mopperkont beloofde “zijn hoed op te vreten” en Bertie viel hem bij. Waarom? Ze zagen stijlovereenkomsten tussen de vorige en huidige blogbeheerder. Mag. Kan. Plopje draafde na heel lang weggeweest te zijn weer eens op en maakte “excuus voor mijn lange afwezigheid, beidewee. Een al te saai verhaal.” Dat verhaal kwam niet, maar het gehoopte verse grafgedicht bleef ook uit. We blijven hopen, want, zo weten we, hoop loert altijd.
En hoppetee, alsof het niets kost presenteerde ik gisteren ook maar gelijk een nieuwe lay-out. Nieuwe bezems die vegen schoon. Belangrijkste verschil zo op het eerste oog: de feuilletons staan niet meer loodzwaar met fotootjes en al bovenaan, maar keurig netjes onder een menuutje. De reacties staan rechts en voor de rest oogst het allemaal wat frisser. De reacties waren overwegend positief, zij het dat kennelijk het direct doorklikken naar de laatste reactie nog niet helemaal werkt. Er wordt naar gekeken.
Ook de links- en rechtsuitspringende block quotes – het ultieme designerskunstje van de vorige blogbeheerder – lijken niet echt lekker meer te springen. Noch naar links en noch naar rechts.
Ook de links- en rechtsuitspringende block quotes – het ultieme designerskunstje van de vorige blogbeheerder – lijken niet echt lekker meer te springen. Noch naar links en noch naar rechts. Maar Klare Taal sprak nuchter: “Als verstokte digibeet ben ik al lang blij dat ik deze site nog kan bereiken en erop reageren.” En zo is het en wen er maar aan. Met uitzondering van een hele enge enkeling (de namen en IP-adressen heb ik van Apie op een met tranen doordrenkt papiertje gekregen) is iedereen weer welkom om zijn zegje te doen; iedereen die een tikkie zijn fatsoen kan houden althans. Da’s ook wat waard.
Er waren ook ikjes
Pauline Franke schreef over een taalkundig misverstandje met een overbuurman. Ze vertelden hem dat ze van een uitvaart komen. „Niet te dichtbij, hoop ik?”, vroeg de buurman. „In Rotterdam”, antwoordde haar man. De puberdochter van Henk Schroen kijkt op haar “Buitenradar” om te zien of het regent, in plaats van het te voelen. Moet je niet doen dus. Pawi: “Ik kijk ook elke dag naar Buienradar. Om te weten of ik droog over kom bij buitenactiviteiten. Zoals boodschappen doen. Maar ik begin de dag met naar buiten kijken en even op het terras voelen hoe hard het waait.” Zelf had ik een rotervaring op een schip in de dichte mist terwijl de app zei dat het zonnetje scheen. En Ad Hok meldde dat ze bij hem in Amerika een andere manier hebben om het weer in de gaten te houden (zie hierboven).
Er kwam nog een conversatie tussen een ouder en kind in de krant. Ben Sloot verhaalde over zijn “net zevenjarige” dochter die dacht dat een lezer iets was uit Starwars.
En er was een nieuw reisverhaal
Verder zag een mooi derde deeltje van Pawis Roemeense reisverhaal het daglicht. “Roemenië, is dat niet het land van…Transsylvanië? Of meer?” heette deze nieuwe aflevering, waarin onze sterschrijfster en haar chaperon dagenlang langs eindeloze velden met zonnebloemen rijden, “honderden hectares groot, afgewisseld door honderden hectares graan en honderden hectares mais” en zich realiseren dat Transsylvanië “aan de andere kant van het bos” betekent.
Mopperkont: “Derde deel met plezier gelezen. Hebben jullie nog veel karpatenkoppen gezien?”
Uitgedaagd door een belhamel verklapte Pawi dat zij in de volgende versie oog in oog staat met de echte Vlad III Dracul, een beer wegjaagt die dezelfde bramen wilde plukken als zij, een wolf uitschakelt met een Dazer en feest viert met de armsten der armsten. Vervolgens valt ze bijna in een ravijn. “Het echte happy end van mijn verhaal is natuurlijk de bruiloft, waarbij man en vrouw beiden een kroon boven het hoofd zullen worden gehouden, in de orthodoxe traditie. “
Dit is net iets anders dan het bloed onder de nagels vandaan halen, merkte Klare Taal droog op bij het bovenstaande plaatje.
Nou, dit is mijn tweede eigen intro, het ging snel. Wil jij deze week ook actief gaan meedoen? Ga dan zelf eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Alle afleveringen van deze rubriek zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom via apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar. En ik wens dat alle levende wezens gelukkig zijn.
Featured image (helemaal hierboven) is genomen door David Schap uit Chicago, hier geplaatst met dank aan unsplash.com
Bas van Vuren, aangenaam 
Voor het vak Intro schrijven ben je ook geslaagd, Bassie, bravo!
Uitstekend intro Bas. we zijn weer helemaal bij.
En zo vroeg op de dag al! Een goed begin van de week, een soort zonnetje in huis, dit intro. Buiten is het grijs, nattig, beetje koud. Nee, dan hier!
Dat uitspringen, krijg je dat nog voor elkaar Bas? Dat was wel een kek dingetje. En de achtergrond, blijft die kleurloos?
Dank jullie wel bloos icoontje Dat in- en uitspringen ben ik aan het uitzoeken. Misschien krijg ik het wel niet voor elkaar 😦 Qua achtergrond zijn suggesties welkom. Zelve vind ik dat witte wel prettig voor de ogen. We kunnen ook wekelijks een nieuw kleurtje doen. Qua header image ben ik dat ook van plan, niet wekelijks maar wel naar gelang het seizoen. En ik probeer het altijd met zelfgemaakte plaatjes te doen. Deze pompoenen fotografeerde ik onlangs langs de weg op een prachtige zonovergoten herfstdag. Ja, die heb je! Net als dikke mist, zoals heden.
Oh, ik krijg een vierkantje om mijn reactie heen, wat een feest! Wat ik nog vragen wou: ook gedachten t.a.v. publicatietijdstip zijn welkom. Van vast 13h00 op de maandagmiddag naar een vast tijdstip op de maandagmorgen kan dus. Maar hoeft niet. Zelve weet ik ook nog niet wat ik wil. Iemand?
De kracht van het blog is….., geloof ik.
De kracht van dit blog is tot in den treure het over…..hebben……
De kracht van dit blog is dat niemand het erg vind, dat er drie keer nul vernieuwing in zit.
De kracht van het blog is dat het…….
Ik zit nog wel eens op twitter, dat is de absolute tegenpool van dit blog.
Neen, daar zou ik niet naar toe gaan als ik u was, ’n wereld sneller, de zelf genoegzaamheid, op dit blog .
De presidentsverkiezing in USA , zie hier niets van….
De hektiek van……
Het is de kracht van dit blog, dat het zo voorspelbaar is, zo veel zelfgenoegzaamheid
Men is hier gelukkig met elkaar. Het zij zo.
Hoe zou het blog er over zeg 3 maanden uitzien:
– Oh, dat is in hoge mate voorspelbaar.
Ik hoorde van iemand, dat ze zich op aanraden , heeft laten inschrijven voor ’n kort seminar: Hoe zet ik mijn eigen mening neer, die ik niet heb.
Ja, één uwer, precies.
Ik vond dat links en rechts in- en uitspringen van de vorige layout aardig maar de huidige middensprong heeft ook wel wat. Voor mij hoef je dat niet aan te passen.
Wat het achtergrondkleurtje betreft: ik hou wel van dat strakke witte. Er is genoeg levendigheid door de foto’s, de kolom rechts en de ava’s. Sommige blogs proberen allerlei grafische trucjes en zien er dan vaak heel rommelig uit. In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.
Het publicatietijdstip maakt me niet zoveel uit. De publicatiedag – maandags dus – vind ik prima en zou ik graag zo houden; fijne afrap van de week!
Zo Bas, je bent er vroeg bij, ik dacht even dat de klok was terug gezet en dat de wintertijd reeds was ingetreden.
Mooi intro, prima gedaan, uitstekende vormgeving, niks op aan te merken.
Het tijdstip maakt me niets uit, maandag is goed. Achtergrond ook.
De rommelige indruk van het vorig ontwerp sprak me aan (gezellig) , maar dit is zoveel gebruiksvriendelijker dat ik de voorkeur aan deze outfit geef.
Haha, dat zou een fikse wintertijd geweest zijn dan, Klare taal … Ja, rommelig, gezellig en armoedig horen somehow een beetje bij elkaar, Bertie. Blij dat het gebruiksvriendelijker is, da’s het primaire doel.
