Tag: Margriet Zuidgeest

Een potloodventer zonder jas (395)

Over ikjes op het naakstrand en in de duinen

Jan Willem die van zijn sokken wordt gereden door drie dametjes op de fiets ergens in de duinen. Petra die een handgeschreven pamfletje over kernenergie vindt in een ouwe archiefdoos. Sandra die iets heel bijzonders hoort aan de balie van de bibliotheek. Vincent die een politieagent en twee kleine meisjes een radslag ziet maken. Anja die op het naaktstrand ineens een schuchter mannetje uit de duinen ziet komen. Was het Jan Willem? Hij vraagt om seks, dus dat zal wel niet. En Margreet die een auto ziet die helegaar volautomatisch zelf een raampje kan openen.

Die dingen, mensen, die dingen gebeurden er allemaal vorige week in ikjesland. Het land waarin NRC-lezers hun bloedstollende avonturen en daverende dijenkletsers met de rest van het land delen. Ook met hen die geen abonnement hebben, want ja, die ikjes benne hier te lezen, elke dag vers, en daarnaast ook nogeens via de Twitterkanalen van Bram en Bas. Opdat die ikjes maar meer lezers naar die fijne krant trekken. En wij, Bram en Bas, daar ooit eens een leuke eindejaarsbonus of een nieuwjaarskaart voor in de bus krijgen. Niet dat we het daarvoor doen. Maar nu spreek ik voor mezelf.

Lees verder “Een potloodventer zonder jas (395)”
Advertentie

Dik lachen geblazen (355)

Over ikjes en een zoemuurtje

De opa van Penelope (4). De opa van de twee pubers (15 en 17) van Margriet Zuidgeest. Een knipsel uit NRC Handelsblad van 26 oktober 2005. Een bakkie pleur in de Pijp anno 2021. Een kleindochter van drieënhalf die om een functie elders vraagt. Een vriendelijke bezorger van PostNL die de weg kwijt is in Heemstede.

Het was weer dik lachen geblazen – smadelijk, vertederd, oprecht, schaterend of uitzinnig – om de ikjes uit de NRC van vorige week. De leukste bespreek ik in dit overzicht en ik doe er gelijk de opinies en belevenissen bij van de beroemdste reageerders van het landelijke ikjespanel. De ikjes van deze week, zoals die van vandaag en morgen, staan in de reacties onder het verhaal. Even scrollen, maar dan heb je ook wat. En als je helemaal gelukkig wilt worden, laat dan een reactie achter in het reactieveld. Dat mag en kan iedereen doen, zonder ballotage, zonder inschrijven, zonder de echte persoonsgegevens in te vullen. Dus wat let je, het is nog makkelijker dan op Twitter.

Lees verder “Dik lachen geblazen (355)”

Burgemeesters bestaan toch niet? (353)

Over ikjes en een voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal

Een voormalig hoofd BHV van een organisatie in de basismetaal, verschillende burgemeesters uit het Sinterklaasjournaal, een 98-jarige mevrouw met een QR-code voor in de kroeg, een stille kapper tijdens een knipbeurt, een zuinige man die voor Sinterklaas speelt, en een drogist die denkt dat hij de dorpsdokter is.

Je komt ze tegen in ikjesland, dat land dat bij elkaar geschreven wordt door de lezers van de NRC. Het is een land waarin je heerlijk kunt wegdromen, waarover je je kunt verbazen en waar je je mild glimlachend kunt verbazen over zijn inwoners. Een heel ander land kortom dan dat uit de rest van de krant. Man man. Je zult er maar wonen – in dat andere land – en weten dat het waarschijnlijk nog een heel stuk erger gaat worden. Met tribunalen en zo. Maar daar hebben we het hier niet over.

Lees verder “Burgemeesters bestaan toch niet? (353)”

Een mondkapje en licht verwaaid haar (327)

Over ikjes, een bord op rijm in de wei en prikken in Amsterdam

Thee, boeken, Afrikaans fairtrade-speelgoed, mondkapjes, een kassa, een vis op het droge, Google, een ruimte-innemend proces, een schep, brandweerman Sam, geblindeerde ramen in een taxi, en de tweede Pfizerprik. Als je onmiddellijk een verhaaltje weet op te dissen waar deze dingen een rol in spelen, dan heb je goed opgelet vorige week. Dan ben je een ikjeskenner, of wat zeg ik: ikjesfanaat. Want die stonden in de NRC en ze werden hier uitgebreid besproken. Weet je niet waar het over gaat lees dan gauw verder en verbaas je over wat krantenlezers allemaal meemaken en naar de krant sturen. Je zult er geen spijt van krijgen, dat garandeer ik je.

We zullen nooit weten of Janna gek was

Want neem nou die vakantie van Janna Dirks. Ze struinde door een nieuwe conceptstore in Winterswijk en ze zag een bonte mix aan koopwaar. Toen kwam er een vrouw van een jaar of zeventig de winkel binnen. Ze had een mondkapje en licht verwaaid haar. Nou, dan weet je het wel, dan heb je een gekkie te pakken. En ja hoor, ze liep “met ferme passen” naar de kassa en vroeg om kaarten met de tekst “Groeten uit Winschoten”.

Je kunt ze ook online kopen, bijvoorbeeld bij https://www.vandermeulen.nl/producten/winschoten

We zullen nooit weten of Janna gek was – ze was in Winschoten en dus niet in Winterswijk? – of het vrouwtje. Om die vraag te beantwoorden moeten we immers weten hoe Janna er uitzag. Droeg zij dan geen mondkapje? Had zij een keurig permanentje? Trippelde zij schalks door de gangpaden en stampte zij dus niet met ferme passen op winkelverkoopsters af? We zullen het, zoals gezegd, nooit weten en da’s het mooie van de ikjes. Je weet vaak niet hoe ze aflopen, of ze waar gebeurd zijn, en vooral niet waarom ze ingezonden en geplaatst werden.

Lees verder “Een mondkapje en licht verwaaid haar (327)”
%d bloggers liken dit: