Heerljk een weekje weg. We zouden het allemaal moeten doen. Niet gepland. Niks Expedia. Niks TripAdvisor. Gewoon hopla ervandoor, het hart en het goede humeur achterna. Op maandagavond weg. Ja, doe maar eens gek.
Nou, en dan kom je dus ineens uit ergens in het zuiden van Europa, nog net niet daar waar de pinautomaten leeg raken, maar wel daar waar de mensen gezellig zijn. Daar waar je ’s ochtends een grote bak koffie met teveel melk slurpt met uitzicht op het meer. ’s Middags eet je een visje en drink je een jong prikkelend wit wijntje. En ’s avonds na het late diner zit je nog uren ergens op een terrasje waar een lokaal muziekgroepje Rolling-Stonesnummers covert en dat nog niet eens zo slecht doet (afgezien van de zang). Waar de opgeschoten jeugd nog met brommers en meiden in de weer is. En waar een zomerbriesje langs jouw gezicht en dat van je geliefde streelt. Je kijkt in elkaars ogen, je maakt plannen om te trouwen en je lacht elkaar liefdevol uit. En het adembenemende schouwspel van de ondergaande zon in een hemel van pastel doet je Sousse, Koeweit, Lyon en de plaatsen die nog aan de beurt gaan komen bijna vergeten. Het leven is kortom best wel even goed. Lees verder “Lekker een weekje weg (78)”
Er was er ook eentje over 
Een ikje over twee gestolen wielen. Een ikje over een advocatentiepmiep met een indianenpak. Eentje over een zoon die voor 5 euro met zijn mama danst. Een ikje over een corpsbal die een vuurtje vraagt aan een Marokkaan. En een ikje over het cadeautje van een vrouw voor haar bijna gepensioneerde echtgenoot: hij mag voortaan de vaatwasser inruimen. Waar gaat het tegenwoordig nog over in Nederland? Is het dan een wonder dat de kwaliteit van de reacties die van de ikjes zelve inmiddels verre overstijgt? Ook vorige week weer, kijk zelf maar. Of blijf hier voor de highlights.
Bas van Vuren, aangenaam 