“Expecting the world to be fair to you because you are a good person is like expecting the buffalo not to charge because you are a vegetarian“ (Shari R. Barr)
Categorie: Misdaad en Rotmensen
eindoordelen (16)
Hier zijn weer wat eindoordelen van De Schrijvende Rechter (DSR) over de “ikjes”.
Ikjes zijn lezersanekdotes die verschijnen op nrc.nl/ik. Hier kunt u wat oude eindoordelen lezen.
28 foud!
28 foud! Garivarius, betisses zonder dakje, hodie met een streepje, anastrophes, zuigmata, polysinditons, analuten, wiewouden en nog een paar van die stomme fauten.
Bizar: beheerder laat eigen website in de steek na plagiaatverdenking
Amsterdam, 13 september 2013 Opnieuw onrust in bloggersland. JdW, beheerder van drasties, is met de noorderzon vertrokken. Na een korte afscheidsboodschap is de site onbeheerd. Lezers en actieve bloggers, die special interest blogs beheerden zoals een receptenrubriek, een kunst & curiosa blog en een pas geopend wetenschaps- en onderzoeksblog, verkeren in grote onzekerheid over de toekomst van de website, trefpunt van expats en Nederlanders in eigen land. Een financiele ondersteuningsactie heeft tot op heden geen resultaat opgeleverd.
Ook reacties van bloggers op deze posts werden onder valse namen op drasties herplaatst
Aanleiding tot de drastische actie van de beheerder – die door zijn lezers liefkozend “onze Jan” werd genoemd – lijken beschuldigingen van plagiaat te zijn. Na jaren van vragen over de herkomst van sommige artikelen leverde een van de reageerders op 11 september het bewijs dat deze deels zijn overgenomen van Amerikaanse blogs, zonder bronvermelding. Ook reacties van bloggers op deze posts werden onder valse namen op drasties herplaatst.
Lees verder “Bizar: beheerder laat eigen website in de steek na plagiaatverdenking”Zwitsers restaurant stelt dragen van honden verplicht
Deze mededeling op de deur van een restaurant fotografeerde ik onlangs ergens in Zwitserland.
Ja maar, onze hond kan zelf lopen? Of: hij wil buiten blijven? Het helpt allemaal niet. En zeg zeker niet dat je helemaal geen hond bij je hebt.
Als je geen hond draagt, dan kom je er hier niet in. We zijn maar ergens anders gaan eten.
Zwitserland en Turkije vechten om de botten van Sinterklaas
Een Turkse archeoloog is naar de paus gestapt in een poging om de botten van Sinterklaas terug naar Turkije te krijgen. Stoffelijke resten van de goedheiligman, die voormalig bisschop van Myra (Turkije) is, liggen in de kathedraal van Freiburg (Zwitserland). Zeshonderdduizend pelgrims komen jaarlijks naar Demre (het huidige Myra) en treffen daar een leeg graf aan. Dat kan zo niet langer, vindt archeoloog professor Nevzat Cevik (Akdeniz Universiteit Antalya). “Hij is in Turkije geboren”, zegt hij in een Zwitsers dagblad, “en daar moet hij dus ook zijn laatste rustplaats krijgen.”
De Freiburgers piekeren er niet over om op het Turkse verzoek in te gaan. Het is een godsdienstoorlog, zeggen ze. “We zullen ons Sinterklaasrelikwie nooit weggeven”, zegt een woordvoerder van de kathedraal, “het is een symbool en voor altijd met de geschiedenis van onze stad verbonden.” Bovendien hoort het relikwie in christelijke handen te zijn en niet in een land dat door moslims wordt gedomineerd, vinden ze.
Sinterklaas was in de vierde eeuw na Christus bisschop van Myra. In 1087 werden zijn botten overgebracht naar de Italiaanse havenstad Bari. Met de zegen van Paus Julius II werden ergens in de late Middeleeuwen twee beenderen via Rome naar Freiburg gebracht. Op 6 december is het daar dan ook jaarlijks groot feest. Maar misschien is dat dus binnenkort verleden tijd.
No data received? Tot in de pruimentijd, drasties!
No data received
Unable to load the webpage because the server sent no data.
