De vorige week gelanceerde VVU COUS is de “Community Open University Site”. Met Van Vuren ervoor. Je krijgt behoorlijk educatieve trainings- en instructievideo’s te zien over uiteenlopende onderwerpen die via het open ikjes crowd proces door het NRC-lezend volk worden aangekaart. Dus gegarandeerd maatschappijrelevant en keiparticipatief. Elke dag gratis en voor niks een nieuwe. Leermomentjes, kritiek en bijval kan in real time met de medestudenten worden uitgewisseld, zonder tussenkomst van de leraar, lerares of videoproducent(e). De eerste volle week zit erop en de resultaten liegen er niet om.
Klare taal, één van de early adopters, legde het vorige week voor de nieuwkomers als volgt uit: “Cous is de afkorting van een zeer sjieke definitie van dit blog, de baas ervan en zijn reageerders. We krijgen nl bij elk ikje een soort filmische uitleg op (volks) academisch niveau wel te verstaan zodat ons brein geprikkeld wordt en dieper tot de materie doordringt.”
Het COUS-team, bestaande uit studenten van allerlei snit, gecoachet door een echte doctorandus
Zo zag Alicia Spelberg in het damestoilet van de Bijenkorf een Amsterdamse op leeftijd die er “tien stappen verwijderd van de spiegel wat nieuwe lippenstift bij zichzelf opmikt”. Ja, dat kun je weleens hebben. En wat doe je dan? Je meldt het via de NRC aan bij COUS en hoopt dat jouw ervaring een instructievideo zal opleveren. Dat was dit keer het geval en het volgende leerzame filmpje werd geselecteerd door het COUS-team, bestaande uit studenten van allerlei snit, gecoachet door een echte doctorandus. [tekst gaat verder onder de video en het gaat ook nog over andere dingen dan COUS]
Het ding werd veelvuldig aangeklikt en tot en met het einde bekeken, want dat kan ik zien. Pawi, ook zij is een COUS-fan van het eerste uur, vond er dit van: “Wat een heerlijke instructievideo. Van alle filmpjes die hierover zijn te vinden is deze de liefste.” En daar doen we het voor, het gaat allemaal mee in de aanstaande evaluatievergadering van de begeleidingsgroep.
Maar ook een nieuw recept van chef Lummel, die van het minstgelezen kookblog van de wereld, viel bij de lezers in de smaak. Gelukkig heeft onze thuiskok de messen weer opgepakt. Hij sneed daar vorige week parelhoenders mee in stukken, tot op de borst. Niet prettig om te horen voor vegetariërs en andere levende-dierenminnaars. Ook ik schrok er even van, in deze tijd van Barcelona, Turku, London en Brussel. Maar onze Lummel zeste er grapefruits bij en dan klinkt het al een stuk onschuldiger. Zesten is zoals iedereen weet de vakterm voor raspen, schrapen en andere snijtechnieken die je heel geconcentreerd en het liefst niet met de machete moet uitvoeren. Het resultaat van al het snij- en pruttelwerk was dit zure plaatje met de toepasselijke titel “pan met eten”, want dat is het.
Ook voor onze meesterkok uit Frankrijk had Pawi een opbeurend woordje paraat: “Lummel zou iets meer aan zijn photeaus moeten doen. Die makreel, deze parelhoen, dat kan zoveel beter. Misschien nog eens te rade gaan bij NNN? Het minst gelezen kookblog munt dan wel weer uit door de muziekkeuze die de master maakt.”
En zo is het, NNN, man man man, wat een kerel was dat en wat een gemis dat hij destijds definitief door JdW van het internet is afgejaagd, waar hij sindsdien ook echt met uitzondering van een paar sporadische optredens op de wat minder gelezen blogs niet meer te zien is.
De ikjes bleven intussen komen. Zoals die van Willemijn van Dijk-Heij, waarin ze beschreef hoe een postbode op een ronkende scooter voor haar deur staat, helm op, met een pakketje voor de buren. “Hij zegt iets tegen mij, maar door al het lawaai kan ik hem niet verstaan. „Wat zeg je?” vraag ik. Hij schreeuwt me toe: „Doet uw bel het wel?”
“Goed geschreven voor wie van houterig houdt”
Goed geschreven ikje, zondermeer, dat vonden we ervan. “Goed geschreven voor wie van houterig houdt”, preciseerde De Schrijvende Rechter, en zo heeft elk zijn eigen mening. Jammer dat de man zich voor een nadere onderbouwing weer beperkte tot een verwijzing naar een andere site, daarin bijgestaan door zijn kompaan die er niet voor schroomt om er zelfs ordinaire doorverwijslinkjes bij te plaatsen. Echt teveel werk, hoor, voor de snelle surfers die we allemaal zijn. Wij willen het graag allemaal bij elkaar. Ook wel zo makkelijk voor het samenvatten.
Hoelang ze binnen mogen blijven bij een dame met openvallende nachtjapon, verwarde haren en zwoele blik
De COUS plaatste er een prachtige leerzame instructievideo bij voor postbezorgers. Hoe ze moeten sorteren, hoe ze moeten fietsen en niet omvallen vanwege verkeerd beladen fietstassen, wanneer ze het beste kunnen aanbellen en zelfs hoelang ze binnen mogen blijven bij een dame met openvallende nachtjapon, verwarde haren en zwoele blik. Ook wat je moet doen als hij te klein is, die brievenbus, komt uitgebreid aan de orde.
Een hilarisch goed geschreven ikje werd aangeleverd door Willemijn Dicke. Ze vertelt hierin over de onderkoelde humor die haar 12-jarige zoontje al heeft. Het ging over gratis bier aanbieden. „Dat werkt niet bij de mannen die mamma leuk vindt”, merkt het joch droog op, „Je moet ze aanbieden om gratis Zomergasten te kijken. De hele avond lang.”
Omdat de boog niet altijd gespannen kan staan plaatste de COUS-redactie hier een keer een grappige video bij, waarover geen vragen gesteld werden. Het ging over zomergasten en drank.
Een nieuwe reageerder, “Blankvuilgeborenmeteenburnout” deed verwoede pogingen om met allerlei “leuke, lieve namen hier binnen te komen”, maar dat lukte niet. Toch kan iedereen hier met elke naam een reactie achterlaten. Gewoon een naam en e-mailadres invullen, dat is alles. Inloggen niet nodig. Natuurlijk moet je wel zorgen dat je niet tevens bent ingelogd op een WordPress account. Uitloggen dus en/of cookies eruitpleuren. En dat wachtwoord gewoon eens een keer onthouden. De nieuwe reageerder hield het al snel voor gezien: “Als je mij voor leugenaar uitmaakt, de ballen” blafte hij. Dat noemen ze iemand woorden in de mond leggen. Probeer het de volgende keer eens met “Kort lontje”. Of blijf liever helemaal weg als je niet zonder agressie kunt reageren.
Over het gedrag van een Amsterdamse buschauffeur waren de meningen verdeeld. Ik vond het absoluut niet kunnen en alle andere lezers vonden het schattig. De mafkees had tijdens een rit zijn bus aan de kant gezet en was naar de middenberm gelopen waar hij wijdbeens een eveneens uitgestapte tramconductrice van de andere kant ging staan knuffelen. Middenop de rails. Terwijl beiderlei reizigers zaten te kijken en hun afspraken gingen missen. “Dan lopen ze terug en trekken weer op, met op afstand een intense handkus. De chauffeur zit vanaf dat moment alleen nog maar te fluiten” sloot Eduard de Vries zijn ikje tot op het bot vertederd af.
“Aaah lief!” kreunde Luvienna
“Zo kan het ook”, zwijmelde Pawi. “Aaah lief!” kreunde Luvienna. En dat zijn nog maar een paar voorbeelden van het kritiekloze commentaar. Ik zelf vond het “onbehoorlijk, onbeschoft en onverantwoordelijk”. De Schrijvende Rechter oordeelde wijs dat “wie het openbaar vervoer neemt, weet dat ie op tijd van huis moet. Er zijn wel meer hinderpalen dan knuffelend personeel” en dat is natuurlijk ook wel weer zo. Het kan zelfs erger, zo wist debutant deflog23 te melden: buschauffeurs die een wedstrijdje stoer doen en daarbij grinnikend elkanders spiegel eraf rijden.
Karin in het Veld hoorde in Groningen een studente in het Quartier Latin (dat hebben ze daar blijkbaar) tegen haar ouders zeggen dat er niet alleen studenten maar ook “normale mensen” woonden. Pawi: “Normale mensen in de binnenstad van Groningen? Daar komt die lieve aankomende studente nog wel achter. Niemand is daar normaal. En ze zijn er nog trots op ook.”
Steeds maar weer corps, ontgroeningen, de kroeg, de kamer, de sex
Ook iets om rekening mee te houden: steeds meer lezers geven aan “studenten-ikjesmoe” te zijn. Klare taal bijvoorbeeld: “Steeds maar weer corps, ontgroeningen, de kroeg, de kamer, de sex, en dan als dieptepunt, een rondleiding van je ouders door de stad van je keuze ter introductie en kennismaking met het een en ander. Daar wil je je ouders toch niet bij hebben!”
Natuurlijk blijven goedgeschreven langere feuilletons over het studenten- en liefdesleven, vooral geschreven door spannende vrouwen, wel heel erg welkom. De hele Van Vuren Community wacht bijvoorbeeld met smart op de volgende aflevering van Luvienna’s “Dingen die ik met mannen heb gedaan” verhaal. OK, onze sterschrijfster is dus ontmaagd, maar was dat nou echt alles? Gebeurde er nou echt daarna niks meer qua mannen? Wij kunnen het ons niet voorstellen.
De lezers moesten zich in plaats daarvan vorige week behelpen met een ikje uit de oude doos over de dochter van een expat in Frankrijk die op een dubbele pony moest rijden. Ook wel aardig, maar toch niet hetzelfde.
Toch was het me dus best het weekje wel. Wil jij ook met smart op nieuwe verhalen wachten? Je boos maken over studentenikjes? Wil je gein maken met onbekenden die voor je het weet je vrienden zijn? Wil je kans maken op een fijn kopje? Een grappig mopje? Of zo’n vette welgemeende sneer? Misschien wil je ook wel een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of wil je kans maken op een vermelding in het weekoverzicht van volgende week? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Als dat teveel werk is, scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten, daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het ook wel de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van vorige week. Vorige week plaatste ik een heel origineel plaatje over zonnebloemen. Maar er was niemand die er ook maar iets van zei. Daar doe je dus je best voor! Daarom nu maar een huis-, tuin- en keukenfoto uit het dagelijkse leven. Zo eentje die je neemt als je je ergens tijdens een lange bijeenkomst verveelt. Photo “Gaap, hoe lang duurt het nog?” © 2017 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Luvienna kreunt niet zomaar. Dat wilde ze wel even gezegd hebben.
Wel grappig, de Ikjesmoeheid groeit met de onderwerpen mee: eerste kinderIkjes-moe, nu student-Ikjesmoe, what’s next? Zijn we straks bejaarden-Ikjesmoe of waren we dat al? En hebben we de baby-Ikjesmoeheid en conceptie-Ikjesmoeheid overgeslagen?
Die COUS gaat heel groot worden, voorzie ik. Gratis cursussen en How-to’s zijn razend populair, al zit er vaak veel bagger bij. Maar met een bekwame VVU aan het roer, die altijd het naadje van de COUS wil weten, hoeft deze community daar niet benauwd voor te zijn.
Wat de mannenserie betreft: ja, er gebeurde na de Grote Gebeurtenis nog wel teen en tander, waarvan ook al een paar keer kond van gedaan is. Rustig afwachten, en net als je het niet verwacht is er weer een aflevering.
Overigens beeldschoon fotootje bovenaan de wederom puike weekaftrap, blogbaas! Die dus niet geschreven is tijdens de laatste Zomergasten, maar dat had best gekund want het was de minste en saaiste van de 2017-serie. Ik twitterde met een medetwitteraar dat ik zélfs de voorkeur gaf aan de aflevering met een gast met wie ik het bijzonder oneens was over een bepaald onderwerp. Kejje nagaan.
Woepsie, ik zit in de moderatie?
Geen idee waarom je even in de moderatie zat, Luvienna. Misschien vanwege de “kond”? ZG was buitengewoon saai. We wisten al dat Claudia ok is, grappig, linksig en lesbisch. Dat heb je met cabaretiers: je weet het meeste al.
Ja, of het kreunen. :-p
Het was leuker geweest als er wat diepere lagen van haar naar voren waren gekomen. Niemand is alleen maar grappig, linksig en lesbisch.
Bedoel ik! Maar anders dan, zeg, Herman van Veen heeft ze wellicht niet zo heel veel dieps te melden. Zoiets merk je vaak pas na drie uur unscripted. We zullen het nooit weten en wensen haar alle goeds.
Mooie foto van een mij onbekend stadsdeel. Zürich? Hoe saai kan het zijn en hoe kun je dan ongezien een foto maken?
En lezenswaardig verslag van de afgelopen week, kreunen en zwijmelen als hoogtepunten natuurlijk.
Zomergasten eindigde met een lief tafereeltje van twee oudere meisjes in mooie jurken, hoge hakken uit, spetteren in het decor, waarbij ze het water erg koud vonden en haast achterover vielen van de lach.
Herman van Veen diepzinnig? Ik ken hem niet anders dan zwaar aangezet melodramatisch.
Claudia had het over angst en hoop, vond ik wel goed gezegd, en ze was ontroerd door het lied dat de Muppets en hun vertolkers gaven bij de uitvaart van de bedenker Jim Henson. Ook het fragment in het begin, met een toespraak van de dan nog onbekende Michelle Obama, was goed gekozen. Kortom, juist omdat het zo soepel leek te verlopen was dit een van de betere uit de serie.
Dat waren zeker mooie fragmenten, maar wat ik graag heb in zo’n diepte-interview met een (hopelijk) interessante persoonlijkheid, is dat ik er iets gebeurt wat ervoor zorgt dat ik ga nadenken over mijn ideeën en meningen, dingen van een andere kant ga zien, iets nieuws leer, al is het maar over de persoon in kwestie. Nu was alles precies zoals je het kon verwachten. Het voegde niets toe.
Wij willen het graag allemaal bij elkaar., zegt de blogbaas.
Dat kan. Terwijl HR in al zijn eenvoud dit intro aanprees vanwege een kennelijke afspraak tussen de blogburen om elkaar te promoten, lag DSR niet te suffen en legde hij de vinger op de hypocriete wonde.
We citeren dien reactie op https://heerrozenwater.com/2017/08/28/ikjes-wijkplaats-week-35-2017/#comment-9263:
@HR
Erg vriendelijk wordt er anders niet over ons, en in het bijzonder jou, geschreven:
“…..daarin bijgestaan door zijn kompaan die er niet voor schroomt om er zelfs ordinaire doorverwijslinkjes bij te plaatsen.”
Als of je je aan iets onbehoorlijks, bijna misdadigs, schuldig maakt.
(DSR is trouwens pas begonnen met doorverwijslinkjes, toen APD daar hier mee begon. We zouden onze handen voor de oren hebben geslagen vanwege het loeiende hypocrisie-alarm, ware het niet dan onze trommelvliezen al aan flarden waren gescheurd tijdens de vele vorige keren.)
Verrassing, vandaag weer een verse intro en keek op de afgelopen week, niet geschreven tijdens de laatste Zomergasten.Dat had onze talentvolle blogbaas best erbij kunnen doen tijdens het kabbelende gesprek van de dames.
De boeiendste Zomergast was voor mij de primatoloog De Waal, ik raakte steeds meer geïnteresseerd in zijn raakvlakken tussen menselijke empathie en die van dieren. Hij is naar de V.S. gegaan nadat Buikhuyzen zo verguisd werd door Hugo Brand Corstius.
Ik had nooit gedacht dat ik zo gefascineerd zou kunnen worden door zijn onderzoeken en verhalen.
Ik was erg geraakt door het afscheid dat Van Hooff nam van een stervende Chimpansee, als ware het een mens.
Alle hulde Bas, we gaan weer een nieuwe ikjes-week tegemoet en de COUS
voegt daar een extra dimensie aan toe.
Compliment voor de fraaie en stijvolle featured image zoals je dat noemt.
Er bestaat bij mijn weten geen afspraak om “elkaars blog te promoten”. Heeft voor mij noch het handjevol reageerders op blog HR – dat toch al hier reageert of meeleest – ook geen enkele toegevoegde waarde.
Hallo?
– Is hier ook ’n (nood)uitgang?
Zegt u u dat wel. Ofschoon, ik kwam een opgewekte dame tegen, die het helemaal gezien had, heb ik niet meer terug gezien. Sterkte gewenst.
U, komt me bekend voor????
Da’s een niet gering compliment. Instagram, FB ?
Beide. Ik ga u volgen? Leuk.
Veelal buitenlanders. Doen van alles. ’n Enkele fietser. ’n Nederlander? Ja, dacht ik wel. Fietst over de grens ook.
Inspirerend? Zeker weten. Men gaat wel on line met camera. Moet je van houden.
Ik ga verder, de uitgang hier zoeken.
Tot spoedig.
Demarrage
Mijn vrouw heeft net boodschappen gedaan en rijdt met volle fietstassen naar huis. Onderweg passeert ze twee jongens van een jaar of vijftien, type kakker, op omafietsen. Als ze net voorbij is, zegt een van hen: „Daar baal ik zo van, die ouwe taarten op van die elektrische fietsen die je inhalen”.
Mijn vrouw knijpt meteen in de remmen, gaat naast ze rijden en bijt ze toe: ‘Eén, ik ben geen ouwe taart en twee, dit is geen elektrische fiets. En met mijn oren is trouwens ook niets mis. Dag hoor, jongens!”
Ze krijgen een kleur en mompelen iets wat op excuses zou kunnen duiden, maar mijn vrouw hoort ze al niet meer. Ze plaatst een splijtende demarrage.
Dick te Boekhorst
Wat een agressief gedoe. Kakkers, taarten, in de remmen knijpen, toebijten …. Doe toch eens rustig mensen. Rijd gewoon door.
Misschien was mevrouw Te Boekhorst ook al als ouwe taart bejegend in de supermarkt, dan krijg je dat.
Graag deze video bestuderen. Zowel in de auto, te voet en op de fiets: hoe blijf je zen in Amsterdam? ’t Is niet makkelijk. Maar het kan. Echt. Deze jonge vrouw is een lichtend voorbeeld. Wat een rust gaat er van haar uit, en ook van haar vriendje, hoe rustig hij blijft bij die omgewaaide moestuintjes. Mooi. Leerzaam. COUS!
Dat hoofd…..dat hoofd….-bareuh-
Ja maar het zegt wel ware dingen en daar gaat het om.
Ik bedoel maar, mijn leraar Nederlands was ook niet moeders mooiste, maar ik heb keiveel van hem geleerd. Qua voorbeeld. Terwijl mijn lerares Frans een tamelijk lekker ding was, met terugwerkende kracht beoordeeld dan, want je wist nog niet wat dat was toendertijd, maar ik van haar weinig opgestoken heb. Zo weinig dat ik naar de nonnetjes moest om me later in Frankrijk te kunnen handhaven.
Wat je maar zinnig noemt… voornamelijk ijle luchtverplaatsing en vaag geneuzel (‘ik zit op de bank….als een…tokkie….te zijn….gewoon te zijn….), omlijst met onrustige rijbewegingen, opgenomen vanuit een onvoordelige hoek.
DSR houdt zich aanbevolen voor de parels, maar wie kan dit nu 10 minuten aanzien. Net als een schrijver zou een vlogger zich enige beperkingen moeten opleggen: niet meer dan 3 minuten, tenzij je verslag doet van de ineenstorting van de Twin Towers.
En hou asjeblieft op met dat gevlog tijdens het rijden. Als het er allemaal maar een beetje tussendoor moet, is het kennelijk niet zo belangrijk wat je te melden hebt. Let liever op de weg – het wordt steeds duidelijker hoe funest dat gehannes met van alles en nog wat is voor je concentratie!
Wat een drukke egotripper met zelfingenomen prietpraat.
Aha, dus dat is vloggen. Hoe kun je daar in godsnaam (11 minuten lang) naar luisteren? Geef mij die ouwe taart maar.
Een mooi motto voor een vlog: heb je nix te zeggen? Doe het dan hier!
APD deelt gretig pluimpjes uit aan mensen die dat vlog maar niks vinden, kennelijk schielijk afstand nemend van zijn eigen, met anecdote onderbouwde “Ja maar het zegt wel ware dingen en daar gaat het om.”
De wind kan snel draaien op dit internethoekje.. -milde glimlachicoon-
Nee ik vind het leuk als mensen de moeite nemen om een oordeel te formuleren. Niemand hoeft het met me eens te zijn. Is wel leuk maar hoeft niet. Jaja dat kan iemand als DSR vast niet begrijpen.
Nounounou, wat reageert APD toch weer overdreven gepikeerd, en hop, meteen maar een jij-bak, die zo laag in aanzien staande stijlfiguur….. Hij heeft kennelijk weinig geleerd van dat door hem zo bewonderde zemelmeisje. -milde, ontspannen glimlachicoon-
Die duimpjes zijn dus een soort zegeltjes, zoals je ze bij de melkboer kreeg. Het blijven kruideniertjes, die blogbazen. Bij de buren is het niet anders. -milde grinikicoon-
Gepikeerd reageren? Ik geef een antwoord en doe een veronderstelling. Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen. Om een beter mens te worden bijvoorbeeld.
Ha, fijn, alles weer voor de hele week binnen. Nog wat meegemaakt?
Wat zeg je nou? Die kakkers op omafietsen lieten zich inhalen?
Ze riepen je na, wat deed jij toen?
Goed zo vrouwtje, ik geef ze van katoen!
Nee, gewoon via een ikje. Heb je trouwens nog gedacht aan mijn tandpasta?
De instructievideo is heel lang voor eigentijdse waarnemers. Lummels motto is hier helemaal op zijn plek.
Bedenk hier, kwart voor twaalf, spannende muziek.
@APD
Nou moe – wat is er zo mis met DSR dat er verbetering nodig is?
Nee heerschap, als jij met droge ogen wilt beweren dat je niet gepikeerd reageerde, en blijft reageren, dan is weer hoog tijd voor een weekje zennen in de mooie bossen, eventueel onder leiding van ’t vlogmeisje.
Kom kom vadermans, Klare taal noemt je “een drukke egotripper met zelfingenomen prietpraat” en daar hoor ik je niet over.
Mijn reactie had wel betrekking op het vloggertje, voor de goede orde!
Aaaah! Dan heb ik niks gezegd icoontje
Zo de waard is…
Ik vond het wel treffend. Geen moment gedacht dat het ook op iemand anders zou kunnen slaan.
Het is nu kwart voor twaalf, Kijk maar niet achterom!
Dan doe ik het zelf wel even. Welterusten allemaal …
Ik verbaas me wel eens, waar men zich op het fietspad druk over maakt.
Als ik me aldaar verplaats heb ik alle energie nodig om min smart foon in de peiling te houden. Ik ben zover, dat ik niets, geen tekstje kan missen. Alles is gericht op het volgende berichtkje.
Paspoort
Een streng kijkende, uitsluitend Spaans sprekende beveiligingsmedewerker, pikt mij kordaat uit de rij. Er wordt een andere, minstens even strenge en in het geheel niet sprekende beveiliger bij gehaald. Hij pakt een paspoort uit mijn hand, kijkt er zeker drie seconden aandachtig naar, richt zijn blik vervolgens op mij, kijkt nogmaals in het paspoort, knikt dat ik door mag lopen en geeft me het paspoort van mijn twaalfjarige dochter terug. Alles onder controle.
