Het referendum overschaduwde vorige week alles: het nakende jubileum van de wekelijkse weekoverzichten, de ikjes, de doodsstrijd van de Kunstrubriek, de werderopstanding van de Grafschriften, en al het andere dat het toeven hier zo de moeite waard maakt.
Aan deze ongein doen we niet mee, zie je ze denken.
Stellen we ons even het kiezersvolk in Nederland voor als een bioscoopzaal met 100 bezoekers. Of we allemaal lekker zitten, zo vraagt een sufneus vlak voordat de film begint. Hij staat op het podium belangrijk met zijn armen te zwaaien. Er zijn er 22 die “NEE” brullen, er zijn 10 jaknikkers, en er zijn 68 bioscoopbezoekers die zich niet laten opfokken en de armen stijf over elkaar blijven houden. Aan deze ongein doen we niet mee, zie je ze denken. We vinden dus allemaal van niet, schreeuwt de pipo uitbundig van vreugde, waarna hij wordt afgevoerd. Goed, ik feliciteer Roos en consorten ermee dat het kunstje geflikt is en ik hoop tegen beter weten in dat referenda in de toekomst voor echt controversiële vraagstukken zullen worden gebruikt. En dat we het dagelijkse beheer van de bioscoop overlaten aan de mensen die wij daarvoor hebben aangesteld.
Oneindig belangrijker was het feit – vorige week al aangekondigd door een oplettend lezeresje – dat dit weekoverzicht alweer de 119e is. Het ronde getal van honderdnegentien intro’s is heuglijk, en, laten we zeggen, op naar de 238. Ooit begonnen als geintje om het ego van een enkele schrijvende reageerder te strelen, is de rubriek inmiddels uitgegroeid tot een ankerpunt voor velen. Heb je het intro niet gelezen, dan weet je niet wat er is gebeurd vorige week. En weet je niet hoe de nieuwe week te beginnen. Hier staan ze allemaal.
Aan suggesties om de blogbaas in het zonnetje te zetten was er geen gebrek: een kaart, een taart, een ode, een eerbetoon, een vers, een feuilleton, iets Gigantisch. “Zou ik erg leuk vinden”, zei ik desgevraagd. “Blogtrommel erbij, of een hele blogfanfare, ik zie er nu al naar uit. Hopen dat IS en de andere gekkies ons nog een weekje gunnen.” En dat lijkt gelukt. We zijn weer eens door het oog van de naald gekropen, de man met het hoedje is in de kraag gevat en Minister Van der Steur is aangebleven. Alle reden voor een mega feest toch? “Tjongejonge, je geeft ze een vinger” mopperde Lubienna, ” … maar ik zal zien wat ik kan doen.”
Dat was een ikje over een vrouw met boodschappentassen. Dit figuur wordt doorgaans opgevoerd als de NRC-lezer een tokkie nodig heeft.
De ikjes zelve intussen spelen een steeds marginalere rol. Jeetje, marginaler kan het bijna niet. Ze worden midden in de nacht geplaatst, soms twee tegelijk, en, in tegenstelling tot vroeger toen het onmiddellijk prijsschieten geblazen was, worden er nu door deze en gene schoorvoetend en plichtmatig wat commentaartjes aan gewijd. Er was er vorige week welgeteld eentje die het vermelden waard was. Dat was een ikje over een vrouw met boodschappentassen. Dit figuur wordt doorgaans opgevoerd als de NRC-lezer een tokkie nodig heeft. Zo ook in het ikje van René van Dorp. Hij kwam maar liefst drie vrouwen met boodschappentassen tegen, en ook nogeens in de trein. Gelukkig was hij zelf in het gezelschap van een student als tegenwicht. De vrouw in kwestie nam een 2-euromuntje mee dat iemand had verloren en dat door niemand anders werd geclaimd. So what? Had het moeten blijven liggen voor de jolige conducteur uit de andere ikjes? Het maakte wel een bescheiden discussie los over het fenomeen vrouw met boodschappentas. Pawi: “Het zijn de lastdieren van onze samenleving. In andere samenlevingen dragen ze takkenbossen of waterkruiken.”
Lubienna wist waarom het altijd vrouwen met boodschappentassen zijn “Omdat mannen pas bij de kassa of zelfscan bedenken dat ze de boodschappen ergens in moeten meenemen. En dan een plastic tasje kopen.”
Plopje scoorde de felbegeerde 100e reactie en wel met een vriendelijke opmerking naar Bookmarkie die sporadisch her en der op de site opduikt en daarbij een wat verwarde indruk maakt. Misschien dat iemand die bij hem in de buurt woont even bij hem kan gaan kijken? Maar goed, het lepeltje ging naar Plop. “Heb ik op Koningsdag weer iets om te showen op het dekentje op de stoep.” merkte het feestvarken intens gemeen op. (verhaal gaat onder de foto verder)
We moesten helaas veel te vroeg afscheid nemen van Wim Brands, beminnelijk, beschaafd, begaafd en bescheiden televisiemaker van de VPRO. Pawi: “Daarvan hebben we er niet veel, en nu alweer eentje minder.” Klare taal: “Een man zonder kapsones, oprecht geinteresseerd in de mensen met wie hij sprak. Een groot verlies, Wim Brands die zeer bevlogen het enige literatuurprogramma wat ons nog restte presenteerde.” Plopje: “Arme jongen. Hij had zo ongeveer het enige tv-programma dat de moeite waard was. Bah, bah.” En Luvienna (zus van Lubienna) deelde een mooi en liefdevol stukje van Correspondent Nina Polak: “Zijn gulle interesse manifesteerde zich fysiek: als zijn gast sprak leunde hij vaak een beetje naar voren, fronsend. Hoorde hij iets wat hem beviel, dan veerde hij plots naar achteren en hing breed grijnzend in zijn rugleuning.”
Ik rust niet eerder voor alle slenteraars minstens een paar Amens hebben gekocht
Bertie deelde mee dat zij een nieuw beroep overwoog, dat van “Amenkramer” (copyright: Van Oord) . “Een nieuw perspectief opent zich: roepende voor een stand prijs ik mijn Amens aan, ik rust niet eerder voor alle slenteraars minstens een paar Amens hebben gekocht; alfa-, quote- of ellipsvormig, in alle Oorden en maten ga ik ze slijten.” Luvienna suggereerde dat ze ook weesgegroetjes en avondgebeden zou kunnen gaan aanbieden, “eventueel ook Aums en Hare Krishna-dingesen.” Of er nog belangstelling zou zijn voor het kopen van Aflaten, vroeg Pawi zich vervolgens af. “Voor een klein prijsje minder dagen in de hel!, denkt u eens in, sla het vagevuur over en kom snel in de hemel. Kwantumkorting bespreekbaar.” Laten we de dames even rustig laten kokstoven, lang zal het niet duren voordat de app te downloaden is, let op mijn woorden.
Intussen scheurde Bertje met een rotvaart door Marokko. Hij deed er liveverslag van op de site. Op maandag was hij in Moulay Idriss en meldde met rode koontjes dat de mozaïek van Dik Trom daar “de acrobaat” heet. “Je kan het vinden als je even acrobat volubilis googelt.” Toen ging het naar de oude medina van Fes. “Vlak bij een grote moskee, dus het ochtendgebed om 5 uur kwam heel goed door in mijn bovenkamertje van een riad.” Toen hij vroeg in de middag eindelijk zijn nest uitkwam wist hij te melden dat hij de volgende dag in Meknes zou zitten. En hij slaakte er een welgemeende “Insh’Allah” bij. Want naar goed gebruik maken Nederlanders in den vreemde zich een paar woordjes van de taal eigen. Zeg maar, alsof de koning van Marokko op bezoek in Nederland af en toe “wat dacht je wat” en “potjanpielekes” murmelt.
Nee, de stofwolken dalen nog lang niet neer over Marokko. We wachten op verder nieuws van onze Bertje, die zoals we weten geen familie is van en in feite helegaar niks te maken heeft met reageerster en blogster Bertie. Pawi, de schrijfster en fotografe die hier de eerste was om ons Marokko te laten zien, zat het intussen allemaal met lede ogen aan te kijken. “Meknes, ” bracht zij gesmoord uit, “De stad van de paarden. En van die megalomane Ismael.”
In tegenstelling tot wat ik vorige week meldde, blijken de Grafschriften nog springlevend te zijn. Uit de rijke oogst:
in vrede ben ik heengegaan
mijn doodsstrijd was niet lang
al was ik wel heel bang
dat er een hemel zou bestaan (Plopje)
en
Het is niet dat ik weg wou
maar het leven met jou
viel me zo bitter tegen.
De dood kwam zeer gelegen (Bertie)
En opnieuw bespreek ik de doodstrijd van de Kunstrubriek als laatste, met heel grote tegenzin. “When in a hole stop digging”, zeiden de oude Indianen al. Welnu, als we voorzichtig over het randje kijken van het gat dat Heer Rozenwater nu al weken aan het graven is, dan zien we hem niet eens meer. De goede man zit ergens heel diep in de aardkorst te bakkeleien met Ad Hok (de wijste) en Plopje, met de laatste ging hij zelfs een theologische discussie aan over de betekenis van de uitroep “Heer bewaar ons”. Plopje (geërgerd): “Ik heb geen boodschap aan wat het Hebreeuws of Marx of Popper of Donald Duck of Oude of Nieuwe Testament of jij over de theologische betekenis van mijn taal beweert. If so. Maar als jij bij mijn “Heer help ons” in dat “Heer” iets theologisch wil lezen, veroorzaakt jouw eigen interpretatie het ijdel gebruik is van een ongenoemde naam. Dan zul jij dat ook wel vinden van de uitroep die ik gebruik bij verbazing: “jezusminakriebelindebadkuip”.
Rozenwater toetste zijn eigen functioneren door middel van een survey. In zijn bespreking van de uitkomst ging het vooral over de tuinenspecial (een toekomstig succesartikel dat weinig met Roos van doen zal hebben) en hij legde de unanieme oproep van alle lezers om de epiloog van zijn verbrijzelde-fietsenverhaal nu eindelijk eens te publiceren schaterlachend naast zich neer. Tja, schouderophaalde hij, ik ben nu eenmaal een kwantumcomputer, ik neem altijd alle mogelijke waarden in overweging. *geschokt say no more icoontje* Nee, het kan elke week de laatste zijn, dat is de lezerskring zich maar al te goed bewust.
Maar wil jij deze week ook actief gaan meedoen? Met hier je dingetje doen bedoel ik? Ga dan wat ikjes lezen, die staan ergens verstopt in of op de NRC, de krant die zo van lezersanekdotes zegt te houden. Stuur zelf een ikje in. Of scrol hier naar beneden en zeg iets. Dat mag en kan hier nog altijd met een fantasie-emailadres. En voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. De afleveringen van deze historische rubriek waarin alle hoogtepunten van alle afgelopen weken worden behandeld zijn elders op dit blog te raadplegen.
Reacties zijn welkom op apie@apiedapie.com. Het wordt misschien best wel een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, ga dan s.v.p. elders buurten.
Featured image (helemaal hierboven) is gemaakt door de eigenaar van een gezellig winkeltje in Montreal, aan de Mile End 5200 Clark St. We vonden het via die fijne jongens en meisjes van unsplash.com op clarkstreetmercantile.com. Moet u eens heengaan, voor elk wat wils.
Bas van Vuren, aangenaam 
Wel potverdikkie, Apie, je maait me het gras voor de voeten weg! Hoe kan ik jou nou met goed fatsoen feliciteren met de mijlpaal van het 119e intro – dat overigens weer van de bekende en bestendige kwaliteit is dat we zo gewend geraakt zijn, en voer dat Lubje en Lubienna maar snel weer af – als jij in het intro zelf al het plaatje en alle felicitaties zet?!
Enfin, een van de vrijmoedig gedane felicitatiesuggesties heb ik dan wel op tijd kunnen opvolgen, maar het plaatje komt als mosterd na de maaltijd. Tja het is niet anders, bij deze dus:
En vooruit, een gedichie:
Er heeft er een de 119e intro geschreven
Dat kun je wel zien, dat is hijijijij.
Niet-rijmend, dat dan weer wel. Misschien kan Plopje het nog een beetje opfatsoeneren.
Enniewee, op naar de 238e!
Heb het intro niet helemaal kunnen lezen, nu ik er aan denk, ik geloof dat ik jaar minder intro’s heb gelezen dan aan referenda heb mee gedaan, maar dan heb ik het niet alleen maar over de officiële, want dat zou onaardig zijn.
Nee, het is een leuk intro, een leuk stukje en toch razend knap: 119 maal. Ik doe het het niet na, ik, om even niet origineel te zijn, ik aap hem niet na.
Nee, ik ga nu op antiek zoektocht in het Noorden van Frankrijk, zoals we Nederland best wel zouden kunnen noemen. Wel heb ik (ook) besloten de rozenstruik dit jaar uit de tuin te rukken. Idee Jan Lul kan een roos in zijn tuin hebben en daar wil ik niet bij horen, Moet, wil je er nog een foto van beste Apie? Voor de tuinenspeciaal waar ik zeer naar uit keek. Keek, want ik heb mijn hoop bij de mest gegooid. Ik was zo benieuwd naar de tuinen van pawi en Luvianna, ik heb het gevoel dat dit hectares en hectares zouden kunnen beslaan, anders dan mijn mini hoekje, maar wel in een heel charmant deel van Amsterdam en dat kan niet iedereen zeggen. Nu, de ballen en de mazzel voor iedereen die het verdiend.
Lummel en Plopje geef ik deze dag een veer, doe er wat decents mee.
O jee, moderatie, zijn er in mijn afwezigheid weer narigheden ontstaan tussen echte en neptrollen? Je zult maar een leuk blog willen maken en dan steeds die maleur over je heen krijgen. Wat heb ik geen respect voor die eikels. Al waren bij dit referendum de meerderheid der nee zeggers boze vrouwen van boven de vijftig waarvan ik er hier minimaal 1 verdenk. Erg he?
“Het kan elke week de laatste zijn” klinkt nogal somber. Elke minuut kan ook de laatste zijn, elk intro, elk jaar, elke pasgeborene.
Kop op Apie, laaf je aan het feestje, dat hier speciaal voor jou is opgezet. Gasten van over de hele wereld worden verwelkomd met een glaasje prik naar eigen keuze. Honderdnegentien! Gefeliciteerd man!
Even nog dat ikje van Liesbeth Chamuleau terughalen, naar mijn mening het beste ikje van het jaar. Over dat dochtertje dat nog eens goed naar de ogen moest kijken -in de hoop dat ze de wenkbrauwen zou opmerken- en glunderend zei: “De wallen! Helemaal vergeten!”
Gefeliciteerd Apie, met de 119e! Op naar de 121e!
@bookmark grinnik icoon Een boze vrouw van boven de vijftig hier ….? Zeg het maar niet, zo raad ik je aan. 😀
@pawi je hebt gelijk, dat ikje over de wallen was lang niet slecht en je zou er zelfs een diepfilosofische betekenis in kunnen zien. Mooi die wallen. Net als een tijd terug dat kind dat opgetogen in de handen klapte bij het zien van een roestige fiets “oh hij is van goud …” 😀
Qua ‘het kan elke week de laatste zijn” bedoelde ik precies zoals jij het aangeeft. Dus niet somber. Meer realistisch en zen, niets blijft, alles is in verandering en da’s goed zo.
Tuurlijk bookmark, stuur maar op die tuinenfoto. Het is nog niet te laat … en ze komen er gegarandeerd een keer op, zelfs foto’s van mijn eigen tuin, jaja, de spanning is ook bij mij te snijden. De moderatie kwam vermoedelijk door het woordje “lul” in je tekst. Kan gebeuren en in de betekenis van “Jan Lul” wordt het dan gewoon doorgelaten. Oh, wat een nette site is dit toch hier!
De honderdnegentiende, ongeveer een driedubbele bundel, ik heb eerbied voor jouw ijverschrijven. Ondanks de duistere titel weer een lezenswaardige intro.
Maarre, bakkelijen ? ?
Dank je, Bertie. Weer wat geleerd en inmiddels gecorrigeerd. Heb het woord denk ik nog nooit in mijn leven opgeschreven. Zo zie je maar weer. Bakkelei … en toen ik toch bezig was meteen maar even de oorsprong opgezocht. Lang voordat Mopperkont daar ging fietsen is het woord tot ons gekomen uit … Maleisie. Nou moe, wie had dat gedacht? Oh jij wel? Nou ik niet. Blufferdje dat je me d’r eentje van me bent.
Ontleend aan Oost-Maleis (wrsch. Ambonees Maleis) bakalei dat overeenkomt met standaard-Maleis berkelahi, gevormd uit het voorvoegsel ber- ‘bezig zijn met’ en het zn. kelahi ‘twist, strijd’. Met dank aan de etymologen.
Sorry voor de bemoeizucht Apie, ik kon het niet langer aanzien 😅
Neenee, ik vind het juist prettig als ik op fouten of foutjes wordt gewezen. Zo word ik elke dag beter net zolang tot ik knap. Anders was het maar een saaie bedoening en een beschamend zootje op de site. Ga zo door s.v.p.
Nee zeloten (de Henken en Maduro’s en consorten), we hebben het dan niet over jullie spijkers-op-laag-water zoeken in reacties van reageerders en mijzelve. En nee zeloten, ik heb het ook niet over speelse verschrijvingen, lekker stoeien met de taal, bewust en per expres dus, want dat vinden we juist leuk hier. Wij wel, de hoftrol niet, en de andere zeloten ook niet en dat … vinden wij niet erg lekker puh icoontje
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Sucran Apie, dat was weer een mooi weekoverzicht. Blij dat ik ook aangehaald wordt.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Mooie week weer Blogbaas, 119 hoe is het mogelijk, wie houdt dit vol?
Hot Item deze week dat Hoftrol gevreesd onder andere namen in het verleden , hier nu een podium krijgt en ook niet enkel en alleen onzin uitkraamt.
Verder het referendum, ik ben ben blij met de uitslag, eens met Baudet cum suis, tokkies zijn we dus…..zoals vroeger jongens waren we…
Nescio..(op.cit.)
Heel erg het overlijden van Wim Brands, een groot gemis voor alle liefhebbers van boeken en literatuur.
@de Hoftrol heeft zijn best gedaan t.a.v. inlegkunde t.a.v. de grote plaat (featured image) bovenaan het artikel. Onnodig, want zoals elke week staat de beschrijving en vindplaats keurig netjes onder het verhaal. Voor het gemak nog maar even hierheen gehaald:
Featured image (helemaal hierboven) is gemaakt door de eigenaar van een gezellig winkeltje in Montreal, aan de Mile End 5200 Clark St. We vonden het via die fijne jongens en meisjes van unsplash.com op clarkstreetmercantile.com. Moet u eens heengaan, voor elk wat wils.
De tip t.a.v. jasje en overhemd (overhemd eroverheen, in de volgorde van het aan- en uitkleden dus) moet ik nogeens over nadenken. Is eigenlijk geen speld tussen te krijgen. Waarom is er dan niemand die dit doet?
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Zelf overweeg ik mijn pantalon in mijn onderbroek te frommelen, kan alleen met boxershorts natuurlijk, maar is het proberen waard.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Vandaag geen nieuw ikje.
Van Oord, dank, de correctie is inmiddels aangebracht. De passage blinkt nog altijd niet uit in duidelijkheid, maar het is nu te zien wat je bedoelde.