Here are some suggestions:
- Reload this webpage later. Error 324 (net::ERR_EMPTY_RESPONSE): The server closed the connection without sending any data.
Dit is opnieuw de melding waar ik al weer een half uurtje tegenaan kijk als ik op drasties.com klik. Ook bij herhaalde malen herladen, refreshen, cache leegmaken, in plaats van de bookmark het adres zelf intikken, via smartphone, en nog meer van dat soort wanhoopsdaden. En dat rijtje als we aan het einde zijn weer van voor af aan nogeens beginnen. Prettige tijdsbesteding. Not!
De site is sinds een paar maanden volledig aan gort. Het begon met de overgang naar nieuwe software (EE), slecht voorbereid, slecht uitgevoerd, en nooit goed afgemaakt, vervolgens was er iets met Sandy, de grote boze storm die over New York en de drasties server trok. Zoeken, categorieen, links, het was allemaal een lachertje. Tel daarbij op een websitebeheerder die zijn eigen website niet interessant genoeg vindt om te lezen … laat staan te reageren op vragen, opmerkingen van lezers die hem veelal al jaren trouw zijn en met raad en daad terzijde hebben gestaan. Het is – u voelde hem al aankomen – met andere woorden voor mij nu welletjes, genoeg, ik ben er klaar mee.
Met ingang van heden zal ik de site niet meer dagelijks maar wekelijks bezoeken. Dit vooral om de nijvere koppenwinnaars te plezieren, zij mogen niet de dupe worden van dit onvermogen, hun namen dienen in een net klassement te worden opgenomen. Daar hebben ze recht op. En als ik het niet doe, doet niemand het. Maar dat gaat met ingang van nu dus wekelijks in plaats van dagelijks gebeuren. Waarom zou ik aan een werkje dat me hooguit vijf minuten per dag zou moeten kosten dagelijks twee uren moeten besteden? Nee dus. Dat houdt eens op. Nu dus.
Een email als de site weer normaal functioneert, of een reactie hier in de reactieruimte (wordt dagelijks gelezen, ik houd de reacties op mijn site wel bij), en we kijken wel weer eens verder.
Toedeloe dus. Tot in de pruimentijd!
Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag,
Apie
Het einde van de wereld, eindelijk dan, en nu echt
Gisteravond heb ik de ultieme docu gezien over het einde van de wereld. Het gaat nu dus echt gebeuren. Op 21 december 2012 is het over en uit. De meeste mensen schijnen er nog niet zo mee te zitten. Ze bloggen en surfen onbekommerd door, ze plannen hun vakanties. Ze blijven sparen en beleggen. En ze brengen zelfs nog altijd braaf hun flessen naar de glasbak. Van mij mag het. Maar ze zouden bijvoorbeeld ook nu kunnen beginnen met leven.
Want dat het gaat gebeuren is nu zeker. Ook het wanneer is precies bekend. De Maya’s, de islam, de hindoes, de Bijbelcode, noem het allemaal maar op, alle geschriften van bijna alle religies en alle ouwe culturen komen uit op 21 december 2012. Ook natuurvolken als de Papoea’s blijken op de dag nauwkeurig te weten hoe laat het is. En dat al eeuwen lang.
De Christenen laten het eens een keertje afweten, maar dat kan een vergeetachtigheidje zijn. Zou die ouwe Mozes die hele stenen tafel wel van de berg naar beneden hebben gebracht? Weet je hoe zwaar dat ding was? En hoe fragiel die man? Iemand gaat binnenkort een splintertje steen met de datum erop vinden. En dan zijn we compleet, en hebben alleen Emile Ratelband en Isabel Blanco zich er nog niet over uitgesproken.
Het gaat dus gebeuren. Over het hoe zijn de meningen nog verdeeld. We horen meteoriet, komeet, supervulkaan, zonnestorm, kernramp, Niburu, Obama, Netanyahoo … of, en dat is een eigen theorietje: wat als de dinosauriërs terugkomen? Wat als ze ineens weer landen op aarde? Met z’n allen tegelijk? Da’s een ongelooflijke plof, mensen. Want daar zaten grote bij.
Nostradamus had het over een vuurbal in de lucht, met zwaveldampen en stortregens van melk. Ja! Melk! Het is Nostradamus. Die wist dingen die wij niet weten. En koeien kunnen boven zich zelf uitstijgen. Als ze maar gemotiveerd zijn.
