Zonder. Asociaal. Kraanvogels. Amateur-barista. Schapenvacht. Tsaar. Daar gingen de ikjes van vorige week over, althans qua titels dan.
Nicol Kampert schreef een ikje zonder iets van een pointe, belevenis, interessant feitje noch interessante mening over een taalklas die verplaatst werd. Het was volgens De Schrijvende Rechter (DSR) een draaikolk van een ikje. En dat was het.
Renata Beck schreef een ikje over de begrafenis of crematie van een geliefde en hoe haar mascara uitliep van het huilen. Een politieagent zag haar fout geparkeerde auto door de vingers, omdat ze er dus zielig uit zag met al die strepen in haar gezicht. Het deed ons denken aan het magistrale ikje van onze eigen Ilona van heul veul jaren geleden en dat staat dus hier, samen met wat andere hoogtepunten uit haar rijke oeuvre.
kraanvogels die wij in ons leven gezien of gegeten hadden
Corien van den Heuvel schreef over de kraanvogels in het Müritz Nationalpark. De ober aldaar was trots op de Wildgulasch. Dus ja, toen gingen we allemaal wat vertellen over de kraanvogels die wij in ons leven gezien of gegeten hadden en er bleek een Kraanvogeltreknetwerk te bestaan. En recepten voor kraanvogels. Nou, zet de ketels maar vast op het vuur, want ze komen er aan.
Het laatste nieuws van de ECMN (European Crane Migration Network, zie Facebook) is immers dat het begonnen is, de uittocht uit Duitsland. “Het goede weer begin deze week heeft voor de eerste grotere bewegingen over Duitsland gezorgd. Duizenden kraanvogels zijn vanuit de regio Berlijn vertrokken richting Lac du Der. Opmerkelijk was ook een grotere doortocht van kranen over de regio Hamburg wat wijst op een doorsteek van kraanvogels vanuit Rügen richting Diepholz. Interessant voor ons.” Spannend, de Tulpenralley is er niks bij. En dit is wel zo milieu- en natuurvriendelijk, lees je mee mevrouw dinges te dinges?
Sander Essers schreef over zijn espresso-apparaat. Hij kon vroeger hartjes in het melkschuim maken, maar dat worden tegenwoordig kroki (krokussen) vanwege zijn trillende handen. “En natuurlijk ook een kwart viagrapilletje om niet op zijn schoenen te plassen” zei ons Lummeltje vals.
We gaan binnenkort weer hartstochtelijk zoemen, want dat wordt wel weer eens tijd. Er is een hoop bij te praten. Het precieze uur en ook de dag wordt deze week in deze kolommen (reactieveld) bekend gemaakt.
Deze instructievideo laat zien hoe het moet, dat figuurtjes maken in het koffieschuim, met dank aan Pawi:
En ja, op vrijdag een ikje over een schapenvacht waar de man van de klant van Robert Leemker op ging liggen. Knoet heette die. En hij sprong op en af de bank en maakte er vlekken op. Dan denk je aan een hond, maar het was dus de man van de klant. Grappig he?
Op zaterdag vertelde een beroepspersoon, Reinildis van Ditzhuyzen, een anekdote over koningin Beatrix en president Poetin, die elkaar in 2001 in het Kremlin ontmoetten en daar was Reinildis bij en die viel iets op. De krant kon het kennelijk nergens anders plaatsen dan in de lezersrubriek. Het was opnieuw Pawi die de blits maakte met het bijbehorende filmpje:
Lees het allemaal nog maar eens uitgebreid terug in het stukkie van de vorige week, want dit intro houdt nu op. Volgende week weer een langere, omdat ik dan met een tikkie geluk en bij leven en welzijn weer wat meer tijd zal hebben. Want druk is het, hoor, het hele weekend al en de week zelve, van hot naar her en van hier naar daar.
Hij wordt dus niet uitgereikt, die lepel der lepelen
Wel nog even de officiele eindstand, door de notaris geverifieerd, van de 100e-reactielepel. Het is verrassend de blogbaas zelve geworden, het is niet anders, dat ging per ongeluk. Hij wordt dus niet uitgereikt, die lepel der lepelen, want de dozen staan hier hoog opgetast in de kelder. Het lepeltje heeft vermoedelijk toch zijn langste tijd al gehad. Zo ergens voor het einde van deze maand komt er een ander eerbetoon, een ander stoffelijk blijk van waardering voor de lezer in de plaats. De sponsor is teruggekeerd. Op zijn schreden. A.s. donderdag wordt een proeflevering vol met blijken van waardering afgeleverd door DHL en dan gaan we het inregelen: de inpaklijn, de IT, het adressenbestand, enveloppen en porto, de communicatie, promotie en branding. Zin in!
Die 100e reactie was wel een keiheuglijke: onze Gerry Holland is met groot en doorslaand succes geopereerd, was al keigauw van de IC weer op de afdeling en heeft er keizin an. Ook hij! Man man, wat een feest allemaal.
Wil jij net als De Schrijvende Rechter, Ilona en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik liep in de supermarkt en keek in het koelvak. Daar zag ik een heel rare salade liggen van Johma: Surinaamse Ei Salade. Nog “oet Twente” ook! Man man. De volgende keer zie ik hopelijk iets anders.
Foto: “Surinaams ei uit Twente” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Ik had me voorgenomen om het lekkere lange intro in de train naar Parijs te lezen, is het vandaag een kort intro.
Maar wel een goed intro met een hele goede titel.
Een niet te lang intro, kort maar krachtig en helder.
Als een mooie herfstdag.
rEX
Ik ben zwanger en heb daardoor niet alleen het reukvermogen van een herdershond maar ook last van misselijkheid. Vooral de geur van tosti’s, gekookte eieren en rubberlaarzen zorgt vanaf het prille begin voor acute ongemakken. Afgelopen weekend kwam daar opeens een onbekende geur bij. Snuivend liep ik rond: wat is toch die misselijkmakende industriële walm daar bij de keukentafel? Commissaris Rex wees de dader aan: het stapeltje NRC’s dat altijd op de tafelrand ligt.
Marieke ten Broeke
Kort(er) maar krachtig. Goed intro.
Marieke heeft een neus voor kranten. Ze zou de bijbel kunnen proberen , of een ouderwetse De Lach.
Dit doet me onmiddellijk denken aan het boek Het Parfum van Patrick Süskind.
De meesten zullen het boek wel kennen.
Hoe een neus je leven kan bepalen.
De Lach? Die ken ik nog uit de leesmap …. Roken niet lekker. 🤢
Naar de herenkapsalon. Daar las ik ze stiekem.
Weer een leuk logje op maandag. Nu hopen dat het een fijne week wordt.
Gaan we met z’n allen ons best voor doen!
Een strakgeschreven introotje ditmaal!
Het gebruik van hoofdletters en kleine letters in de titel begrijp ik niet helemaal. De verwijzing naar Commissaris Rex zonder verdere uitleg overschat de impact van de moderne Rin-tin-tin op de hedendaagse cultuur.
NRC is realistisch met dit eigen-Ik-je. Meestal zingen de inzender ’s courantens lof. Bij ons stonk de Meppeler Courant, beter bekend als ’t Olde Wief, altijd naar mandarijnenschillen. Had de indruk dat inmiddels achter ons ligt.
Jeetje, wat kort!!!
En toch staat erin wat erin hoort. Geen woord teveel. Maar ook niet te weinig.
Gelukkig is de hertelling in het voordeel van Gerry uitgevallen.
Het ikje heeft een vreemde kop.
Het zwangerschapsleed wordt goed beschreven, hoewel ik Rex eerst niet kon plaatsen.
En lag dat stapeltje kranten er niet allang? Op die tafelrand?
Ja lekker kort introotje, noodgedwongen, het moest binnen de 30 minuten. Maar misschien wel iets om vaker te doen, gelet op de positieve ontvangst.
Van de titel van het ikje begrijp ik niks.
Maar niet te vaak.
Waar gedrevenheid overgaat in luiheid sterft de koe.
Ik denk toch dat bij de titel de caps lock aanstond.
Best humoristisch van NRC dit ikje te plaatsen.
Getuigt toch van een beetje zelfspot.
Met het oordeel van een zwangere vrouws neus kan je alle kanten op.
Ilona in de spam.
Oké.
Ilona uit de spam.
Heel gedoe af en toe om te worden toegelaten.
Volgens mij stond je niet in de spam, maar dat zullen we nooit zeker weten.
zELFVERTROUWEN
Hij maakt indruk. Representatief voorkomen, past precies in het plaatje. Het gesprek heeft een mooie cadans van zenden en ontvangen. Na een onderhoudende dialoog van een klein uur pakt hij zijn spullen. Hij staat gedecideerd en vol zelfvertrouwen op, waarna ik niet anders kan dan volgen. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem gedwee. Hij zegt: „Dank je wel voor het prettige gesprek.” En: „Je hoort nog van mij.” Vertwijfeld blijf ik achter. Ík ben toch de werkgever die net een sollicitatiegesprek heeft gevoerd?
Ilse van Leeuwen
Haha, dit zou ik kunnen zijn, hoewel ik niet recent gesolliciteerd heb. Beetje zelfvertrouwen uitstralen, hoor. Als ze daar niet tegen kunnen dan verdienen ze me niet.
Goed geschreven! Mooi verhaal.
PS in de kop een zelfde capslock foutje als gisteren, nouja.
Een knipoogje van de blogbaas …
Ha, verdraaid nog an toe
Ohhh! Is dat geen ongeschreven regel, niet ingrijpen in de ikjes?
Zekers! Ik heb er dan ook echt wel heel lang over nagedacht.
Grappig ikje. De sollicitant heeft de overbodige laatste zin van het gesprek niet afgewacht.
Wij kunnen hetzelfde doen.
Huisvrouwenproza!
Neem maar niet aan, daar komen affaires van.
Ik vind het een leuk geintje, dat met die kop.
En affaires op het werk, geeft dat niet net dat vleugje charme?
De toekomst
Ik, 78 jaar oud, zit met mijn kleindochter van 13 aan de keukentafel. We filosoferen over de toekomst.
Ze wil actrice worden, denkt ze, en ze wil ook wel kinderen, maar dan leuke, die gezellig zijn en gewoon alles opruimen en zo. Liefst één jongen en een meisjestweeling. Ze wil vooral in Amsterdam blijven wonen en dan een weekendhuis op Terschelling, want ze houdt ook erg van het buitenleven. Een boerderij met kippen en een schaap, dat lijkt haar ook wel wat.
Ze kijkt dromerig voor zich uit.
Dan vraagt ze opeens: „En jij, oma, wat zijn jouw plannen voor de toekomst?”
Marjolein Hogewind-Laffrée
Hm, er is een stuk weggevallen denk ik? Dit is alleen de inleiding op de anekdote.
Mededeling van de editor: de laatste zin stond er dus aanvankelijk niet bij, maar kwam tot ons via het papieren ikje. En via sneaky Pawi dus, maar dat konden wij aanvankelijk niet weten. Einde bericht.
De laatste zin die oma niet durft uit te spreken: Keep (on) dreaming?
Dan vraagt ze opeens: „En jij, oma, wat zijn jouw plannen voor de toekomst?”
Jaaaaa! Die is goed!
Amsterdam dus als hoofdresidentie en de regio voor het vermaak….-zucht-.
Sommige dingen zullen wel nooit veranderen.
Prima reactie van Pawi. Die ga ik niet proberen te verbeteren.
Ik stel voor het zoemen Dinsdag voor. Ik zit een groot deel van de woensdag met klanten te zoemen.
Dinsdag 7 uur. Ad kan zelf uitrekenen hoe laat het dan is.
Dinsdag, 25 october is OK. Tijdstip ook prima. Jullie aan de borrel, ik aan een après-lunch caffè.
Kwa ikje: eens met Ilona.
Oh! Ik zie ineens dat de weergaloze reactie van Pawi de laatste zin van het ikje is. Wel in de papieren versie maar niet op de site!
Ah! Wie weet plaatst de blogbaas morgen weer zo’n verkreukeld ikje, waar ik mijn best ga doen om het recht te strijken. Zou een aardige serie opleveren.
Energievretend
In het Noabor Energiecafé in mijn dorp, onder de rook van Deventer, adviseren vrijwilligers dorpsgenoten bij het verduurzamen van hun huis. Nu vooral: hoe af te komen van dat verfoeide Russische gas.
Voor mij is een bejaarde man aan de beurt. De vrijwilliger inventariseert eerst alle mogelijke verbruiksgegevens van zijn huishouden. Ten slotte vraagt hij: „En hoe kookt u?” De man: „Ik kook niet, dat doet mijn vrouw.” De vrijwilliger, met een beminnelijke glimlach: „Maar hoe kookt uw vrouw dan?” De man: „Verrukkelijk!”
Piet van der Klis
Het ikje is compleet. Niks geen serie dus.
Aardige anekdote.
Doet het er overigens toe dat de man vóór Piet bejaard is?
Eigenlijk zou meer voor de hand liggen als de vrijwilliger had gevraagd: kookt u ook op gas? Daar ging het vooral over.
Maar wel een niet-Amsterdams ikje.
En leuk.
Nou! Hoe leuk is dit? De zending van de sponsor zojuist aangekomen en uitgepakt! Ziet er erg leuk uit. Het zwaar-vergulde lepeltje wordt dus echt binnenkort vervangen door een fraai-bedrukt viltje. Collectors item. En te sparen dus in het echie. Binnenkort meer nieuws, achtergronden en vooral: hoe kun jij er eentje in je eigen brievenbus en op je eigen salontafel krijgen!
Ik vond het ikje van gisteren dus gewoon erg goed. Het ikje van vandaag is weer eens slecht verzonnen. Ilona toont dat weer aan. Volgens mij is ze met een boek bezig over hoe je oplichters in de ikjesbusiness kunt herkennen.
Leuke bierviltjes. Mag je er ook flessen wijn opzetten?
We zouden ze wijnviltjes kunnen gaan noemen. Dan mag het.
http://www.nuvoorlaterutrecht.nl/kennisplein/beweegkriebels
Gefeliciteerd met de wijn viltjes. Hier wat ideeën om er wat mee te doen. Hoewel ik nog niet uitgekeken ben op wat je met zwaar vergulde lepeltjes kunt doen.
Error not found …
Correctietarief
Op Schiphol haastten we ons voor de trein naar Apeldoorn. We waren op tijd, maar zagen geen incheckpaaltjes. In de trein zochten we een conducteur op. Deze zei dat ze ons niet kon inchecken, maar een correctietarief van 50 euro zou geven. We bleven verbouwereerd achter. Was dat een eufemisme voor een boete?
We meldden ons bij de chatbot van de klantenservice: „Ik heb een correctietarief gekregen waar ik het niet mee eens ben.” Antwoord: „Als ik het goed begrijp heb je een vraag over je boete.”
Menno de Jong en Ming Xin
Bijzonder verhaal. Niet zo klantvriendelijk als je van NS zou verwachten. Tenzij een kaartje Schiphol- Apeldoorn voor twee personen duurder is dan 50 euro.
Dialogen met chatbots zouden moeten worden uitgesloten van weergave via ikjes.
een treinikje. Ad zal blij zijn.
Personeel van NS is hun leven tegenwoordig niet zeker.
Het woord boete wordt daarom vermeden, denk ik.
En uit een chatbox kunnen de zgn korte lontjes geen tanden slaan.
Incheckpaaltjes, chatbox, correctietarief … De trein-ikjes zijn niet meer wat ze geweest zijn.
En zoiets schrijf je met zijn tweeën?
Vakkenvuller
Een zonnige maandagochtend in de supermarkt. Een man op leeftijd loopt met een boodschappenlijstje in de hand zoekend langs de schappen. Duidelijk op pad gestuurd. Hij gebruikt de tactiek die mijn vader altijd toepast in dit soort situaties en schiet de eerste de beste vakkenvuller aan.
„Weet u waar de soepballetjes in blik liggen?” De vriendelijke vakkenvuller: „Sorry, my Dutch isn’t too good, could you maybe ask in English?” De oude man: „O yes sir, no problem: where can I find the soepballetjes in blik?”
Nienke Schalij
Een zonnige ochtend in de supermarkt? Was het dak eraf? Was the roof er of? Het dialoogje klinkt verzonnen maar zou best hilarisch zijn als je dit echt zo zou horen.
Soepballetjes in blik? Nooit gezien, ik wist niet dat het bestond en dat had ik graag zo willen houden.
Grappige anekdote. De tactiek van vader is een mooie vondst.
Let her take her mother in the maling.
In Italië stond een Utrechter(?) de winkelier duidelijk te maken dat ie slagroom nodig had: “Sláágròm. Nee,slááágròm, slááááágròm!”
😆 Ilona.
Terzijde: iemand wel eens gehoord van de geelbrauwgors? Hier istie dan , bij ons om de hoek! https://nos.nl/l/2449349
Haha, geweldig die gors. Ik hoorde het net op de radio en ook een bobolink in Zoetermeer en een Amerikaanse zeearend in Zeeland. Maar nog geen kraanvogel gezien!