Tag: Pasen

Lief voorzichtig begin (320)

Over ikjes, het zoemuurtje © en een lul

Narcist. Nazi. NSB-gedrag. Gruwelijke hekel. Haatpanel. Vijanden. Pesthekel. Mekkeren. Pertinente leugen. Schelden. Schreeuwen. Razen. Tieren.Vloeken. Beledigen. Gekakel. Kletsmajoors. Piemelmok. Akelige ruziezoeker. Smerige haatstalker. Stiekem. De baas spelen. Dociel. Heisa.

Het bovenstaande is een selectie woorden en begrippen uit de reacties van een en dezelfde reageerder, Heer Rozenwater (what’s in a name?) op deze site van vorige week. En geloof het of niet: het heerschap solliciteerde er met deze en soortgelijke uitspraken naar om in het volgende zoemuurtje © mee te mogen doen. Say what? Ja, het is echt waar. Gaat hem niet worden dus. Wij zijn gekke Gerritje niet, of laat ik het tot mezelf beperken: ik ben gekke Gerritje niet.

Gingen al gauw de hoedjes, sjaaltjes en zonnebrillen af

Het zoemuurtje © was een fieldlab, een nieuw interactief kanaaltje, exclusief voor de leuke reageerders van de site. Keigeslaagd experiment. Volgens Pawi kende het een “lief voorzichtig begin”. Treffender had niemand de sfeer kunnen schetsen. Met een ongekende opkomst van bijna 80% van de vaste reageerders was het inderdaad schattig om te zien hoe de eerste onwennige stapjes op het pad van het live contact, het videobellen, het zoomen werden gezet. Na een paar minuten voorzichtig de kat uit de boom kijken gingen al gauw de hoedjes, sjaaltjes en zonnebrillen af en werd diepe medemenselijkheid zichtbaar. Medemenselijkheid tussen reageerders die elkander in feite alleen via het internet kenden – sommigen al meer dan tien jaar – en die normaliter nooit zulke goede kennissen, of mag ik zeggen vrienden, van elkaar geworden zouden zijn.

Lees verder “Lief voorzichtig begin (320)”

Een kakelvers intro (193)

Terugbladeren en vooruitlopen op ikjes en de actualiteit

Karel van Grondelle wist een paar weken geleden een zogenaamd “tandemikje” in de NRC geplaatst te krijgen. Weten we het nog? Dat zijn twee fietsanekdotes die worden geplaatst als een en hetzelfde ikje. Apart hoor. Tijd niet meer gezien. De eerste was lichtelijk racistisch getint, de tweede vond ik wel leuk. Onze Karel rijdt op de fiets naar de fietsenmaker, met een hand aan het stuur terwijl hij met de andere hand de kapotte fiets van zijn vrouw naast zich meetrekt. Natuurlijk valt hij.

“Op de stoep staat een oudere vrouw met twee boodschappentassen. Ze kijkt naar mij en naar de tram die in de verte nadert. Ze zet haar tassen neer en trekt mij aan mijn arm omhoog. Ik trek mijn fiets naar de stoep. Dan zegt ze stomverbaasd: „Daar ligt nóg een fiets! Maar waar is die fietser gebleven?”

fb_img_15220822611144646056503643316440.jpgNaar aanleiding van een ikje van Rozemarijn de Goede, wier dochtertje na een middag samen “chillen” en eten bij een vriendin dolenthousiast thuiskwam en zei „Mama, bij Louise bidden ze voor het eten en het smaakte zó lekker… zullen wij dat voortaan ook maar doen?” brak er een klein brainstormpje los over synoniemen voor “chillen”. Vroeger noemden we het “spelen” of “hangen”, maar het is volgens de een in feite “met oordopjes in youtuben en spotifyen”. Pawi opperde: “uitrusten, niks doen, niks hoeven, met Netflix aan.” Bertie hield het op “zich ontspannen, even niksen, beetje kletsen”. En de mooiste kwam van Mopperkont: “Als wij vroeger zaten te chillen, kregen we van mijn moeder een mand met aardappelen in de schoot gedrukt.”
Lees verder “Een kakelvers intro (193)”