Toch het meest waarschijnlijk voor mij …
is het einde nabij …
door het einde van de consumptiemaatschappij.
Kijk maar naar die datum: 21 december. Kerstinkopen! Het gaat beginnen met een consument (m/v), die nog even snel wil pinnen. In paniek. Dat suffe cadeau voor zijn verveelde vriendin (m/v) moet gekocht worden. Snel voor sluitingstijd. Maar het gaat niet. Storing. Pasje ingeslikt. En dan, net zoals die vlinder die klapwiekend in Timboektoe een hurricane ontketende in Florida, zal het hele godganse pinautomatenkaartenhuis in mekaar donderen. Dat gaat dan van ATM naar ING naar Raiffeisen E-banking, naar de Nederlandsche Bank, naar PayPal, bol.com, amazon.dinges, naar de Nasdaq en de Nikkei en zo, en voor je het weet ligt heel dat internet op zijn gat. Alle webwinkels. Alle banken. Alle salarissen. Het Pentagon, gmail en YouTube, dus ons hele leven. 
En wij beseffen ineens dat we naar al onze centen kunnen fluiten. Dat doen we niet. Want fluiten heeft geen zin en wie kan het nog? We vallen dus om van ontzetting, en dat kan onze aarde nou net niet meer hebben. Hopla. Einde van de wereld. 21 December 2012.
En Nostradamus? Die droeg een strakke groene broek en die stond hem goed.
Was iemand ooit zo dicht bij Jan?
Zurich, 26 augustus 2012
Deze foto maakte ik gisteren om een uurtje of vijf, zes in de middag: 
en deze een kwartiertje, half uurtje later:
en deze heel snel meteen erna:
Mooi he? Maar daar gaat het nu niet om. Wat deze foto’s bijzonder maakt is het tijdstip en de plaats. Het was in Zurich. Op de boot van het Casino naar het Centraal Station. En het is bijzonder omdat op die plaats en rond dat tijdstip daar ook was … Jan de Wit (JdW), de Founder, CEO en Chairman van de veelbezochte en veelbesproken Nederlandse website voor Nederlanders en buitenlanders in het buitenland en voor Nederlanders en buitenlanders in Nederland die in Nederland en het buitenland geïnteresseerd zijn: drasties.com!
Maar dat Jan zo dichtbij was, daar kwam ik pas een paar uur later achter, toen ik uitgevaren en uitgegeten was, en mijn computer aanzette. Dit stond er:
“We zijn maar even in Zurich, Apie. De Gotthard ging excellent. Voor de stoplichten even de benen strekken en hupsakee. Net ergens tegenover het hoofdstation in Zurich wat gegeten. Morgen door naar Koblenz.
JdeW.”
By drasties on 26/08/2012 – 19:43
Nou moe, dacht ik toen, dat is sterk! En dat dacht Jan later ook.
“Sterk!” schreef hij (by drasties) on 26/08/2012 – 20:10
Dus dat was het dan. Ik was inmiddels al weer ver weg. En hij ook. Nooit was ik zo dicht bij hem geweest als nu. En nooit is iemand, bij mijn weten, zo dicht bij hem geweest als ik. Want Jan is met raadselen omgeven. Jan bestaat. Maar hoe of wat of waar? We weten het niet.
Wat we wel weten is dat het een sympathieke websitebeheerder uit Thailand is, een expat. Daarheen verhuisd vanwege ja wisten we het maar. Er wordt gefluisterd dat hij vroeger kennis had aan de groten uit de financiele oplichtingswereld. Zelf snoeft hij in ieder geval dat hij met deze en gene in de auto heeft gezeten. Maar: dat kan als chauffeur, journalist, holmaatje, rechercheur, verkoper, garagemonteur bij proefritje, of zelfs als gekneveld slachtoffer geweest zijn. We weten het niet mensen. Of gewoon als vriend, kennis, goede of bange buur. Wie het weet mag het zeggen.
En dat sympathieke? Dat gerucht is ooit eens de wereld ingeroepen door Apiedapie zelve. Het mag nu misschien wel worden gezegd: ik blufte. Ik dacht dat hij sympathiek zou zijn. Maar ik wist het niet. En ik weet het nog altijd niet. Want ik heb de goede man nog nooit ontmoet. Uit de karige reacties op zijn site komt juist een wat stijve, stugge man naar voren, niet bijster sociaal invoelend, niet bijster communicatief. En een beetje dom. Maar dat kan schijn zijn. Ik ben in het echt ook veel leuker.
Jan heeft een paar leuke bloedjes van kinderen, en ook een mama van zijn kinderen, en hij rijdt ze tijdens zijn vakantie met veel plezier door Europa. En de toren van Pisa leggen ze niet van tevoren uit aan ma. Dat is, vind ik, een sympathiek trekje.
In feite is alles wat we van hem hebben het interview van een paar jaar terug. Hierin klapt hij behoorlijk uit de school over zijn jeugd, en over seks en zo, zie hier (let wel, dit interview vond plaats in een chatroom, en de foto is later opgestuurd, we weten dus niet 100% zeker of dit echt JdW is).
Dan hebben we ook nogeens de met veel raadselen omgeven episode waarin Jan met een zekere Anton van Vuren een nieuwe website – Blogsems – wilde opzetten. Zie mijn spetterende interview hier. De heren leken vrij close met elkaar, bijna een mannenliefde, maar ineens was het uit. Noch Jan noch Anton reageren op emailtjes, waarin ik om toelichting vraag. Maar op drasties.com is er wel ineens een wat vage afdeling die Blogsem (zonder s) heet. Merkwaardig. Wat u zegt!
Het zou om geld gaan, zoveel is wel duidelijk, en vermoedelijk verschillen van mening over marketing en creatieve lijn, en intussen is het momentum voorbij. Van Anton van Vuren is daarna weinig tot niets meer gehoord, althans niet onder zijn echte naam, want op het internet weet je maar nooit.
Enfin, en nu had ik eindelijk dus de kans om Jan eens in het echie te zien. En is tie me weer ontglipt! Toeval? Opzet? Wist hij echt niet een dagje eerder dat hij in Zurich zou zijn? Ik had hem netjes mijn vakantieadres gemaild, bovendien ziet hij aan mijn IP-adres precies waar ik in de wereld ben en wanneer. Maar nee. Hij wilde zijn vakantie kennelijk niet bederven! *bezeerdkijkend icoontje*
We zullen het in ieder geval nooit weten, hij is al weer terug naar zijn fraaie villa in Aerdenhout. Een villa, waarvan gefluisterd wordt dat die een heel forse opknapbeurt nodig heeft, of zelfs dat Jan die aan een oude ietwat seniele tante heeft ontfutseld. Laten we het niet hopen, mensen. Wij willen dat Jan een onschuldige, vriendelijke websitebeheerder is. En dat gefluister moet maar eens afgelopen zijn! Waar gaat dit eigenlijk allemaal over? Kappen. En wel meteen. En laat dat vrouwtje nou eens uit die kelder, Jan!
Welkom thuis dus. Maak er een knalseizoen van, jongen. Doe het voor Ad Hok, Witte, Luvienna, Heer Rozenwater, Indra, Pimm’s, Ilona, mopperkont, Afzender, Lidy, Apiedapie, NaamNomName, DSR, wrhfd, Bertje, lalu, JaJu, riverside blues, Klare Taal, Plopje en alle anderen die ik vergeten ben (gelieve naam achter te laten in reactieveld, tekst wordt ge-update!).
Dan pakken ze je voor porno
Schiphol vanmorgen. Ik op weg naar mijn vliegtuig, ja, wat dacht u dan, rondvaartboot? In een flits hoor ik ineens een flard van een gesprek van een man met een mobieltje. Gewoon uitziende man. Haar. Bril. Schoenen. Pak. Stropdas. Kleine tas. Hij komt me tegemoet en is al weer voorbij.
“Dan pakken ze je voor porno” hoor ik hem in zijn telefoon zeggen.
Daar denk ik dus nu al de hele dag over na. Wat voor man was dat? Met wat voor vriend of bekende sprak hij? En had ik iets moeten doen?
Maar ik heb niet omgekeken. Want ik was op weg naar mijn vliegtuig. Dus ik zal het nooit weten.
Bas van Vuren, aangenaam 