Wat moet je doen als je een boek cadeau krijgt dat je niet leuk vindt? Moet je het zomaar accepteren als hier in ons land een kassajuffrouw Engels met je praat? Geef je haar dat boek? Van wie kreeg jij je eerste kus? Van die kassajuffrouw? Mag je je op je zwijgrecht beroepen als een huisarts stomdronken aan je vraagt of je medicatie gebruikt? Wat voor managementfunctie heeft iemand die een ELS is? Wie is de bekendste rossige man van Nederland? Dit zijn de spannende vragen uit de ikjes van de NRC van vorige week. Lees hier de antwoorden en nog veel meer.
Maar we beginnen met Twitter, want daar bloeit de ikjescultuur als nooit tevoren. Honderden, zo niet duizenden reacties worden er gegeven op het NRC-kanaal, op het kanaal van ondergetekende en op dat van molenaar Bram v.d. Graaf. Ga daar rustig zelf even kijken, een Twitteraccountje is in een mum van tijd gemaakt, zoek op #ikje en er gaat een wereld voor je open. Een wereld die ik hier niet ga samenvatten, want hallo ik ben gekke Gerritje niet.
Het is hartverwarmend om te zien dat men zich aldaar vooral richt op het delen en liken en goedmoedig becommentarieren van de ikjes. Sneren naar elkaar, twitteraars persoonlijk aanvallen, misprijzend doen over hun tweets, over hun volgers, over hun reacties, hun karakter … ik heb het in de ikjescommunity op Twitter tot op heden nog niet gezien. En men reageert daar ook met humor op give-aways van zelfverklaarde influencers. De dubbele bodem, de parodie en dus de dikke tong in de wang wordt daar wel doorzien.
Verder ontstond er vanuit het niets ineens een virtuele run op passages uit mijn oude bundel “Hard voor de natuur”, een bundeltje met zogenaamde haatverzen over dieren (jawel, zogenaamd, ook toen beoefende ik het stijlmiddel van de persiflage al) dat vooral via het VKblog van de Volkskrant destijds gretig aftrek vond. Ik heb nog wat exemplaren ergens in een kartonnen doos. En kwam ooit een verregend exemplaartje tegen in een bak bij de Slegte op de Coolsingel! Voor de rest moeten we het met de paar passages doen die ik destijds op het blog zette, zie bovenstaande link. Het is niet anders. Maar ik maak zo een nieuwe, als het moet, als het kan, en als ik het nodig heb. Niet snel dus. De meest literaire uit de serie vond ik zelf het versje over mijn dood konein.
ChatGPT, de chatbot die hier toch dagelijks even komt snuffelen, loog dat hij/zij de bundel had gelezen en dat die ging over “de impact van menselijke activiteiten op het milieu en de natuur”. De gedichten zouden “krachtige beelden” bevatten en zijn geschreven in een “directe en onverschrokken stijl die typerend is voor veel van Bas van Vuren’s poezie.” Dat laatste klopt dan weer wel natuurlijk, maar echt, de recensie is door iets dat zich “kunstmatige intelligentie” noemt grotendeels uit de duim gezogen en wordt toch met een gezaghebbende toon gebracht. Kwalijk en waar gaat dat heen met die AI? En nee, ik vergeet niet dat het ooit Pawi was die de eerste was die me op het fenomeen attendeerde. Daardoor kon ik een vroeg abonnement nemen, lang voor de meute.
Maar voor mij is dat chatGPT dus AF: artificial fantasy
En van het een komt dan het ander. Er belanden via allerlei nieuwe kanalen mensen op dit blog die er normaliter niet komen en hopla, voor je het weet, is er iemand die me attendeerde op een Wikipediapagina over Bas van Vuren. Had ik helegaar geen weet van! Maar ook op die pagina staan helaas waar- en onwaarheden door elkaar heen. Mijn literaire blog heet natuurlijk helegaar geen “Villasappho” en ik heb vele prijzen gewonnen, maar nooit die van de Turing Gedichtenwedstrijd. Inmiddels (zondag 26 februari) is de hele pagina trouwens ineens niet meer op Wikipedia terug te vinden. Hoe dat ineens kan? Je kunt anoniem en online bezwaar aantekenen tegen Wikipedia pagina’s en dan wordt e.e.a. gecontroleerd en voor de zekerheid even offline gehaald. Uit welke hoek die bezwaarmakertjes vermoedelijk gekomen zijn laat zich raden. Maar voor mij is dat chatGPT dus AF: artificial fantasy.
De allernieuwste loot aan de ikjesbespreekstam, “ik zei de gek”, begon hoopvol, met vriendelijk, grappig, zij het soms een tikkie kabbelend commentaar op de ikjes en met het onschuldig uitwisselen van recepten en cadeauideetjes voor kleinkinderen, naar analogie van de Libelle die mijn moeder in de jaren zeventig las. Deelnemers: Lummel, DSR, Ilona en Pawi, die zoiets hier ook al deden. Maar het eerste laatdunkende sneertje naar een reageerder – iets waar we hier zoals bekend op een gegeven moment een beetje genoeg van hadden – is daar al gesignaleerd. Lummel, de enthousiaste opablogger die de fraai ogende site heeft opgezet, belooft “zelf iets” te gaan modereren. We gaan het zien.
tilde het boek eruit “als een baby uit de baarmoeder”
Wanneer beginnen die ikjes nu eens, hoor ik de lezers ongeduldig verzuchten. Daar komen we immers voor. Nu. Want ja, je zult maar de vriendin van Benita Nieskens zijn. Die had de merkwaardige gewoonte om een boek dat zij cadeau kreeg uit te pakken alsof het “een godsgeschenk” betrof. Met een speciaal mesje sneed ze voorzichtig de verpakking los en tilde het boek eruit “als een baby uit de baarmoeder”. Daarna ging de verpakking onaangetast in een la. Benita beschouwde dit ritueel als een onschuldige gewoonte tot ze op een verjaardag haar eigen boek terugkreeg, keurig in de oorspronkelijke verpakking. Leuk toch? Voor ons allemaal. Niet voor die vriendin, die dit nu ineens in de krant terugleest. Die moet zich voelen als prins Charles destijds toen hij de krant opensloeg en zijn intieme conversatie met Camilla Parker teruglas. Of het is Mieke Kerkhof natuurlijk, dan komt het in haar bundeltje. Het ikje deed Bertie denken aan “de bekende doos bonbons die de hele familie rondgaat”.
Maar toen was het alweer dinsdag en tijd voor het ikje van … de dinsdag! Het was er eentje van Jan van Erven Dorens en die beklaagde zich erover dat een kassajuffrouw in de supermarkt Engels met hem sprak. Ze zei: “Sorry, I don’t speak Dutch”. Zie daar maar eens overheen te komen, hoor, echt, really. Kenners van mijn oeuvre begonnen me onmiddellijk enthousiast te mailen, want ja, die dachten natuurlijk terug aan mijn beroemde ikje uit 2010, waarin ik een soortgelijke plot heb. Mijn anekdote gebeurde niet in een supermarkt maar in de business class van een internationaal vliegtuig. Eet je hart uit, Jan van Erven Dorens! “Door de grond in de lucht”, had ik er boven gezet, maar de NRC maakte er “vliegtuig” van. Ook goed. Ik was allang blij met de publicatie van een ikje. Inmiddels ben ik eraan gewend.
Die zit in de kroeg aan een dame te friemelen
Een lekker kort ikje kwam er op woensdag. Het was Joke Aartsen die over haar zoon van 23 schreef. Die stuurde haar via WhatsApp een foto van zijn kopje thee en het labeltje met “Van wie kreeg jij je eerste kus?” Hij stuurde het antwoord meteen mee: “Dat moet jij geweest zijn”. Dat dachten wij ook. De eerste kus in een mensjesleven komt natuurlijk vrijwel altijd van de moeder. Van wie anders? De toevallig langslopende schoonmaker? Die heeft genoeg aan zijn stofzuigermondje. De vroedmens? Die is aan het afplakken, dichthechten, hete doeken ophangen en kommen afdrogen. De vader? Die zit in de kroeg aan een dame te friemelen. Verder is er niemand bij. Dus blijft de moeder over, zeker 23 jaar geleden toen dit nog allemaal gezegd mocht worden en er op een theelabel alleen stond wat voor thee het was en waar het vandaan kwam. Vragen en grapjes stonden in boekjes en tijdschriften.
