Wat een ontzettend leuk begin van de week. Heb genoten en natuurlijk ondanks windkracht 6, regen en grijze wolken zin in een ijsje gekregen. En liefst zou ik dan zo een mooie coupe chocoladeijs met het lepeltje willen oplepelen. Langzaam, smeltend in de zon met de vogels op de achtergrond en met wat druppeltjes die langs mijn mond op mijn jurk vallen. Een fijne week verder!
Dit is zomaar een willekeurige reactie van een blije lezer die zelf een keimooi blog heeft. Ik dacht, kom, ik druk hem eens integraal af. Want man, man, wat levert dit intro toch elke week hartverwarmende reacties op. Laat ze maar komen, hoor, ik lust er wel pap van. Vooral bij gebrek aan materiele waardering. Ik doe het allemaal voor nop, voor het plezier, en voor wat schamele advertentieinkomsten die volledig opgaan aan de beheerskosten, zoals het domein registreren en beheren en vooral aan de porto en inpakmaterialen voor de lepeltjes.
Ik heb al jaren geen lammetjes meer opgetild
Het was vorige week Pasen en we haalden hier herinneringen op aan precoronapaasfeesten. Zoals de Paasmarkt waar de Van Vurentjes met het jonge gezin heengingen. Keidruk. Je kon er over de hoofden lopen. Als we op tijd waren dan was de bijbehorende veemarkt ook nog open – tot 1 uur ’s middags – en mochten wij, kinderen, kalfjes aaien en lammetjes optillen. Those were the days. Ik heb al jaren geen lammetjes meer opgetild.
Op het blog van Suske ging het ook over dieren. Daar keek de buurvrouw over de schutting omdat de kippen zo aan het kakelen waren op Paaszondag. Nou, wat ze toen zag wil je niet weten of juist wel.
Ook Bertie deelde een Paasverhaal. “Dag logé, dag hond, dag gezelligheid …” schreef ze. Je gunt die ziel toch ook een lammetje of twee? Of een kippetje, een konijntje of iets vegetarisch?
Het was wel fijn dat het lekkere ijsje van hierboven de hele vorige week prominent op de voorplaat stond. Want man man, wat een weer was het. Een “nare, grijze, stormachtige 2de paasdag” was het bij Ilona. En ook hier in Zwitserland hadden we sneeuwbuien afgewisseld met felle opklaringen. April roert zijn staart!
Op Pasenmaandag kwam er natuurlijk geen NRC-ikje, want da’s een christelijke krant. Onze reageerders doken dus in de archieven en doken een paar afgekeurde of genegeerde schrijfseltjes op. Dat van Bertie ging over haar jongste achterkleinkind van 5 dat “heel sterk betrokken” was bij alles wat ze op de televisie zag: Rutte, de weerman, en zelfs de jonge Dré met zijn moeder Monique. Arm kinderzieltje.
Het schrijfseltje van Pawi ging over de man van de gasketel. De badkamer was erg koud maar de Pawi’s hadden zich daar allang bij neer gelegd. Totdat de gasketelmeneer na de controle van de ketel bij het weggaan langs zijn neus weg vroeg waarom ze de knop van de vloerverwarming eigenlijk uit hadden staan?
Ad Hok deelde een Franstalig mopje van S. Haller. Dat kwam er op neer dat diens dokter hem had geadviseerd te stoppen met voetballen. Waarom, vroeg Haller, ben ik dan ziek? Nee, ik heb je zien spelen, zei de dokter.
Zelf haalde ik een herinnering op aan een wegpiraat in een SUV, die vijf minuten nadat hij me bijna had doodgereden zelf een aanrijding kreeg. “Karma” glimlachte ik minzaam, maar goed, het verhaal heeft de NRC nooit gehaald.
fraksiemedewarker bi’j de Boer’npetije
Boer’nsmurf
En als klap op de carbidbus kwam daar ook nogeens Boer’nsmurf zijn opwachting maken. Die had op de een of andere manier kennelijk lucht gekregen van de smeekbede van ons allemaal tijdens het zoemuurtje © van 31 maart. Het koddige boertje bleek sinds kort als “fraksiemedewarker bi’j de Boer’npetije in de Koamer” te werken. Bij de nieuwe BBB-partij om precies te zijn: “Boer’n Bin’n Boas”. Hij ontmoette Rutte en bood hem de “sjekbuule” aan, hetgeen door Rutte minzaam werd afgewimpeld, want die eet appels zoals bekend. Hoe dat gaat aflopen, dat hopen we nogeens te horen.
We zijn al ver over het midden heen van dit intro en er is nog geen echt ikje gevallen! Maar daar kwam op dinsdag de eerste.
Marja Knotters had een leuk verhaaltje verzonnen over haar man die zogenaamd op het politiebureau moest blazen vanwege een alcoholgeur. Dat was van het ontsmettingsmiddel waarmee hij zijn handen had ingesmeerd. Lachen hoor! “Echt gebeurd?” vroegen we dan. “Echt gebeurd”, zeiden ze dan in koor. Wie? Grapjanussen op bruiloften en partijtjes die we toen nog hadden. En er was zelfs een televisieprogramma over: “Er is meer tussen hemel en aarde dan waarvan uw wijsheid droomt, vriend Horatio” baste Ko van Dijk na het zoveelste fantasieverhaaltje waar wij met natte haartjes nog even naar mochten kijken. Het was in de tijd toen er nog maar twee televisienetten waren en de avonturen van Swiebertje en de Fabeltjeskrant wel voor zoete koek werden aangenomen.
E.C. de Koning vertelde dat zij in 1942 geboren is en dat de GGD haar onlangs voor het bevestigen van een afspraak tegen de corona vroeg of zij zwanger was. Maar goed, misschien is E.C. de Koning wel een man en dan was het echt een superstomme vraag. We zullen het nooit weten. Het voorval maakte een stroom van andere lolligheidjes los:
‘Gehuwd?’ ‘Nee’ ‘Kinderen?’ (Bertie)
‘Gehuwd?’ ‘Ja, maar niet met elkaar!’ (DSR)
‘Geboren?’ ‘Ja’ (ikzelve)
‘Sex?’‘Nou, graag!’ (Ad Hok)
De reacties waren zoals wel vaker veel leuker dan de ikjes zelf. Bij het ikje van Willemijn Vos was dat wel heel erg makkelijk. Mevrouw Vos is lerares van groep 8 en laat een fragment uit de Matthäus-Passion horen. Of haar leerlingen weten wat de naam van de componist is, wil ze weten. “Johann Sebastian …” begint ze. Een vinger schiet omhoog: “Lubach!” Haha. Not. Die vrouw heeft wel heel slecht les gegeven dus, maar dat heeft ze kennelijk zelf niet door. Pure Publikumsbeschimpfung, dit ikje, zou Warhoofd gezegd kunnen hebben. Maar hij zei het niet. Want hij is kwijt.
Lummel scoorde intussen tussen neus en lippen door de 100e reactie en kan het zwaar vergulde lepeltje binnenkort tegemoet zien. Ik adviseer om er voorlopig even geen warme dranken mee te roeren, dit in verband met een advies dat ik gevraagd heb aan de Gezondheidsraad over de coating. Als je ouder dan 80 bent kun je wel gewoon roeren, want heb je sowieso niet lang meer te leven. Einde mededeling.
Mieke Waterdrinker dronk een glas, deed een plas en stapte toen op het witte paard. Ze sjokten gemoedelijk aan de linkerkant van een klein weggetje. Toen naderde er een “mamil” (middle aged man in lycra) op de fiets die haar bijna van de weg reed. “Kan je niet uitkijken, kutwijf” roept hij woest, want zo praten mannen in lycra. Mieke kon er om lachen. Wij ook.
Nee dan, Elisabeth de Jongh. Die ontmoette bij de supermarkt een verwarde vrouw die “wat heb je mooi haar!” tegen haar riep. Ze wilde een euro hebben. Die had Elisabeth niet. “Gelukkig heb je wel mooi haar”, zei de vrouw sportief en trok zich weer terug in haar kartonnen doos. Pawi liet weten dat zij wel iets zou hebben gegeven, maar ja, ze heeft al jaren geen cash meer op zak dus daar schiet je niets mee op. Pawi heeft misschien ook mooi haar. Tijdens het laatste zoemuurtje (c) had ze een hoedje op.
Wil jij net als Suske, Bertie en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan het nieuwe interactieve Van Vuren Gezellige Reageerders Zoemuurtje ©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. April roert zijn staart. Op Twitter deelde Harry een foto van zijn bovenlicht, helegaar onder de sneeuw. Toen ik mijn eigen bovenlicht kon fotograferen was het allemaal al weer weggesmolten. Maar dit had dus een bovenlicht met sneeuw kunnen zijn, midden in het voorjaar. Volgende week zie ik misschien weer iets anders.
Foto: “Bovenlicht waar geen sneeuw meer op ligt” © 2021 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Niemand overgeslagen! Intro op zijn best.
Wel jammer voor Haller, dat hij de kans op het lepeltje voor de 200e reactie net misloopt.
Deze week de 100e dan, hoop ik.
Zumba
Nu de zumbalessen niet meer met een grote groep in de dorpsgymzaal kunnen plaatsvinden, treft een clubje fanatiekelingen elkaar wekelijks online. Onder leiding van onze vlotte, stadse juf Brenda dansen we in de woonkamer, slaapkamer of keuken. Achteraf praten we altijd even na. Chantal legt uit waarom ze bij dat ene dansje deze keer niet door de knieën ging: ze heeft in de tuin gewerkt, ze vergaat van de spierpijn. Ik val haar bij, ook ik was dit weekend in de tuin bezig en beweeg daardoor niet zo soepel. We babbelen nog wat, tot de dansjuf ons nieuwsgierig vraagt: „Maar wat voor oefeningen doen jullie dan eigenlijk in de tuin?”
Janneke Weijermars
Zo is dat, want een stadse juf weet niet wat een tuin is. In een stad heb je helegaar geen tuinen, alleen maar asfalt. Hoe lang geleden is het dat je,opgedoft en met de paardenkar in de stad geweest bent, Janneke?
Dat was vast in 2019. Jaarmarkten zijn al een tijdje verboden.
Jaarmarkten in de vorige eeuw, daar heb ik het over. Toen Bas nog een kleine Basje was.
Ek bin hier tog mar zopassies en ek ebbe al mit iederiene ruzie. D’r bint klagten e’komn omdat ek wel is op de vloere kitse as ek de proeme kwiet mut. Ek hebbe de brieve van’t presiedejum beaantwoord mit ‘Complement’n en woar as de kwispedoor’n stoan?!’
Gien antwoord op e’kreeg’n. Akkoord, kan gebeur’n, wi’j hebb’n ja ummes sinds kort ‘m ni’je veurdemevrouwzitter (hahaha!) dus die mut nog ‘n bietien op stoom koom’n, mar ek binne ok niet van plan umme et in te slikk’n.
Mar now hef zelfs mien boasinne al e’vroagd of et niet ‘m tikkien minder zol kunn’n. Ek zegge van mense, weet goed wat a’j will’n! Mien vrouwe nuum’n ze in de buurte de Gaskachel, en ek binne dus de man van de Gaskachel, mar ek stoa veural bekend als de Allesbraander! A’j muujluk goan doen oaver ‘n klein pruumpien zo now en dan, dan steek ek zo de vlamme in een rolle van oen pepier’n tuss’n mien kaaksement . Ze keek mi’j merakels voel an….
Miskien mut ek mar ies mit dat jongien van Kloaver goan klassineer’n. In zien petij’e bint ze veur de biomassacentrales en ek ruukt d’r altied noar van die vremde stadse sigaretties dus wat dat betreft bint ze niet zo muuj’luk. En ek kanne ze vast wel an ‘t verstaand peut’rn dat alles best goed kump a’j de boer’n loat’n begoan.
En weer een uitgebreide intro, ik moet je ijver bewonderen.
Ik moet ook even melden dat ik geen achterkleinkinderen heb. Er worden zoveel flauwe ikjes verzonnen dat ik een bijzonder pientere en humoristische en té gekke vijfjarige bedacht.
Had ik ook eens wat te vertellen.🙄
Leve de Allesbraander!
a’j de boer’n loat’n begoan dan ruikt alles naar poep en pies, zie je eindeloze akkers, zijn alle weidevogels ver weg. En de gemeentes doen daar nog een schepje bovenop, mooie schelpenpaadjes worden vervangen door asfalt en beton.
Zie Marjoleiene de Vos. Link volgt zsm.
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/04/12/bestuurders-en-hun-pseudowerkelijkheid-a4039351#/handelsblad/2021/04/12/#118
De man van de gasketel, misschien had ik hem beter het mannetje van de verwarming kunnen noemen?
Voor iemand die altijd zo elegant van haar chaperon spreekt, lijkt een ‘mannetje’ of ‘mijn mannetje’ uit den boze.
Installateur voldoet.
Foto
Onze oude vriend Jan is op bezoek, zeventig jaar inmiddels. De familie van ver weg wil dat hij op Facebook gaat. Niks voor Jan, maar nee zeggen kan hij ook niet. Of wij een foto willen maken. Tuurlijk, we maken er wel dertig en hij mag de mooiste uitzoeken. Hij kijkt en hij kijkt nog eens. Teleurstelling is geen goede omschrijving voor zijn blik. Het goede woord is verbijstering. „Mijn God,” zegt hij, „hoe heb ik het zover kunnen laten komen?”
Boudewijn Otten
Die Jan lijkt me een verstandig mens, die zijn privacy waardeert. Hij zal het vast op prijs stellen hoe hij, toch als enigszins sullig beschreven, zijn weg maakt op het wereldwijde web. Op z’n ouwe dag, in de winter van z’n leven.
Pfff…
Dus de oude Jan is inmiddels al zeventig jaar op bezoek? Aparte zinsconstructie. Maar de eindredactie zit er niet mee.
Jan heeft niet alleen geen Facebook, maar ook geen spiegel zeker.
Snel vergeten dit prul.
Zullen we binnenkort weer eens zoemen? Wat zijn leuke onderwerpen? Favoriete vakantieadres en waarom, Beste boek ooit en waarom, beste muziek en waarom? Leukste standje bij het vrijen? Roept u maar. Het lijkt me leuk als iedereen de vragen vantevoren weet zodat we ellenlange stiltes kunnen ontlopen. Welke andere vragen kunnen we aan elkaar stellen?
Voor lange stiltes ben ik niet bang, maar inderdaad een soortementje van vragen is geen gek idee. Wat mij betreft heb je de vier belangrijkste vragen al te pakken.
Daar zal ik dan maar iets meer bij inschenken dan een glaasje water.
Bespreekpunt: recept voor een bier (BlogBier?) in gelimiteerde oplage te brouwen en onder de deelnemers te verspreiden? DSR houdt de laatste tijd vooral van blond, met een enkele eruitspringende toets maar verder zonder teveel fratsen.
Onder welke namen heb je zoal getrold?
Alleen te beantwoorden als je daar actieve herinneringen aan hebt, Ad.
Inderdaad, DSR heeft gelijk, er moet wel wat te drinken bij. Ik heb weleens gezoemd waarbij alle deelnemers een klein flesje wijn kregen thuisbezorgd, op de dag zelve, zodat we in de pauze op elkander konden toasten. Tikkie bewerkelijk voor ons.
