Moh zeg, zo wauw!! Merci!!” was de blijde reactie van LOLA♥ CHAMPAGNE op haar eervolle vermelding van vorige week. Kijk, daar ben ik dan weer blij mee, want dan doe je het allemaal niet voor de kat zijn kat. Maar ze heeft gewoon een hele leuke site, daar ging het me om. Als je het vorige week niet gedaan hebt, kijk dan gewoon nu (na het lezen van dit intro)-niet klikken had ik gezegd – en als je het vorige week ook al gedaan hebt, zoals Klare Taal ¨met veel genoegen¨, doe het dan nog maar een keer. Het ging vorige week over corona en de telefoon opnemen. Niet nu-huuuu.
Eerst wat er hier gebeurde, want daar komen jullie voor. Of alle kwikstaartjes, wit of geel, overwinteren in Senegal, was bijvoorbeeld een vraag. Van Pawi nog wel. En ik maar beloven dat ik het zou opzoeken. Not dus. Geen tijd voor gehad. Maar we hebben nog tot in de lente. UPDATE: de witte blijven hier, de andere trekken weg, naar Afrika en zelfs Azië. Einde update.
Ikjes zijn rare dingen. Het zijn lezersanekdotes, maar zo’n anekdote moet wel aanspreken. En wat de een aanspreekt, daar moet de ander van gapen. De NRC-ikjesredaktie bedient beide doelgroepen. Neem nou zo’n standaardgrapje van ene Michiel, die een lang verloren kennis begroet met „Nee maar, jij hier. Ben je het zelf of ben je je zus?” Bettina Buissink, die de uitspraak zo opmerkelijk vond dat ze het naar de krant stuurde, sprong een gat in de lucht, trakteerde familie en collega’s op gebak met slagroom, want ze stond in de NRC. Gedrukt nog wel. 
“Ik ben er uit”, schreef ons aandachtsorgeltje Timmerark. “Na lang wikken en wegen, totdat ik wist, het gaat niet om wat je weet maar om wat je voelt. Ik ben geen schrijver. Ik hoef niet te schrijven. De kwaliteit van mijn leven hangt niet af van het schrijven van een bestseller of niet. Wat een rust. Ik stop er dus mee … want de dingen die ongezegd blijven spreken voor zich (…) Bedankt A. Dapie voor het geboden platform! (…) Bedankt Luvienna, Pawi en Indra! Ik heb jullie in mijn hart gesloten (…) Bedankt Kees. Ik blijf je volgen en lezen (…) Bedankt DSR, voor het tegengeluid (…) Heer Rozenwater! Jij ook nog bedankt! Het was nota bene jouw verhaal wat 
mij destijds aan Apiedapie deed vragen of hij interesse had in Blank Vuil …” We maken het Afscheid van een Groot Schrijver mee, dat zien jullie wel. En inderdaad, het laatste zinnetje van zijn feuilleton –
Bas van Vuren, aangenaam 