Tag: Ikjes

Een lekkere vette, dikke druipkaars (181)

Terugroeien en vooruitmarcheren op ikjes en actualiteit

Volop kinderikjes weer vorige week, waaronder die van Sjef Schmiermann (what is in a name) over zijn kleinzoon van vijf die het over “cockporn” in plaats van popcorn heeft. Waar hadden we die ook al weer eerder gehoord? Oh, dertig jaar geleden.

Maar Klare taal vond het een leuk ikje met de alhier “bekende toevoeging: se non è vero, è bene trovato” en dat is waar, dan is hij best te pruimen. Het glimlachje heeft immers best ergens op het moede gelaat geflakkerd. Pawi merkte berustend op: “Kinderfeestjes van weleer werden opgeluisterd door biggetje vangen, zeepkisten maken, koekhappen en ezeltje prik. Nu dus door film kijken en een obscene grootvader die er een ikje over bedenkt.”

171127cockeringroad

De volwassen Mopperkont kwam prompt met een herinnering aan de Cockering Road (in Kent) op de proppen, gelukkig zonder plaatje.

Lees verder “Een lekkere vette, dikke druipkaars (181)”

Je behelpen met een huurvarkentje (180)

Teruggrijpen en vooruithuppelen op ikjes en actualiteit

Het dochtertje van Mayke Ruemkes heeft slechts zeven volgers op haar YouTube-kanaal. “Dat valt nog wel mee. Jezus had er ook maar twaalf”, zegt een klasgenootje. Een lief ikje van een trotse moeder, vond Pawi. Een geestig ikje met “al die bijbelkennis” vond Klare taal (waarmee ze een tikkie overdreef, het ikje bevatte maar één bijbels feitje).

Zoals we weten is de AVVLB de Algemene Vergadering van het Verbond van Leuke Blogeigenaren.

Ik had weinig tijd voor het bijhouden van mijn blog vorige week, want ik was bezig met het uitwerken van het verslag met actiepunten en wat verder ter tafel kwam van de AVVLB, die ik een week eerder in Brussel had bezocht.

Zoals we weten is de AVVLB de Algemene Vergadering van het Verbond van Leuke Blogeigenaren. Het is een bont gezelschap van mensen van hier maar ook uit verre warme landen en uit Amerika. Ze praten over gemeenschappelijke uitdagingen. Ze wisselen tips en nieuwigheidjes uit. Ze vertellen anekdotes, eten deftig maar ook friet. En ze gaan meestal al tijdens het toetje zingen. Tot diep in de nacht. En je weet hoe dat gaat, dan komt de cognac op tafel. In het algemeen is de sfeer uitstekend en je leert er veel van. Lees verder “Je behelpen met een huurvarkentje (180)”

Ik ben een dik mannetje (171)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

Het hoogtepunt van de vorige week, laat ik er maar meteen mee van start gaan, was de jaarlijkse reageerdersbarbecue, ditmaal gehouden in Utrecht of all places. Deze lokatie, uitgekozen door Heer Rozenwater, weerhield naar schatting een fiks aantal reageerders om mee te doen. “Utrecht? De man is mesjokke. Ik lees er dan wel over in het intro of wellicht in een eigen draad.” zei Mark (aka TimmerArk) er bijvoorbeeld van. En dat klopt.

Maar ook bij Kraantje Lek aan het Overveense duin of op de Pier in Scheveningen hadden we deze reageerder waarschijnlijk niet mogen begroeten. “Iedereen kent elkaar al behalve ik” zei het arme ikje immers, “en ik ben momenteel maatschappelijk het minst geslaagd van jullie, en ten aanzien van mijzelf. Ik ben een dik mannetje dat nog nauwelijks iets aanpast behalve mijn crematoriumpak, welk misschien toepasselijk is.”

Lees verder “Ik ben een dik mannetje (171)”

Een geschreven bitterbal (170)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

De reden dat ikjes zo populair zijn onder expats is “de band met ons lieve vaderlandje.” Een ikje is “een geschreven bitterbal of stroopwafel als het ware.” Dat schreef vorige week op een belendend blog de beroemde DSR, ofwel De Schrijvende Rechter, al sinds jaar en dag de belangrijkste ikjesbeoordelaar van het land. Hij is er een tijdje tussenuit geweest, maar is de afgelopen weken aan een ijzersterke comeback bezig. Zie voor een overzicht van zijn vroegere werk dit verzamelblog.

Het is een keischerpe constatering. De ikjes lijken in Nederland zelve weinig opzien meer te baren. Je ziet ze niet bij Jinek voorbijkomen. Die praat liever met Geert Wilders over zijn poezen. En je ziet ze vrijwel nooit figureren op Twitter. Als ze al worden getweet door een enkele overgebleven ikjesfan, dan leidt het niet tot discussie en al helemaal niet tot #ophef. Saai.

Lees verder “Een geschreven bitterbal (170)”

Oma is een baksteen (169)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

Een jochie van drie, Kick geheten, geeft op Schiphol een knuffel aan de beveiliger die door de knieën gaat om hem te laten zien hoe hij met zijn armen wijd moet gaan staan. Dat was in het nieuws, in de ikjesrubriek van de NRC vorige week. Lief opgeschreven door iemand die het zag gebeuren: Jonas van ’t Hek.

Volgens de schrijvende DSR, die zijn eindoordelen tegenwoordig elders, op een margeblog, schrijft, was het derdepersoonsvertelperspectief “krampachtig”, omdat hij toch sterk de indruk had dat “de inzender zelve de vader van het lieve kereltje is”. Had ik ook ja, maar krampachtig vond ik het dan weer niet, gek kereltje dat ik me d’r eentje van jullie allemaal ben.

100e reactielepeltje
Geen knuffel deze week maar het vertrouwde lepeltje. Voor de 100e reactie!

We hadden maar een stuk of zestig, zeventig reacties vorige week. Da’s niet veel. Of mijn mededeling dat de honderdste reactie geen lepeltje maar een knuffel van de blogbaas of reageerder naar keuze zou krijgen hiervoor verantwoordelijk is, zullen we nooit weten. Of worden de reageerders ouder en vadsiger? Rob Alberts meldde in ieder geval dat hij met zijn BMI van boven de 28 en een buikomvang van meer dan 125 steeds meer moeite heeft met het reageren op het blog. En Bertie blijkt zonder iets tegen ons te zeggen een gebroken arm te hebben gehad! Nu gespalkt. Lees en huiver alhier, op haar eigen lezenswaardige blog. Enfin, deze week geen geknuffel dus, maar weer gewoon het vergulde lepeltje.

Lees verder “Oma is een baksteen (169)”

Weinig eten, vitamientjes niet vergeten (167)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

We hebben het allemaal weleens gehad. Je zwaait naar iemand. Naar je moeder, je meisje of vriendje of deze of gene. En ineens gaan andere onbekende mensen een potje staan terug te zwaaien. Per ongeluk omdat ze denken dat jij naar hen zwaaide. Of uit ballorigheid. Wat een gezelligheid is het vaak op straat. Dat vond Frankje Couprie ook en ze stuurde er een stukje over naar de krant. De dienstdoende ikjesredacteur van de NRC, want over die krant hebben we het, plaatste het als “ikje” onder de treffende titel “zwaai”. Onze lezers gingen er spontaan ook van zwaaien. Het was zeker een dag lang echt berengezellig op de site. Nog berengezelliger dan het altijd al is.

Hij zat regelmatig op de pot en ging op een gegeven moment pannenkoeken eten

En dat terwijl onze meesterreageerder en topauteur Mark, die sinds kort ook de beheerder van het verrassende lifestyle blog “tramlijnacht” is, qua gezondheid niet zijn makkelijkste week had. Hij zat regelmatig op de pot, en hij ging ook op een gegeven moment pannenkoeken eten. Dit laatste is naar eigen zeggen in zijn positie “een vorm van euthanasie”. Later in de week kwam hij met het nieuws dat hij – ondanks dat hij zichzelf geen dikkerdje vindt – in aanmerking komt voor “een maagbandverwijdering of zoiets.” Echt heel erg goed opgelet bij die dokter had hij niet. Lees verder “Weinig eten, vitamientjes niet vergeten (167)”

De wereld wordt steeds gekker (166)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

Opnieuw ruim baan voor de verwarde man in de NRC-rubriek “Ikjes”, oftewel de lezersanekdotes die al sinds jaar en dag een hoekje op de (virtuele) achterpagina vullen. Zo schreef lezeres Heleen Verleur – ja “Verleur” – over een man bij de Albert Heijn. Dit is een winkel, zoals we weten, waar ze wel vaker te vinden zijn. Toen ze begon te flirten en zei dat hij haar bekend voorkwam, speelde hij het spelletje mee, keek samenzweerderig om zich heen en zei met gedempte stem dat hij in een Facebookgroep zat “die de aanslagen van de afgelopen tijd als fake ontmaskert.”

ruimteplaatjes
Foto: Vincent Teeuwen, Wie o wie ruilt er met ons ruimteplaatjes van Ah? Moeten er nog een stuk of 25 en hebben al giga veel dubbel, via Instagram ift.tt/2qmWJ3S

Op Youtube zijn er volgens hem filmpjes waarin je ziet dat politiemensen razendsnel hun bivakmutsen verwisselen voor hun uniform. Heleen druipt gauw af en vraag bij de caissière om ruimteplaatjes. „Dat is ook zoiets,” zegt de man, “de ruimte, dat bestaat niet: de aarde is plat.” Vervolgens verzucht hij: „De wereld wordt steeds gekker.”

Nou, daar kan nog geen drie weken tramlijnacht tegenop. Heerlijk! Onze sterreageerster Pawi maakte het nog een tikkie leuker en fantaseerde de volgende slotzin van de verwarde man: “Wat bent u trouwens van plan met die tomatenketchup, dame?” Lees verder “De wereld wordt steeds gekker (166)”

Belachelijk: 983 kijkers en niemand doet wat (165)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

Hanneke Wiertz schreef vorige week in de NRC over het koekoeksei dat door de wanhopige vogelouders in het nest van een kleine karekiet was gedeponeerd, bij gebrek aan een vogelbabyluikje. Oh horror, via de beleefdelente.nl website kon je meekoekeloeren, en wist je dat het koekoeksjong eenmaal uitgekomen de rest van het nest naar beneden zou gaan kieperen. Reactie van de dochter van Hanneke: “Belachelijk. 983 kijkers en niemand doet wat!!”

Later bleek het koekoeksjong zelve uit het nest getuimeld te zijn, vanwege harde wind, regen en een zwiepende stengel. Had je maar geen karekiet moeten willen worden, denk ik dan en ga, gehoord de beraadslagingen, over tot de orde van de dag. Kom zeg. Aan krakers had ik destijds, toen ik nog door Amsterdam zwabberde, ook een hekel. Van spullen van een ander blijf je af, zo is het gewoon. Lees verder “Belachelijk: 983 kijkers en niemand doet wat (165)”

Nieuw: wij plaatsen nu ook contactadvertenties (164)

Vooruitblikken en teruglopen op ikjes en actualiteit

Reageren op ikjes en stukjes van andere mensen is hier geen verplichting. Net zoals je in de kroeg ook niet perse met iedereen hoeft te kletsen. Alles mag. Niks hoeft. Hier bespreek ik samen met de andere reageerders de oogst van een paar weken ikjes. Wat dat zijn en waarheen verder te surfen staat helegaar onderaan in het colofon. En we bespreken ook nog de actualiteit en wat verder in ons opkomt. Doe lekker mee, zou ik zeggen. Of geniet scrollend in stilte of met een enkele lach. Ook dat mag.

Erik Feenstra liep een paar weken geleden een blauwtje (paarsje volgens Luvienna) bij een vrouw in de trein van in de zestig met donker paars geverfde krullen. Ze had geen tijd voor een bak koffie. Daar kwam zijn ikje op neer. Kan. Mag. Maar val er ons niet mee lastig. We willen dit niet in een landelijk dagblad lezen.

Marjolein Meester liep er ook éėn, zo’n blauwtje, en wel bij een “knappe jongen” voor haar in de rij. Die kocht éėn appel en éėn banaan en zij dacht dus: “Dit is hét moment om te vragen of hij zin heeft in koffie.” Maar ze zei niets. Jammer eigenlijk. Ook dat hij de NRC niet leest.

Nieuw: bij gebrek aan ikjes plaatsen wij nu ook contactadvertenties. Geen bijzondere eisen aan inhoud en schrijfstijl

Het gebrek aan goede ikjes wordt steeds nijpender, zo lijkt het wel. “Nieuw!”, zei een sarcastisch mannetje, “Bij gebrek aan ikjes plaatsen wij nu ook contactadvertenties. Geen bijzondere eisen aan inhoud en schrijfstijl.” Lees verder “Nieuw: wij plaatsen nu ook contactadvertenties (164)”

Opgegeten eten op een eiland (160)

Vooruitlopen en terugblikken op ikjes en actualiteit

Floris Bijlsma vond het vorige week grappig om iemand die zijn collega Frans wilde spreken in het Frans te woord te staan. Voor zo’n ouwe flauwe grap moet hij heel wat jaargangen Donald Ducks hebben doorgewerkt. Volgens Ad Hok had het grapje ook gekund met Engels spreken en iemand die Dick heette.

Zonder Pawi op de site was het toch maar een beetje saaie bedoening. Gelukkig stuurde ze af en toen een ansichtkaartje. Eerst uit het “peperdure Zürich”, later uit Genova en toen vanuit Palermo. Man man man, zijn ze met de helikopter? Lees verder “Opgegeten eten op een eiland (160)”