Collecteren. Vliegen. Bellen. Zien. Snoepen. Zitten. De NRC-lezers hadden het er vorige week maar druk mee. Gelukkig konden ze het van zich afschrijven via de ikjesrubriek. En hier op dit ikjes- en verhalenblog werden de ikjes weer vakkundig en meedogenloos beoordeeld door het vaste ikjespanel. Lees maar gauw of jouw ikje of jouw reactie of jouw watdanook erbij staat. Het zou zomaar eens kunnen. Misschien heb je wel een zwaarverguld lepeltje gewonnen. De ikjes van deze week en de reacties daar dan weer op verschijnen dagelijks vers in het commentaarveld. Moeilijk? Welnee, je went er zo aan.
Maar eerst een opmerking over de titel. Een titel die jou wellicht naar dit blog heeft gelokt. “Gekreun uit de kist” op een dag als deze doet al gauw denken aan de begrafenis van de Queen en vooral aan de smakeloze grapjes van de voorheen zo grappige talkshow host, A.L. Hij is volledig de weg kwijt; hij en zijn vers aangesteld schrijverscollectief. Die selectie uit het toch in Nederland ruim voorradige schrijverstalent had wel iets zorgvuldiger gekund.
Maar goed, de titel van dit blog heeft daar niks mee te maken, was allang bekend en slaat op een apart zinnetje uit een ikje over een vliegreis. “Kist” als in “vliegtuig” dus. That’s all. Leg ik zo meteen verder uit.
Goed dat Jan dit eens in al zijn lelijkheid laat zien.
Ik begin met het ikje van Jan Tolsma van vorige week maandag. Een goede vriend van hem, een 70+’er, deed opgetogen zijn voordeur open, want er belde eindelijk eens iemand aan. Het was een jongedame die voor een “erg bekend goed doel” kwam collecteren. Maar ja, nieuwe tijden, dus het moest via een QR-code. Nog voordat de goede vriend van Jan zijn mobieltje uit zijn kontzak had kunnen halen zei de dame al: „Ik zie het al, dit is te ingewikkeld voor u. Hierbij een kaart, zodat iemand anders het voor u kan doen.” Leeftijd shaming noemen ze zoiets. Goed dat Jan dit eens in al zijn lelijkheid laat zien. “Hoe oud is Bill Gates: 67. Hoe oud zou Steve Jobs nu zijn geweest? 67. De jongere generatie die zich computer savvy waant, onderschat heel veel ‘oudjes’” reageerde die ouwe uit Frankrijk, Lummel, boos.
De QR-code staat hiernaast en brengt de gulle gever easy naar het KWF, niks mis mee dat fonds, maar ja, gezondheidszorg zou natuurlijk eigenlijk door de overheid en via onze belastingen moeten worden betaald. Niet met liefdadigheid, kom zeg, leven we in de Middeleeuwen? De Schrijvende Rechter (DSR), toch nog niet stokoud, wist niet wat hij ermee aan moest, zeker niet omdat hij dit blog op zijn telefoon las. Pawi adviseerde hem om het ding met zijn Ipad te fotograferen. Maar downloaden en hem dan weer uploaden in de scanner, werkt ook, volgens DSR. De nieuwe generatie QR-code zou dus in feite meteen rechtstreeks aan te klikken moeten zijn, liefst met een vingertop naar keuze of met gezichtsherkenning, zei een ander wijsneusje van het ikjespanel.
Qua ikje deed het de vaste kern van het ikjespanel onmiddellijk denken aan de hilarische reeks over de Alzheimercollecte, afgesloten met: “Er lopen weer mensen met bussen in de straat. De bel gaat. Ik doe open. “Goedemiddag”, zeg ik. Collectant: “Ja? Wat is er?” Ik herhaal hem ergens in november vast wel weer.
Toen was het tijd voor Jan Derksen met een flutverhaaltje over Schiphol. Zijn vlucht was vertraagd en toen de gezagvoerder dit door de intercom aankondigde nadat ze al waren ingestapt klonk er “gekreun in de kist”. Later mochten ze toch weer wat eerder weg. Dat was het ikje al. Boeien. Er gebeurden vorige week best wel ergere dingen op Schiphol, maar misschien waren die te gruwelijk om op te schrijven. Pawi vroeg zich af waarom mensen tegenwoordig nog koffers meenemen als ze willen vliegen. En Lummel wist het antwoord: “Ik denk niet dat die mensen alleen maar willen vliegen, Pawi. Meestal hebben ze iets te doen daar waar ze heen vliegen en nemen daarvoor de benodigde bagage mee.” Super duh icoontje.
„Maar ik speel de hele dag al Memory”
En toen was het alweer tijd voor het woensdagse ikje, vaak zijn dat de beste, omdat ze de week precies doormidden snijden. Deze viel wel mee of tegen, het is maar net hoe je het bekijkt. De beste was het zeker niet. Welke? Die van Riekje Meijling (80 jaar). Haar dochter belt voor een gezellig potje Memory. Riekje antwoordt droog: „Maar ik speel de hele dag al Memory: waar is mijn portemonnee, heb ik de was al opgehangen, wie moet ik ook alweer terugbellen, wat zouden we ook alweer eten vanavond?” Qua zelfspot een leuk ikje, volgens Bertje en Lummel. Maar DSR vond dat je “gezellig Memory spelen” met peuters doet. “Als je dit als volwassen mens wordt aangeboden, is het verval kennelijk ingezet.”
Dini Bangma, grote fan van Lummel zoals we van een eerder bezoek van haar aan deze site weten, had dit keer een oogontsteking. De huisarts schrijft een tubetje ooggel voor. Omdat beide ogen dichtzitten is het best wel moeilijk dealen met dit medicijn. De apothekersassistente leest de bijsluiter hardop voor en laat zien hoe Dini de gel moet aanbrengen. Thuis blijkt echter dat ze één ding zijn vergeten: ze kan niet zien hoe ze de veiligheidssluiting van het piepkleine tubetje open moet krijgen. Het zal je maar gebeuren, constateert het ikjespanel dan en gaat door naar het volgende ikje.
En ze at van haar zakje Engelse drop
Dat ging over drop en was zogenaamd geschreven door een 13-jarig meisje dat zich de naam “Lieske Heesbeen” had aangemeten. Je zult het maar hebben. Lieke zat met dat been zogenaamd in de trein en ze at van haar zakje Engelse drop. De man naast haar greep ook regelmatig naar hetzelfde zakje. Lieske zei er niets van, gaf hem geen hengst, maar ze keek wel keiboos. Toen ze thuiskwam ontdekte ze in haar tas een vol zakje Engelse drop. Aanvankelijk was het ikjespanel unaniem lovend, naiefjes als we zijn, maar later begrepen we via Twitter en van de kenners van het genre dat het een standaardgrapje is dat in allerlei soorten en maten en versies al tientallen jaren overal opduikt.
Edward Touw schreef dat Douglas Adams al in de jaren 80 een versie van dit verhaal had geschreven maar er zelfs toen al van werd beschuldigd het verhaal zelf verzonnen te hebben.
“het is een patroon”
Ene Stefan schreef op Twitter dat “al deze stukjes” eerder ergens zijn verzonnen, “het is een patroon”. Nonnebolleke noemde het een “urban legend” en Stefan ging helegaar aan het einde van de Twitterdiscussie zo ver dat hij het volgende stelde: “Iemand op de redactie zal wel ’t internet afspeuren naar dit soort anekdotes om te herschrijven”. Nou, dat durven wij zelfs niet te beweren, terwijl we toch best ook wel kritisch zijn.
Om onnaspeurbare redenen plaatste Lummel ineens onderstaand videootje. Mooi muziekje, beetje jaren zestig vibe, maar doe er dan even wat toelichting bij. Wat zien we hier? Wat ging er door je heen?
Mark Paul Timmermans had het over Ongehoord Nederland, Trump en andere actualiteiten die elders overal al besproken worden. Hij zou graag verder schrijven aan zijn epische “Ik ben geboren met een burnout”, maar dan moet er wel iemand “alle slechte zinnen, warrige wendingen en onzinpootjes” uithalen. Om niet. Om noppes. En als het gaat zoals de vorige keer met een hele hoop negativiteit en stank voor dank als beloning. Nee, daar stak niemand zijn hand voor op. Wel jammer.
Rob Lijesen had zin om het wereldrecord te breken voor het aantal malen dat je hetzelfde werkwoord in een en hetzelfde ikje kunt verwerken. Hij deed het met “zitten” en kwam tot zevenmaal. Het ging over Destiny, een meisje uit Ter Apel, dat nu in een treurig kantoorpand in Gouda wordt opgevangen en daar vooral aan het zitten is dus. Rob probeert haar aan het lachen te krijgen.
Het lepeltje voor de 100e reactie gunden we vorige week met z’n allen aan Lummel. Best lief van ons allemaal. Maar hij heeft het zeker verdiend! Jammer dat ik vanwege de oorlog in Oekraine en de oplopende metaalprijzen vanaf deze week halve lepeltjes moet gaan versturen. Hopelijk tijdelijk, dat horen we misschien al op Prinsjesdag. Wat de metaalprijzen gaan doen. En Poetin en zo.
