Een tafereeltje aan de waterkant. Opa vertelt kleinkind over de natuur. Eenden, meerkoeten, futen, en een enkele zaagbek. Kind knikt ijverig en onthoudt dit voor de rest van zijn leven. Maar bij de zwaan kijkt hij te laat. Eerst beteuterd, dan verbaasd blikt hij met een aarzelend lachje naar opa op. En die barst in lachen uit. Waar-is-ie-nou? Is zwaantje nou?
Deze mededeling op de deur van een restaurant fotografeerde ik onlangs ergens in Zwitserland.
Ja maar, onze hond kan zelf lopen? Of: hij wil buiten blijven? Het helpt allemaal niet. En zeg zeker niet dat je helemaal geen hond bij je hebt.
Als je geen hond draagt, dan kom je er hier niet in. We zijn maar ergens anders gaan eten.
Kok met zelfkennis?
RIP Raccoon
Bas van Vuren, aangenaam 