Jammer dat je in je laatste zin een fraaie woordspeling naar zijn malle moer helpt. Een anti liaan, da’s best grappig eigenlijk, ik kende hem nog niet. Finkerskwaliteit als je het mij vraagt (da’s vele klassen hoger dan Gaaikema). Die van jou: gevalletje van jammer. Misschien had je hem niet eens in de gaten icoontje naar keuze
woensdag 13 april 2016
Rode zool
Als advocaat en hoogleraar heb ik ‘eigen zaken’ die ik als advocaat behandel. En er zijn zaken waar ik les over geef en stukjes over schrijf in tijdschriften en op weblogs. Ik doe een poging mijn zestienjarige dochter iets te vertellen dat haar mogelijk interesseert. Kan de rode zool van de Louboutin-schoen als merk worden beschermd? Mijn dochter kijkt op van haar mobiele telefoon en vraagt: „Heb je er iets mee te maken of zit je je er alleen maar mee te bemoeien?”
Dirk Visser
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Tja, je mag van mij zeggen dat je anti any bevolkingsgroep bent, Van Oord. Your loss toch? Ik ben antizeloot, heb ik dan weer.
@ Ikje, tja, Dirk vindt dit zo’n grappige opmerking van zijn dochter dat hij het naar de krant stuurt. Mag. Kan.
Laten we als samenleving hopen dat hij in zijn declaraties de zaken die hij als hoogleraar behandelt – en dingen die hij zijn studenten laat uitzoeken – niet als advocaat in rekening brengt. Mij lijkt me dit de kat op het spek binden in ieder geval, maar prof. Visser is zich dit niet eens bewust, zo lijkt het wel. Mag en kan nogmaals.
We zouden eens kunnen denken, dat Dirk als advocaat ook andermans zaken behandelt.
dat zou niet de eerste jurist zijn die zich tegen andermans zaken aanbemoeit, nietwaar mopperkont?
Wat ik me nou afvraag, is of Dirk zijn haarscheiding rechts (fout!) of links goed!) draagt. Godwin snapt waarom de rechtse scheiding niet mag.
Leuke meid overigens, helemaal terecht dat ze door Pa eens in het zonnetje wordt gezet.
haakje openen voor ‘goed’
Wat het ikje van vandaag betreft: dit is een hele grote IK.
Dirk laat zien – via zijn dochter- dat hij als advocaat en hoogleraar een man van de wereld is.
Gezien vanuit Dirks standpunt vind ik dit ikje wel goed. Hij kan trots zijn op zijn dochter.
donderdag 14 april 2016
Eindelijk 18
Eindelijk 18. Nooit meer het vernederende gebedel om de ID van zijn oudere broer. Geen zenuwslopend toneelspel bij de kassa. Eindelijk 18. Totaal ontspannen fietst zoon op de ochtend van zijn verjaardag naar de plaatselijke slijter. Uiterst cool zet hij een fles Bacardi op de toonbank. Het voorspelbare „Mag ik je ID even zien?” klinkt. Niets aan het handje vist zoon zijn rijbewijs uit zijn kontzak. „Ik ben jarig vandaag”, voegt hij er trots aan toe. De kassière checkt de datum en kijkt kritisch op: „Maar eh…hoe laat ben je eigenlijk geboren?”
Chris van der Grinten
Jaja, ook standaardgrapjes van de middenstand vinden hun weg naar de landelijke bladen. Zal wel in Brabant gebeurd zijn.
Update: Almere-Stad is ook een mogelijkheid, inclusief dat het stukkie verzonnen of opgeleukt is 😀
Slogan: Het kán in Almere
Maar waarom Stad?
Zijn de mensen daar leuker dan in Haven, Buiten of Poort?
O, jullie zijn kenners. In Almere barst het van de slijterijen?
Ik ben er geloof ik nog nooit geweest. Wel langsgereden neem ik aan op weg naar andere plaatsen.
Ik lees nu pas aandachtig dit hele intro en het maakt mij triest. Allereerst: het kan iedere week de laatste zijn, of dag zelfs, ja, das waar maar niet leuk en zeker niet als je dan als laatste een foto van Jan Toos ziet. En ook een foto van die kwijlebak samen in een blog met de helaas uit het leven gestapte erudiete boekenkenner wiens naam, eerlijk is eerlijk, mij even ontschoten is, en ik ga mij niet achter medische shit verschuilen hieromtrent.
Maar goed, gelukkig zijn hier nog een aantal zeer leuke mensen actief waar ik van de gasten Plopje met adoratie memoreer.
Daar kan, qua aardigheid, geen kwijlende trechter tegen op. Ik, die soms eens op een verloren woensdag, die ik donderdag weer terug vind, wees niet ongerust, soms bijdragen van mensen waar ik voorheen nooit van gehoord heb en die verdomd veel lijken te lijken op mensen die zeiden nooit meer terug te zullen komen.***Alleen Apie weet hier misschien de hoed en de naald van, al kunnen deze mensen ook veel werk verzetten om zich qua ripadres te verschuilen. Zo, en nu even een doorverwijs brief scannen van de ene arts en mailen naar de andere arts, wat dat aangaande zul je mij niet horen klagen over de times we are living in.
Met de groeten, de alleraardigste zelfs, aan mensen als lummel, Luvienna, Apie zelf uiteraard en nog een klein tritsje aan verzonnen namen. BmarkMB
Deze zin is zo krom dat rechttrekken meer werk zou kosten dan deze middag missen kan, dus in plaats daarvan bied ik liever alle aardige mensen maar die zich hier desondanks over vielen lieten mijn verontschuldigingen aanbiedt. U hoeft niet te vergeten dat ik vandaag reeds 45 dagen niet rook en dat dit heel wat van mijn kleine, treurige, zielige en nooit bijzonder mooie persoonlijkheid vergt.
Dank je, Mark. Houd stand & vol. Ik bewonder je afkicken van de nicotine.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
donderdag 14 april 2016
Seizoenen
Terwijl de lente in de lucht hangt, fiets ik ’s avonds met verkleumde handen door de stad. Het is nog best koud en ik ben m’n handschoenen ergens vergeten. Ik gun mezelf een nieuw paar en loop een Hema binnen, die ’s avonds gelukkig nog open is. Na een snelle ronde en drie keer tevergeefs langs de vertrouwde plek te zijn gelopen, constateer ik dat ze de winteraccessoires zeker hebben verplaatst. Enigszins verward vraag ik een medewerker waar ik de winterse rekken kan vinden. Met een verontschuldigende glimlach antwoordt hij: „Helaas mevrouw, die hebben we niet meer. Bij Hema is het al zomer.”
Daphne Frühmann
Hoi Markje, keigoed man, 45 dagen zonder siga’s! Houwe zo, je zult misschien iets zijn aangekomen nu, maar dat train jij er wel weer vanaf nu het zomer wordt en je lekker rondjes IJsselmeer kunt gaan fietsen met de katten in een fietsmandje achterop.
Je “hoed en naald’ commentaar kan ik niet plaatsen, van wat weet ik wat? Schrijf me anders rustig een klein emailtje.
Was je niet bezig aan een e-book, samen met Letterzetter (die nog altijd zijn bedstee ritmisch laat kraken met een voormalig platonische vriendin)? Vanmorgen stuurde iemand me een link toe naar een site die smashwords heet. Ziet er goed uit. Ook gebruiksvriendelijk. Misschien kun je daar je eerste boek uitgeven en er een paar centjes aan verdienen? Maar ik heb het allemaal nog niet bestudeerd. Misschien is het niks. Hoewel de link uit vertrouwde bron kwam.
Nou Daphne, zo leuk was die opmerking toch niet? Wel mooi opgeschreven, die lente die “in de lucht hangt”. Ik zie het voor me. Maar weet je, als je dat op deze manier gebruikt (met “terwijl”) dan is het een tikkie foutig. Dan suggereert het actie, oftewel er hangt echt ergens iets in de lucht.
Jaja, ook voor schrijftips kun je bij de A. Dapie Community terecht. We hebben er eentje, een community member, die er zelfs een heuse website aan heeft gewijd, e-learning, met een wat misleidende naam maar dat geeft niet, de inhoud en vormgeving is keigoed. Waar ik het over heb? Over Singularity natuurlijk!! Surf naar http://singularity.nl/ en je schrijft betere ikjes, romans en feuilletons.
Oohh… Apie, wat een goeie tip! ❤
Hoftrol 😆
U heeft er echt werk van gemaakt!
Leuk ikje eigenlijk, en wel hierom Gremdaat indachtig, eenvoudig mensen een simpele waarneming van een vrouw met koude handen in de nakende lente.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Goeie Tip Apie, maar te laat. Het serieuze schrijven heb ik al opgegeven. ☺
vrijdag 15 april 2016
Zeeuwen
Ook in Goes heeft het plaatselijke filiaal van Vroom en Dreesmann tijdelijk de deuren geopend voor het op koopjes beluste publiek, maar echt storm loopt het niet bij het failliete warenhuis. De Zeeuwen bin zunig, zelfs waar het om afgeprijsde waar gaat. De bloemenstal tegenover de ingang biedt de bloemenverkoper en zijn klanten een mooi uitzicht op wie en wat er zoal het pand in- en uitgaat. Hoe groter de tas, hoe vileiner het commentaar. Ook een oudere man die een vrouwelijke paspop met zich meetorst moet het ontgelden: „Ach kijk nou.. heeft’ie ook een keer verkering”
Marga Rijerse
Wat een prachtige gezwollen en zwoegende jaren-vijftig schrijfstijl heeft onze Marga. De jaren vijftig, de tijd van Bomans, van een florerende Vroom & Dreesmann en het Polygoon filmjournaal waar deze anekdote zo in zou hebben gepast. Ach … waar blijft de tijd. Ook Blokker lijkt op sterven na dood, zo hoorden we vanmorgen op den radio.
De grap van de middenstand hadden wij eerder van een lollige Amsterdammer verwacht, maar wie weet was het een Amsterdamse bloemenverkoper in Zeeland. Die heb je.
En we hebben bewegende beelden! Onwillekeurig zit je toch te wachten op die man met die paspop 🙂
http://www.omroepzeeland.nl/nieuws/2016-03-23/985971/lange-rijen-bij-leegverkoop-vd-goes#.VxCr6qh96Uk
vrijdag 15 april 2016
Vraag en aanbod
Terwijl ik sta te pinnen bij AH,valt mijn oog op een vraag-en-aanbod-kaartje. In keurige rechte letters staat geschreven : „Loopt prima, 120 jaar oud.”
