Ik ken jou ergens van (420)

Over ikjes en wilde benen op mannenschouders

Wat moet je doen als je een boek cadeau krijgt dat je niet leuk vindt? Moet je het zomaar accepteren als hier in ons land een kassajuffrouw Engels met je praat? Geef je haar dat boek? Van wie kreeg jij je eerste kus? Van die kassajuffrouw? Mag je je op je zwijgrecht beroepen als een huisarts stomdronken aan je vraagt of je medicatie gebruikt? Wat voor managementfunctie heeft iemand die een ELS is? Wie is de bekendste rossige man van Nederland? Dit zijn de spannende vragen uit de ikjes van de NRC van vorige week. Lees hier de antwoorden en nog veel meer.

Lees verder “Ik ken jou ergens van (420)”
Advertentie

Rat

Er zit een rat in de tuin!” riep mijn vrouw. “Een vette dikke bruine rat. Zo’n grote.” Huiverend schoot ik in mijn laarzen en pakte de bezem, klaar om mijn gezin te verdedigen of in ieder geval 144, de dierenpolitie, te bellen.

Het was een konijn.

Bas van Vuren

Gepubliceerd in NRC, 9 februari 2022

Lees verder “Rat”

Een dijk van een terugblik (197)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

Niet om het een of ander. Maar “goeiendag, wat een enorme lap tekst, hier wordt een mens wakker van, gefeliciteerd” las ik vorige week. En “wat een dijk van een terugblik! Goed geschreven ..”. “Mooi intro”. “Lekker lang intro (…) knap werk!” Dat zijn toch de beoordelingen waar je het voor doet. Zeg maar dat je in de Voice of Holland zingt en dat de jury dit soort dingen over je liedje zegt. Heerlijk gewoon. Dit intro wordt een tikkie korter.

… die daarmee een oeroude Hollandse traditie in stand hielden.

Ikjes waren er weer in alle soorten en maten vorige week en ze werden weer door meerdere reageerders besproken, die daarmee een oeroude Hollandse traditie in stand hielden.

Lees verder “Een dijk van een terugblik (197)”

Ik voel me een kruimeltje (186)

Vooruitlopen en terugblikken op ikjes en actualiteit

We lazen vorige week een paar ikjes en vonden er wat van. Zoals die van Eddy Koning, die meldde dat je “eigenlijk nooit meer op straat iemand de band van een fiets ziet plakken”. Ja, het kan je maar opvallen. Dan moet je het opschrijven, een enveloppe en een postzegel zoeken en het naar een krant sturen. De NRC in dit geval, want die houden van lezersanekdoten.

De man was van de ANWB, zijn auto stond langs de stoep.

Eddy had het laatst toch nog een keertje gezien: fiets ondersteboven, teiltje water ernaast en “het bekende doosje met gereedschap”. Een vrouw stond ernaast te kijken hoe een man de achterband repareerde. De man was van de ANWB, zijn auto stond langs de stoep.

Nou, en dan denk je, wat gebeurde er toen? Niks. Dat was het ikje. Klaar. Mooi he? Dat dat in Nederland kan: een dagblad voor volwassenen waar je zulke verhaaltjes naar toe mag sturen. En dat ze dan geplaatst worden.

Lees verder “Ik voel me een kruimeltje (186)”

Vossen in donkere vochtige bossen

Ik houd niet van vossen
die hun tanden met kippeveertjes flossen
waarna ze met zijn allen gezellig gaan hossen
in hun donkere vochtige bossen
vol met druipende korstige mossen
het liefst zou ik ze allemaal afrossen
die stinkende blafvossen.

Voorpublicatie uit: “Hard voor de Natuur”, derde editie, te verschijnen december 2012, © 2012 Apiedapie/alle rechten voorbehouden, bij de betere boekhandel, wel doorvragen

Vlooien, ik geef er geen cent voor

Ik houd niet van vlooien
alleen van dooie
van mij mag je die vlooien
blauwe, groene en rooie
levende, comateuse of dooie
meteen in de vlooienbak gooien
of breng ze maar op de markt
daar zijn ze ook geen daalder waard.

Uit: “Hard voor de Natuur”, © 2012 Apiedapie. Alle rechten voorbehouden.

In Italie en Zwitserland worden jaarlijks duizenden katten gegeten

Jaarlijks worden er in Italië naar schatting 7000 katten gegeten. Ze worden gebraden of belanden in een stoofpot en worden veelal opgediend met een “polenta” (maisbrij). Kat is een traditioneel gerecht in de Noord-Italiaanse regio’s Lombardije, Venetië en Piemont. Op het doden van huisdieren staat in Italië een boete van meer dan 10.000 Euro. Het kattenvlees wordt dan ook regelmatig als hazenvlees verkocht.

Ook in Zwitserland staat de kat in bepaalde kantons (Appenzell, Bernbiet en Innerschweiz) dagelijks op het menu. De kat wordt hier eufemistisch aangeduid met de benaming “dakhaas“. De Zwitsers peuzelen ook honden op. Schattingen van de hoeveelheid genuttigde huisdieren zijn er niet. In Zwitserland is het niet verboden om je hond of kat op te eten, mits het dier humaan wordt gedood, dat wil zeggen verdoofd.

De kranten “Le Matin“, Tages Anzeiger en “Blick am Abend” berichten hierover en voeren de dierenbeschermer Lorenzo Croce op, president van de organisatie Aidaa, die een campagne is gestart om een einde te maken aan deze praktijken. Hij zegt de openbare mening te willen beïnvloeden en heeft al verschillende rechtszaken aangespannen in zijn geboorteland (Italië). Update: ook ANP/de Volkskrant zijn inmiddels wakker geworden.

Het verhaal wordt bevestigd door een Zwitserse dierenbeschermster, Susy Utzinger, die zegt dat het eten van huisdieren in Zwitserland niet illegaal is, maar ook weer niet zo legitiem dat het wordt toegegeven. Ze voegt eraan toe dat het haar tegen de borst stuit vanwege ethische motieven en dat het eten van vleesetende dieren ook slecht voor het milieu is, omdat dan “vlees met vlees” wordt geproduceerd, hetgeen de natuurlijke grondstoffen tweemaal zo snel uitput.

Een Franse website meldt dat de consument zijn huisdier wel thuis moet opeten. Wordt het vlees namelijk in een restaurant aangetroffen dan kan de inspectie tot sluiting overgaan.

Nog meer huisdierenleed kwam eerder dit jaar uit Duitsland. Daar verkocht een leerhandelaar vesten en jacks van kattenvel op de markt in Leipzig. Voor een vest had hij 8 katten nodig, voor een jack 18. Hij beweerde deze katten van een dierenarts te krijgen. Toen een gealarmeerde journalist hem op de hoogte bracht van het Europese verbod op het verkopen van kleding gemaakt uit honden- of kattenvellen (een verbod dat overigens pas uit 2009 dateert) beweerde de man ineens dat de kleding met konijn- en schapenvellen gemaakt was en hij lichtte zijn hielen.

Gelukkig is er steeds meer internationale belangstelling voor dit leed, tot aan Brazilie toe.

Mooi zo’n horrorwinter

Oh wat is het mooi ’s morgens na het opstaan
zo’n verse lading sneeuw op de oprijlaan
maar jakkie bah, dan is er altijd weer zo’n dier
(er zitten er nogal wat hier)
dat er met zijn gore poten overheen moet gaan.

foto’s: © apiedapie 2011

Maling aan de taling, zin in de paling

Ik heb maling, ja heel diepe maling
aan zowel de zomer- als de wintertaling.
De Rode Lijst, jullie staan er samen op
de één met een groene, de ander met een witte streep door je kop.

Om zo te klein te zijn is behoorlijk dom
wordt dus groter, eenden, dan schiet niemand je om.
Neem een voorbeeld aan olifanten en walvissen
groot genoeg voor Greenpeace om over te kissebissen.
Zulke kleine kuteendjes kunnen we hier niet gebruiken
jullie mogen van mij forever onderduiken.

Aan jullie, eenden, heb ik samenvattend maling
ik herhaal, dit betreft zowel de zomer- als wintertaling.
Liever nog heb ik een dosis radioactieve straling
of, wat u zegt, een lekkere bos gerookte paling.

Eerder verschenen op het tegenwoordig zo onsympathieke drasties blog van JandeWit; als voorpublicatie uit de verzamelbundel “Hard voor de Natuur”, een bundel die door omstandigheden nog altijd niet is verschenen.
Ook dit is een wintertaling. Hier is weinig mis mee. Geef ik mijn paling zonodig voor op.

%d bloggers liken dit: