“Niet te dichtbij je gezicht!”
’’Als hij het niet doet, dan ga je er NIET naar toe, gewoon laten liggen!’’
Het zijn dit soort goede raadgevingen die mij tijdens de laatste week van het jaar het mikpunt maken van meewarig commentaar van mijn zoon. Als man kan ik me zijn opwinding bij het vuurwerk best voorstellen. Ik ben zelf ook een jongen geweest. Maar als vader wil ik hem de jaarwisseling ongeschonden zien door komen.
“Je bent een rund als je met vuurwerk stunt”, die gouwe ouwe slagzin kwam als vanzelf iedere keer bij me op. Op ons maakte dat nog indruk.
Maar hij weet alles al, heeft zelfs, oh gruwel, op YouTube gezien hoe je verschillend vuurwerk met elkaar combineert, hij is een ‘professional’.
Elf jaar oud. Drie jaar geleden hield hij het nog bij sterretjes. Een veiligheidsbril gaat zeker niet op, want dan lacht iedereen hem uit, zegt hij.
Zijn ultieme minachting voor me kwam er vanmorgen uit. Hij liet me niet eens meer uitpraten, maar stormde weg.
“Meisje!” riep hij over zijn schouder, “Je bent een meisje!”
Naar de inhoud springen
Bas van Vuren, aangenaam 