Mijn lief een brief

Mijn lief
Schreef ik een brief
Kom terug
Alsjeblief

Ik mis je vuur
Ik mis je vlam
Ik mis de keren dat je schreeuwend kwam
In droefheid zijg ik nu neer
Mijn lief
D
ie komt bij mij niet meer.

© 2017 Bas van Vuren

Lees verder “Mijn lief een brief”

Voor dat j’het weet is de Kerst weer voorbij

’t Is elluk jaar weer het

zellufde liedje de

kaarten die komen weer

binnen per mail.

Dad’lijk dan gaan we weer

bidden en zingen we

doen weer een wens oh, wat

origineel.

Kaarsen op tafel en

ballen aan takken ja

wees maar niet bang

Kids aan het gamen en

ooms aan het sjansen ik

ken het allang.

De koning gaat spreken de

zwerver krijgt eten het

hoort er zo bij.

Toch is er hoop en ik

krijg geen depressie want

voor dat j’het weet is de

Kerst weer voorbij.

Advertentie

Vossen in donkere vochtige bossen

Ik houd niet van vossen
die hun tanden met kippeveertjes flossen
waarna ze met zijn allen gezellig gaan hossen
in hun donkere vochtige bossen
vol met druipende korstige mossen
het liefst zou ik ze allemaal afrossen
die stinkende blafvossen.

Voorpublicatie uit: “Hard voor de Natuur”, derde editie, te verschijnen december 2012, © 2012 Apiedapie/alle rechten voorbehouden, bij de betere boekhandel, wel doorvragen

Kijk eens omhoog

Vliegen wil ik later

hoog in de lucht

maar ook weer naar benee

dat ik alles op de wereld kan bekijken

en wat te drinken neem ik mee.

Als ik dan boven ons huisje vlieg

dan zal ik roepen: papa, mama

kijk eens gauw omhoog.

Zie ik dan hun hoofden draaien

dan zeg ik lekker

keutel in je oog!

Geschreven voor Barbara Jansma’s serie “Beppe Maaike’s ondraaglijke vertellingen, De Vliegenier”. Het eindresultaat staat hier: Blogger’s Delight.

Vlooien, ik geef er geen cent voor

Ik houd niet van vlooien
alleen van dooie
van mij mag je die vlooien
blauwe, groene en rooie
levende, comateuse of dooie
meteen in de vlooienbak gooien
of breng ze maar op de markt
daar zijn ze ook geen daalder waard.

Uit: “Hard voor de Natuur”, © 2012 Apiedapie. Alle rechten voorbehouden.

Mooi zo’n horrorwinter

Oh wat is het mooi ’s morgens na het opstaan
zo’n verse lading sneeuw op de oprijlaan
maar jakkie bah, dan is er altijd weer zo’n dier
(er zitten er nogal wat hier)
dat er met zijn gore poten overheen moet gaan.

foto’s: © apiedapie 2011

Maling aan de taling, zin in de paling

Ik heb maling, ja heel diepe maling
aan zowel de zomer- als de wintertaling.
De Rode Lijst, jullie staan er samen op
de één met een groene, de ander met een witte streep door je kop.

Om zo te klein te zijn is behoorlijk dom
wordt dus groter, eenden, dan schiet niemand je om.
Neem een voorbeeld aan olifanten en walvissen
groot genoeg voor Greenpeace om over te kissebissen.
Zulke kleine kuteendjes kunnen we hier niet gebruiken
jullie mogen van mij forever onderduiken.

Aan jullie, eenden, heb ik samenvattend maling
ik herhaal, dit betreft zowel de zomer- als wintertaling.
Liever nog heb ik een dosis radioactieve straling
of, wat u zegt, een lekkere bos gerookte paling.

Eerder verschenen op het tegenwoordig zo onsympathieke drasties blog van JandeWit; als voorpublicatie uit de verzamelbundel “Hard voor de Natuur”, een bundel die door omstandigheden nog altijd niet is verschenen.
Ook dit is een wintertaling. Hier is weinig mis mee. Geef ik mijn paling zonodig voor op.

Het nooit vertelde verhaal van Sinterklaas en Roodkapje (alleen voor volwassenen)

Over onschuld en ervaring

Zij had een zilv’ren euro
een pop van speculaas
en zei tegen die ouwe
ben jij nou Sinterklaas?

Wel Sinterpippemonus
Breng mij dan als een haas
in ruil voor deze euro
en ook mijn speculaas

een pop met mooie vlechten
twee ballen in een net
een jurk van kant en zijde
een letter van banket.

De Sint die boog en kuste
zij was plots als de dood
Hij had een harde mijter
zij rook wat in zijn schoot. 

Voor jou haal ik cadeautjes
met niet te wild geraas
je euro mag je houden
en ook je speculaas.

Ze wachtte vele winters
en zomers tuurlijk ook
Ze wachtte en ze wachtte
tot zij die lucht weer rook.

Toen op een vroege morgen
zag ze aan d’horizon
een dek en hupp’lend paardje
het ging van bonnebon.

Heel langzaam voer hij nader
van ver over de zee
een kinderkoor ging zingen
maar zij deed echt niet mee. 

Zij kon alleen maar zweten
de meeuwen krijsten woest
ze leken goed te weten
wat nu gebeuren moest.

Zij liep toen in de golven
te waden in de zon
de maan scheen door de bomen
‘k weet ook niet hoe dat kon.

En Sinterklaas ging rennen
hij sprong zelfs naar benee
ja zomaar van zijn stoomboot
van hop hop in de zee. 

Ah, daar ben je mijn meisje
je bent nog even fraai
met je vergeelde euro
je harde pop van taai.

Hier is je pop met vlechten
de ballen in het net
het jurkje staat vast prachtig
de letter van banket.

Maar trek nu uit dat badpak
ik streel je mooie haar
want dat is mijn beloning
wij zijn nu bij elkaar.

Wat heeft u grote oren
wat moet dat allemaal
u bent zo moet ik vrezen
in een verkeerd verhaal.

Vrij naar:

Op een schillenpad

De schillenpad

Alles alles doe ik voor die pad
Eten drinken rond en zat
Mijn schilliepillie
Mijn stoffiepoffie
Doe maar rillierillie
Doe maar sloffiesloffie
Eet maar lieverd eet je blad
Kom dan bij me in het bobbelbad
Gaan we samen op het slechte pad
Langzaam

Opgedragen aan de schildpad van Ilona.

Hier is tie, met de vingers van Iloon er liefdevol omheen geklemd:

%d bloggers liken dit: