Het is feest
Tag: jubileum
Het tweehonderdste intro (200)
Vooruitkijken en achterlopen op ikjes en actualiteit
Nou, en dit is hij dan. Het tweehonderdste (200e) intro. Lang naar uitgekeken. Bijzonder moment. Veren. Cadeautjes. Loftuitingen. Verrassingen. We gaan het zien. Maar voorlopig gebeurt er niets bijzonders en wordt het ding geplaatst zoals op elke vorige 199 maandagen. En kijk ik terug op de verslagperiode, dit keer twee weken in plaats van één, en licht er een paar ikjes en reacties, belevenissen van lezers, en video’s uit.
Lummel bijvoorbeeld werd vorige week nog altijd geplaagd door de estafettestakingen in Frankijk. “Die stakingen beginnen me echt goed de keel uit te hangen. Ik heb al meer dan 2000 km met de auto gereden, in plaats van trein of vliegtuig, ik ben al meer dan 5 nachten ergens geblokkeerd geweest. Het is bijna onmogelijk evenementen te organiseren, deelnemers komen te laat of niet en gaan weer eerder weg. Een janboel.”
Schrijver dezes weet het, is gewaarschuwd, maar gaat vandaag, maandag 25 juni 2018, hopla toch met de trein naar Frankrijk. Wanneer hij terugkomt, dat weet niemand. Kan even duren. Nou, dan heb je er dus zelf om gevraagd. Zo is dat. De Fransen staken, zoals voorheen, om “de toekomst tegen te houden” (Lummel). Lees verder “Het tweehonderdste intro (200)”
Als die kroeg er niet meer is (100)
De vorige week begon met een liefst 44-jaar ouwe mop. Opmerking van corpsbal 1 in trein tegen meisje: “Hé er zit een ladder in je panty.” Reactie van corpsbal 2: “Nee, dat zijn stairways to heaven.” We danken Fien Gooskens voor het opduikelen van deze “ouwe koe met een gigantische baard” (volgens Luvienna). En Pawi vond er dit van: “Die Fien heeft vermoedelijk mooie benen, en die steekt ze niet onder stoelen of banken.” Lummel kwam daar overheen met “Dan had ze beter een foto kunnen sturen dan dit prul”.
Toch lief! Nou proost dan maar!
Deze zat vandaag in mijn inbakje:
Happy Anniversary!
You registered on WordPress.com 2 years ago!
Thanks for flying with us. Keep up the good blogging!
Snif. Ik schiet even vol. Zo kan het dus ook. Je voelt je gewaardeerd. Dat is het.
Rietje 80, wat een feest! Not.
“Johan 80”. Dat was de titel van het grote feest voor mijn vader, vijf jaar terug. Zaaltje. Slingers. Koffie met gebak. Lopend buffet. Bier en jenever. Het feestvarken op een versierde stoel met ballonnen. Gedichten. En een powerpoint met foto’s uit de oude doos.
Vandaag was het tijd voor een “Rietje 80”. Mijn moeder. Vijf jaar jonger. De intellectuele kant van het paar. Had graag doorgeleerd, maar in haar tijd deden meisjes dat niet. In plaats daarvan schrobben, poetsen, kinderen baren (waaronder mij, dus het had erger gekund) en boterhammen smeren.
Een VOS-cursus (“Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving”) maakte haar tot een laat-feministe, toen wij, kinderen, allang in de tienerleeftijd en op uitvliegen stonden. Mijn ouders scheidden. En mijn moeder ging reizen en spannende dingen doen, zoals in een woonwagen leven en schilderen.
Vanavond zouden we ergens in een feestzaaltje “Rietje 80” hebben gevierd. Een bruisend feest. Met een buffet. Maar Rietje is niet meer. Ze is meer dan tien jaar terug overleden.
Moedertje, van harte, en op naar de volgende tachtig!
Dit waren wat foto’s voor de powerpoint geweest:
En dit was je stoel geweest … inderdaad … wees maar blij! 😉
Zie ook het versje van twee jaar terug op drasties.
Over lijden
Vandaag had mijn moeder verjaard
als ze nog in leven was.
Mijn lieve moeke was jarig geweest
als ze niet allang dood was.
Op het laatst had ze alleen nog maar pijn
het sterven was voor haar in feite ‘fijn’.
En wat ze schreef op het laatst?
“Nu weet ik wat ‘over lijden’ betekent.”
Dat was mijn moeder.
Header image: (c) Apiedapie, Lopend buffet, 2007
Bas van Vuren, aangenaam 