Karel van Grondelle wist een paar weken geleden een zogenaamd “tandemikje” in de NRC geplaatst te krijgen. Weten we het nog? Dat zijn twee fietsanekdotes die worden geplaatst als een en hetzelfde ikje. Apart hoor. Tijd niet meer gezien. De eerste was lichtelijk racistisch getint, de tweede vond ik wel leuk. Onze Karel rijdt op de fiets naar de fietsenmaker, met een hand aan het stuur terwijl hij met de andere hand de kapotte fiets van zijn vrouw naast zich meetrekt. Natuurlijk valt hij.
“Op de stoep staat een oudere vrouw met twee boodschappentassen. Ze kijkt naar mij en naar de tram die in de verte nadert. Ze zet haar tassen neer en trekt mij aan mijn arm omhoog. Ik trek mijn fiets naar de stoep. Dan zegt ze stomverbaasd: „Daar ligt nóg een fiets! Maar waar is die fietser gebleven?”
Naar aanleiding van een ikje van Rozemarijn de Goede, wier dochtertje na een middag samen “chillen” en eten bij een vriendin dolenthousiast thuiskwam en zei „Mama, bij Louise bidden ze voor het eten en het smaakte zó lekker… zullen wij dat voortaan ook maar doen?” brak er een klein brainstormpje los over synoniemen voor “chillen”. Vroeger noemden we het “spelen” of “hangen”, maar het is volgens de een in feite “met oordopjes in youtuben en spotifyen”. Pawi opperde: “uitrusten, niks doen, niks hoeven, met Netflix aan.” Bertie hield het op “zich ontspannen, even niksen, beetje kletsen”. En de mooiste kwam van Mopperkont: “Als wij vroeger zaten te chillen, kregen we van mijn moeder een mand met aardappelen in de schoot gedrukt.”
Bertie had intussen grote ICT-problemen. De like-functie op haar tablet deed het niet meer en de HOOFDLETTERS ZATEN VAst oh nu niet meer. Natuurlijk was er meteen hulp onderweg. Ga rustig zitten, like even niks, was een goede raad. En: “die hoofdletters gewoon zo laten. Het is gewoon niet zo dat het lijkt alsof je SCHREEUWT. Dat is onzin. ECHT! Dat is aangepraat. Gooi je tablet weg, niet in de GFT-bak, het is geen groente en koop iets anders. Een ganzenbordspel bijvoorbeeld, met van die lieve gansjes uit papier die je in een houten blokje moet zetten.”
Het vijfde deel van Ilona’s Chinafeuilleton stond er ineens op. Het werd tijd ja, maar het is dan ook een groot land. Het gaat over de gezondheidszorg, de goden verzoeken, Chinese medicijnen en hoe lekker goedkoop die zijn of waren. Want het was wel zeven jaar geleden en China verandert keivlug.
“Bij het verlaten van het ziekenhuis horen we in onvervalst Nederlands: ‘Wat een kútziekenhuis, zeg.”
“Bij het verlaten van het ziekenhuis horen we in onvervalst Nederlands: ‘Wat een kútziekenhuis, zeg.’ Omkijkend zien we alleen Chinezen. Net als we de bijsluiter op hallucinerende bijwerkingen proberen na te slaan, komt een rossige man van middelbare leeftijd het ziekenhuis uit. ‘We kunnen het ook bij een apotheek proberen’, oppert hij tegen zijn veel jongere Chinese vrouw.”
Inmiddels werd het hier in Nederland Pasen en zette Arjan Ederveen in de Bijlmermeer een teleurstellende Pilatus neer op het jaarlijkse Passionspektakel van de Evangelische Omroep. Zo’n beetje de beste en meest verrassende acteur die we in Nederland hebben, dacht er goed aan te doen om Pilatus droog en zonder hysterische emotie te spelen. Goed streven, maar Ederveen sloeg door naar de andere kant. Pilatus was ineens geen heerser meer die zich van zijn macht bewust was, maar een ijsberende consultant annex boekhouder. Pilatus was niet meer verbaasd, wat zeg ik, verbijsterd vanwege de reactie van het publiek (die zoals we weten de moordenaar vrij wilde laten en Jezus aan het kruis wilde spijkeren), maar leek op de moderator van de Postcodeloterij.
Maar dat hij er in zijn toch minieme rolletje ook nogeens in slaagde om zijn tekst kwijt te raken …
Zijn optreden miste kortom elk sprankje dat een gelezen tekst tot een geacteerde – laat staan doorleefde – tekst kan maken. Dat hij Pilatus niet als de valse nicht wilde neerzetten, die we in het verleden van andere acteurs hebben gezien, is natuurlijk te billijken. Maar dat hij er in zijn toch minieme rolletje ook nogeens in slaagde om zijn tekst kwijt te raken, dat deed voor mij het doek vallen. Hebben we het gehoord? Hij vroeg aan het publiek of ze “Jezus of Pilatus …” stilte … “Barabas wilden vrijlaten ….“Au! Een grootheid die uiteindelijk ook maar een mens blijkt te zijn. En ik mag het zeggen, we mogen elkaar.
Naar aanleiding van een discussie over de misdaad en welke nationaliteiten in Nederland en Frankrijk zich precies schuldig maken aan welke criminaliteit plaatste Pawi een gouwe ouwe: Gerrit Dekzeil, met dat heerlijke saxofoontje en dito achtergrondkoortje. Op zich zou dit niet vermeldenswaardig zijn, ware het niet dat het tevens de 100e reactie was. Het vergulde lepeltje ging er dus weer eens uit. Keiverdiend, Pawi!
Wellicht krijgt het een ereplaats op de schouw van haar aanstaande nieuwe huis in Frankrijk. “Na vele reizen en zoeken en kijken, hebben we nu een huis op het oog dat alles heeft wat we wensen. In de Haut Provence. Inclusief een scharrelaartje in de buurt, met om zijn zelfgehuurde mooie huis een hek, opgetrokken van oude pallets, in de tuin een oude caravan, een oude auto bedekt met een oude deken, ertegenaan oude kapotte plastic tuinstoelen, waar je misschien ook nog wat mee kan….”
Karin Stolwijk was bij een badkamerspecialist en keek haar ogen uit: zwevende toiletten met sproeisystemen en soft close zittingen. Dat soort werk. „Deze toiletbril kan in één beweging los geklikt worden”, vertelde de adviseur. „Superhandig, u zet hem zo in de vaatwasser!” Waarop Karin uitproestte: “Wat waren we blij dat de koffie in een plastic bekertje zat!”
Nou, dat was nog niks, volgens Pawi kan ook het interieur van de afzuigkap in de vaatwasser. Brandschone zeven, geen kookluchtjes meer van de vorige dag. Of de bakplaat van de oven. Maar je kunt er volgens ons aller lijfblad de Libelle ook asperges, kabeljauw, zalm en sperziebonen in koken. En de Libelle. Echt waar.
Intussen nam het Kabinet een historisch besluit: ophouden met de gaswinning, laat de rest van de bel van Slochteren maar lekker zitten. Wel zo prettig voor de mensen daar. Volgens de 20-jarige dochter van Pier Timmermans (nee, geen familie van Mark, althans dat nemen we aan) betekent NAM immers de Nederlandsche Aardbevingsmaatschappij.
En de zoveelste meligheid van een Amsterdamse overheidsdienaar werd op Goede Vrijdag aan het Nederlandse volk geopenbaard: „Pop, je kunt beter even swaffelen bij het andere apparaat.” zegt een tramconducteur in onvervalst Amsterdams dialect tegen de deftige dame Nella Bellaar Spruyt die wild met haar OV-chipkaartje staat te zwiepen.
En alsof het allemaal niet op kon, tijdens dit Paasweekend, kwam S.A.H. Besters met een wijsheidje van zijn kleinzoon Duco (net 9 jaar geworden) op de proppen. Jezus is op Goede Vrijdag door de Romeinen aan het kruis gespijkerd, maar volgens Duco hebben “ze ook goede wegen aangelegd”. Ja duh dus. Het kereltje had natuurlijk zitten te youtuben. En zo gaan we er vrolijk uit.
Alsof het allemaal niet op kon??? Ja zekers … er kon nog meer bij. Want jullie zitten nu een kakelvers intro te lezen. Op een zondag! Vrolijk Pasen allemaal en beyond. En dit is geen 1 april grap. Dat dit intro er dus ineens niet is bijvoorbeeld. Kan technisch niet.
Wil jij net als Pawi en de andere reageerders hier ook kans maken om in het volgende intro voor te komen? Met iets leuks? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je gein maken met onbekenden uit het verre buitenland die voor je het weet je vrienden zijn? Misschien wil je een uitnodiging voor een gezellige bijeenkomst van alle auteurs en reageerders op deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is.
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume als je dat wilt. Je wint een zwaarverguld lepeltje als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Lepeltjes zat.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, het hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg alle afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Vooral ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Reacties zijn welkom via het reactieveld, maar ook via de email van mijn voorganger apie@apiedapie.com of direkt bij mij zelf: bas.vanvuren@gmail.com.
Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij. Wij doen dan gewoon hier onze eigen dingetjes en jij doet de jouwe daar.
De foto helemaal hierboven – wij vakmensen noemen het de featured image – laat traditiegetrouw een stukje offline leven van mezelf zien van de afgelopen week. Nou, jullie zien het wel. We zaten weer eens te paasbrunchen. Er was van alles en nog wat. Sapjes, roerei, gegrilde ham en zelfs oesters en champagne. Vervolgens nam ik een biertje voor de dorst en mijn chaperonne nipte aan een Primitivo en we waren keigelukkig, rozig en snoezelig. Fotograferen jullie ook weleens servies in een restaurant? Stuur in! Wie weet staat jouw kopje of jouw bord er volgende week wel op.
Foto: “Een ei hoort erbij © 2018 Bas van Vuren
Ikjesschrijvers: ouders en grootouders. Nu de kleuterjuffen nog. Zucht.
LikeLiked by 1 persoon
Die hebben daar gelukkig geen tijd voor. Evenmin als het bejaarden – en ziekenhuispersoneel (met uitzondering van roddeltante Kerkhof).
LikeLike
Het is inmiddels door NRC gecorrigeerd naar “vergeten”.
LikeLiked by 1 persoon
Dank voor de melding. Heb het hier bij deze ook gecorrigeerd.
Ik zat er een beetje mee, vanochtend, corrigeren of niet? Maar in deze zit ik op de strenge DSR-lijn: het ikje wordt precies zo weergegeven als in de NRC.
Ben ook blij dat de redaktie hier dus nog altijd meeleest. Snif. Wat is het toch een mooie liefhebberij.
LikeLike
En uiteraard heb ook ik mijn Facebook pagina verwijderd. Niet dat het zoden aan welke dijk dan ook gaat zetten, maar als een teken, een uiting van misnoegen en verzet. Bye bye Facebook! 😦
LikeLike
Voor het nageslacht: zo zag het eruit (maar dan vol met bijdragen, commentaren, spitsvondigheidjes, spelletjes, muziekjes):
LikeLike
Mooi hoor, zal het helpen? We zijn toch al verkocht, letterlijk.😆
LikeLiked by 1 persoon
Het was meer voor “the sake of discussion” lezen we nu achteraf.
En dan “sake” niet op zijn Japans uitspreken, mocht iemand dat kunnen.
LikeLike
Te laat, hij is al verwijderd. Gelukkig is er nog Twitter en … dit blog zelve.