Eva Wolfert
Da’s wel een geestige twist. Maar waar is Eva’s eigen paspoort? Ook in haar hand? Hebben de streng kijkende beveiligers die dan helemaal over het hoofd gezien?
‘Alles onder controle’ mag wel weg. En ‘kordaat’: 😬
Herkenbaar. We zijn schijnveilig.
De feedback van gisteren is verwerkt in de keuze voor de instructiefilm van vandaag. Geen te lange video’s meer, niet meer hoofden van wezenloze meiden die niks te vertellen hebben, maar gewoon kort en goed 47 sekonden over hoe je het beste kunt inchecken zonder stoere veiligheidsagenten tegen te komen. Dit is er eentje voor Schiphol, maar op de meeste andere schipholen kun je tegenwoordig ook volautomatisch inchecken. Er komt geen mens meer bij kijken! Oftewel, zie boven, we zijn schijnveilig. Echt.
Mooie aanvulling in de COUS. 🙂
Actueel ikje, zie wat er heden in het Algemeen Dagblad stond, oh horror, je kunt dus gewoon op het paspoort van iemand anders van A naar B vliegen. Schijnveilig, dat zijn we, meer niet.
Onduidelijkheid troef bij dat filmpje:
-Wat is ruim op tijd?
-Boetes betaald of anders wat? Geldt er een uitreisverbod als je nog een parkeerboete hebt opstaan? Zo ja, ’t is hier toch het Oostblok niet?
Tipje over snerpende geluidjes na ieder mini-itempje: wat zou uw moeder ervan vinden als u na elk zinnetje dat u tegen haar spreekt de mondharmonica tevoorschijn haalt?
@pawi augustus 29, 2017 om 19:27
Heb ik zomaar pawi’s pareltje gemist, een beschrijving van Man als Vrouw thuiskomt en verslag doet. Leuk!
Dankjewel Luvienna. Zo attent als jij bent, daar kan iedereen een voorbeeld aan nemen!
Het ikje heb ik vanmorgen gecopypasted, eerst snel gelezen natuurlijk, en pas nu ben ik weer terug achter mijn PC.
Laatste zinnetje overbodig, wie kent het niet? Is de douane zo slordig of ziet Eva er net zo jong uit als haar dochter? Of is het omgekeerde het geval, ziet de dochter er net zo volwassen uit als haar moeder?
Grappig om te weten dat je ook als “vriend van” kan reizen op het paspoort van je langharige blonde vriendin. Zal niet overal lukken, vrees ik. Het zou best wel eens zo kunnen zijn (denk dit in Lubbers-taal) dat de douane screent met behulp van zijn/haar intuïtie. In het geval van Eva: leuke vrouw, leuke dochter, duidelijk vakantieplannen, misschien een beetje fouilleren? of nee, toch maar niet, gewoon doorlaten.
Je laat me blozen, pawi… 😊
Ik had hem ook gespot en geliket!
Insider weetje: met de likes maak ik een eerste grosslist voor het komende intro. Scrolt wat makkelijker op de zondag indien nodig.
Misschien kun je er een vaste rubriek van maken: pawi’s na-Ikjes oid?
“wat zou uw moeder ervan vinden als u na elk zinnetje dat u tegen haar spreekt de mondharmonica tevoorschijn haalt?”
Grappig want volkomen onverwachte associatie. Het snerpende geluidje doet helemaal niet denken aan een mondharmonica.
Deze reactie doet met denken aan de trots van iemand bij Het Goed, bij wie ik een ocarina inleverde. Hij herkende het meteen, in tegenstelling tot menigeen. Trots vertelde hij dat zijn moeder dit zo mooi zou hebben gevonden. Zij speelde mondharmonica en om de vingers ook eens wat te laten wapperen, een huisorgel. Van mij mag hij de ocarina begraven bij zijn moeder. Of hem tegen de regels in zelf houden. Voor liefhebbers van melancholieke geluiden.
PS afsluitsymbooltje vergeten, vanaf “grappig” mag het weer gewoon italic.
Een pikje?
Komt in orde zodra ik bij een computer ben!
Als een boete niet kan worden geïnd, kan er een arrestatiebevel worden afgegeven voor de tenuitvoerlegging van de vervangende hechtenis. Dan kun je linea recta de cel in in plaats van naar Benidorm.
En een beetje laat: knap gevonden instructievideo. Waar je de grenzen opzoekt. Gewoon goed.
Nou nog over die featured image, waar is dit en waarom?
Zürich en daarom. Een stukje online leven van de vorige week. Daartoe duik ik in mijn eigen galerij van vorige week gemaakte plaatjes. Jammer dat de zonnebloemen van de week ervoor zo weinig aandacht kregen. Dus als protest een wat nietszeggend plaatje. Dat zal jullie leren!
Mopperkont, als we jou toch niet hadden! Tenuitvoerlegging van vervangende hechtenis. Als ik het ooit nodig heb weet ik je te vinden.
Heb je nog een mooi muziekje voor vanavond? Op radio4 was er iets Spaans en prachtigs. Ik ga er zelf ook nog achteraan.
Dat zou een verkeerde associatie kunnen geven, maar als pawi het prima vindt zal ik niet in de weg liggen. :-p
Zurich is het Parijs van Zwitserland, maar dan schoner en zonder bedelaars, en met een van de liefste inwoners die ik ken. Twee. De glimlachende zonnebloemen zouden zomaar een symbool kunnen zijn voor hen.
Wat leren, Bassie? De featured image negeren? Maar dat kunnen we al heel goed.
Nee nee je weet wat ik bedoel …. Had je ooit ergens anders zulke zonnebloemen gezien? Nou dan!
Ik weet niet of ik ze ergens anders heb gezien want ik weet niet waar die foto gemaakt is. 😋
Ik wil geen spelbreker zijn, maar ik ben een keer in Zwitserland geweest in een appartement met puberkinderen aan het meer van Geneve, Vevey, Lausanne e.o. aan de ene kant berg en aan de andere kant dal, wat wil je nog meer, zou je zeggen.
Wandelen en dan steeds grüssli zeggen, nee we moesten naar Lausanne dure winkels kijken met horloges en zwitserse zakmessen. Het zakmes is er wel gekomen.
Prachtige Alpen, mooi aangeharkt, maar ze wilden chips en frites, dus steeds maar weer die Alp af en weer op.
@MK
Geldt er officieel of in de praktijk een minimumbedrag c.q. aantal dagen hechtenis om tot handhaving over te gaan?
Het is hier lekker druk. Komen hier net als daar de cijfers bloot?
Ik herformuleer de vraag, Luvienna. Heb je ze ooit ergens gezien, anders dan op deze site?
Vervangende hechtenis geldboete
De vervangende hechtenis komt bij een geldboete het vaakst voor. Bij het niet (tijdig) betalen van een geldboete kan de officier van justitie besluiten om de vervangende hechtenis ten uitvoer te leggen. Hier komt verder geen rechter meer aan te pas. De rechter bepaalt in zijn uitspraak dat een geldboete wordt opgelegd, en dat deze bij niet betalen wordt vervangen door een x aantal dagen vervangende hechtenis. Het aantal dagen vervangende hechtenis wordt als volgt berekend:
Bij bedragen van € 3,– (art 23, lid 2 Sr.) t/m € 50,–: 1 dag; –
Bij bedragen van € 50,– t/m € 1.000,-: bedrag / 50 = aantal dagen; –
Bij bedragen van € 1.000,01 t/m € 5.000,–: (bedrag min 1000) / 100) + 20 = aantal dagen; –
Bij bedragen van € 5.000,01 t/m € 50.000,–: (bedrag min 5.000) / 200) + 60 = aantal dagen; –
Bij bedragen van € 50.000,01 t/m € 74.000,–: (bedrag min 50.000) / 300) + 285 = aantal dagen; –
Bij bedragen hoger dan € 74.000,–: 365 dagen.
pawi
Dat was een mooi concert op radio4 vanuit het festival oude muziek in Utrecht. Ik had nog nooit gehoord van de Brabantse componist Heinrich Isaac, die vanavond centraal stond in het concert.
Nepvingers
Opa gaat klussen met kleinzoon D., 8 jaar. Kleindochter A., 6 jaar, heeft ook interesse en kijkt met ontzag naar de gevaarlijk lijkende zaag. Als ze verneemt dat zagen best veilig is, als je het maar goed leert, is ze bijna om en wil ze ook zagen. Sommige mensen hebben een kunstgebit, weet ze, neptanden noemt ze die. Voor de zekerheid vraagt ze oma: „Oma, zijn er ook nepvingers?”
Anke de Jong-Van der Graaf
Tikkie gezocht dit ikkie.
@Bassie Als je bedoelt: heb je eerder zonnebloemen gezien: ja, volop. Maar nooit zo tot smileys gepikt als deze. 🙂
Het Ikje is een Tikje dus.
@MK
Merci.
Je kunt dus een aardig jaarloon besparen door 365 dagen te gaan brommen.
Die 3-50 euro ondergrens doet potsierlijk aan. Wordt daar ooit iemand voor ingerekend, of verhinderd het land uit te gaan?
Komt d’r nog een videootje of hoe zit dat?
MK wat een stemmige muziek! Zaterdag is er een uitvoering in Tivoli van 150 psalmen, door 150 verschillende componisten van muziek voorzien. Iets voor jou? Mij zou het teveel worden.
Radio4 vind ik een heerlijke zender, veel oude bekenden, soms in een nieuw jasje, en veel verrassingen, zoals ook deze uit je link. Waarvoor mijn dank.
Zelf was ik geraakt door de Spanjaard Fernando Obrador, waarbij de piano klonk als een gitaar, heel apart, en waarbij gezongen werd door een mezzosopraan. Ik ben nog zoekend naar de precieze uitvoering die ik gisteren hoorde.
Dat was nog een heel gedoe om een goeie instructievideo te vinden die ook nogeens aan de COUS-eisen voldoet, te weten geen irritante nietszeggende koppen, liefst geen vloggers tijdens het besturen van een motorvoertuig, niet te lange totale afspeelduur en verder zo min mogelijk snerpende mondharmonicageluidjes.
De volgende vond het team de beste, en ik ben het daar mee eens. Hij is lekker kort en krachtig, 30 seconden slechts, en geen woord teveel. Ik vond hem erg leerzaam en ga het vanavond zeker in het schuurtje uitproberen.
Prima instructies, je krijgt er zin in!
Het toontje mag wel iets minder belerend. ‘Ik maak een inkeping’ klinkt toch als ‘Wij rennen niet in de gangen en bidden voor de middagboterham’, met een Alziend Oog erboven.
Rode letters zijn wel duidelijk, maar het betrof geen rampenoefening.
Ik vond vooral het begin erg spannend. Ik wist door het “ik maak een inkeping” in bloedrode letters gewoon bijna zeker dat die duim eraf zou gaan. Zo zie je maar weer, wat de een belerend vindt, vindt de ander spannend. Voor elk wat wils en als maar vooral de boodschap blijft hangen: veilig zagen, dan hoef je nooit geen kunstvingers.
Heel instructieve video. In het café hoeft nu niemand meer een duimloze hand op te steken met de bestelling 5 bier voor de zagerij.
Dat wordt sparen voor Quatar. Lekker onfris maar wel met earconditioning. Heerlijk, we zijn ge de ge ne reer de Nederlanders in den vreemden en onder elkaar zweten we lekker af. Behalve de dames, die ruiken altijd vitroos en dan nog overall.
Parijs, mensen, denken we er nog aan?
Tjonge jongens, Houston we are hearing You!
No more Mick, Plato of Fado.
Geen ruzie. Wel kift. Over lange jaren her.
Nog geen Ik-je vandaag? En dat noemt zich dan cultuurbewaarder.
Met het videootje kan het twee kanten op, oftewel bloemschikken, iets bedenken voor de verjaardag van je vriendin, of stante pede geinponemen in winkels. We wachten het af.
Ikjes moeten rijpen. Brinta gaat voor.
Bont
Mijn geliefde is jarig.
De hoge vaas die ik gisteren heb gebracht kom ik ophalen. Zoals afgesproken gevuld met rode rozen.
Naast mij staan een man en een vrouw. Naar mij kijkend mompelt hij: „Zo, zo.”
Ik neem het zekere voor het onzekere en zeg: „Tja, wat goed te maken.”
„Oké. Nou, zó bont maak ik het nooit.”
Jaap Bellaar Spruyt
Net als een opstel dat een A4 kantje groot moet zijn en daarom met extra grote letters is geschreven. Het beschreven grapje blijft voor de oplettende lezer toch heel klein.
Zo is het precies. Een standaardopmerking, die tientallen malen per dag bij de bloemist wordt gemaakt. Man man man.
Ik moet zeggen, het is niet altijd eenvoudig om het goed te maken met je liefste. Maar cadeautjes geven, daar prikken ze doorheen, als ze althans een beetje niveau hebben. Dus weg met die rozen, geef die maar aan een ander.
Neen, een goed gesprek, aandacht geven, dat is mijn geheimrecept. Hoe je zo’n gesprek aangaat, hoe je het eerste begin maakt, dat kunnen jullie zien in de volgende korte instructiefilm. Opdracht: hoe had dit nog net weer een stukje beter gekund?
“Kleine geschenken onderhouden de vriendschap.” Daar zou ik de liefde aan toe willen voegen. Uiteraard wel gepaard aan een goed gesprek met aandacht. 🙂
‘Flauwe geit’ 😆😆😆
Het ikje nog even dan. Heel slecht geschreven, dat ziet een kind, dus ik besteedde er maar geen aandacht aan, gewend als we inmiddels aan slechtgeschreven ikjes zijn. Maar een (schrijve 1) hilarische schrijffout wil ik er toch even tussenuit pikken.
“De hoge vaas die ik gisteren heb gebracht kom ik ophalen. Zoals afgesproken gevuld met rode rozen.”
Nog even afgezien van de krankzinnige woordvolgorde in de eerste zin vestig ik de aandacht op de tweede “zin”. Die suggereert dus dat Jaap zelve gevuld is met rode rozen! Man man man. En dat leest de NRC, zulks is dus geen garantie voor een normaal Nederlands taalgevoel. Ik mag hopen dat Jaap alles begrijpt, maar misschien leest zijn geliefde hem wel dagelijks voor en legt hem de moeilijke stukjes uit. Vertwijfeld krijsend als hij bijvoorbeeld het ikje voor de twintigste maal niet begrijpt. Ja, dan motten er blommen kommen.
Hahaha, ja!
Het ‘handjevol reageerders’ op HR’s blog, zoals APD meende te moeten smalen -en waar DSR er een van is-, blijken er volgens HR maarliefst 256 te zijn de afgelopen maand en ze genereerden 11.000 page views.
Dat is nou nog eens nuttige, transparante informatie.
APD, wat waren jou stats de afgelopen maand? Is jouw bezoekersaantal meer dan een handjevol in vergelijking met HR?
Ja dat haal ik ongeveer per dag binnen. Soms iets meer soms iets minder. Per dag!
Da’s niet gek. En as je dan eens over de hele maand kijkt, hoeveel unieke bezoekers heb je dan?
Ze zijn allemaal uniek, vadermans.
Van een trait d’union verwacht je meer dan prikken en porren. Zoals DSR zich nu laat kennen, het is in mijn ogen nogal zwak voor iemand die metaforen beheerst als geen ander, die altijd boven de ruzies en aanvaringen staat. Stond.
En ik feliciteer Pawi met de 100e reactie, zodat ik nu (ik had expres even gewacht) met vreugde kan aankondigen dat Mopperkonts Honduras Minireisgidsje weer een nieuwe aflevering kent, en wel over de Hondurezen die niet voor een gat gevangen zijn. Geniet het gehele feuilleton alhier. Het kon weleens de laatste aflevering zijn trouwens. Jaja. Heb je weleens. Dan houdt zo’n verhaal ineens op.
Heerlijk niemendalletje overigens, de video van de dag vandaag. En ook nog maar half on topic. De inzender gaf die rozen aan zijn jarige geliefde. Voor haar/zijn verjaardag zou ik denken. Of moet je dat ook als goedmakertje zien? : lieve geliefde, sorry dat je nu al de vijftig gepasseerd bent, hier is een bos rozen om het leed te verzachten.
Hij had wat goed te maken, zei onze Jaap toch letterlijk? Dat hij dat terwille van een leuk ikje jokte doet er niet toe.
Aha, expres even wachten?, dan loop je je eigen lepeltje mis! Of een gebakje of een omhelzing. Ik schiet vol.
Nu ben ik extra dankbaar natuurlijk, voor dat lepeltje. Misschien al de tweede! Even zoeken naar die andere. Mogelijk al ingepakt voor de reis. Volgende week ga ik een spannend avontuur aan in de brandende bossen van zuid Frankrijk.
Het dagelijks leveren van het copypaste ikje wordt hopelijk door iemand anders overgenomen.
Ja leuk allemaal vandaag, heel divers ( bah woord ), veel discussie over en weer tussen de twee blogs Rozenwater en Bas, die elkaar de loef af willen steken, beetje sneu.
Dsr is natuurlijk aan het stoken om het vuurtje een beetje gaande te houden en de vaart erin.
Ik weet niet zeker of de leuze : Si vis pacem para bellum hier van toepassing is. ( Als je vrede wilt bereid je dan voor op de oorlog)
Haha! Het zal er wel op neerkomen dat APD evenveel unieke bezoekers heeft als HR. De meeste mensen wippen elke dag wel eventjes binnen. HR’s cijfers zijn echter, omdat ze over een langere periode gaan, representatiever.
@P
Over welke DSR heb je het? Dezelve heeft toch een vinger in de pap bij vrijwel elk conflict (omdat hij dat aantrekt vanwege de laloezie op zijn scherpe pennetje en overmaat van gelijk natuurlijk) en wat betreft metaforen is DSR zich er niet van bewust een bok te hebben geschoten.
Ik gaf slechts antwoord op een vraag die mij werd gesteld, Klare taal. Sneu zou ik dat zelf geloof ik niet noemen. Maar je mag me beledigen als je dat wilt.
Bas, ik vind het wel stuitend dat je denkt dat ik je wil beledigen, geen sprake van, alleen al door het woord sneu te gebruiken.
Dat is een beladen woord, maar je moet het wel in de contekst zien,
het heeft niets met jou persoonlijk te maken en het is een soort panacee geworden die je overal kunt plaatsen, ontdaan van de originele betekenis, zo zie ik het tenminste in het huidige discours.
Nogmaals mijn excuses als je denkt dat ik je beledigd heb, is dus niet zo en ja daar kan ik dus niets aan doen , in the eye of the beholder.
Ok, dan is het goed. Dank voor de toelichting.
Bas van Vuuren
Laloezie – da’s veel mooier dan het woord waarvan het is afgeleid. Die houwen d’r in.
Verhuizen
Dertig jaar geleden woonde ik als uitwisselingsstudent in Houston, al na drie weken moest ik met mijn gastouders vluchten voor een orkaan. We hadden geluk, de storm veranderde van richting en we konden terug naar huis. Voor mijn Amerikaanse ouders was het niet de laatste orkaan, maar ze hielden droge voeten. Ooit gaan we verhuizen, zeiden ze resoluut. Dertig jaar later is het zover, de verhuiswagen is besteld en de verhuisdozen zijn ingepakt. Jammer alleen dat die dozen nu door de gang drijven, de meubels ruim een meter onder water staan, en dat mijn mom en dad naar droog gebied zijn gevlucht. Op CNN zie ik een verslaggever in een boot, die door de straten van mijn Texaanse dorp vaart.
Arjan Dokman
Droevig verhaal. Is Houston een Texaans dorp?
PS Dit was voorlopig mijn laatste copypaste van het ikje. Succes gewenst aan mijn opvolger m/v !
Wat ik elders al zei: een Ikje in de categorie ‘nu actueel’.
Arjan heeft niet veel meer te melden dan dat hij ooit ook daar was en dat hij nu bedroefd is. Mager.
De op drie grootste stad van de VS een dorp noemen is inderdaad zeer merkwaardig.
… op drie na grootste … zakkenwasser
Niet altijd mijn waarde. Medewerkers die te vertrouwen zijn hebben volledig inzicht in alle statistieken.
Heer Rozenwater, vind je ook nog iets van het ikje, of ergens anders van? Ik verwijs met instemming naar de eerdere kwalificatie van je gedrag door Klare taal. Hou er eens mee op, wil je?
pawi,
Ik zal het stokje weer van je overnemen.
De laatste winters verliep mijn reis naar Roatan altijd via het vliegveld van Houston, waar ik overnachtte in het nabijgelegen plaatsje Humble om de volgende ochtend uitgerust een rechtstreekse vlucht van 2.5 uur naar het eiland Roatan te maken. Ik verbaasde me altijd over de omvang en de diepte van de drainage-kanalen op en rond het vliegveld, maar de ontwerpers van het Georg W. Bush-airport moeten een vooruitziende blik hebben gehad. Ik meen gelezen te hebben, dat het vliegveld maar korte tijd gesloten is geweest.
‘By the way’, Groot-Houston omvat een flink aantal dorpen. Ik vind het wel een aardig ikje.
Joepie dat zijn reageerders naar mijn hart!
En vind hier het vierde deel van Mopperkonts Roatanreisgidsje
Handenwrijvend en in zijn vuistje lachend heeft De Grote Wigdrijver Bas en Roos gadeslagen…Mission accomplished.
IndRa bedoel ik. Kan ik, overmand door emotie, mijn eigen naam niet meer schrijven!
Het is me wat! Emotie vanwege de aanstaande allesbeslissende voetbalwedstrijd van onze oranje jongens? Het begin van Heel Holland Bakt? Toch niet DSR hoop ik, daar sta jij toch mijlenver boven!
Mijlenver daarboven, lieve Bas. Gelieve je bij mij te vervoegen en neem Roos ook mee.
Aan tv kijken ben ik de laatste twee weken niet toegekomen, maar men heeft mij verzekerd dat ik weinig gemist heb. Heel Holland bakt heb ik nog nooit gezien en dat laten we maar zo.
Ik zit nu te kijken naar Holland bakt er weer niets van
Lol!!!
Piet Ouderland overleden, ook dat nog.
En Walter Becker will never Do It Again: https://www.youtube.com/watch?v=gMWBHpd4WiI
Nou, I. heeft weer voldoende energie om te grafdansen! Gezien de omstandigheden zullen we het maar als een goed teken zien.
Voor de goede orde: de breuk tussen HR en APD vond plaats terwijl DSR zich helemaal niet met reageren bezighield. Van wigdrijven is dus geen sprake. Zo kun je met terugwerkende kracht wel 9/11 in je schoenen geschoven krijgen.
Natuurlijk. Alleen interesseert hem dat niet. Jij lijkt me zo’n beetje de enige hier met deze belangstelling, of moet ik het zo langzamerhand een obsessie gaan noemen? Ben jij er ook zo eentje die ’s ochtends meteen op Teletekst kijkt hoe hoog Jinek, Heel Holland Bakt en Nieuwsuur gescoord hebben? Houd je toch eens met zinnige dingen bezig, mijn beste, hou oud ben je nu eigenlijk?
Nee, je leest slecht. Als Mopperkont het wil weten, dan meld ik hem dat.
Het was even spannend, maar Heel Holland Bakt vergde gisterenavond minder aandacht dan voorzien. De taarten waren niet gecompliceerd, het thema “Romantiek” bekend, en Andre ging nog niet helemaal uit zijn dak. Het golfkarretje komt vast een volgende aflevering.
Ik kon het nieuwe weekoverzicht dus al kijkend schrijven. Komt er zometeen op, het redactie – en layout team kijkt er nog even naar. Voor twaalven erop zeiden ze.