Categorie: Jammer dat er Amerikanen wonen

Steeds meer chemie tussen weggebruikers (Indra)

Stop & Go

Photo: (c) 2014 Apiedapie

Hoge nood langs de weg? Dan ben je maar wat blij met zo’n mobiel meurend poephokje. Voor u geschoten door uw eigen Apiedapie op een van zijn vele reizen. Dit was ergens aan de Amerikaanse oostkust. Maar de verzameling poepdoosjes van her en der is nog maar net ontsloten dus dat wordt nog volop genieten deze zomer.

De beste, leukste, grappigste, meligste of gevoeligste kop wordt eervol vermeld en de inzender daarvan (m/v) overladen met prijzen.

Wij zijn nu benieuwd naar uw kopsuggesties. Zij kunnen worden ingestuurd d.m.v. het contactformulier (klik op “over & about“) of gewoon simpel en transparant – ook ter inspiratie en vermaak – hier in het reactieveld. De beste, leukste, grappigste, meligste of gevoeligste kop wordt eervol vermeld en de inzender daarvan (m/v) overladen met prijzen. De jury wordt gevormd door Kees de Jongen en een stuk of wat andere lezers met een bovengemiddeld ontwikkeld gevoel voor smaak. Inzenden kan vanaf nu.

Vindt u het bedenken van een alternatieve kop een onwaarachtig, kinderachtig en nutteloos tijdverdrijf? Deelt u dan uw eigen ervaringen met mobiel kakken en schijten en plassen en piesen – of die van uw familie, vrienden of kennissen – in schriftelijke vorm. Rijmen mag maar hoeft niet. En zelfgemaakte foto’s voor, tijdens of na de daad zijn welkom. Discretie verzekerd, wij plakken de ogen van uw naaste af met een balkje naar keuze. Dit balkje kan indien nodig ook lager worden geplaatst.

Leest u verder rustig nogeens wat gouwe ouwe poep- en piesverhalen om in de stemming te komen. En dan zou toch niets uw bijdragen aan deze rubriek in de weg moeten staan. Wij zijn poepbenieuwd.

Advertentie

Weekly Photo Challenge: unfocused (3) Bull Flash

Photo © Apiedapie 2011

Such a joy publishing unsharp photos … thanks to wordpress photo challenge …. this is a rodeo in Vermont. Yes, this is a bull, it really is!

More unsharp photos here (cougar) and here (Amsterdam Avenue).
Related articles

Weekly Photo Challenge: unfocused (2) Amsterdam Avenue

Photo © Apiedapie 2011
Another unfocused photo  here (mountain lion) and here (raging bull).
Unfocused photos from others here.
Related articles

Weekly Photo Challenge: unfocused (1) Life Sentence

Photo © Apiedapie 2011
Photo © Apiedapie 2011 Maine Wildlife Park, Gray, ME, USA
Even geherpubliceerd vanwege een wordpressactie. Oorspronkelijk geplaatst op 1 april 2012 met als titel “Levenslang”.
Hier staat er nog eentje (Amsterdam Avenue) and here another one (bull flash).
Wat andere vage plaatjes van over de hele wereld:

Mooi zo’n horrorwinter

Oh wat is het mooi ’s morgens na het opstaan
zo’n verse lading sneeuw op de oprijlaan
maar jakkie bah, dan is er altijd weer zo’n dier
(er zitten er nogal wat hier)
dat er met zijn gore poten overheen moet gaan.

foto’s: © apiedapie 2011

Kreeft met blackberry

Bijdrage geschreven voor het leukste kookblog van de wereld: “het is geen feest als je niet bij Lummel bent geweest“.

Men neme een portemonnee. Men ga daarmee naar de supermarkt. Of naar de visser op de steiger om de hoek. Als tie niet toevallig weg is. In dat geval: later terugkomen.

Men bestelle daar (per persoon) een hard shell lobster van, zeg, 1,5 pound. Is echt genoeg, weest toch niet zo inhalig mensen, geniet toch eens met mate.

Die kreeft moet er goed uitzien. Als je hem aantikt moet de rug en staart meteen naar boven krommen. Hij (of nog beter: zij) moet ook lekker ruiken. Heel belangrijk.

Waarnaar??? Wat een vraag!!! Daar moet je dus blijkbaar “lezer van lummel’s kookblog” voor heten om zoiets te vragen. Een goede kreeft ruikt naar verse tuinaarde, hommel!!! Enfin, we gaan maar gewoon door. Wat? Naar de zee natuurlijk! De zee! Zilt! Hoe verse vis en oesters en zeewier en je oma op een houtvlot (mits zeewaardig) ook ruikt. Lees verder “Kreeft met blackberry”

How stupid can you get?

Last weekend I ran a 10K road race and I came across this sign. I won’t reveal where exactly it was other than that it was somewhere in a city on the East Coast of the USA. I was so intrigued that I went back the following day with a photo camera. How can anyone think that anybody would take these stupid commands seriously?

1. Drive like your kids

Of course not! Not like my 12-year old son. But even if he was 18 I’d certainly not like to adopt his style of driving. Why would I?

2. Live here

And even if I came out of that car alive or without serious damage, I would of course not like to live with these people, who surely must be very sadly crazy.

I drove away, as stupefied as the day before. Over my head I heard a herring gull cry, it sounded like laughing.

For Bob Laurel

He was just a guy. I used to meet him at the swimming pool. We chatted in the dressing room, we exchanged a few words under the shower or we small talked in the hot tub. I did not even know his name.

He was not happy. He seemed lonely. He had back problems. And he had, like so many Americans nowadays, serious financial problems. Two jobs, sometimes three. Things did not go well, he used to say. And on top of that I learnt that he had to sue his own brother over the return of a significant sum of money.

He had given his savings to his brother many years ago so that he could invest it for him. His brother run a small financial services company. But now he needed the money back. His brother refused to return the funds, and after half a year of an increasingly unpleasant process of promising and forgetting …. his brother actually blamed hìm for wanting the money back, saying “you are selfish, you live alone, but I need this money for my kids”. Having to sue my own brother, he said, is actually more painful than the fight for the money itself. And he shrugged, smiled and walked out. I took the story with me in the car, drove home and then forgot about it.

Well, today I overheard somebody in the dressing room saying that the guy had passed away. Three weeks ago. On a Saturday afternoon, 1PM, after his shift, without saying anything he drove away from the shop where he worked. He headed for the highest bridge in town, parked his car and jumped off. He died in the hospital. His name was Bob Laurel. Two days later he would have turned 47 years old.

Back home I searched his name on the on-line obituaries, found it back, and for the first time I learnt about his family and friends. He did indeed not have many. I browsed through the guest book. Only 23 entries. His friends – mostly colleagues – praise his warmth and kindness, saying things like “always a smile on his face” and “he was nice to talk to”.

Only survivor is one brother, I read. People are “sorry for his loss”, their “prayers are with him in this time of grief”, and “at this difficult time may you remember only the good times”. Yeah. Right. Sure.

Bob Laurel, may you rest in peace.

Here is the Dutch version/hier is de Nederlandse versie

%d bloggers liken dit: