Oevewij niete kenne, ebbewij nooit gehad (210)

Ze vielen weer bij bosjes in de verslagperiode: Koos Alberts, Charles Aznavour, en dan heb ik het nog maar alleen over degenen die deze site hebben gehaald. In de hemel zingen deze twee kanjers nu een duet, ja, daar kan het.

Met dank aan Ad Hok, deze blijft in onze gedachten:

Lummel haalde een mooie anekdote van de Franse tv aan. Aznavour die met een Franse rapper werkte. De rapper noemde hem Monsieur Aznáv. De zanger nam het laconiek op: “Ik ben begonnen als Aznavourian, werd toen Aznavour, vervolgens Aznáv, ik zal wel eindigen als A.”

Qua ikjes word ik strenger, dat hebben jullie al gemerkt. Alleen normale, die komen er nog in. Ze hoeven niet goed te zijn. Da’s kennelijk teveel gevraagd vandaag de dag. Maar de tenenkrommende, de gekunstelde, de romans, ik laat ze voor wat ze zijn: rommel. En rommel moeten we hier niet.

Zoals die van Karin Stubbé die een #metoo-momentje memoreerde van ruim veertig jaren geleden. Bah nog eens aan toe zeg. Of het zoveelste geintje van een Amsterdamse tramconducteur. We geven het geen aandacht meer. Ik niet tenminste. Wat er in de reacties gebeurt, daar kan ik niets tegen doen. We leven in een vrij land.

“Wat is de tijd toch fijn, wanneer die wegrent van een graag vergeten verleden”

Timmerarktwo – onze veelschrijvende kunstenaar – kwam weer eens langs googelen. “Wat is de tijd toch fijn, wanneer die wegrent van een graag vergeten verleden” zei hij achteloos, niet in de gaten hebbende dat deze zo op een tegeltje kan, wat zeg ik? De Nederlandse Canon! Hij gaat misschien wel een vervolg schrijven op zijn Burnout. Hoofdstuk 20 staat al heel lang te wachten op hoofdstuk 21, ik bedoel maar.

Mopperkont memoreerde het feit dat de NPO deel 2 van de tachtigjarige oorlog uitzond. En Lummel at een römertopf-kippetje. Ja, het bestaat nog, koken als de Romeinen in het Archeon. Timmerarktwo gaat binnenkort uit eten met Luvienna, vegetarisch met veel zuur waarschijnlijk.

Het negende deel van het Grote Iloonse Chinaverhaal kwam op de site, man, het was me er weer eentje. Keivol foto’s en fijne waarnemingen.

 

Het mooiste stukkie van de afgelopen verslagperiode kwam op vrijdag. Michiel Sedelaar plaatste een nietszeggend ikje over zijn zoontje die chagrijnig terugkwam van school omdat zijn proefwerk niet ging zoals hij het had gewild. Mag. Kan. Maar toen kwam me er daar een Lummel met een gedicht op de proppen, dat wil je niet weten. Jawel, dat willen we wel weten. Hier dan. In zijn geheel:

Nooit gat

Heel Uw schooltijd
zet gij Uw leraar mat
met: ‘Oevewij niete kenne,
Ebbewij nooit gehad.’

Als na Uw einddiploma
gij blijft beweren dat
ge dit niet hoeft te kennen
en dat nooit hebt gehad.

Belastingformulieren
zie Wijzigingenblad
Oevewij niete kenne
Ebbewij nooit gehad.

Zucht dan achter tralies,
Uw cel van tranen nat,
Oevewij niete kenne
Ebbewij nooit gehad.

(Rollicky rhymes, 1957) John O’Mill

Wil jij net als onze Lummel en onze andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?

Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.

Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.

Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.

Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.

Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.

De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan de wandel. Dit keer in mijn eigen woonplaats. Het was oktober, het was herfst, maar het was 27 graden warm. En de mensen om me heen waren blij en opgewekt. Wat een fijne nazomer hebben we toch! De domkopjes. Leed en ellende komt eraan. Let maar eens op. En zeg dan niet, dat ik niet gewaarschuwd heb. 

Foto: “Leed en ellende” © 2018 B. van Vuren