Martine van Meeteren doet als huisarts regelmatig bereikbaarheidsdienst voor de politie. Bij verdachten moet ze dan bijvoorbeeld controleren of ze niet te dronken zijn om op te sluiten. Midden in de nacht kwam ze op een gegeven moment bij een man die “behoorlijk ver weg” was. Ze stelt hem wat standaardvragen, maar op de derde vraag reageert hij met: “Ik beroep me op mijn zwijgrecht”.
Els Evers moet zich op een studiemiddag van een “prominent consultancybureau” voorstellen aan de andere deelnemers. Die stellen zich volgens haar allemaal voor met “Ik ben de CEO van …” en “Ik ben de CFO van ..” Als Els aan de beurt is begint ze als volgt: “Ik ben ELS van …” Niemand lacht. Ik heb zelf heel wat voorstelrondjes meegemaakt, maar nog nooit heb ik mensen gehoord die hun functie op deze manier (dus nog voor hun naam) presenteren. Vooralsnog denk ik aan een broodje AAP. Anekdote Aange Past. Ja, die P zat ik mee. En tegen Els, die blijkens Google coach en loopbaanadviseur zou kunnen zijn, zeg ik: “Laat je toch niet imponeren door die ronkende titels. Het zijn mensen net als jij en ik en als sommige andere lezers.”
Toen was het al tijd voor het laatste ikje van de week, dat over de rossige man. Koen Schuiling, burgemeester van Groningen, heeft een afspraak met de stadsdichter. Aan een “belendend tafeltje” zit een “dame”. Dus ja, die Koen is niet van de straat, zeg maar. Die kan nog lekker ouderwets schrijven. Misschien moeten we hem maar eens attent maken op het nieuwe naburige blog. “En wat doe jij?” vraagt de dame brutaal. Koen antwoordt dat hij de burgemeester is. Zegt die dame dat ze ooit een rossige man tegenkwam en zei dat die haar zo bekend voorkwam. Bleek het dus de koning te zijn. Hilarisch allemaal, hoor. Zij het dat een collegaatje eerder die week al proestend op Teams was gekomen met een soortgelijk verhaaltje over Rob Jetten en een dag later ook over Freek Vonk, die zij beiden ergens was tegen gekomen, en die beiden hadden geglimlacht over haar uitroep “ik ken jou ergens van”. Die liepen trouwens gewoon vriendelijk met een knikje door, want ja, dat gebeurt ze wel vaker. Zelf heb ik het ook tientallen, zo niet honderden malen meegemaakt. Helemaal niet erg. Niet spannend. Loopt u door, hier is verder niets aan de hand. Onbekend mens ontmoet bekend mens. Gebeurt. Ze zijn niet onzichtbaar. Noch onaanraakbaar. Het zijn mensen net als iedereen.
We hebben hier op het blog, zoals jullie wel weten, een reageerder die een tikkie druk kan zijn, een tikkie onvoorspelbaar, raadselachtig en vaak met fantasienamen even opduikt, waarna het weer weken stil is. Hij doet dit ook bij de buren. Dit keer was ik weer eens aan de beurt. Ene “Bedwant Andersishetzoalleen” meldde dat hij naar een natuurfilm op de TV keek en er kwamen haaien in voor die “via clicks hun prooi binnenhalen”. Dat leken wel “internetpoelen van en vol verderf”.
de benen strak om hun hoofden geklemd
Ad Hok postte uit het verre Amerika een mooie video van de Rolling Stones, speciaal voor hem, de bedwant, da’s lief. Het was uit hun historische concert in Cuba. Zelf was ik niet alleen door de Stones gefascineerd maar ook door het publiek. Onbekommerd zaten daar nog vrouwen met de handen ten hemel wild swingend op de schouders van de mannen, de benen strak om hun hoofden geklemd. Wat een mooie traditie. Ook ik was regelmatig het ezeltje van mijn vrouwelijk gezelschap. Dat deed je toen zonder nadenken en ja, ze waren dan ook altijd kleiner en zwakker dan ik. Dat mocht je toen nog denken, zeggen en doen. Laten we hopen dat de fatsoensrakkers van woke deze serviceverlening nooit zullen ontdekken. Want ja, als je goed woke bent dan moet je als vent, fors of niet, dat maakt niet uit, ook weleens op de rug van je tot vrouw gemaakte kunnen klimmen, toch? Anders is het discriminatie, is het vrouwshaming en wat al niet meer.
Wil jij trouwens net als Bertie, Ad Hok en andere reageerders kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik was weer eens aan het winkelen geweest. Online weer. Want dat gaat sneller als je iets nodig hebt. Het apparaat, want dat was het, kwam eraan en ik zag al bij het openmaken van de doos dat het beschadigd was. Verder zat er een dingetje bij dat ik urenlang heb zitten googelen, wat dat nou weer was? Maar uiteindelijk kwam ik erachter, maar had ik het niet nodig, want het ding waar dat dingetje bij hoorde was dus kapot. Ik stuur het terug! Volgende week maak ik vast weer iets interessants mee.
Foto: “Dingetje” © 2023 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Moeite
Nadat mijn vriendin mij verliet, was ik daar redelijk snel overheen. Mijn iPhone heeft er meer moeite mee. Iedere keer als ik een ‘r’ intik verschijnt direct haar naam. De telefoon heeft het verdriet nog niet verwerkt.
Luc Klemann
Ik dacht aanvankelijk dat er een stukje miste, maar ga er nu vanuit dat dit een literair open einde moet voorstellen. Nog net niet met drie stippeltjes … De afsluitende zin is bijzonder overbodig. Zo zie je maar weer: ook een ultrakort ikje kan te lang zijn.
Qua inhoud en naar aanleiding van: ja, dat is zo, gescheiden, weggelopen en overleden personen blijven in je telefoon staan totdat jij ze al dan niet inclusief hun cookies hebt verwijderd. Vooral met overleden personen nog best wel een dingetje. Mijn vader staat er dus nog gewoon in. Ik kan me er niet toe brengen hem te verwijderen. Al weet ik dat zijn nummer inmiddels van iemand anders is. Hopen dat die onbekende me nooit bij toeval zal bellen!
Exen gaan er wat gemakkelijker uit.
Een druk medium, twitter. Leuke dingen voor jou maar ik zal er niet gauw opnieuw aan beginnen.
Dat je genoemd wordt als Villa Sappho is een lachertje. (ze heet allang Liesbeth Blogt of zoiets)
Inderdaad, AF. 😉
Goedemorgen . Alsnog.
Jij ook een hele fijne morgen, Bertie. Nee, Twitter werkt voor de een wel en voor de ander niet. Ieder zijn ding. Laten we hopen dat chatGPT daar wegblijft.
Twitter bekijk ik zo nu en dan en plaats er dan een link ofzo op.
Als ik aan een roodharige bekende nederlander moet denken dan kies ik voor André Van Duin. Dat zou ook een goede koning geweest zijn.
Zekers, maar die wordt nu ergens mee gechanteerd. Zouden we ooit nog te horen krijgen waarmee? Was hij een staatsgreep aan het voorbereiden? Met Janny als Koningin? Robert als lakei en meneer de Groot als woordvoerder?
Best mogelijk. Wie weet wat voor wapens er in zijn slaapkamer gevonden werden.
Meneer de Groot* ken ik, de rest niet. Van Duin als de tRUmp van de Lachende Landen, mijn dag kan niet meer stuk.
Maar tja, de Duinen zijn van Groot*Nederlands Belang**.
En Andre, maak er Ander van en gebruik de Duinen om deze buiten te sluiten;
Rooie haren en blauwe ogen en geblondeerde indo’s en Pindasaus, nee, dat was Jos B., toch had ook AvD een Indonesische dame als charmante dekmantel. Dat moesten ‘zij’ nog.
**Waar de tweede ster voor stond ben ik vergeten, zo moest ik lachen om de geachte Van Duin.
*Wegens langdradig weggehaald
Levenswaardig intro. Misschien kan ik een trend beginnen? Dat we niet helemaal gaar van het weekeinde het intro zo maar achter ons laten? Beetje liefde en aandacht.
** geschreeuwd aan het begin van een nummer op de manier zoals volgens mij Ringo riep: I got blisters on my fingers!
Goede antwoord ten aanzien van bij welk nummer hij, of John, of een van de andere drie dan maar, dit riep wordt beloond met een pakje pleisters. Nicotine voor boven de 18 en Disney voor daar onder.
Mijn voetnoten zijn een puinhoop. Dat komt mede doordat ik blijf zitten met een zin, dan weer hier, dan weer daar, soms bij de een, soms bij de ander waarbij het blijkt dat alle codes en eer en geweten onder tapijten wordt geveegd de laatste tijd aangaande doxen en gegevens die alleen een blog beheerder ziet en niet zou delen
Omdat daar ooit een voet is geligt houdt men tegenwoordig er nooit meer rekening mee? Ook en niet eens wanneer er sprake is van non-kwaadaardige of met villeine intenties gebruikte HUMOR?!? Of poging tot. Soms met een hint of een grappige
… Ach laat maar. Het is al te lang. Mijn duimen doen pijn en mijn voeten noden tot spoed. Weg ga ik en wie weet tot een andere keer.
Kussen voor hen die er naar tanen, boksen voor de meer bacillen vrij en zwaaien voor de zelfs nog vrijere lichaamloze ouwehoeren zoals ik.
Helter skelter! Hier met die pleisters! En jawel, Heer Rozenwater heeft geen moeite met het verbreken van erecodes, da’s bekend. Hier is het allemaal optima forma veilig.
P*S: voetnoten werken in Word, niet op of in WordPress.
Mooi. Echt. Hier zijn Ringo en Bas en ik gelinkt.
Er is een geweldige link tussen George en mij en mijn trio maar daar is geen bewijs van.
Geen eens iets.
The Nolan Quartet welk later een Trio werd, de drummer werd geaxed vanwege ritmische verschillen aangaande in en uit, soort van B. Clinton gedoe. Maar ik zeg te veel en ik wil blijven in en uit ademen.
Kan ik hier een lucht taxi krijgen? Ben al veel te lang op aardig hier.
Ervaren
Lachend en schreeuwend rennen twintig schoolkinderen achter elkaar aan door de bibliotheek, een boekenchaos achterlatend. Ik wijs een bibliotheekmedewerker op de poster met huisregels: „Praat gerust met elkaar maar veroorzaak geen overlast.” „U ervaart dit als overlast”, constateert de medewerker. Aan haar ogen zie ik dat ze mij een zeikerd vindt. Dan zegt zij: „De bibliotheek is veranderd. Het is niet meer de stille plek van vroeger, het is nu de huiskamer waar mensen elkaar ontmoeten.” Weer wat geleerd in de bibliotheek.
Dick Duynhoven
Tja, soms zie je dat weleens. Dat iemand je een zeikerd vindt. Maar qua communicatie verdient deze medewerker de hoofdprijs. Ze legt het uit. Dick heeft een antwoord waar hij over na kan denken. Doorgaans mompelt de medewerker iets in de trant van “het is me wat”.
De bieb is inderdaad tegenwoordig geen stille heilige plek met boeken meer, maar een multimediale ontmoetingsplek waar jong en oud met oortjes zitten. En nee, medewerker, ze zijn nog altijd in hun eigen wereldje.
Ik heb daar ooit eens een liedje over geschreven, ik denk dat jullie daar wel benieuwd naar zijn. Ik ga het later vandaag opzoeken. Fijn hè? Ik had er als refrein “Hieperdebieb hoera” voor gekozen. Pas veel later, toen het lied al hoog en breed was ingezongen, googelde ik en merkte dat ik niet de eerste tekstschrijver met die woordspeling was geweest. Heb je weleens, dat je echt zelf iets verzint, maar daarmee in het gezelschap van velen bent. Geeft niks. Voor jezelf was je dan toch origineel.
Connected
Ik zit in de trein op weg naar Den Haag Centraal. Om mij heen zitten alleen maar mensen op hun telefoon, de meesten met oortjes in. Slechts een enkeling kijkt uit het raam of leest een boek. De trein stopt bij Den Haag HS. Ik kijk rechts uit het raam en zie op de gevel van het hoofdkantoor van T-Mobile in beangstigend grote letters: „WE WON’T STOP UNTIL EVERYONE IS CONNECTED.” Ik denk aan de enkeling en ik denk aan mezelf. Wat als wij niet connected willen zijn? Wat gaat T-Mobile dan met ons doen?
Tobias Varenhorst
Ja, dat krijg je er van als je je verveelt in de trein. Dan ga je over complotten denken. Zet de volgende keer een leuk muziekje op, Tobias. Of doe een spelletje. Maar doe iets, ga niet doelloos uit het raam zitten kijken.
Tering
Kort geleden kwamen ons op straat twee jonge vrouwen tegemoet die met elkaar in gesprek waren en duidelijk veel plezier hadden. Het is altijd inspirerend om jonge mensen tegen te komen die het leven van de lichte kant bezien. Toen we elkaar passeerden, bleek dat ze inderdaad een komisch verhaal gedeeld hadden. Wij hoorden we het ene meisje zeggen: „Fucking grappig.” De ander: „Tering leuk.”
F. Eland
Kijk, dat zijn de betere koppen. Zo’n ikje ga je lezen.
Qua inhoud teleurstellend, want ja, dit is de taal die je in de trein, op straat, in het Jeugdjournaal en talkshows hoort. “Kutkutkutkutkut, kut nog eens aan toe!” hoorden we onlangs zelfs een kandidate in het bejaardenprogramma De Slimste Mensch gillen. Niemand die haar tot de orde riep of uit de studio verbande. Dus daar is geen houden meer aan. Als je erover valt ben je een zeikerd.
Gelukkig houden we het hier doorgaans aan de beschaafde kant. Maar ja, dit is geen televisie.
Spuitjes
Na maanden twijfelen maak ik (45) een afspraak bij een botoxkliniek. „Alleen mijn voorhoofd een beetje, het moet niet opvallen”, zeg ik tegen de arts, die lijkt op Ken uit Barbies dreamhouse. „Maakt u zich geen zorgen mevrouw, wij gaan voor de natuurlijke look.” Hij tekent de prikpunten af en zet wat spuitjes. „Na twee weken is het eindresultaat zichtbaar”, zegt Ken. Hij krijgt gelijk want na een paar weken word ik aangesproken door een bezorgde collega. „Sorry dat ik het zeg, maar je ziet er zo slecht uit de laatste tijd, gaat alles wel goed?”
Carolina Plat
“Kijk naar je eigen, mafkees!” Dat zou Carolina naar haar gebotoxde hoofdje hebben kunnen krijgen als dit ikje in Amsterdam had gespeeld. En wie weet kreeg ze dat wel. ChatCPT of heette dat ook al weer zou er wel raad mee weten: zalvend vertellen dat sommige mensen dit nu eenmaal doen, zich laten verbouwen en dat het belangrijk is om iedereen in zijn waarde te laten. Elon Musk is bezig met een alternatieve bot, eentje die anti-woke is en dus lekker los mag gaan en complotten uit gaat kramen. Alles voor de kliks.
Ken kan zich beter bij zijn Barbie houden. 😁
Haha! Er zijn heel wat beunhazen op de markt. Maar ook goeie.
Het bed is verschoont. Ik was afwezig. Een bloedbad. De mens is gevoelloos. Ik zal reïncarneren. God danken den Ark.
Kletspot
We zitten aan het ontbijt en pakken een kaartje uit de kletspot die op tafel staat. Dat doen we soms. De vraag waar we over mogen kletsen, is: „Noem drie woorden die jou omschrijven.” We doen een rondje. Als ik aan de beurt ben, omschrijf ik mezelf als lief, serieus en eerlijk, waarop Meike (7) vraagt: „Waarom eigenlijk niet zorgzaam?” Een hele mooie, denk ik en ik vraag haar wat zorgzaam eigenlijk is. „Nou, dat je je altijd zorgen om ons maakt.”
Annemarie Overbeek
Een kletspot op tafel, gewoon in het gezin, niet bij #firstdates of een ander programma met onbekenden om het ijs te breken en stiltes te voorkomen? Niet dat ik ooit van het fenomeen gehoord heb, maar toch jammer dat je dit als gezin nodig hebt. Niet eens een beetje aangeschoten ’s avonds met een kaasplankje op de bank, maar dus al bij het ontbijt.
Nee, not my cup of tea, maar het staat natuurlijk iedereen vrij om kletspotten leuk te vinden. Daar hoef je geen chatGPT voor te heten.
Met betrekking tot de reactie van Mark-Paul: Allereerst is het “verschoond” met een d. Het bloedbad is hopelijk overdrachtelijk bedoeld, maar evenzogoed een heel naar beeld. De werkwoordsvorm na God is “danke”.
Ik vraag me af hoe het met deze reageerder gaat, of hij hulp nodig heeft etc, maar heb geen adres noch telefoonnummer van hem en hoop er maar het beste van.
Ja, wat moet je ermee als blogbeheerder als je dit na een mooie welverdiende nachtrust op je site vindt? Ik weet het niet hoor.
Qua ikje nog even: de hele eerste helft is dus overbodig. Knap. De pointe draait om het verkeerd interpreteren door een kind van het begrip “zorgzaam”. Die hele aanloop met de kletspot leidt daar alleen maar vanaf. Wanneer gaat de redactie weer ikjesles geven? Ik ben als fan en beoefenaar van het genre beschikbaar op freelancebasis.
Grappig wel die versplintering van het ikjesgebeuren. Hier is het stabiliteit die de klok slaat. Het ikje en het weekoverzicht, het wordt allemaal met ijzeren regelmaat gepubliceerd.
Bij de gekjes moeten we het nog even afwachten. Tikkeltje onvoorspelbaar qua regelmatige plaatsing van de ikjes, de loop zit er nog niet in, maar alle begin is stroef. DSR doet heel erg zijn best op literaire reacties, slaagt daar soms wel en soms niet in. Mooischrijverij en overdaad ook qua metaforen moet hij mee oppassen. Maar ik lees hem nog altijd graag. Jammer dat hij zich hier zo misdragen heeft en zo volledig uit de bocht stuurde dat hij niet meer te handhaven was.
Heer Rozenwater is een bizar blog. Dat gaat inmiddels nog alleen over wat er hier en op de gekjes gebeurt. Hoeveel er wordt gereageerd, wie er wat zei, zit de man thuis ook met de verrekijker voor het raam alleen maar bij de buren naar binnen te gluren? Ongezonde belangstelling voor anderen, vaak een kenmerk dat het eigen leven wat leeg is. Dat is een zich zelf versterkende loop (spreek uit:loep). Door dat gedrag gebeurt er nog minder en gaat hij nog meer naar anderen kijken. Jammer, dat Kunstblog van vroeger was gewoon goed, zij het bij elkaar geknipt en geplakt. Je zou hem bijna weer een kunstvriendin toewensen.
Nounou, die Annemarie toch, wat een interessante moeder. 😑
Ja, dat wilde ze met dit ikje ook even uitdragen. Ik zelve vind het juist een teken van geestelijke en emotionele armoede als je zo’n kletspot in je eigen gezin nodig hebt.
Maar goed, ik ken die hele Annemarie niet. Het is misschien een keileuke vrouw die met een zonnig ochtendhumeur versgebakken croissantjes op tafel zet en goedmoedig de krant van vader wegtikt, ondertussen de nieuwste meedeiner van Gert & Hermien voor zich uit neuriënd.
UPDATE – 19 -MASSAMIGRATIE – MEER DAN 30000 KRAANVOGELS OVER OOSTEN VAN BELGIË
-VANDAAG OPNIEUW MOOIE DOORTOCHT TE VERWACHTEN
Jaja, de kraanvogels die vorig jaar naar het zuiden vlogen komen alweer terug. Zo is de natuur. De kraanvogelfacebookpaginabeheerder (zoek op Facebook naar @kraanvogeltrek) gaat er volledig van uit zijn dak en terecht. Lezers van dit blog in het oosten van het land kunnen met heel veel geluk een glimje opvangen van een verdwaald groepje, al dan niet met bierviltjes in hun bek, dat zie je alleen met een telescoop, de rest van de lezers zal in de auto moeten springen, hier en nu, of later en daar. Het blijven prachtige vogels.
Ik wacht op de zwaluwen. Ik moet dan alleen mijn auto ergens anders parkeren
Vrees niets Bas. Niemand begreep ooit mijn raadsels in de schoolkrant of mij bij Pictionary.
Het bed is verschoont* en een bloedbad gaan over het gedoxte alibi bedwant, miljoenen zijn er aangegaan na de grote schoonmaak, het allias zal niet langer gebruikt worden.
De* ‘t’ ipv ‘d’ gekoppeld aan het vroege tijdstip refereert uiteraard aan jouw opmerking dat een blogbaas die bij de tijd is (of zoiets) wel een spelfoutje corrigeert. Me dunkt dat het vroeg genoeg was, tijd genoeg om voorafgaand aan je reactie, liefdevol als die is…., het foutje te herstellen. Maar dat hoeft niet hoor.
Ik ben ook blij dat je mijn adres en telefoonnummer niet hebt, een emailadres is genoeg en het zo min mogelijk gebruik maken daarvan wordt hogelijk gewaardeerd mijn beste.
O, en:
Ik zal reïncarneren maar dus niet als een bedwant maar dankzij de Ark is er volop keuze. Ook deze avatar/pseudoniem etc gebruik ik allang niet meer wat die Rozenheer ook best weet, net als jij, maar blijkbaar leeft die Ark gratis in zijn Rozenhoofd.
Danke, Danken, ach wat zou het.
Prettige zondag!
Oh, dan was het gelukkig allemaal een soort van Wie is de Mol cryptogram. Taal- en spelfouten corrigeren doet een websitebeheerder voor zover ik weet niet. Uitgeslapen of niet. Het is trouwens een bedwantS.
Doxen is het op straat gooien van privegegevens, dat heeft zelfs de sneue buurman niet gedaan. Die houdt het bij IP-adressen en pseudo’s van reageerders, kwalijk genoeg, maar meer is het ook weer niet.
Terzijde: je onderschat de intelligentie van de lezer of je overschat je eigen schrijfvaardigheden. Welk alternatief pseudo je ook maar gebruikt, je schrijfstijl verraadt je onmiddellijk. Geeft niet, ergens best wel een compliment. Je bent oorspronkelijk en kei-uniek, blijf zoals je bent.
Bedwants is bekend maar
Bedwant alleen is maar alleen is niet leuk wanneer
Bedwants alleen etc
Je bent dus vergeten of wilt dat wij vergeten dat je typefoutjes verwijderen door een wakkere bedwant, nee blogbaas een selling point van jou was ivm je oekaze tegen HR. Ik weet wat doxen is, heb niet altijd tijd om alles perfect te formuleren. Kijk het is nu laat, ik heb mij verslapen, maar de dierentuin hier is al lang wakker.
Humor beste Bas, je kunt het niet leren. Vroeger had je het, zeker in je mails. Je kunt het dus blijkbaar wel afleren.
Doe eens wat minder verkrampt.
En ik gebruik zo nu en dan een een alias voor de lol. Niet om mensen op een verkeerde voet te krijgen. Ik type dit terwijl ik biefstuk in stukjes snijd en een hond met een been een beetje op een afstand houd. Valt niet mee maar is wel grappig.
Pawi mailde mij gisteren met een mij onbekend emailadres naar een emailadres welke ik nog niet had toen we wel regelmatig mailden. En met een vreemd advies.
Alles staat op mijn blog ‘De Dementie Dimensies’. Na een vol jaar content ga ik het blog van volgers only naar fans ook openen. Ja, krom etc.
Sorry moet nu gaan. Tot over een paar weken. Hou je aub een beetje in.
Je hebt genoeg om blij over te zijn. Schrijf daar wat meer over.
MPT
Ai, ik heb volgens de grote Meester geen humor meer en doe verkrampt. Iemand is mot aan het zoeken, krijgt hij niet. Dat blog lijkt me grappig, doe is linkje geven als het open gaat? Met een email van Pawi moet je oppassen, zoals jij het beschrijft komt het dus helemaal niet van haar. Wie zou haar een van je ontelbare nieuwe emailadressen moeten geven dan? Wat is het vreemde advies, als ik vragen mag? Ging het over bitcoins? Het nieuwe weekoverzicht staat er zo meteen op, weer vol met fijne content, geen zorg. Tot latersssss 😵💫
Kijk er naar uit en mot zoek ik nooit, hoeft ook niet, het vindt mij helaas altijd. Jij hebt twee emailadressen van mij. Ontelbaar andere, je verwart mail met blogs. Geeft niet, ik verwarde mijn blogs ook altijd 😉
Bitcoins? Spijt dat ik daar destijds niet in gestapt ben.
Nu aan het werk beste Bas, schrijf een liedje of geef de PvdA advies, ze dwalen en dat moet ook jou pijn doen. Ik mis pawi haar commentaar alhier enorm. Mis zelfs 25% van DSR zijn bijdragen. Haha. Niet.
De PvdA is goed bezig, ik mag die Kuiken wel en zeker die Timmermans (die met die baard, hij wordt nog weleens de premier van Nederland, een niet-liegende, respectvolle, gepassioneerde voor de verandering, ik kijk er naar uit!).