Meteen zie ik een tanige bejaarde voor me met een wapperende baard in een strakke hardloopoutfit.
Ik pak mijn geld uit de automaat en lees verder. De vraagprijs bedraagt 125 euro. Geen idee of dat veel is voor een antieke wandklok.
Lizzy de Wilde
Die paspoppen van Vroom en Dreesman zijn erg in trek, vorige week fietste hier ook al een man voorbij met zo’n pop onder zijn arm.
Mijn eerste gedachte was wat zou hij daar nu mee doen, leuk aankleden,
zo laten in de originele staat, in de tuin zetten, beschilderen, als kapstok gebruiken, kortom veel mogelijkheden in- en buitenshuis.
Momenteel een gewild huiskamerartikel, zonder opsmuk, gewoon voor de sier.
@Klare taal, ik wil het niet weten…
Nou ik hier toch ben: een lief muziekje voor het slapen gaan.
Ach, zo’n zoet liedje ❤
Niet slecht opgeschreven, Lizzy, voor zo’n mager cloutje bedoel ik.
Lief, hè? Is weer eens wat anders dan Death Metal.
Schattig.
Heel mooi, Jim Croce. Ook al failliet.
Zaterdag 16 april 2016
Stoom afblazen
In de spreekkamer zit ik tegenover mijn huisarts. Na langdurig gerinkel van zijn telefoon neemt hij de hoorn van de haak. „Terminaal… Ja, en daarbij schizofreen.”
De stem van de vragensteller aan de andere kant van de lijn vang ik niet op. „Ze heeft dringend thuiszorg nodig, ja, ook vanwege haar schizofrenie”, zegt mijn huisarts dwingend. „Ja kanker.”
Ontstemd kijkt hij in mijn richting. Er wordt nog een vraag op hem afgevuurd. „Ze heeft die hulp acuut nodig. Nou kan ze al niet meer lopen; haar zus duwt haar in een rolstoel naar me toe.” Geïrriteerd smijt hij de hoorn op de haak. „Ja ook iemand met schizofrenie gaat dood, en ook die stramme ambtenaar van Thuiszorg en ik gaan dood. Mijn god, wat een bureaucratie.”
Dat relativeert stevig.
De vraag over mijn huidkwaaltje die ik vlak voor het telefoontje stelde, verzuipt in het diepe.
Méland Langeveld
zaterdag 16 april 2016
Visite
Mijn vader is 88 jaar en ik help hem met zijn visite. Het groepje is in de loop der jaren flink uitgedund. Mijn pa zegt dat ‘er al behoorlijk in zijn bos gekapt is’. Tijdens de koffie met het slagroomgebak stellen vijf tachtigplussers vast dat het erg is in de wereld. Heel erg zelfs. Al die terreurdaden, dat gedoe met IS en niet te vergeten die arme vluchtelingen… Dan volgt de slotconclusie van het gezelschap. Terwijl ik in de keuken sta af te wassen hoor ik mijn oude tante zeggen: „Ik ben blij dat ik bijna dood ga.”
Mieke Kerkhof
Nau nou, wat een stichtelijk Ikje van Méland op de vrolijke zaterdagochtend. De dominee is er niets bij. Had dat niet beter bewaard kunnen blijven voor de zondagochtend?
En Mieke heeft ook al zo’n vrolijk verhaal. 😦
Er heerst bij de NRC kennelijk een grafstemming.
Belachelijk dat die arts zo’n telefoontje aanneemt en dit gesprek voert in bijzijn van een andere patient. Ver van het padje.
Mieke kan dus ook buiten haar spreekkamer citaten oppikken en naar de krant sturen. Zou ze zelf weleens iets interessants te melden hebben?
Natuurlijk beïnvloed door de grafschriften ☻
@Bertie, ik weet het niet. De grafschriften zijn mooi en melancholisch en vol Sehnsucht. Ik denk dat de grafstemming bij de NRC helemaal niet mooi is, maar zwart en depressief. 😦
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Luvienna, zwarte humor mag ook wel eens al moet ik zeggen dat ik de arts bij Langeveld tamelijk grof vind, in het bijzijn van een andere patient.
Maar wie weet hoeveel ergernissen op dit gebied hij al achter de rug heeft.
O ja, zwarte humor ben ik zelf dol op. Maar ik vind dit helemaal niet zo humoristisch. Jij wel?
Wel in relatie tot de patiënt die met een klein kwaaltje komt, die voelt zich eh, ’n beetje lullig.
Mmjaah, misschien.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
De taalfout is als uitzondering en eenmalig gecorrigeerd. Als ik daar aan zou moeten beginnen …. 😉
Trolley wordt een morsige ouwe man! Je wens is wederzijds!
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Photo: Studio Vollaerszwart
Erasmusbrug Rotterdam – Wish you were here – Geïnspireerd op vijfenzeventig jaar wederopbouw viert Rotterdam in 2016 de stad met een culturele manifestatie: Rotterdam viert de stad! Naast de vijfenzeventigste verjaardag van de wederopbouw is het tevens de twintigste verjaardag van de Erasmusbrug en het begin van het Erasmusjaar. Genoeg redenen voor een feestje en om de stad te versieren. De vlaggen aan de tuien van de brug lijken ad random opgehangen maar vormen in werkelijkheid een verzameling morsecodes. Iedere tui met vlaggen vertelt een andere boodschap. Het betreffen wensen, uitspraken en citaten van bewoners en bekende Rotterdammers als Erasmus, burgemeester Aboutaleb en Jules Deelder. Nog tot 31 juli te bewonderen.
Aha! Ik zag ze wel, maar vond het eerst een beetje lijken op haastwerk. Jongens en meisjes die al “afseinend” deze klus hebben geklaard, ik begreep best dat ze dat niet zo precies konden doen.
Maar nu blijkt er een Morsige Boodschap in verweven. Knap.
Kan iemand de ondertiteling leveren?
afseinend = abseilend
Mooi werk weer daar in Rotjeknor, ben ook heel benieuwd naar de inhoud.
Ik ben een paar jaar geleden met de Hal Rotterdam komen binnen varen in de vroege ochtend, prachtig en zeer indrukwekkend die Erasmusbrug.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Rolkoffer en Stoelvervoer,
Er wordt opgeroepen tot “action”. Moeten we tegen de moslims in opstand komen? Alleen omdat ze met zoveel zijn en met nog meer zullen zijn? Dat zie ik niet zo.
Of moeten Christenen weer naar het geboortepeil van voor de pil, acht tot twintig kinderen per gezin?
Intrigerend filmpje, duistere motieven.
Tip voor bezoekers van Rotterdam: neem de lift in het gebouw dat “Rotterdam” heet naar de zevende verdieping. Daar is een café en daar kan je een zeteltje kiezen met uitzicht op de brug. Met wat koffie of thee kun je dan alles goed bestuderen, en ook nog eens mijmeren over de tijden dat de koffie en thee daar van overzee werd aangemeerd.
… aangevoerd. De boten meerden af! 😀
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Herstel: koffie en thee (en cacao etc) werden aangevoerd op de schepen die daar in de buurt afmeerden. Dank voor de correctie, baas.
R&s
Met die onomkeerbaarheid ben ik het wel eens.
Houellebecq heeft er al een SF roman over geschreven. Ik heb hem niet gelezen omdat ik die man niet mag. Maar het gaat over hetzelfde onderwerp.
Meer moslims, minder christenen, veel interactie, onvoorspelbare toekomst. Dus hou het nog maar even vol en ga nog even niet dood. Die onvoorspelbaarheid maakt het juist spannend.
Pawi,
De laatste roman van Houellebecq vond ik weer een mooi signaal en heel overtuigend, de universiteiten worden geindoctrineerd en overgenomen, bovendien schrijft hij heel vilein en ironisch.
Nihilistisch en destructief dat is wel zijn parool, maar hij slaat de spijker op de kop.
Dat cynische boek over de prostitutie in Thailand ( ik ben de titel vergeten) was ook zo’n teken aan de wand en zeker een aanklacht tegen dit soort misbruik door westerlingen die daar gewoon hun gang kunnen gaan.
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
[gemodereerd vanwege aanhoudend getreiter/nom de plume vandalisme]
Het was : Michel Houellebecq: Plateforme, Ed.Flammarion 2001.
Zolang geleden alweer helaas, het boek zit nog steeds in mijn hoofd.
@pawi, goeie tip, dank je wel!
En wij feliciteren Luvienna met het plaatsen van de 100e reactie, toch altijd weer een mijlpaal, hij kwam laat deze week. Gefeliciteerd!
Proficiat Luvienna. Mooi lepeltje?
Dat ga je morgenmiddag om 13:00 uur zien, Bertjens. Een heel mooi lepeltje mag ik wel zeggen knor knor knor icoontje Wat zou ik er ook jou graag een gunnen. Maar ja, 2 reacties te laat, en de 200 zit er niet meer in. Het was een rustig weekje. Wat je zegt.
Sneek preview, omdat het zondagavond is en toch niemand het ziet. Ssssst ….
Ahhhh…. (fluisterend)
Het was lastig mikken deze keer, maar uiteindelijk toch gelukt, :-))))
@Bertie, voor volgende week spreken we af, mocht een reactie van mij vlak voor de 100 zitten, dan geef ik je een seintje. In morse. Oké?
Heel goed!
Hier past alleen een kei-leuk lepeltje
bonne nuit
maandag 18 april 2016
Schrijfcursus
We zitten aan tafel, man, zoon en ik. Ik vertel over de schrijfcursus, waarvan ik die ochtend de eerste les heb gehad. „De opdracht was om een acrostichon te maken, een naamdicht.”
Zoon (5 gymnasium) reageert verontwaardigd: „Had dat gisteren verteld! Het was vandaag een vraag op de toets, en ik wist ’m niet.”
Monique Jonkers