|
Op een nacht droomde ik dat ik op het strand liep met God Herinneringen uit mijn leven flitsten door me heen In elk van die beelden zag ik voetstappen in het zand Soms liepen er twee sporen maar soms was er maar één!
Het irriteerde me behoorlijk dat juist tijdens de moeilijkste perioden in mijn leven daar waar ik echt diep had geleden onder angst, zorg en verdriet ik maar één spoor voetstappen zag.
Dus ik zei tegen God “U beloofde me toch, oh Heer, dat als ik U maar zou volgen U altijd met mij zou zijn?”
“Maar ik zie nu dat tijdens de echt kritieke fasen in mijn leven er maar één spoor voetstappen loopt in het zand. Waarom, zo vraag ik, was U er juist niet toen ik U het meeste nodig had?”
God antwoordde op mijn vragen: “Lieve jongen, de keren dat je maar één spoor ziet was toen ik je heb gedragen”. Vrij naar Mary StevensonNederlandse bewerking: © 2011 APDP
|
En een wel heel vrije invulling van Barbara Jansma’s oproep om een nieuwe Ondraaglijke Vertelling over Beppe Maaike te schrijven. Zie die oproep hier, en alle bijdragen hier.
En zie dus ook de bijbehorende prent hiernaast. Hmmm, okay, dus dat is God? En dat is Apie? Huh??? Ja, mensen, geloof nou eens.
Bas van Vuren, aangenaam 