Vossen in donkere vochtige bossen

Ik houd niet van vossen
die hun tanden met kippeveertjes flossen
waarna ze met zijn allen gezellig gaan hossen
in hun donkere vochtige bossen
vol met druipende korstige mossen
het liefst zou ik ze allemaal afrossen
die stinkende blafvossen.

Voorpublicatie uit: “Hard voor de Natuur”, derde editie, te verschijnen december 2012, © 2012 Apiedapie/alle rechten voorbehouden, bij de betere boekhandel, wel doorvragen
Advertentie

Vlooien, ik geef er geen cent voor

Ik houd niet van vlooien
alleen van dooie
van mij mag je die vlooien
blauwe, groene en rooie
levende, comateuse of dooie
meteen in de vlooienbak gooien
of breng ze maar op de markt
daar zijn ze ook geen daalder waard.

Uit: “Hard voor de Natuur”, © 2012 Apiedapie. Alle rechten voorbehouden.

Maling aan de taling, zin in de paling

Ik heb maling, ja heel diepe maling
aan zowel de zomer- als de wintertaling.
De Rode Lijst, jullie staan er samen op
de één met een groene, de ander met een witte streep door je kop.

Om zo te klein te zijn is behoorlijk dom
wordt dus groter, eenden, dan schiet niemand je om.
Neem een voorbeeld aan olifanten en walvissen
groot genoeg voor Greenpeace om over te kissebissen.
Zulke kleine kuteendjes kunnen we hier niet gebruiken
jullie mogen van mij forever onderduiken.

Aan jullie, eenden, heb ik samenvattend maling
ik herhaal, dit betreft zowel de zomer- als wintertaling.
Liever nog heb ik een dosis radioactieve straling
of, wat u zegt, een lekkere bos gerookte paling.

Eerder verschenen op het tegenwoordig zo onsympathieke drasties blog van JandeWit; als voorpublicatie uit de verzamelbundel “Hard voor de Natuur”, een bundel die door omstandigheden nog altijd niet is verschenen.
Ook dit is een wintertaling. Hier is weinig mis mee. Geef ik mijn paling zonodig voor op.

Die vogels die zitten weer klaar in ’t struweel

’t Is elluk jaar weer het
zellufde liedje. Die
vogels die zitten weer
klaar in ‘t struweel.
Dad’lijk dan gaan ze weer
slepen met takken. Ze
leggen een ei. Oh, wat
origineel.

Bloemen gaan bloeien, het
gras gaat weer groeien, de
lammeren stoeien. Ja,
wees maar niet bang.
Dansende koeien, een
boer die gaat roeien. Het
kan me niet boeien, ik
ken het allang.

Planten en dieren, ze
zitten te klieren om
ons te plezieren. Het
hoort er zo bij.
Toch is er hoop en ik
krijg geen depressie, want
voor dat j’het weet is
de lente voorbij.

Eerder op drasties, en nog veel eerder elders. Opgenomen in publicatie Hard voor de Natuur, ©1995 Apiedapie. Nu voor de themadag lente van assyke, ook op oba via mijn wordpress blog.  En ook nog eventjes op het vkblog.
%d bloggers liken dit: