Tag: Ikjes

De excuusloze knalscheet. Punt. (159)

Vooruitlopen en terugblikken op ikjes en actualiteit

Hedda Treffers slaagde er ook vorige week niet in om een goed ikje te publiceren. In plaats daarvan plaatste de krant haar woordgrapje over “een punt achter iets zetten”. De titel van het ikje leidde, zoals al voorspeld door Ad Hok, tot een kortstondige opleving van het aantal hits op het blog. Maar daar is alles wel mee gezegd.

Van een ikje van Gutmensch Mary-Ann Kamps moesten enkele reageerders zachtjes braken. Het ging over een Marokkaan die de moskee verlaat en haar even helpt met een huishoudtrapje. Duh? Ja natuurlijk. Maar van haar moest dat in de krant. Wie is er hier degene die discrimineert? Zij. Inderdaad. Lees verder “De excuusloze knalscheet. Punt. (159)”

Roken en paffen en schransen (158)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en de actualiteit

Luvienna vroeg naar aanleiding van recente televisiebeelden van hijgende varkens en bezwijkende Argentijnse paarden om AANDACHT voor het eten van vlees en het dierenleed dat daarmee gepaard kan gaan: “Ik kan niet begrijpen dat mensen zich bij het zien van die beelden zich zo geschokt kunnen tonen en toch gewoon met smaak hun kroketje en karbonaadje (en wienerschnitzel) kunnen eten.”

By Ben-Natan (Own work) [CC BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)%5D, via Wikimedia Commons
Nee, wie wel, maar het gebeurt. Ver-van-mijn-bedshow, zoals zoveel wereldleed. Mensen roken en paffen en schransen ook door, terwijl de ijskappen smelten, longen geasfalteerd worden en aderen dichtslibben. Lees verder “Roken en paffen en schransen (158)”

Een gigantische duim (157)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en de actualiteit

Google Map (geen kippenhok te bekennen, laat staan kippen)

Hans van Belleghem bleek over een gigantische duim te beschikken. Als je op nevenstaand kaartje inzoomt kom je volgens hem terecht “in zijn kippenhok”. Not, Hans! Maar goed, je stond er vorige week mee in de NRC. Volgens Pawi een kwestie van een opgeleukt ikje, en zo is het. Niets meer. En niets minder. Maar die moeten er ook zijn.

Lees verder “Een gigantische duim (157)”

Ik heb een klacht (156)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en de actualiteit

We noteerden vorige week een heleboel kinderikjes en mooischrijverij-ikjes, daar heb ik het dus niet over in dit overzicht van hoogtepunten. Er was er maar eentje die een beetje de moeite waard was: een consumentenklachtikje over een doktersassistente die voor het maken van een afspraak wilde weten wat de patient scheelde. Vanwege het privacygevoelige karakter antwoordde de auteur, tevens NRC-lezer Bert Weverling verbouwereerd „Ik heb een klacht.” Even was het toen stil en toen vroeg het gansje aarzelend: „Over ons?”

Lees verder “Ik heb een klacht (156)”

Wat zijn peren? (155)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

Morgen is het rokjesdag. Vorige week was het kinderikjesweek. De enige dragelijke was die van E.J. Diepeveen, die vertelde over die keer dat hij/zij in bijzijn van zijn/haar 8-jarige dochtertje “Kut met peren!” schreeuwde. Waarop het dochtertje hem/haar verbaasd aankeek en vroeg: „Wat zijn peren?”

Het was vooral ook de week van de terugkeer van Bookmarkmijnboek. Onze gekwelde romanticus kwam in stijl terug met een hartelijk “Nog een gezegend 2017”, tijdstip van plaatsen: 20 maart, 13:40 uur. Lees verder “Wat zijn peren? (155)”

Een loeiende koe en een zingende merel (154)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

We zaten er allemaal klaar voor. De verkiezingen. De wereld zou ten onder gaan. De bommenwerpers naar Ankara. Trump op staatsbezoek bij Geert. Niets van dat alles. De wereld draaide gewoon door.

Geen Amsterdamse bouwvakker die op de fiets het stemlokaal kwam binnenrijden met een goeie mop

Er viel zelfs geen sappig verkiezingsikje te noteren. Niks over stemhokjes die omvielen. Gordijntjes waardoorheen grappige domme dingetjes te zien waren. Potloden met een gebroken punt. Geen enkel kind met een grappige opmerking over papa en mama die de verkiezingen aan de keukentafel bespraken. Geen Mieke Kerkhofje over een op sterven liggende patient die vlak voor de operatie opstond om zijn stem te gaan uitbrengen. En zelfs geen Amsterdamse bouwvakker die op de fiets het stemlokaal kwam binnenrijden met een goeie mop. Niets. Lees verder “Een loeiende koe en een zingende merel (154)”

Een vrouw, een jonge vent, kijk maar (153)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

Dit zou weleens het laatste intro van voor de oorlog kunnen zijn. Als woensdagnacht de verkeerde blijkt te hebben gewonnen, met een monsterzege, en donderdagmorgen dus de bommenwerpers opstijgen om Ankara te gaan platbombarderen, dan heb je de poppetjes aan het dansen.

Dat laten de Turken niet op zich zitten en ze maken op vrijdag in Rotterdam het karwei van de Duitsers af. Wilders reageert daar niet op, want hij vindt het niet leuk, loopt weg en laat het redden van het land over aan Jesse Klaver (2e geworden), die dit samen met runner up (nou ja, 3e plaats) Thierry Baudet, drie vingers in de neus en een baal lavendel in een paar weken tijd gaat doen. Want die jonge honden zijn me een partijtje daadkrachtig hoor, en ook Thierry kan zijn mouwen oprollen. Als het maar moet. Lekker met een glas rode wijn.

Lees verder “Een vrouw, een jonge vent, kijk maar (153)”

Roeptoeters gaan nergens heen (152)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

Het was me het weekje wel. We zagen een keinieuwe layout op dit blog, met grotere foto’s en robuustere letters en nog zo wat meer. Voor mij belangrijker dan voor jullie, da’s waar, maar toch.

We zagen een authentiek en onthullend minitwitterdebatje tussen mij en Jan Roos (advies: niet op stemmen, wat hij ook zegt, wat hij ook doet). En een teder liefdesversje, ook al helegaar nieuw en origineel, vrij naar iemand en op aangeven van iemand. Roeptoeters live. En ikjes. Ik bedoel maar. Gauw lezen dit intro. Waar? Dat ben je al aan het doen.

Maar zoveel oneerlijkheid en pure valsigheid, daar wilde ik niet bij wegkijken.

Eerst maar eens die dialoog met Roos. Er zijn er nogal wat, Rozen, en ze zijn allemaal regelmatig boos of verdrietig. Met déze had ik het nog nooit aan de stok. Maar zoveel oneerlijkheid en pure valsigheid, daar wilde ik niet bij wegkijken. Het dialoogje ging als volgt:

Lees verder “Roeptoeters gaan nergens heen (152)”

Ikjes hoeven niet leuk te zijn (151)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

“Het is waar: nergens staat in de aanwijzingen dat ikjes leuk moeten zijn”, merkte onze reageerster Pawi op. Dat was alles.  Een piepklein zinnetje slechts. Maar ze won daarmee op haar gemak en met drie vingers in de neus de weekprijs van het allerdroogste en tevens allerdodelijkste commentaar op een ikje, zo die al bestond. Het ikje in kwestie, van ene Leon Nederstigt, was dan ook een draak der draken.

Op de politietraining ‘Mentale Kracht’ deelde de trainer ballonnen uit. De opdracht was de ballon op te blazen en er op te gaan zitten. “Een vrolijke, volslanke, vrouwelijke collega, niet zonder zelfspot, voelde duidelijk enige weerstand om met haar volle gewicht op haar ballon te gaan zitten.” schrijft Leon met overgave.

Bron: http://stressvrijleven.nu/politie-mentale-kracht
Bron: http://stressvrijleven.nu/politie-mentale-kracht

“Met gesloten ogen zette zij toch door en keek verrast naar beneden toen een knal uitbleef. Je kon een speld horen vallen toen de trainer haar vroeg of zij verbaasd was dat haar ballon niet knalde. Terwijl zij zichtbaar zocht naar een antwoord, werd de bijna ondraaglijke spanning doorbroken met een droog uit de groep klinkend: „Wij wel!”.

Tja, je moet het maar kunnen waarderen. Eigenlijk valt hij best wel mee, nu ik hem nogeens een keer opschrijf. Maar nu is het te laat. Lees verder “Ikjes hoeven niet leuk te zijn (151)”

Olijven prima te pruimen (150)

Terugblikken en vooruitkijken op ikjes en actualiteit

Flora Minis was de enige NRC-lezer (m/v) vorige week die een dragelijk ikje afleverde. De titel was al hilarisch en een echte klikbeet: “K-olijven”. 

Daar kwam het intro nogeens overheen: “Mijn bazin stopt mij een briefje van vijf in de hand. „Loop eens naar de markt voor zo’n lekker bakkie Kalamáta-olijven.””

Nou, en zo ging het dat hele ikje door, tot aan het einde waarin de markvrouw hartelijk om iets lacht.

Zijn eindoordeel: “prima te pruimen”

Reageerder Ad Hok was de enige die het “eigenlijk best eens een leuk ikje” vond. Het viel volgens hem “buiten de vaste categorieën die we door de jaren heen hebben leren kennen”. Zijn eindoordeel: “prima te pruimen.” “Te olijven” haastte Bertie zich hem te verbeteren. Lees verder “Olijven prima te pruimen (150)”