Geen bezwaar hoor, grote fles mag ook.
We zouden een tankwagen door Nederland kunnen laten rijden, gevuld met een lekkere Primitivo.
Als dat zou kunnen. ..
Malheur
Terwijl mijn mindervalide echtgenoot vast komt te zitten met de gisteren gemonteerde traplift, bel ik de dierenambulance, de cv-installateur en mijn buurvrouw: ik hoor getsjilp in een ontluchtingspijp. Mijn buurvrouw ziet de malheur en chartert twee sterke mannen. Die weten man én liftstoeltje beneden te krijgen. „We hebben meteen het vogeltje gevangen, hoor! Het zat gevangen in het alarmsysteem van de traplift!”
Carole Denninger
Warrige situatie natuurlijk, maar nog warriger opgeschreven.
Waarom bel je in vredesnaam de dierenambulance. Na de dubbele punt, die een puntkomma moet zijn, wordt het langzaam duidelijk. Maar wat een anticlimax.
Nieuw! Ook verwarde personen mogen nu ikjes inzenden. Ze komen zonder selectie integraal in de krant. Schrijfvaardigheid niet nodig.
De monteur van de traplift bellen lijkt me logischer. De inzendster koos het redden van het vogeltje boven het bevrijden van de ongelukkige echtgenoot.
Drie keer lezen en je snapt de situatie nog niet. Zit het alarmsysteem in de ontluchtingspijp?
Wat Pawi zegt.
Rest DSR nog het ‘mindervalide’. Het is goed bedoeld, een eufemisme voor ‘gehandicapt’ of ‘invalide’ maar toch klinkt het in mijn oren onaangenamer.
Is het uberhaupt nodig om het zo te benoemen? De meeste mensen hebben geen traplift om er plezierritjes mee te maken (alhoewel het daar met kleine kinderen wel op uit kan draaien).
“Terwijl” in plaats van “nadat” vind ik ook nog een dingetje. Maar goed, elke zin is fout opgeschreven.
Mooie column trouwens, die Pawi hierboven deelde. Nu pas gelezen.
Een schelpenpaadje in Noord-Groningen tussen Godlinze en Leermens, dat van de ene rustige weg naar de andere nog veel rustiger weg voert. Voerde. Want het schelpenpaadje is weg. In plaats daarvan ligt er nu een brede puinbaan met daar bovenop een betonnen pad van anderhalve meter breed …
“Met zoveel malheur had Carole toch beter meteen ook de trauma-helikopter en de hulplijn voor mensen in psychische nood gebeld?” merkt buurman Heer Rozenwater op. Zekers.
Hij plaatst daar dan wel weer een met copyrights beschermd plaatje bij. Jammer. Had hij het maar bij de reactie zelf gelaten, die is best aardig en zou zelfs hier in dit gezelschap niet misstaan hebben. Vandaar toch even hier op het hoogste podium gehesen als aanmoediging.
Kijk, deze had wel gemogen en dan doe je als volgt ook aan de juiste bronvermelding. Wel zo netjes voor die fotograaf die voor jou de moeite heeft genomen zo’n ding te fotograferen, up te loaden en gratis voor jou en je blog ter beschikking te bestellen. Moeilijk? Nee toch. Kwestie van fatsoen.
Treppenlift1, CC BY-SA 3.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0, via Wikimedia Commons
Waarom ook al weer? Uit de basiscursus “Oom Jan leert zijn neefje bloggen”:
This file is licensed under the Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported license. You are free:
to share – to copy, distribute and transmit the work
to remix – to adapt the work
Under the following conditions:
attribution – You must give appropriate credit, provide a link to the license, and indicate if changes were made. You may do so in any reasonable manner, but not in any way that suggests the licensor endorses you or your use.
share alike – If you remix, transform, or build upon the material, you must distribute your contributions under the same or compatible license as the original.
Ik zie dat HR bij gebrek aan reacties lekker in de weer is met allerlei plaatjes, ook van bekende artiesten die ongetwijfeld niets gevraagd is.
Gezien DSR’s recente ervaringen met HR’s uiterst morbide gevoel voor humor zou ik elke aanmoediging afraden. Je moet er toch niet aan denken dat hij zijn gefrobbel toepast op de gebieden die hier vorige week uitgebreid ter sprake zijn gekomen?
Nee, met een grote bocht er omheen en links laten liggen.
Hoe hier een vogeltje in gevangen kan raken is me overigens een raadsel. Broodje-aapverhaal denk ik zomaar eens. Carole wilde wel erg graag in de krant en de NRC redactie trapte erin.
Dit is een van de raarste ikjes ooit. Ik snap het nog steeds niet echt. Dat komt misschien omdat ik net gevaccineerd ben. Kan iemand het me metbehulp van plaatjes of tekeningen uitleggen hoe het nou precies zat?
Ik snap ‘m! De sterke mannen dachten dat het gestjilp uit de ontluchtingspijp het alarm van de traplift was.
Hoe hebben ze het vogeltje eruit gekregen? Was het de eerste keer dat ze een cv-ketel hebben gezien?
Het wordt er toch niet duidelijker op.
Kortom, het is lente in het land en de NRC-redactie hoort de vogeltjes weer eens fluiten, net als vorige week.
Wacht! Nu heb ik hem echt, denk ik: er was helegaar geen vogeltje. Manlief zat vast op de traplift. Het alarmsysteem ging af, vermoedelijk van je piep-piep-piep. Carole denkt dat het een vogeltje is. Ze gaat aan het bellen, de monteurs komen, die bevrijden de echtgenoot en ze spelen het spelletje mee (ze hebben gewoon glimlachend het alarm afgezet).
Wat me wel blijft verbazen is waarom je als liefhebbende (neem ik maar aan) echtgenote het in je hoofd haalt om de dierenambulance te bellen voor een vogeltje waar je verder geen last van hebt. Ik bedoel, het is geen horror-oehoe die bezig is om je mans ogen uit te pikken. Zelfs al valt je ook dat vogeltje op, dan nog zet je alles op alles om eerst je man uit zijn benarde positie, misschien wel halverwege de trap, te bevrijden. Dat vogeltje, als je dat dan al gelooft, dat komt toch later wel een keer?
Kortom, er is iets raars aan de hand met die Carole.
Ik word gebeld door mijn buurvrouw: haar echtgenoot zit vast op de traplift, er is een probleem met haar centrale verwarming en ze hoort het getsjilp van een vogeltje. Ik charter twee sterke mannen. Die brengen het verwarde mens rechtstreeks naar Paviljoen 3.
Ik vind het een griezelig ding hoor. Als je die in huis hebt hoef je in ieder geval niet meer naar de Efteling.
Kijk dan naar die bal! Komt zomaar naar beneden stuiteren en de lift staat meteen stil. Met de hulpeloze echtgenoot in alle eenzaamheid, schreeuwend om hulp, want zijn mobieltje niet bij zich en zijn vrouw is hardhorend. Dat kan dus ook een vogeltje geweest zijn, dat daar tjilpend naar beneden hipte.
De slankste rechte traplift … heb je ook kromme trapliften dan?
Niks mis met die lift. En de stoelen hebben een veiligheidsgordel, dus wat kan je gebeuren.
En ja, kromme liften voor wenteltrappen.
err zijn ook horizontale liften voor bungalows
Ik mis een acceleratieknopje voor als je snel naar boven wilt. Verder neem ik aan dat je met beide armen in de lucht naar beneden gaat, net als in de Python.
DSR kopt ‘m dan maar in:
Een mindervalide sensitivity reader is noodzakelijk om dolzinnige gedachten over noodzakelijke hulpmiddelen als hierboven, die als kwetsend kunnen worden ervaren, passend -in -om en af te kaderen.
