Warhoofd staat aan de vooravond van een intensieve laatste week van het jaar. De sympathieke zanger zal binnen het tijdsbestek van zeven dagen op maar liefst drie begrafenissen en een Kerst-mis zingen. Laat in de avond, met een glas Bourgogne onder handbereik en twee fraaie zangeressen op de buis, vertelt hij zijn verhaal.
“Ik heb woensdag een begrafenis. Ik help de mensen graag, met het boekje, de muziekkeuze. Dit is een ongelooflijke onontgonnen markt. Ik ga niet op huisbezoek, dat doet de begrafenisondernemer. Maar ze bellen me voor de muziek en dan kan het diep gaan. Nooit te diep, want ik wil mezelf beschermen.”
We zitten samen in de chatroom van drasties waar het gezelligheid troef is en de koekoeksklok wonderlijk genoeg harmonieert met de 102 cm flatscreen TV. De gordijnen zijn dicht, geen ongewenste meekijkers hier.
Fraaie dames
Warhoofd schiet ineens overeind. “Kijk”, wijst hij, “dat zijn fraaie dames, dat zijn sublieme stemmen! Oh, het is zo mooi. Die expressie, die schoonheid, een prachtige mezze met een klaterende sopraan. Laat-Franse romantiek, Du Parc of zo, Gabriel Faure ….”
“Weet je”, verzucht de zanger, “Het is zo schitterend om bijvoorbeeld Porgy and Bess te mogen zingen met zo’n fraaie vrouwenstem … Bess, you is my woman now … weet je, misschien doen ze straks wel het kattenduet van Rossini, schitterende luim!”
Op mijn verzuchting dat het zo schitterend is hoe de dames “hun hele hebben en houden open gooien” beginnen de ogen van de zanger – die ik op eind zestig schat – te twinkelen.
“Over dat fysieke kan ik je wel wat verhalen vertellen. Wat heb ik er veel plezier van gehad dat ik mijn zangkunstje ken. En nog trouwens. Ik ben het prototype van een bourgondiër. Veel op stap geweest, en nog! Veel mannen vertellen sterke verhalen tegen dames wat ze wel niet zijn, of welke auto en zo, och, en ik zing maar wat, bijvoorbeeld la ciderem la mano. Tja…. met mijn diepe stem. Bas. Groot bereik! Echte dates, dat is lang geleden, maar door ‘zanger’ te zijn heb je wel sneller contact. Het is door mijn combinatie van koopman en zanger dat er soms wel eens wat iets beter op de plaats valt.”
Middenriffen
De beeldschone donkere sopraan kijkt uitdagend om naar de pianist en begint met haar blonde collega aan een volgend stuk.
“Zie die techniek! Let op die middenriffen!” roept Warhoofd uit, “Dit is het lied ‘ses pechees de veillesse’. Die Rossini is een verhaal apart. Ik zing regelmatig Rossini. Moeilijk bel canto, maar als je ‘t doorhebt, dan is het heel aangenaam en voldoening gevend. Ik kan je wel zeggen: een mens kan veel meer dan hij zelf denkt, zeker in de muze. Gewoon beginnen, doen, lessen volgen, studeren. Wat ik nu op mijn leeftijd nog altijd doe en kan … in elk mens schuilt een kunstenmaker. Maar je moet je talenten wel durven ontdekken. Leven is het meervoud van lef! Tja, die donkere is wel m’n type …”
Mijn adem stokt letterlijk bij de close-up van het decolleté, waar het temperament uitspat zoals ik het nog niet eerder zag. In opperste bewondering roep ik uit: “Dat die pianist daar zo rustig bij kan blijven zitten!”
Warhoofd glimlacht. “Ja, die begeleider is heel belangrijk. Ik werk met diverse vaste begeleiders. Die ‘vangen’ je op. Als zanger ga je door. Je kunt niet even wachten of het goed of fout is. Zangers zijn zelfetaleurs. Het is niet anders: je moet wat van jezelf houden. Ik zelf heb een stimulerende begeleider nodig. Iemand die me volgt in mijn tempo. Hier kun je duidelijk horen wat ik bedoel. Veel rubato, begrijp je dat? Rubato is stelen. De maat blijft constant, alleen je ’smokkelt’ en je komt tegelijk uit .. Ah, het is voorbij. Geen toegift? Ken je het requiem van Faure? Beeldschoon. Ik zing regelmatig de baritonaria, libera me domine …”
Dit interview was het Kerstinterview op drasties, 25 december 2008, toen we nog onbekommerd van het bloggen konden genieten, op drasties, nrc en volkskrant. Gelukkig wisten we toen nog niet wat er allemaal komen zou.
