Over wolven
Laten we het eens hebben over wolven
In sprookjes wordt je eronder bedolven
Ze vallen vrouwen aan onder het kolven
maar zijn ze nou echt zo gemeen die wolven?
De een zegt het zijn toch net lieve honden
Ik heb nog nooit iets rottigs over ze gevonden
De ander zegt ze vreten geiten
dat zijn natuurlijk wel de kille feiten.
We weten allemaal dat die zeven biggen
geitenspiesjes in de vriezer hadden liggen
Zelf ontsnapten ze dus de dodendans
Maar die geiten hadden geen enkele kans
Daarom ondanks die vieze zwarte haren
En die scheve gele ogen die zo staren
Vind ik zelf een wolf nog niet zo kwaad
‘t is het varken dat ik haat!
(op verzoek geschreven voor mijn neefje dat wolven haat)
Bas van Vuren, aangenaam 
Ik vind het prachtig met een schitterende slotzin, hoewel mijn vader daar wel anders over zou denken. Hij had het echt niet veel op met wolven. Het varken daarentegen, kon juist rekenen op zijn welgemeende sympathie.
Welke zeven biggen? Welke spiesjes?!? Ik weet alleen dat de grote boze wolf alle zeven geitjes opat!
Mij vertelt nooit iemand wat.
@Vogelman, ik neem aan dat je vader er lekker van kon eten. Die van mij wel tenminste. Herkenbaar!
@Pilgrimheart, we zullen het nooit echt zeker weten, denk ik. Vrat hij nu geitjes (zeven?) of biggetjes (drie?), of misschien wel allemaal, het was zo’n grote slokop. Kan best hoor, en d’r waren d’r meer natuurlijk. Het stikte van de wolven vroeger. Ook de oma van dat meisje met dat rode hoofddoekje moest er aan geloven, toch? Zo’n aardig lief mensje. Ik kan er nog om janken. Het is allemaal zo gruwelijk. Misschien heeft mijn neefje wel gelijk. Laten we maar snel naar het volgende verhaaltje gaan.
Een wel heel schrijnende misstand, waarbij het sprookje wordt verkracht voor commerciele doeleinden, staat hier: http://gelkinghe.web-log.nl/gelkinghe/2011/08/waar-is-oma.html
Tja, wat heeft de dichter hiermee bedoeld, vraag je je af als je het een jaar of negen later weer eens leest.