@Bas 10:27
Marjoleine de Vos kan goed schrijven over wat haar bezighoudt. De Groningse natuur, gedichten, lekker eten (door haar column was ik op tijd om pomeransen voor de marmelade te bestellen) en over hoe je best wel met je vingers mag eten als de situatie daarom vraagt.
Het “ontsluiten” van natuurgebieden gaat ook mij aan het hart, vooral als dat op de door MdV beschreven manier gaat. In Oostvoorne gebeurde hetzelfde. Mooie slingerende schelpenpaadjes vervangen door twee meter breed beton. Zoveel mogelijk rechte lijnen. Fijn voor de mamil en de mindervaliden, minder voor de adop’s. En al helemaal niet voor mij.
Oei, ik zie nu pas dat HR er ook nog een vogeltje in heeft gephotoshopt. Dat mag al helegaar niet. Manipuleren heet dat, bewerken zonder toestemming. Man man, hij doet ook alles fout. 😀
Het lijkt me een merel. Wat kan daar nou fout aan zijn? Hooguit dat die niet tjilpt in een ontluchtingskoker of in een alarmsysteem van een traplift. Merel. Of is het een kauwtje?
Allebei tjilpen ze niet. Misschien in benarde omstandigheden? Gauw nog eens nazoeken.
Het is een volwassen mannetjesmerel. Als er een vogel is die never nooit niet in huis, laat staan op een trap, zal dwalen is het wel een merel. En nee, tjilpen doet het ding ook niet. Het alarmgeluid van zo’n traplift, if at all, kan alleen met het geluid van een koolmees worden verward.
Hoe komen jullie er toch bij, het was een verdwaald jonkie van de traplift. Gewoon.
Ik ken wel de grote trap, qua vogel, maar van een traplift heb ik nog nooit gehoord. Bertie, je zit toch niet al aan de sherry hoop ik hè?
Douche
Op reis worstel ik altijd met de onbekende douche om water van de juiste temperatuur te krijgen. Laatst mislukte dat in een huisje op Ameland. Zette ik de thermostaatkraan op 38 graden, voelde het als verbrandingswarmte. Op 30 graden, nog steeds. Ik gaf het op. Even later kwam mijn man er tevreden onder vandaan. Hij is slechtziend, kan de knopcijfers niet zien. Hij zette de douche eerst op ijskoud en draaide daarna tot het warm genoeg is. Nu begreep ik waarom hij vaak zegt dat slechtziendheid voordelen heeft.
Charlotte Hemelrijk
Wat een onzin! Prietpraat! Publieksbelediging!
Tegenwoordige tijd en verleden tijd wisselen elkaar in dit ikje zo vaak af dat ik er tegelijk warm en koud van word.
Hoeveel tijd heeft de mensheid verloren door het verbeteren en uitvinden van dingen die al goed waren. Ik denk hierbij bijzonder aan koffiezetmachines en mengkranen. Beiden zijn al heel la g geleden uitgevonden en werkten goed. Heet water door gemalen koffie latendruppelen of persen en met twee kranen een lekkere mix van koud en warm water regelen. Maar nee, op de ingenieursscholen moet en zal weer een andere machine of kraan gevonden moeten worden. Resultaat van dit gesodemieter? Arme hotelgasten moeten een half uur eerder opstaan om zichzelf bij tescholen. Houw Een Sop! En dan heb ik het nog niet over de hoeveelheid tijd en geld dat geinvesteerd is in het elkaars hersens in te slaan.
Bloemkool met een papje is overheerlijk. Pizza is waarschijnlijk een perfect gerecht. Toch schrijft er een idioot op een bijna niet gelezen blog over een bloemkoolpizza. Het moet niet gekker worden.
En dat terwijl de wereld schreeuwt om echte innovatie. Fietspoeder! ( een zakje fietspoeder, water erbij en je hebt een fiets), instant water voor in de woestijn.