LikeLike
En toch en toch: het ikje in de oorspronkelijke staat van verschijnen zou hier te zien moeten zijn en blijven.
Correcties achteraf, daar doet de blogbaas alleen op speciaal verzoek aan, en sommige speciale verzoeken verdwijnen schaterlachend in de prullenbak.
Dus ik zou zeggen: profiteer van de vroege fout, dan heb je de eer de eerste versie van dit ikje in huis te hebben.
(en is mijn commentaar begrijpelijker)
LikeLiked by 1 persoon
Dit is precies de worsteling die ik had, Pawi. Ik ga het heroverwegen .
LikeLike
Springen
Op mijn dagelijkse ochtendrondje met de hond passeer ik – een zeer gevorderde vijftiger – een huis. Sinds enige tijd woont daar een jong gezin met twee jongetjes en twee katten. Voor de kinderen is er in de tuin een trampoline gekomen. Die zorgt voor uitbundig speel- en springplezier. Op de trampoline staat het jongste kereltje van ongeveer drie jaar oud. Mijn hond trekt zijn aandacht. Ik zeg dat hij een prachtige trampoline heeft en moedig hem aan te springen. Daarop mompelt hij iets als ‘mama’ en rent op zijn kleine beentjes weg naar zijn moeder, die iets verderop om de hoek staat. Ik hoor hem zeggen: „Mama, mag die meneer bij ons komen springen?”
Christiaan Baardman
LikeLike
Als Christiaan net zo springt als hij schrijft, dan komt hij niet van de grond.
LikeLike
Zelden zoveel overbodige mededelingen in een ikje aangetroffen.
Ik vertrek morgen weer naar het vaderland, waar het klimaat mij hopelijk weer iets milder zal stemmen.
LikeLiked by 1 persoon
Welkom terug in een oerhollands klimaatje, mopperkont.
LikeLike
Ja doei!
Op mijn werk in een restaurant heb ik twee collega’s die elkaar voortdurend in de maling nemen. Hij vanuit de keuken, zij vanuit de bediening. Op een avond vraagt zij hem naar de Engelse vertaling van ‘aardappel’. Ze heeft een tafel met toeristen, maar is onzeker over haar Engels. „Potato” antwoordt hij, maar zij trapt daar niet in. „Ja doei, zo dom ben ik echt niet, hoor!” Waarop hij zegt: „Okee, je hebt me door. Het is earthapple.” Ze trekt een triomfantelijk gezicht. „Zie je nou!” en keert tevreden terug naar de toeristen.
Linda Hoogervorst
LikeLike
Ja heerlijk toch die domme domme domme serveerstertjes. Valt me nog mee dat de kleur van haar haar niet gegeven wordt. Of was het een hoofddoekje? Man man.
LikeLike
Het zal wel weer in onvervalst amsterdams gezegd worden. Bij de weg Ad, ik heb inderdaad een ome cor die met tante jo getrouwd was. Aan wiens vinger ik moest trekken. Een beetje laat als reactie maar ik ben net terug van weggeweest.
LikeLike
Grappig die namen. Ik heb juist een tante Cor en een ome Jo.
LikeLike
Vergeet ik nog helemaal air france en de sncf te bedanken. Voor een vergadering van anderhalve dag ben ik 4 dagen weggeweest en heb 1800 km gereden.
LikeLiked by 1 persoon
Jaja, samen kunnen ze heel wat hoor.
LikeLike
That is me what. Sit you in a restaurant, you order an earth apple and than takes the man the woman in the mailing
LikeLiked by 1 persoon
Wow. wat ik heden heb aangetroffen op de site van Engneus Rozenwater, daar word zelfs ik toch even wit van om de neus. Wat een smerigheid is daar aan de gang zeg. Al weken kennelijk. Zonder enige aanleiding, zonder dat ik of mijn voorganger Apiedapie het sneumens iets heb aangedaan, gaat hij zich te buiten aan het plaatsen van een leugenverhaal over Apie, in meerdere delen.
Het sop is de kool niet waar, wat u zegt, dus ik doe er het zwijgen toe. Maar een ding is wel bijzonder gemakkelijk te weerleggen, namelijk met emails die gewoon allemaal in mijn gmailinboxje terug te vinden zijn, jaja, van maar liefst 7 jaar geleden, jammer HR, maar ik heb ze nog, had je wellicht niet gedacht. Ik weet niet waarmee je je bemoeit, maar je vindt het dus nodig om een interne emailwisseling tussen mijn voorganger, Apiedapie, en Jan de Wit allereerst verkeerd te moeten weergeven en het vervolgens te moeten becommentarieren. Een zaak waar jij part noch deel aan had. Doel is dus duidelijk: smaad, je was destijds geen partij, waar bemoei jij je mee? Of had Trolley toch gelijk toen hij het telkens maar weer over jullie beider seksuele voorkeur had? Nee, ik herhaal de onfrisse benaming niet waarmee hij jullie relatie destijds kenschetste.
Het verhaal:
Niet dat het iemand iets aangaat maar Jan (die destijds in de penarie zat vanwege een aantal onplezierige gevalletjes en de wijk had genomen naar het buitenland) en Apiedapie hadden op een gegeven moment een emailbrainstorm over het samen opvullen van het gat dat was ontstaan omdat Vkblog was weggevallen. Ze vonden het geinig om te kijken of ze zelf een bloggersplatform konden oprichten. Apie deed daar puur voor de lol een hele hoop suggesties over, per email, zoals de titel van de site (“Blogsems”, ja, wat u zegt, een best wel sterke naam), het verdienmodel, de manieren om het via de sociale media aan de man te brengen etc.
Jan reageerde daar maar mondjesmaat op, ging nooit in op zijn voorstel om eens met elkaar te bellen of elkaar te ontmoeten, en brainstormde zelf per email eigenlijk niet echt mee. Hij antwoordde niet, of met korte zinnetjes, droeg zelf nul ideeen aan. Hij vroeg hem zelfs eens om een keer om zijn ideeen nog eens samen te vatten, want hij had het overzicht verloren (waren niet meer dan een stuk of vijf, zes emails in een maand tijd, maar ja, dat is ook moeilijk, om zoiets in je inbox te bewaren en voor jezelf samen te vatten). Het was eenrichtingsverkeer. Geeft niet. Mag en kan. Creativiteit is niet iedereen gegeven en hij had dan weer andere kwaliteiten. Dacht Apie.
Maar wat schetst mijn verbazing? Ineens bood hij Apie aan om de naam “Blogsems” te kopen, voor het “dubbele wat jij ervoor betaald had” (dat was uiteraard een paar tientjes, zo duur is zo’n domeinregistratie niet). Apiedapie ging daar niet op in, en legde hem dat vriendelijk en (misschien) naief uit. Meneer de Wit zou dan heerlijk voor een paar tientjes die mooie naam hebben, voor zichzelf beginnen helemaal volgens Apies ideeen, en Apie aan de kant zetten onder het motto “dat hij ervoor betaald had”. Apie deed het niet om een paar tientjes maar voor de lol. Hij wilde echts wat leuks opzetten en geloofde ook in de hele systematiek onder Blogsems, het was iets nieuws, het had volgens hem zeker kans van slagen. Maar wat deed Janneman vervolgens? Hij registreerde de naam Blogsem.com. Ja echt! Zonder de S!
Ja, als je zoiets ziet gebeuren, dan hap je letterlijk even naar adem, dan gaat letterlijk even het licht uit en je geloof in de mensheid naar nul.
Apie liet hem denk ik wel weten dat hij dat niet zo heel erg fijntjes van hem vond, maar in mijn herinnering en zeker in geen enkele email die ik uit die tijd nog heb (en dat zijn ze volgens mij allemaal) vind ik iets terug dat lijkt op het dreigen met juridische stappen (iets dat Heer Rozenwater in het onderstaande citaat beweert).
Apie zat destijds in Amerika, niet echt handig voor juridische stappen in Europa of Thailand (Jan bleef altijd schimmig over wie hij was, zijn echte naam, en waar hij uithing). Maar bovendien: dat was het Apie echt niet waard, voor hem was het een liefhebberij, een leuk plan, een creatief project. Maar dit schrijft ranzige Rozenwater hierover:
https://heerrozenwater.com/2018/04/02/statistieken-maart-2018/#more-10224
“Ze brainstormen maanden (althans volgens APD) over het opzetten van een nieuw bloggersplatform. APD gaat compleet in de luchtfiets-stand. Stuurt JdW ellenlange ingewikkelde beleidsplannen met “listige” verdienmodellen waar die arme JdW geen hout van snapt. JdW besluit zijn eigen weg te gaan en begint blogsem.com. Hij biedt APD eerst nog aan te betalen voor blogsemS.com, de naam die APD heeft bedacht maar APD gaat daar niet op in. APD schreeuwt moord en brand, dreigt met juridische stappen maar heeft uiteraard geen been om op te staan.”
Aha, hij biedt aan om Apiedapie te betalen en gaat dan zijn eigen weg onder blogsem.com (zonder de s). Hoe vinden we dit, Roos, niet raar? Maar wel heel bijzonder zouden we nu met juf An zeggen.
Maar wat Roosje liever ook niet vermeldt, is dat Apie Jan toen hij over zijn verwondering en irritatie heen was, gewoon heeft aangeboden om die naam helemaal voor niets te registeren, hoor. Hij zegde de registratie van het domein op en liet dat JdW weten. Toen het vooruitzicht om lekker samen iets leuks op te zetten ter ziele was was het voor hem echt de sop de kool niet waard. Hij had wel iets beters te doen, hij zat echt niet op die paar tientjes te wachten. En Jan was daar heel verguld mee, vroeg voor de zekerheid of het echt wel wel ok was, of Apie dat echt niet erg vond (en hielp het hele idee vervolgens om zeep, zoals hij zijn hele site om zeep hielp door onkunde en desinteresse).
Jammer Roos, ik heb die emails en ik ga ze zo meteen hier op de site zetten. “APD schreeuwt moord en brand, dreigt met juridische stappen ….”. Man man man.
LikeLiked by 1 persoon
Zo, voor wie er behoefte aan heeft om het ware verhaal te checken, hier is email 1:
LikeLiked by 1 persoon
En hier is email 2 (ze horen dus eigenlijk in omgekeerde volgorde):
LikeLiked by 1 persoon
En dit moet voorlopig maar weer even de laatste zijn, Jan vindt het “misschien een beetje lullig’, maar Apie moet “zijn teleurstelling maar verbijten” en met hem meedoen (als hij zojuist dus diens titel heeft gejat, blogsems of blogsem is echt bijna het zelfde, en dus met Apies concept aan de haal gaat, met of zonder hem). De geschiedenis leert uiteraard dat het zonder Apie niks is geworden. Of het met Apie wel wat had geworden weten we ook niet natuurlijk. De les: het is een oplichter. En Heer Rozenwater framet het de andere kant op. In feite is dit sneuer dan wat JdW deed, die had er immers nog een doel mee, die wilde rijk worden zonder zelf iets te doen, om zijn vrouw en kindjes te onderhouden. Roos doet dit puur en alleen voor de lol van het iemand zwart maken. Pure wraak. Bijzonder griezelig. Nogmaals: ik ben blij dat ik niet bij hem in de buurt woon. Zulke gefrustreerde zielen kun je beter ver uit de weg blijven.
LikeLiked by 1 persoon