Warhoofd is een van de markantste bloggers op drasties en organiseert jaarlijks een druk bezochte eigen fanclubdag, afwisselend in Brussel en Amsterdam.
(Ook nog, zolang het duurt, op het vkblog).
Update: verslag en video van een live concert van warhoofd staat hier.
En een nog recenter optreden (in de keuken!) staat hier:
Bas van Vuren, aangenaam 
Natuur foto’s maak je niet, dat begrijp ik.
Maar ik zou toch graag wat meer middenriffoto’s van Kate Royal willen zien.
Helemaal geweldig Apie!
Schitterend, deze nieuwe site.
Gefeliciteerd!!!
Ook de heather – warhoofd…
Ik weet nog niet hoe ik het allemaal moet gaan doen.
Ik kom nog niet verder dan mijn gravatar. Is zeker een kwestie van afwachten op Knutselsmurf?
Het verzoek is genoteerd.
Neen, knutselsmurf levert ‘slechts’ je ouwe berichten. De opmaak moet je zelf doen. Allemaal via dashboard en appearance (opmaak?). Zucht, woonde ik maar bij je in de buurt, dan kon ik het even komen voordoen. Die header kun je per post instellen, rechtsonderaan, ‘featured image’. Een header voor je hele blog kun je via ‘header’ instellen. Gewoon wat proberen, je kunt het onmiddellijk weer weghalen als het je niet bevalt. De header kun je ook hetzelfde laten zijn voor elk bericht, net als op volkskrantblog. Ik zit in feite maar wat te spelen hier. Dan laat je dat ‘featured image’ voor wat het is. En kies je een voorbedrukte header, of je selecteert een eigen fotootje, die wordpress dan uitvergroot en mishandelt totdat er een header van wordt gemaakt. Kun je dan weer wissen als hij je niet aanstaat. Fluister: ik had mijn Victoria Secret vriendinnetje tot featured image gemaakt, je weet wel, die in het zand, wat blijkt? Alleen haar borsten stonden er op, dat stond wel erg hitsig, heb haar dus weer verwijderd. 😉
Nou moe, ik zie net op jouw blog dat je al een prachtige header hebt!!! Gelieve het bovenstaande uitlegverhaal dus over te slaan.
Ik heb em net!!! Via deze site… van jou… op home geklikt, kwam ik ineens op een eigen site, dat kwam door dat ik ‘je post leuk vind’.
Hoera!
Nou snap ik er iets meer van. Wanneer zet Knutselsmurf die ouwe er dan op?
Je vorige lessen heb ik ook opgeslagen hoor. Deze zet ik er even bij.
Jahahaha, woonde je maar in de buurt…
zucht…
‘k Heb een bed lek,
trusten
Overigens, Apie, die header stond er al.
Ik dacht dat dat standaard was, net zoals de duinen van Volkskrant??
…en dank voor je: geduld…
en je lessen!
Lief…
Zzzz…
Met een bed lek lok je me niet in je buurt …. maar knutselsmurf zet niks, knutselsmurf stuurt je een link met een paswoord, daar klik je op, en dan schijnt het allemaal vanzelf te gaan. Al je blogjes met links en zelfs reacties verschijnen dan netjes op je wordpress blog, met de oorspronkelijke datum, alsof je ze hier geplaatst hebt. Hoop ik tenminste. Ik ben nog in afwachting en hoop.
Klare taal zegt:
januari 24, 2011 om 20:45
APDP, een verademing na die crimi site op Drasties.
Leuk die Warhoofd, zou hem graag eens horen zingen met zijn basstem, in de sint Jan b.v.,
daar zit ik met mijn neus op.
Wel even ploegen om hier te komen, maar het is gelukt!
Een puntje ( naar woord) , volgens mij heb je wel met de leeftijd van WH gesjoemeld, geeft niet hoor.
Apiedapie zegt:
januari 24, 2011 om 22:14
Dank je Klare Taal. Ik heb hem al eens mogen horen zingen. Misschien kan hij het eens op YouTube zetten en JdW vragen er een “Opslaan Staapkoppen” aan te wijden. Dank voor de komst, registreren is tijdrovend, maar houdt een hoop gedoe weg. Leeftijd … och .. gun hem dat nou!!!
Update: laat ik nou altijd gedacht hebben dat “leven is het meervoud van lef” een originele “warhoofd-uitspraak” was. Helaas, heden kwam ik hem tegen bij Loesje, meer dan twintig jaar oud, zie: http://www.loesje.nl/21jaar/9.pdf
Eigenlijk best een leuk interview met onze Warhoofd. Ook nu, jaren later, nog altijd leuk om te lezen. ’t Is gewoon een bijzonder kind en dat is ie.
Hoe zou het toch met onze Warhoofd gaan, weet iemand dat?