Wil jij net als Lummel, De Schrijvende Rechter (DSR) en andere reageerders kans maken om in het volgende intro voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van de auteurs en reageerders van deze site? Een keer meedoen aan een hartverwarmend Zoemuur©? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Stuur zelf een ikje in. Scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de header image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen tijd. Nou, jullie zien het wel. Ik had geen offline leven. Was het veel te koud, donker en nat voor. Dus ja, dan neem je ook geen foto’s. Op Twitter sloeg bij iedereen de verveling toe en dan krijg je tweeps die dingen zeggen als “wat zijn jouw meest recente smileys?” En dat gaan mensen dan nog posten ook. Tientallen. Honderden. Man man. Maar goed, dit waren de mijne. En niks mis met Vester71, een van mijn favoriete Tweeters. En weet je, de volgende keer zie ik wel weer iets anders.
Foto: “Twittertje” © 2022 Bas van Vuren
Bas van Vuren, aangenaam 
Snee
De chirurg moest flink snijden om een kwaadaardige plek te verwijderen tussen mijn neus en lippen. Met een collega overlegde ze langdurig hoe het beste gesneden kon worden zonder mijn schoonheid onevenredig aan te tasten. Het overleg duurde lang. Ontspannen door de verdoving zei ik: „Nu u het niet eens kunt worden, lijkt het me goed u erop te wijzen, dat hier een advocaat ligt, die u bij een verkeerde snee per ommegaande aansprakelijk zal stellen.” De chirurg: „U vergeet dat ik hier een heel scherp mes in mijn handen heb.”
Frans Weijzen
Tussen neus en lippen, meneer is goed van de tongriem gesneden.
Prachtig Intro. Hulde.
Een advocaat die uit de school klapt over zijn operatie. Heeft hij daar toestemming voor gevraagd aan de chirurg. Hebben zij en haar collega de tekst ingezien voordat meneer de advocaat het naar de krant stuurde?
Als patient komt de ware aard van de mensen naar boven, heb ik me wel eens laten vertellen. In dat geval staat de inzender er gekleurd op.
Zou hij de arts nog hebben aangeklaagd wegens bedreiging?
Al met al een betreurenswaardig Ik-je. Als de patienten loslippiger worden, zullen bepaalde artsen alleen maar worden aangemoedigd om uit de school te klappen.
Plaatselijke verdoving. Ook dat zal binnenkort een herinnering uit vervlogen tijden zijn. Toen het nog kon, toen de patiënt nog stil lag en zijn kop dicht hield.
Als ik dit alles kan lezen betekent dit dat het weer eens maandag is.
Geniet van de nieuwe week, voor zover dat mogelijk is, natuurlijk.
We doen ons best, Suske!
Een lang en leesbaar intro, je bent weer op je best en dat op maandag. Knap! 😏
Het Snee-tje is aanstellerig.
Ja, ik begin er lol in te krijgen 😀
Man man, ik zie ineens het deurtje waar we naar binnen moesten, links, dan de toren in omhoog en jeempie, ik herken ineens de plattegrond en weet nu dat ik dus ook in de St. George Chapel was. Naar beneden staan kijken vanaf een balustrade en daarna beneden zelfs even in een bankje gezeten. Met die schemerlampjes. Zonde dat ik toen nog geen fotootjes nam, zoveel is weggezakt. Maar goed, echt belangrijk is het niet.
As
Ik liep de pelgrimsroute van Porto naar Santiago de Compostela. Langs de weg trof ik een huilende Duitser aan naast zijn fiets. Hij vertelde dat hij uit Keulen was gefietst en via Santiago de Compostela onderweg naar Maria-bedevaartsoord Fatima in Portugal, dat was nog vier dagen trappen. Hij vervoerde de urn van zijn overleden vrouw in zijn fietstas om daar de as te kunnen verstrooien. Vandaag had hij al zijn tweede lekke band opgelopen. Hij wees mijn aanbod om te helpen af. „Nee, dit moet ik alleen volbrengen, dat heb ik mijn vrouw beloofd.”
Piebe de Boer
Ja dus? Daarom doen mensen dit inderdaad. Piebe doet het als training voor de Avondvierdaagse?
Helpen met een band plakken mag toch wel?
Maar een lekke band na zo’n stuk fietsen is niet slecht. Ik ben tientallen keren op fietsvakantie in Europa geweest, dus ik weet dat dat een mooi gemiddelde is. Maar ik snap niet waarom hij aan de kant zit te janken. In een poep en een scheet leg je een nieuwe bandje om je wiel. Op de camping kan je de lekke band rustig plakken.
Het ging om een tweede lekke band op een en dezelfde dag, zo lees ik het. Niet op het hele stuk uit Keulen. Dat zou een wonder zijn nog voordat hij kon neerknielen bij Fatima.
Bij dat bedevaartsoord weleens staan kijken. Daar komen mensen letterlijk op hun knieën aan. Hebben het hele eind gekropen. Met de fiets is de luxe-versie, hoor.
Zelfs dan ga je niet zitten janken voor een lekke band.
Hehe, ’t is wel een Duitser he?
Ik-jessschrijvers klappen over van alles en nog wat uit de school. De spreekkamer, operatietafel, het pelgrimspad… over anderen wel te verstaan. Zelf zijn ze of de held of de neutrale toekoekeloerder.
Zo bezien is het nog een wonder dat de slaapkamerdeur op slot blijft. Gezien eerdere verhalen over glittergel op zekere plaatsen, is er van de kant van de NRC-redactie in ieder geen bezwaar.
En wat mensen vermeldenswaardig vinden, lijkt wel steeds banaler. Maken we met elkaar minder mee, of zijn we post-covid nog steeds bevattelijker voor alles wat maar enigszins van de regelmaat afwijkt. Of zijn wij als Ik-jespubliek veeleisend en blase?
Na twee lekke banden, en mijn kennelijk onvermogen die te plakken, zou de moed me ook in de schoenen zinken, zeker als er ook nog een dergelijke belofte als een plechtanker om m’n nek hangt. Mensen maken het elkaar, maar vooral zichzelf, al gauw zinloos moeilijk.
Ja sorry hoor, maar ik krijg er erg moeilijk beeld bij.
‘Und verspreche mir, Hans-Josef, dass du jede Hilfe verweigert, selbs wenn dein Fahrrad gebrochen ist! ”
Zo’n belofte is uiteindelijk alleen maar aan jezelf. Wie behoefte heeft aan zelfkastijding kan beter een door de paus gezegend flagellantenzweepje kopen, lijkt me.
Allemaal zelfingebeeld. De man wil boete doen, afzien, lijden.
De ikjesschrijver wandelt intussen fluitend de toeristische route. Van Porto naar boven is zo’n beetje het mooiste, kortste en makkelijkste stukje. Ik wist niet eens dat hij van die kant ook bestond.
Waarom nemen die mensen niet gewoon de trein? Had misschien ook een leuker ikje opgeleverd.
In termen van afzien en zelfkastijding voldoet de trein inderdaad prima.
Kan al voor EUR 12,95, enkele reis.
Even kijken of deze link werkt:
https://fb.watch/fFCk2nbQae/
John Irving brengt voor het eerst sinds zeven jaar een boek uit. Volgende maand al! Ik heb het boek uit 2015 nog altijd niet uit. Dat wordt lezen ….
Teleurstellende Troonrede: niets erbij voor blogbeheerders!
Ik heb het even gehad met John Irving. Ik heb deze zomer wel eindelijk Grand Hotel Europa gelezen. Met veel plezier. Daarna ook nog gekeken naar lummel’s draad hier over dat boek. Ook met veel plezier. Weinig aan toe te voegen.
Doe mij anders maar Hotel New Hampshire!
Ook met heel veel plezier gelezen.
Je bent in een plezierige bui, Ad!
Bas, dit las ik over dat boek: ‘Nieuwste van John Irving? Afknapper van formaat ‘
Ben benieuwd wat jij er van vindt.
Link: https://c-bon.org/nieuwste-van-john-irving-afknapper-van-formaat/
Huh? Dat is er toch nog niet? Komt in oktober. De opeennalaatste is verschrikkelijk, ik krijg het niet uit, het ligt letterlijk op mijn nachtkastje en gaat mee in de koffer. Al zeven jaar lang. Saai.Wijdlopig. Mooischrijverij. Geen plot.
Dank, het boek van zeven jaar geleden inderdaad. Ik ben het volledig met de recensent eens en ook bij mij behoren meerdere Irving boeken tot mijn persoonlijke top 10. Ik heb ze ook allemaal. Dus een fan. Maar wat een verschrikkelijk slecht boek dat opeennalaatste. Toch ga ik zijn allerlaatste boek volgende maand kopen. Uit verzamelwoede wellicht.
Nee, ik las te vlug, sorry..
Maar dan nog, Irving verveelde me al eerder.
Owen Meany, Hotel New Hampshire en vooral The World According To Garp … daar heeft hij nooit meer aan kunnen tippen. Hij werd verliefd op zijn eigen schrijfsels, schrapte niets meer en gaf zelfs boodschappenbriefjes en kladjes uit. Ik heb hem ooit een keer mogen ontmoeten en heb hem dat … niet gezegd.
The Cider House Rules mag ook nog bij dat rijtje.
The world according to Garp, vond de film veel beter dan het boek, dat was te lang. De enige film en het enige boek die beide even goed waren, die ik dan gezien en gelezen heb, meerdere keren, is Catch 22. Op een grote televisie met superieur geluid.
Hoop
In de supermarkt hoor ik een gesprekje tussen twee vakkenvullers. „Wist je dat Cicero al heeft opgeschreven dat… of nee, dat was Aristoteles. Of toch Cicero? Nou ja, een van de twee heeft toen al gezegd dat hoop en perspectief belangrijk zijn om het volk gelukkig te maken.” „Cicero”, zegt de ander, „mooie naam.”
Als het ontwikkelingsniveau van een land valt af te lezen aan de conversatie van zijn vakkenvullers, dan valt het nog wel mee met Nederland.
Jasper Enklaar
Valt wel mee. Zakkenvuller 1 is een gesjeesde VWO’er die nog bij zijn ouders woont, van 27 en vakkenvuller 2 heeft geen idee waar hij het over heeft maar vindt Cicero een mooie naam. Over vijf jaar, wanneer hij met een meisje samenwoont, zal hij een Amerikaanse Stefford nemen en deze Zizero noemen. Nederland blijft verloren. Omgekeerde vlaggen en boegeroep tijdens de balkonscène tijdens Prinsjesdag. Wilders, Baudet en Derksen hebben hun zaadjes gepland.
Ja, dacht ik ook. Studenten of scholieren met een bijbaantje.
Qua Prinsjesdag: diep beschamende taferelen, wel mooi in beeld gebracht. Die van de oude koningin die over de omgedraaide vlaggen en een spandoek met “f*** Rutte” naar haar kleindochter probeert te wuiven zal in de collectieve herinnering blijven. Stom volk. Volkomen van het padje gehitst.
Update Gerry Holland: “Komt schot in mensen 🙏🏻 ik krijg maandag nog paar onderzoeken , gesprek nog , en dan gesprek met de chirurg die mij gaat opereren. Je mag best weten , zenuwen gieren nu al door mijn keel. Maar ik merk wel dat ik steeds benauwder en benauwder word. Hopelijk is het voorbij straks”
Dat hopen wij ook en wensen de sympathieke volkszanger uit Amsterdam sterkte, beterschap en betere tijden.
Wat het ikje betreft, sluit ik me bij mijn twee voorgangers aan.
Prinsjesdag heb ik niet gezien.
Sinds wanneer dragen kamerleden rare hoedjes op Prinsjesdag? Dat was 33 jaar geleden toch nog niet zo?
…en als het ontwikkelingsniveau van een land valt af te lezen aan de inzendingen van zijn Ik-jesinzenders, dan staat Nederland het ergste nog te wachten. -zucht-
Sowieso een dooddoener van jewelste, dat aflezen van de stand van het land aan de hand van het stokpaardje van de spreker -andermaal zucht-
DSR moet niks hebben van die omgedraaidevlaggentoestanden, maar dat de Oranjes hun vet krijgen, ziet hij niet zonder welbehagen aan, al kon het hier en daar wel wat subtieler.
Ze hebben de afgelopen jaren hard gewerkt om hun populariteit teniet te doen. Gisteren proefden ze de wrange vruchten.
Sterkte, Gerry! Hopelijk komt het allemaal goed, en levert het nog stof op voor een mooie zomerhit.
Aorta is een woord waar swing in zit.
Veel Kamerleden pakten dit jaar nou eens niet uit met een hoed die de gasrekening van een gemiddeld gezin redelijk dekt. Lijkt me heel verstandig, ook voor de toekomst.
Kamerleden zouden zich juist bij hun hoogtoogdag blootshoofds moeten vertonen, in nette maar eenvoudige kledij zonder opsmuk, uit nederigheid naar het volk en vanwege de van Gode afgesmeekte zegen.
Grappig ikje met die name-dropping. Zou het ook wel goed komen met Nederland als ze Van Gaal en Cruijf hadden besproken? Om maar wat te noemen.
Zelf heb ik als een jaloerse cineast gekeken naar het Engelse spektakel. Mooiste beeld vond ik de weggevoerde affuit langs een herfstig landschap met eeuwenoude bomen. Toevallig had ik alle tijd.
Een dag later viel me vooral het elegante warme dekentje van de koningin op. Dat was vast en zeker een statement.
Zelve staat me die weglopende doedelzakspeler nog bij.
En in Nederland de pokerface van Amalia tijdens de beschamende balkonscène. Deed ze goed!
Gasprijzen
Vorige week overleed onze lieve hond. Veel verdriet, hij was tien jaar onze trouwe vriend. We beleefden zijn laatste dagen intensief samen. We besloten hem te laten cremeren. Paar dagen na het inslapen een telefoontje van het dierenuitvaartcentrum. Na veel lieve troostende woorden en medeleven kwam de vraag: vanwege de hoge gasprijzen moest het crematorium ook kosten besparen. Of we er moeite mee hadden of er een klein knaagdiertje gelijk mee de oven in ging. De hoopjes as zouden strikt gescheiden blijven.
Anja Schreijer
Netjes dat ze het vragen.
Het ‘dierenuitvaartcentrum’?! Ligt dat naast het dierenkinderziekenhuis? Komt er ook nog een dierendominee aan te pas misschien? Een klaagzangetje over de decadentie van de Westerse samenleving brandt me op de lippen, maar goed, ik heb dan ook geen huisdieren-zucht-.
Verdriet, lief, trouw, intensief, lief-troostend medeleven, een klein knaagdiertje….pfff. De emoties kolken door de straten. De redactie zou kunnen overwegen een nummer te plaatsen voor mensen die erover willen doorpraten.
Een klein knaagdiertje klinkt natuurlijk wel beter dan een vette rat.
Of een overvoerde gerbil.
Twee voor de prijs van een. Het knaagdiertje mag gratis mee.
Nederland op zijn Nederlandst.
Gratis? Het baasje van knaagmans krijgt ongetwijfeld, naast veel lief medeleven, een flinke rekening.
Maar wat is wijsheid in deze? De oven speciaal opstoken voor een knaagdier lijkt me nogal verkwistend, en in deze tijden leg je er geld op toe. Het combineren van verschillende crematies lijkt me te rechtvaardigen, zeker als je kunt garanderen dat je je as gescheiden kunt houden.
Maar moet je de rouwende, hoog in hun emoties zittende (om maar eens een moderne zinsnede te gebruiken) dierenbaasjes met dit soort dingen lastigvallen? Wat niet weet, wat niet deert…. En dan hebben we het nog geeneens over onbedoelde nevenschade zoals het Ik-je.
Zo’n dierenuitvaartcentrum had allang iets in de algemene voorwaarden moeten opnemen dat men zich het recht voorbehoudt om etc etc.
Nou, Putin, bedankt!
Ik vind er dit van: je stelt dat A.L. de weg kwijt is; ervan uitgaande dat iedereen alhier dan weet over wie het gaat. Ik wist het niet gelijk maar mijn S.H. influenza, al vanaf klas 5 van de Burg. van 10hoven lagere school, via de bieb te O in A,…., …… Och Jezus timmerman zeg nou maar wat je wilt:
Ik las her en der dat A.L. zelf de weg prima weet te vinden naar schoolpleinen (lijkt me erg sterk) en parken waar eerstejaars studentes gezonde broodjes eten (lijkt plausibeler) en boeken lezen en wat niet, dat 18 jarige mooie blommen doen. Deze klikshit kwam tot mij via Google die het van sappige kanalen weghaalt.
O, the web we weave when we can not keep the dick where it belongs.
DSR zou zomaar eens gelijk kunnen hebben. Ik denk dat zowel het baasje van het hondje als die van het knaagdiertje een normale niet-gehalveerde rekening krijgen voor de crematie van hun overleden huisdier. Tel uit je winst, maar …. zal wel vaker voorkomen.
Hoe belangrijk is as? Het wordt toch verstrooid en dan taalt niemand er meer naar, hooguit de even hoestende voorbijganger op het moment.
Of in een urn in je rugzak, voor het gewicht maakt het niet veel uit of er nog een lief knaagdier-asje meereist. Lekke banden ? Niet door je bagage.
In een mooie vaas op de schoorsteen? Kijkt iemand daar ooit nog in? Ruikt hij eraan? Nou dan.
PS AH wat bedoel je?
AH bedoelt dat zelfs crematies nu onbetaalbaar worden dankzij de brute inval van Putin in Oekraïne.
Qua as: is denk ik erg persoonlijk hoe belangrijk dit wel of niet is. Zelf herdenk ik mijn dierbare overledenen niet op begraafplaatsen, via stenen en urnen en fotos, maar in mijn hoofd en hart. Maar anderen hebben behoefte aan stoffelijke zichtbare zaken. Mag. Kan. Is goed zo.
Goede avond. Wilde eigenlijk alleen aangaande de ikjes discussie reageren maar ik hoorde nlllkk8p ’t Nederlandse Radio 1 journaal een item over Vlaamse of misschien Belgische zender, welk ik niet kan laten passeren. Geen excuus.
Gaat over een exclusief op vrouwen gericht sportkanaal.
De zender is gratis voor abonnees.
Dus?
Bas begrijpt het.
Helpen
Tijdens een lunchwandeling loop ik door een parkje in de stad. Aan de rand van het park bij de bosjes zie ik een man ineengedoken staan, zijn handen voor zijn gezicht gevouwen. Ik hou mijn pas in en aarzel. Doorlopen of naar hem toe gaan? Ik besluit het laatste te doen en loop zijn kant op. Als ik vlakbij hem ben, me naar hem toe buig en mijn mond open om te vragen of het gaat, komt hij overeind en opent zijn ogen. „Twintig! Wie niet weg is, is gezien, ik kom!”
Tessa Dopheide
Met dat “ik kom” en een man in de bosjes zou er ook nog een heel ander ikje te fabriceren zijn.
Whats on your mind?
Mijn mond openen om te vragen…nogal omslachtig geschreven, daardoor is de pointe een beetje ontkracht. En die was best grappig.
Ja, die laatste zin verpest hem volledig.
Heel grappig ikje. De pointe is helemaal niet ontkracht door één wat minder zinnetje.
Prima ikje. Bravo. Van Vuren ga je mond spoelen.
Qua pointe het beste Ik-je van de week, maar inderdaad tamelijk spekkig geschreven.
Gelukkig ontbreekt de gebruikelijke laatste zin, waarin zou zijn uitgelegd dat de man verstoppertje speelde. Of is dit een nieuwe manier om met mensen in contact te komen?
Vlakbij, naar hem toe buigen, mond openen … is echt ballast. Gewoon schrijven: “Dan opent hij zijn ogen en zegt …”
Niks aan toe te voegen.
maar het ging verder…
Ha! De eerste die erin trapt! Mooi, kom maar even hier nu je over me heen buigt met je geopende mond. In deze bosjes ziet niemand ons. Vergeet dat spelletje Buut Vrij, dat was om je te lokken. ..anders had ik wel hardop tot twintig geteld! Hahahrmmrm.
Iiiiiiiiiiiiiiiiii! Het wordt zo een Miriam Horror Verhaal!!
Nou ja, het ikje klopt van geen kanten. Buut Vrij doe je echt anders dan hurkend in de bosschages.
Je telt hardop af. De rest kent iedereen wel toch?
Het lijkt er op dat de man betrapt werd op iets onduidelijks, dus verzon hij het eerste wat in hem opkwam.
😆
Buut Vrij is hetzelfde als Verstoppertje, neem ik aan?
Klopt. Maar eerst tot twintig tellen, of tot honderd, voordat iedereen zich ongezien naar de buut begeeft. Wel gezien? Dan ben je af. Niet gezien? Dan bereik je de buut (in het Frans but) en ben je binnen.
Ik kan er zo een twee drie geen allegorie bij verzinnen.
Chatbot
Onze digitale deurbel met camera ziet meer dan we voor mogelijk houden. Dat blijkt wanneer ik het jaarabonnement op de server wil opzeggen waarop de filmpjes van de deurbelcamera worden bewaard. Uiteindelijk verzekert de chatbot mij dat het resterende bedrag van het abonnement wordt teruggestort. Iets later ontvang ik een email van de afdeling Community Support van de deurbelservice waarin wordt bevestigd dat mijn abonnement is gestopt. Er staat: „U krijgt geen geld terug omdat het de laatste maand van uw menstruatie was.”
Martijntje Goudsmit
Tja, je gaat er toch iets anders van lopen kennelijk.
Raar chatbotje, verwart facturatie met menstruatie, het lijkt er niet eens op. Geintje van een klantenservice geinponum wellicht?
Ik sla een keertje over -zucht-
Ik begrijp het. Ik moest me er ook toe zetten. Puur plichtsbesef.
Jammer van die laatste zin.
Tsja, we zijn hier inderdaad voor de goede en slechte tijden. Vooruit dan maar -zucht-.
Ik vraag me af of zo’n deurbel wel in de haak is met de privacywetgeving. Waarom geen spionnetje, of een straatspiegel?
Vooral dat opnemen en bewaren van filmpjes van alles wat er in de straat voorbij rijdt lijkt me keiprivacyfout.
Het slechtste ikje ooit.
Ik geloof dat zo’n deurbel alleen maar filmt als iemand op de knop drukt en er dus met zijn snufferd voor zat. Er wordt niets geregistreerd. Dus valt het mee met de privacy.
Ik ga trouwens een week lang buitenhuis werken in het zuiden van Frs. Ik heb dus heel weinig tijd om te regeren. Daarna ga ik een week op vakantie.
Ik ben dus geen afvallige of wegblijver.
Dat maken wij wel uit!
Veel plezier, dat dan weer wel.
We lezen toch dat de camerabeelden op de server worden bewaard? Dubieus hoor.
Misschien geef je daar toestemming voor door op die bel te drukken?
Wij hebben zo’n bel, maar geen abonnement.
Hij doet het maar half, we wonen te ver van het hek blijkbaar, te weinig bereik of zoiets. We horen de bel als we in huis zijn, maar kunnen niet via de mobiel reageren. Elke keer dus weer rennen voor de bezoeker vertrekt. (En dan via de deel, zoals hier gebruikelijk, dus nog verder lopen).
En toch zien we achteraf korte filmpjes van de aanbeller. Met geluid. “gvd, weer niet thuis!”. Die worden op de telefoon opgeslagen.
Nee, met de privacyregels zit het niet snor.
Fijne tijd, lummel. Vergeet je je zwaarvergulde lepeltje niet te scoren voor je vertrekt?
Ja, dan heeft hij twee halve!
Volgens de Consumentenbond is het waarschijnlijk dat je de wet overtreedt als je camerabeelden van een deurbel voor langere tijd opslaat, al hangt het uiteindelijk af van de omstandigheden.
https://www.consumentenbond.nl/beveiligingscamera
Toch kan het voor de wetsdrager, oom agent dus, van nut zijn.
Voor onszelf zijn ze van kortstondig plezier.
Maar van mij mag het allemaal weg, met of zonder laatste menstruatie.
Ok Bas,
‘Gratis voor abonnees’.
Ik vond het grappig.
Ik ook!
Sluit mij aan bij Lummel, al ken ik ws maar 10% van alle ikjes die hij heeft gelezen. Wat een draak. En dat wordt gepubliceerd. Ik heb, nadat ik door deze site op het ikjes gebeuren ben gewezen vaak gedacht: zal ik ooit een poging wagen? De commentaren alhier hebben mij ervan overtuigd dat dit zinloos zou zijn. Duidelijk dat alle ikjes door verveelde of vervelende NRC medewerkers, van drukker tot receptionist(e) of familie van NRC medewerkers geschreven zijn. Zo een Kerkhof, een naam, waaronder je van alles kunt dumpen en wat niet meer
(ik zei al, zelfs toen ik jarenlang een abonnement op het NRC had las ik noch de kinder pagina,
noch de ingezonden briefjes noch dit soort gewauwel. Waarom? Vroeg ik mij wel eens af? Waarom schrijven als je het niet kunt en erger, iets plaatsen als het compleet onbenullig is.
Wist ik veel. Ik ‘kende’ APD van literair werk over een stad in India, en een liefdes epos over een knie en een
‘Had hij haar maar over zijn knie…” o Jezus, is incelheer R eigenlijk Ezeltje Baudetje?
Weet ik veel.
Ik denk dat deze bijdrage mij weer een Black Ball oplevert.
Terwijl het pas 22:25 is en ik nauwelijks iets gedronken heb🤧🤯
Man man, het moet maandag nog officieel bevestigd worden, maar je hebt hiermee volgens mij de 100e reactie en dus het zwaarvergulde lepeltje gescoord!!
Het is Tim van harte misgund.
Onaardig zeg.
Och…
Je kunt je excuses maken of zeggen dat je gehacked was.
En ik intussen maar het hele weekend prakkizeren. Dat literaire werk van Apiedapie over een stad in India, dat kan ik plaatsen natuurlijk. Was een populair feuilleton daar op dat Vkblog van de Volkskrant, 13 kloeke delen maar het leest heerlijk weg. Nog altijd. Ook met prachtig eigen fotomateriaal. Jaja, dat was me er een eentje hoor, die APDP.
Maar een liefdesepos over een knie, zoals Mark hierboven aanhaalt, daar heb ik geen enkele herinnering aan. Iemand?
Excuses…..DSR zou zijn ziel niet licht willen belasten met een leugen -milde glimlachicoon-
Hoe kun je iemand zijn lepeltje misgunnen? Dat staat toch los van de inhoud?
Ja, dat verhaal van APD over een knie of een ander gewricht staat me ook nog bij.
Uit beleefdheid gelezen, verder niets van het plot blijven hangen. Wel veel pogingen tot kokette mooischrijverij -milde glimlachicoon-.
Ach, zo sta ik er nou eenmaal in. Allerhartelijkst, dus het kan slechter.
Ik heb zojuist een deep search op knie gedaan, maar niets gevonden.
De vrouwen twee, mannen acht met en zonder en de skiff, roeien heeft mooie tot de verbeelding sprekende namen, althans mijn verbeelding.
“Ook een fan van de mannen acht?”
“Nee, vrouwen twee.”
En ‘fan van’ dat doet mij ook wat, klank technisch.
Maar ik wilde eigenlijk vragen: op dit blog reageren toch ook enige ‘ikjes’ auteurs? Zijn het er genoeg om ze allemaal in een blogpost te plaatsen?
Of brengt dit teveel in de brouwerij te weeg?
Nou nou, allemaal in een blogpost bij elkaar is teveel eer voor ze. Dan gaan ze helemaal naast hun schoenen lopen!
Dan zal het wel met reden gedeepcleaned zijn.