‘verbrandingswarmte’, ‘knopcijfers’….-zucht-
En natuurlijk weer een overbodig laatste zinnetje als nabrandingsuitsmijter, ter overbodige stichtingsduiding.
Benieuwd wat de buurman hier weer bij fotoshopt.
Dit basisplaatje is rechtenvrij, mits maar vermeld wordt dat het kraantje te koop is op saniweb, nou dat doe ik hoor, geeft niks, eerlijke business, niks mis mee, kopen die kraan als je er een nodig hebt. Vergrootglas wordt bijgeleverd.
Slechtziendheid mag voordelen hebben, maar dit lijkt me gewoon een kwestie van gezond verstand.
Ethiek
Mijn studenten in de opleiding tot anesthesiemedewerker werken zich nog steeds uit de naad op de OK en de IC. De lessen blijven maar online, zo ook de les medische ethiek. Om ze voor te bereiden op het scenario ‘Code Zwart’ moet er gediscussieerd worden over het geval dat er nog maar één IC-bed beschikbaar is en er twee patiënten worden aangeboden: een 60-plusser, die nog niet is gevaccineerd, of een Museum-pleindemonstrant die de anderhalvemetermaatregel zat was en „haar leven terugwilde”.
De discussie komt maar moeizaam op gang. Tot een van de studenten zegt: „Hier zijn we te moe voor.”
Geert Verweij
Ik las net een artikel in de groene amsterdammer over Brazilië. Daar hoeven ze deze discussie niet te voeren. Daar gaan ze allebei dood.
Dat de discussie moeilijk op gang komt ligt misschien meer aan de zwaarte van het onderwerp dan aan de vermoeidheid.
Een vermoeiende Ik-jesweek met verwarde en loodzware inzendingen. Toch bespreken we het allemaal maar. Daar mag vanavond best even voor geklapt worden.
Een flauw voorbeeld. Moralisme ligt voor de hand. Hopelijk komt het hier niet zover. Maar die Braziliaanse variant neemt ook in NL fors toe.
Een beter voorbeeld lijkt me de keuze tussen papa en mama. Dobbelstenenwerk…
Een applaus vanavond? Ik doe mee.
Och, je bedoelde een applausje voor jezelf? Ga je gang, DSR. Stuur je het geluid nog even door naar dit blog?
Nee nee, we applaudisseren allemaal voor onszelf hoor. Dat we het al zo lang met die ikjes uithouden. Ik ben om acht uur begonnen, mag ik al ophouden? Begin dorst te krijgen.
Koolzaad
Pas plukte ik een koolzaadbloem.
Er stopte een meneer met een fiets om mij te vertellen dat dit een koolzaadbloem was.
„Dat weet ik”, zei ik, „en hij is eetbaar”. Ik at de bloem ter plekke op.
De meneer keek mij geshockeerd aan. Hij moest dit nieuwe feit even verwerken.
Vertwijfeld fietste hij weg.
Charlotte van der Grift
Die eerste zin!😂😂😂
Vertwijfeld blijf ook ik achter na het lezen van zeker drie overbodige zinnetjes en een clou uit de beginjaren zestig van de vorige eeuw.
De meneer trok trouwens een hond met zich mee, die net voor deze ontmoeting in dat koolzaadveld had zitten poepen.
Een heerlijk niemendalletje. Vermoedelijk een opstel uit groep acht.
Het begin lijkt op een dichtregel. Was ze daarmee doorgegaan dan konden overbodige regels worden geschrapt.
Koolzaad
Pas plukte ik een koolzaadbloem
Wou hem net op gaan eten
Tot een mamil stopte en sprak
Gisteren heeft mijn hond hier nog gepoept
😂😂😂
Een uitstekend Ik-je, ik wacht op de vertolking door Jiskefet.
Nou dan zal ik het maar zelf doen: een reactie geven op mijn eigen blog. Want jullie doen het niet. Niet dat ik iets te melden heb, want er gebeurt helegaar niets vandaag.
Daar denken ze in Arnhem anders over …