Regensensor
Met twee vrienden ga ik regelmatig op ontdekkingstocht in Nederland. Door de natuur, maar ook steden schuwen wij als beginnende gepensioneerden niet. Zo maken we een fietstocht door Rotterdam. Op de terugweg ontdekken we in de buurt van Crooswijk een noviteit: het stoplicht heeft een regensensor die de wachttijd tijdens regen voor fietsers verkort.
Terwijl wij daarover staan te praten voor het verkeerslicht stopt een Rotterdamse dame op een scootertje naast ons. Direct springt het licht op groen, waarop zij roept: „Zo, hebben jullie gespuugd naar de sensor!”
Hans Steiijn
Rotjeknorse humor?
Tjeempie, speelt dit echt in Rotterdam? Misschien was het wel een Amsterdamse dame op dat scootertje, zo ver is dat niet.
Ik had nog nooit van zo’n ding gehoord. Vind het wel schattig ergens.
Bij hevige wind of storm valt het ding om en kun je meteen doorfietsen.
Houdt dat dan ook in dat de fietsers bij zonneschijn extra lang moeten wachten? Om te compenseren, zeg maar?
Ja, lekker bruin worden.
Spugen naar een paaltje zou ik niet zo gauw doen, maar dit ikje verleidt alle Rotterdamse fietsers tot het meedragen van een waterpistool, of anders een plantenspuit. Wat een idee!
De studenten van het Corps hebben er vast al tegenaan gepist.
Levert de fietspaal ook Spf30?
Ja Luvienna, ook Spf30.
Nog mooier is de Groene Golf in Rotterdam. Die doet het of doet het niet.
Doet ie het wel dan rijd je in een keer langs vijftien stoplichten die -als je je houdt aan de Spf50 km/u – allemaal op groen staan. Ook die langs het Hofplein, ook over de Coolsingel.
Spf30 is nog niets vergeleken bij een regenbui. Dat daar nog geen octrooi op is genomen! Tip voor iedereen die wil binnenlopen met natuurverschijnselen. In financieel opzicht dan.
Tja, als onbenulletje die hier geen hout van begreep en het daarom eerst maar negeerde ben ik toch maar eens gaan opzoeken wat dat Spf30 en Spf50 betekent. Welnu, het is een sun protection factor.
De recente upgrading naar factor 50 leek een hele vooruitgang, maar de bescherming is maar 1% (een procentpuntje) beter dan factor 30. Toch kun je hiermee 50x zo lang in de zon zitten dan zonder. En met die andere 30x. Dus hoe dat werkt, daar zal wel iets niet rechtevenredigs inzitten. Je zou toch zeggen dat het dan een procentje of een slordige 66 beter zou beschermen. Maar nee dus. Was NaamNomName er nog maar.
Hoe het allemaal ook zij, teveel bescherming zorgt wel voor een gebrek aan vitamine D en dat verhoogt de kans op … driemaal raden? … huidkanker! Gooi maar in de pet dus en laten we blij zijn dat het inmiddels alweer bijna winter is.
Tja, ik ben dus niet de enige die niet weet wat Spf 30 en -50 betekent.
Een soort km per uur rijden in de stad na aanwijzingen o.id.? Ik weet het niet en ik zit er ook niet mee.
De Markthal in Rotterdam is wel leuk maar ik vraag me af of al die ondernemers daar wel genoeg kunnen verdienen om hun zaken in stand te houden.
Veel kijkers naar al die verse spullen die beperkt houdbaar zijn. Mooi station ook met veel bewaking.
Aboutaleb heeft de wind eronder! Hij blijft lekker daar zitten en zegt sliep-uit tegen de PvdA en hun perikelen.
Geef hem eens ongelijk.
De verwarring is gecreeerd door Luvienna. Zo’n paal geeft natuurlijk helegaar geen zonnecreme, moet dat er uit spuiten of zo? Neen, als je je handig opstelt dan kun je hooguit een beetje schaduw krijgen. Want doorrijden is er op zonnige dagen niet bij, zo begrijp ik.
Aboutaleb heeft zeker gelijk! Nu weer die Samsom die openlijk zinspeelt op een fusie met GroenLinks, maar er wel meteen bijzegt dat die krullebol dat wel niet zal willen, ‘Jesse wil in z’n eentje iets magisch bereiken.’ Hoe beledigend kun je zijn, de jaloezie op het charisma van laatstgenoemde druipt ervan af. Met andere woorden, zelfs al wilde die het, dan zal hij nu nog een grotere hekel aan de kale hebben. Wat een partij. Wat een “leider”.
Niks verwarrends aan.
Bij regen mag je langer doorfietsen, en dus bij zonneschijn wat langer wachten, dacht Luvienna logisch, met een sprietsje Sun Protection Factor 30 om de wachttijd wat te veraangenamen.
Een regenbui geeft een Sun Protection Factor 100, lijkt me.
De ‘snotneus’ waant zich een Trudeau te zijn of zelfs een Obama in spe, OMG, quelle horreur en vanitas omnis vanitas!
Hij is jong, populair, pienter en oogt goed. Dan wordt je vanzelf ’n beetje ijdel. ☺
Dark Night
Herfstvakantie in Turijn, ik bezoek de Mole Antonelliana, het beroemde filmmuseum. Onder de indruk van het gebouw met zijn enorme geometrisch gedecoreerde koepel bekijk ik de geschiedenis van de film, de sets, de regisseurs en foto’s van filmsterren.
Ik zie Christopher Reeves als Superman, Sophia Loren, een jonge River Phoenix en vele andere iconen van het witte doek.
Plotseling valt mijn oog op iets bewegends in de koepel. Ik zie een klein zwart silhouet onregelmatig fladderen in de immense ruimte. Het is een vleermuis die zich blijkbaar thuis voelt tussen de filmsterren: Batman has returned.
Brigitte Stal
Wat een flauw verhaaltje, is Brigitte 12 jaar oud?
Ha, dat was dus een Dark Knight.
Plotseling valt mijn oog op iets bewegends aan de muur. Het is een spin die zich blijkbaar thuis voelt tussen de filmsterren: Spiderman has returned.
Ik heb het idee dat iets beweegt, maar ik zie niets: The Invisible Man has returned.
Enz., enz. …
Het lijkt wel of Brigitte een gedeelte van de folder van de Turijnse VVV heeft overgeschreven en ze heeft het kennelijk ook nodig gevonden om een beetje te pronken met haar kennis van filmsterren. Ik had persoonlijk nog nooit van River Phoenix gehoord en las op wiki, dat hij in 1993 op 23-jarige leeftijd aan een overdosis heroine en cocaine is overleden, dus meer een icoon van het witte goed. De broodnodige zelfspot is vandaag weer ver te zoeken.
@Ad LOL 😀 😀
Plotseling valt mijn oog op iets bewegends in de koepel. Het is een killerheks op een bezemsteel. Ik moet echt gaan ophouden met wijn bij de lunch.
Goed mensen, jullie begrijpen het al, dit is prijsschieten voor het volgende intro …
Plotseling komt de koepel naar benee. Ik duik onder een bankje en hoor hoe om me heen de wereld vergaat. Volgend jaar ga ik maar weer naar ponypark Slagharen.
Legendarisch interview van River Phoenix met David Letterman: https://www.youtube.com/watch?v=ENJr98KXs5g
Ad, jij hebt kennelijk ook nog nooit van River Phoenix gehoord of van Joaquin Phoenix of geen van beiden.
Stop the press: Eddy Christiani is overleden. Niet alleen de schrijver van onvergetelijke teksten als Mijn achterband is wel wat zacht, maar ’t geeft niet, lieve pop, spring maar achterop en Ouwe taaie, jippie jippie jee, maar ook de eerste Nederlandse artiest die een elektrische gitaar bespeelde. https://www.youtube.com/watch?v=5RY69eajWLM
Ad
Interessant gesprek met Joaquin Phoenix, het jongere broertje van River.
Mopperkont, ik heb van beiden gehoord, maar heb ze door elkaar gehaald. Oops! Ik was nog een beetje van streek door het overlijden van Eddy, denk ik.
en van Greetje uit de polder
Een beetje achteraan hinkelend, het ikje heeft op mijn site de titel “Held in het donker”.
Zouden ze bij NRC aan provinciale voorkeuren doen? Brabant krijgt spannend Engelse titels, Zuid-holland moet het doen met brave dooddoeners.
Turijn was ooit de favoriete stad van Fellini. Rimini werd hem te klein. Ik wist niet dat daar een cineasten museum was. Dank aan Brigitte Stal voor de tip.
Ach ja, wie kent het niet?
Sorry, mijn laatste reactie sloeg uiteraard op Greetje uit de polder.
Vorige week en waar gebeurd:
Plotseling vloog een zwerm zwarte vliegen onder de luxaflex vandaan toen ik het raam wilde lappen.
Gisteravond en waar gebeurd:
Plotseling fladdert een schaduw door de badkamer toen ik m’n tanden wilde poetsen..
Het was een vlieg die zich brandde aan een van de halogeenspotjes in het plafond.
Vanochtend om 7 uur en ook waar gebeurd:
Plotseling rende en sprong een grote, dikke zwarte spin in de gootsteen toen ik heet water pakte.
Ja zeg…
Bas, leuk dat je dit blog overneemt. Wens je veel succes en hoop dat je de ouwe lay-out ook weer overneemt.
O nee, niet Brabant, maar Expatland krijgt die buitenlandse titels.
Eddy Christiani.
Kinderherrinnering: als Kleine Greetje gezongen werd doken alle grote zussen en broer op de radio af om hem uit te zetten. Doodjammrr, ik vond het juist een prachtig lied.
…her-innering…
Spinnen staan voor huiselijk geluk, Ilona.
Hier zitten ze ook op de meest onverwachte plekken. Er zijn er bij die springen. Er zijn er bij die van zwart naar roze verkleuren als ze onder heet water terecht komen. Echt huiselijk geluk zie ik daar niet zo in. Die vriendelijke hooiwagens, met die lange sprieten aan hun lijfje, die weer wel.
Vliegen, spinnen en Eddy Christiani, moge zij rusten in vrede en laten we hopen dat er vliegen- resp. spinnen- en troubadourhemels bestaan. Eddy is twee jaar te vroeg overleden voor een mooi rond getal, maar daar zit hij vast niet mee.
Dank je, Ilona. Over de lay-out is het laatste woord vast niet gezegd. Het is sneller en gemakkelijker, maar minder eigen en vertrouwd. Maar ja, dat zeiden ze ook toen de supermarkt de kruidenier om de hoek en het visboertje verving, de intercity de stoomtram en de email en doodle de secretaresse.
Overigens heeft Luvienna ooit een legendarisch ikje over de dood van een vlieg in de gootsteen geschreven, meen ik. Misschien kan ze even linken of plakken?
Graag gedaan: https://www.nrc.nl/nieuws/2015/03/28/vlieg-a657263
Dat is nou eens een goed ikje.
Maak je nog meer ikjesdingen mee Luvienna?
Ja, dat was een goed ikje. Ze had er nog een paar geloof ik. We zouden ze bijna hier willen herpubliceren, toch? Om te laten zien dat ikjes ook goed kunnen zijn.
Dankzij dit ikje zijn we er achtergekomen dat NRC-redaktie soms verantwoordelijk was voor het toevoegen van de vaak gewraakte laatste zin.
Zo is dat, en zo heeft elk ikje zijn unieke waarde.
Ook uniek in zijn waarde is het fraaie fietsverhaal van Mopperkont helegaar in zijn eentje door Maleisie en zo. Het nieuwe deel 7 (zeven) staat er sinds vijf minuten op. Waarop? Hierop! En het is mooi en leerzaam. Lezen hoor.
o verhip, mijn Vlieg-Ikje op de spreektafel, bijna gemist. Dank voor het noemen, het plaatsen en de compelementen (om met Swiebertje (toch?) te spreken.
Ja, willen jullie nog meer Ikjes? Ik kan ze nog wel tevoorschijn halen. Nu even Moppers nieuwe aflevering lezen.
Klonen
Laatst bracht ik mijn kleinzoon, Marijn, 10 jaar oud, met de auto naar school. Op de radio was een programma over het klonen van beesten.
Ik vertelde Marijn dat de wetenschap bijna zover is om ook mensen te kunnen klonen. Een stukje huidcel en dan maken ze zo een nieuwe Marijn.
„Dat wil ik!”, riep Marijn. „En dan stuur ik hém naar school.”
Eric Hoogcarspel
De kinder-ikjes waren op, dan maar een kleinkind-ikje, moet de redactie hebben gedacht.
Ja, geven we ze lekker een eigen rubriekje, Luvienna, die ikjes van je. Mooie plaatjes erbij, kom maar op hoor (terzijde: een nieuwe aflevering van haar seksverhaal zit er toch voorlopig niet in, stt, laat haar dit niet horen).
Jaja (ikje), je lacht wat af met je kleinkind.
Weer wat nieuws, kinderen die niet naar school willen 😉
Zijn mensen trouwens geen beesten? De goeden onder u niet te na gesproken natuurlijk…
Ik denk dat je de 700 pagina’s van de biografie van Juliana van Jolanda Withuis echt niet hoeft te lezen om te begrijpen, dat zij, Juliana, een volstrekt normale fatsoenlijke vrouw was, zeer geschikt voor het moederschap van vier opgroeiende meisjes om tegelijkertijd te beseffen, dat ze buitengewoon ongeschikt was voor het koningschap. Wie eigenlijk niet ? Het boek de Amerikaanse prinses van Annejet van der Zijl heeft wel duidelijk gemaakt, dat Bernard van Lippe Biesterfeld een buitengewoon opportunistische zakkenvuller was zonder enig fatsoen, die bij het verschalken van de naieve prinses Juliana geholpen werd door een eveneens opportunistische Amerikaanse viervoudige weduwe met voldoende geld op de bank om Juliana en de Nederlandse regering een rad voor ogen te draaien. Laten we toch eindelijk eens ophouden met die poppenkast.
Na het lezen van Annejet’s biografie over Bernard kreeg ik nog meer meelij met Juliana. Eerst die plak van haar moeder….
Bertie, de biografie van Annejet van der Zijl gaat niet over Bernard maar over Allene Tew. Bernard, de zakkenvuller, komt slechts zijdelings voor in het boek.
Ja een lief mensje.
Mopper, ik las een uitgebreide biografie over hem. Het zal een andere schrijver zijn geweest.
In 2011 verscheen de biografie over Berhard, geschreven door Annejet van der Zijl. Bij bol.com voor 9.99 euro.
Mooi kleurtje trouwens, blogbaas.
Wie de auteur ook was, ik las twee biografieën over hem. Een ervan was tamelijk ingehouden. De ander was realistischer over afkomst, opleiding en gedrag.
Hij bleek een golddigger eersteklas, Juliana en Wilhelmina gingen er met boter en suiker in.
Hadden we deze al?
Bureau
Deze week bracht ik een bezoek aan de Dutch Design Week in Eindhoven. Hier stond ik een tijdje te kijken naar de expositie van twee bureaus. Eén van de bureaus werd met een notebook en smartphone tentoongesteld, terwijl op de ander een typmachine stond. Trots vertelt een meisje me hoe tijdloos het ontwerp is, want het bureau is door de jaren heen haast niet veranderd. Alleen het kastje met lades is verdwenen zegt ze: „Die hebben we natuurlijk niet meer nodig omdat we tegenwoordig alles digitaal doen.” Als ik na een tijdje wegloop zie ik haar een lade opentrekken waaruit ze een tablet tevoorschijn haalt.
Daaf Borren
26 oktober 2016
Beetje flauw. Sterker nog: erg flauw.
Daaf kan zich dan verkneukelen over zijn observatie, mij brengt hij niet aan het lachen.
Of is het `’zich verkneukelen om”?
Flauwer dan flauw. Alleen vraag ik me af waar die lade dan in zat, die ze opentrok.
@pawi, of (ook) ‘vanwege’?
De juiste uitdrukking is: verkneukel icoontje.
Ja, vanwege lijkt me ook passen.
Kom maar op met je eigen ikjes, Luvienna. Dat verzacht de pijn een beetje.
Ik ga zo meteen de deur uit maar vanmiddag/avond of morgen moet lukken. 🙂
Joepie, we gaan er een mooi rubriekje voor maken verkneukel icoontje
Daar verkneukel ik me al over en om 🙂
Winterklaar
“Toen blijkt nu”, staat er op de voorkant van de VPRO Gids, met een foto van twee bekende Haagsche typetjes.
Na een lekkage thuis vraag ik een paar dakdekkers om advies.
Eerst komt Rinus, die mij vertelt dat het dak in zeer slechte staat verkeert. “De zwetende pannen hebben hun beste tijd gehad”, verzekert hij mij. Ze moeten snel vervangen worden.
Vervolgens komt Cor. Ik vraag hem naar de staat van de pannen. “Uitstekend”, zegt hij. “Weet u dat ze zeer gewild zijn op de tweedehandsmarkt?”
Toen hadden de coniferen ‘bavianenschurft’ en nu ‘zweten de pannen’. Jacobse en van Es zijn inderdaad nooit weggeweest.
Boris Gorkovoi
Nee, dat heeft ook nog nooit iemand beweerd, Boris. Koot en Bie kaartten destijds gewoon een maatschappelijke misstand aan, die van de dubieuze dienstverlener (die langs de deur misbruik maakte van het onbenul en goed vertrouwen van de meestal wat oudere klant, niet alleen met coniferen, maar ook met het gazon dat allerlei ziektes had, scharen en messen die zogenaamd geslepen moesten worden), en dat is natuurlijk nog altijd zo.
Waarom denk je dat dit inmiddels opgelost zou zijn? Is er een wet tegen geweest? Een helpdesk? Een spontaan veranderd normen- en waardenpatroon?
Integendeel, zou ik bijna zeggen. Het oplichten van mensen is bijna mainstream geworden, denk ook aan al die zogenaamde ICT-deskundigen die niet alleen ome Jaap achter zijn PC thuis geld aftroggelen, zogenaamd omdat hij virussen heeft en aangevallen wordt door hackers, waardoor zijn pc in groot gevaar is, en op z’n minst de registry vervangen moet worden … maar ook grote bedrijven en overheidsinstellingen miljoenen afhandig maken voor onbenulprojecten.
Ik moet ineens aan de Roel Pieper affaire denken, maar weet er uit het hoofd niet meer het fijne van. Vanavond ga ik googelen.
Niet dat ik Gorkovoi een vreemde naam vind voor een Nederlander, maar toch is het knap hoe goed hij is geïntegreerd. 😉
Schoorsteenvegers maken ook wat mee trouwens. Bij ons zijn De Broers weer geweest, ik heb daar al eens over geschreven. De ene zwijgzame broer die het dak op gaat en de andere die -tussen al zijn levendige verhalen over wat hij zoal meemaakt- af en toe HOEI in de kachel roept. Zodat die ene hoort in welk rookkanaal hij zijn roetmop moet laten zakken.
Deze broers zijn goudeerlijk, geen oplichters, maar ze kennen heel wat verhalen van anderen die dat wel zijn. En hoe die oplichters toch meer voor elkaar krijgen dan zij, met hun gevaarlijke beroep.
Ja en breek mij de bek niet open voor garagetypes. Die kunnen mij alles wijsmaken en onderdelen naar hun eigen keuze vervangen en giga arbeidslonen rekenen voor in feite niks. Waar is de tijd dat we zelf nog onder de motorkap konden kijken, ik heb er nog een ANWB cursus “Pech Onderweg” voor gevolgd. Niks heb je er meer aan, dat je weet wat contactpuntjes zijn.
Toen wij hier kwamen wonen in de jaren zeventig hadden we een c.v. met oliestook, die olie werd met een tankwagen aangevoerd en dan in een ondergrondse tank in de voortuin gevoerd die via buizen met de stookkelder en de cv was verbonden.
De schoorsteen moest immers roken en dat deed-ie ook.
Elk jaar kwamen er twee uit Italie geëmigreerde broers de schoorsteen vegen, heel betrouwbaar en vakkundig.
In die jaren had je ook de autoloze zondag waarop je alleen indien nodig de weg op mocht en kinderen op straat speelden.
De autoloze zondag, ach hoe zoetekes. Farce Majeur, Joop den Uyl, Biesheuvel, Jonkheer de Brauw. Maar nu weten we het gewoon niet meer. Of ze ook niet in het geniep aan jonge meisjes zaten te friemelen. Want dat deed iedereen, zo lijkt het wel. dikke huiver icoon
KT
Wij hadden thuis (toevallig ook in Den Bosch) een enorme cv-ketel die op cokes brandde. Ik zie mijn vader nog elke winteravond op de grond voor die ketel zitten, terwijl hij met een lange pook de sintels verwijderde.
Oude gewoonte
Ik ben huisarts in een gevangenis.
Er komt een gedetineerde op mijn spreekuur in verband met hoesten.
Om naar zijn longen te luisteren zeg ik tegen hem wat ik dan altijd tegen patiënten zeg: „Komt u maar staan met de rug naar mij toe en doet u alles maar omhoog.”
De gedetineerde draait zich om en steekt vervolgens zijn handen in de lucht.
„Ik ben niet van de politie, hoor”, zeg ik.
„Sorry, dokter. Dat ben ik zo gewend.”
Hans Vonk
” hands up, je bent er gloeiend bij, Bommel! Ik ga je opschrijven. Wat is je naam?”
Best een lollig ikje schater icoontje 😀
MK
Leuk hè zo’n soort van jeugdsentiment.
Een gedetineerde die goed ingevoerd is inzake de commando’s, dat is mijn eerste indruk. Dokter Vonk is een schat van een man, die eigenlijk wel beter weten kan.
Interessant ikje.
Voor mij was het altijd moeilijk te beoordelen of een gedetineerde gewoon in de gevangenis zat, of in een uitzetcentrum. Ja, die had je. En heb je misschien nog steeds. Dat maakt nogal een verschil, de ene boef is de andere niet.
Het op een na laatste ikje vind ik helemaal niet onaardig, oplichters, schoorsteenvegers en dakspecialisten dat is van alle tijden en vooral dat houdt niet op.
Afgelopen zaterdag kwam een zeer nette allochtoon (excusez le mot maar dat is onontbeerlijk) aan mijn tuinpad zeggen dat mijn schoorstenen nodig gevoegd moesten worden anders zouden ze instorten met alle gevolgen van dien.
Hij, de keurig geklede man, had zelfs referenties uit een straat in de buurt en het adres van miin zoon, die daar woont en van niets wist.
Goeie grap, maar het ging dus niet door.
Misschien was het die man uit de gevangenis wel.
Zoekt u misschien iets?
In het donker kwam mijn dochter van twaalf geagiteerd terug van de eerste hockeytraining na de herfstvakantie. „Er staat een enge man met een baard in de tuin van de buren. Toen hij me zag bleef hij me aankijken en liep achter me aan!”
Kordaat liep ik naar buiten. Daar stond hij inderdaad bijna bij de voordeur, een getinte, bebaarde jongeman. Zijn oplichtende mobiel toonde duidelijk onze postcode met huisnummer.
„You are looking for…?”, vroeg ik nogal pissig.
„Assassin!”, was zijn onthutsende antwoord. Hij wees naar het tafeltje in de hal waarop een hoesje lag, en er verscheen een grijns op zijn gezicht.
Toen pas drong tot mij door dat mijn zoon zijn PlayStation-spel Assassin’s Creed op Marktplaats te koop had aangeboden.
Ferdinand Kiemeneij
28 oktober 2016
Wel in lijn met het voorafgaande.
Enge mensen, getint en bebaard, blijken goudeerlijke kopers. Geslaagd ikje, met zelfspot en al.
Tja, pawi maaide al het gras al voor mijn voeten weg, dus ik zeg maar niks.
Goeie 🙂
Bas vV, zeg het toch maar. Ik ben een slordige maaier.
Vannacht tussen twee en twee uur kun je een extra uurtje vinden.
Ik maai ’s nachts niet
Tja, dan zeg je niks, en scoor je daarmee wel de 100e reactie. Ongemerkt, ongewild, maar het is niet anders, de tijd kan niet meer worden teruggezet.
De klok daarentegen wel.
Is al gebeurd. Vijf klokken handmatig, elektronica helpt zichzelf. Handig.
Vannacht werd ik om 02:10 wakker, dat zag ik op mijn elektronische wekker, en ik hoorde iemand gras maaien. Nog steeds weet ik niet of het in mijn droom gebeurde, maar erger nog: ik weet niet of ik nu in zomertijd of wintertijd wakker werd. Niet wakker genoeg om nog vijftig minuten te wachten.
De kerkklok die ’s nachts een keer sloeg, daarvan wist je vroeger ook niet of het om half een, een uur of half twee ging. Kortom: aan de problemen, twijfels en zorgen van iemand weet je wie hij/zij is.
Als de elektronische wekker niet via een zendertje zelf zijn tijd update was het zomertijd. Als het wekkertje dat wel doet, dan was het winterijd. Of andersom natuurlijk
Ik zeg maar niks icoontje