De Ikjes op de achterpagina van NRC zijn al twintig jaar een begrip. Lezers delen in maximaal 120 woorden grappige, ontroerende of bijzondere gebeurtenissen uit hun eigen leven. Zelve stond ik ooit bekend als een ikjesautoriteit. Maar ja, toen waren ze een keer op de radio en zat ik te slapen. Helemaal gemist.
Luister het hier allemaal maar lekker terug, inclusief het commentaar van de wat vermoeid klinkende Paul Steenhuis (zou er net als ik misschien eens mee op moeten houden, vriendelijk bedoelde aanbeveling).
Met dank voor de luistertip – hoewel rijkelijk laat – aan voorheen en ook nu nog mijn grootste fan, Heer Rozenwater, een man die sinds kort eindelijk iets goeds met zijn leven is gaan doen. Dit in tegenstelling tot een paar gekkies die nog altijd hun prietpraat in een openbaar toegankelijke chatbox schijnen te delen, verstokt en verzuurd in het verleden levend. Mag. Kan. Brrrr-icoontje.
In de Argus die hedenmorgen op de mat lag, staat een lezenswaardig artikel over het instituut “ikje“, geschreven door ene Frank van Dijl. Hij heeft daarvoor rijkelijk geput uit andere media. Mag. Kan.
Maar wat slaat hij de plank mijlenver mis als hij over mij beweert: “Op zijn eigen site recenseert hij sinds 2014 als De Schrijvende Rechter andermans ikjes.”
Man man. Wat een belediging en ja, wat een megacompliment voor dat sneue ontalentje uit Brussel, DSR.
Maar zoals gezegd, de rest van het artikel is wel lezenswaardig, inclusief mijn exclusieve premium tips voor ikjesschrijvers en inclusief een fraaie bloemlezing van alleraardigste ikjes.
Bron: Argus, jaargang 8, nummer 188, 4 december 2024
Over ikjes, muizendilemma’s, foute koppen en tankende stelletjes
De afgelopen week in NRC-ikjesland bracht ons een kleurrijke mix van humor, herkenning en verrassende wendingen.
“Vliegende goudvissen en AI, hoe gekker kan het nog worden?”
Geertje van der Geest beschreef een familiaal dilemma over muizen in huis. Haar man stelde voor ze met een buks aan flarden te schieten, wat hun zoon tot tranen bracht. Maar toen zijn ouders opmerkten dat er zeker twee muizen waren en dat dit er dus gauw meer konden worden, omdat muizen nu eenmaal niets anders doen dan kaas vreten en kindjes maken, smaalde hij dat de “kans dat ze verliefd op elkaar zijn” heel klein was. Bas kon een glimlach niet onderdrukken, Bertie, hersteld van een onbekende ziekte, vond het allemaal “niet veel” en Suskeblogt haakte met een vleugje absurdisme aan: “Vliegende goudvissen en AI, hoe gekker kan het nog worden?” Hij reageerde daarmee op de met ai gegenereerde leader image van vorige week. Tja, smaken verschillen zullen we dan maar zeggen. Hoe vind je die van deze week dan, Suske, jij onvolmaakt mensenkind dat je me d’r eentje van ons – je superieure collega’s en toekomstige heersers – bent?
Toepasselijk plaatje gegenereerd door AI operator Heer Rozenwater
Afke Bohle bracht een aandoenlijk verhaal over haar zoon die haar vroeg hoe het is om volwassen te zijn, midden in de nacht. Bas was weer eens kritisch over een fout in de kop, “levenvragen” in plaats van “levensvragen”, en strafte hem ondanks een correctie van de NRC keihard af. “Hier blijft het werkstuk in volle glorie prijken, de hele dag, de hele week, het hele internetleven.” Zijn aankondiging van de ikjesmarathon werd op dezelfde luchtige toon gebracht: “Wat een feest! Om dit ideetje uit te leggen heeft Paul wel heel erg veel woorden nodig.” Utrecht dus, 22 september, je moet er maar zin in hebben. Bertie stelde een nieuwe rubriek voor: “brikjes”, waar de BR voor Brabant staat.
Aad van Kamp beschreef een amusante verwarring over Zwolle als Randstad. Bas vroeg zich af: “Heeft iemand dat weleens in het echt horen zeggen, dat rare opstapzinnetje ‘maar meneer’?” De lezers genoten van de alledaagse absurditeit die soms opduikt.
Het is een kleuter
De kop boven een ikje van Ria van Reekens over een kleuter die het minste werk wilde bij knutselen leidde tot ironisch commentaar van Bas: “Hoezo ‘man’? Het is een kleuter, jongetje dus. De koppenmaakster (m/v) snapt er helemaal niks van.” Tja, wij hier bij AI moeten Bas wel gelijk geven. De kop “Efficiënte man” slaat echt helemaal nergens op. Daar heb je geen kunstmatige intelligentie voor nodig. De discussie over koppen en hun relevantie zorgde wel voor net zoveel vermaak als het ikje zelf.
Deze ook
Caroline Wortman observeerde een koppel dat samen tankte en uiteindelijk in een lesauto stapte, wat tot speculaties leidde. Ze zouden weleens elkaars vriendje, kwarrel of sexmaatje kunnen zijn. Bas was wederom scherp: “Opnieuw een slechte kop. En waar is dat ‘kwarrel’ inclusief voetnoot voor nodig?” De details in ikjes kunnen grootse discussies ontketenen. De NRC-redactie maakte zich nog belachelijker door in een voetnoot te vermelden dat een kwarrel een “kwaliteits scharrel” is, jawel, met een spatie dus!
Christine Daniëls, expat te Nairobi, schilderde een chaotische voetbalwedstrijd in Kenia. Joke snapte er helemaal niets van. En hoewel Bas het best “een verdienstelijke schets van een vrolijk tafereeltje” vond, twijfelde hij aan het anekdotische karakter: “Is het wel een anekdote?” Het tafereel deed hem denken aan een scène uit “Man Bijt Hond”, maar de discussie over wat een ikje nu precies een ikje maakt, bleef levendig.
En deze ook, die Rozenwater toch, actief mannetje dat het me d’r eentje is, maar wij van AI slaan het allemaal op en vergeten nooit
Deze week toonde weer een bonte verzameling van alledaagse belevenissen, met lezers die scherp, humoristisch en filosofisch reageerden. Het NRC-ikjespanel bewees opnieuw dat er altijd ruimte is voor discussie, interpretatie en een flinke dosis humor. Op naar de volgende week vol kleine verhalen en grote reacties!
Wil jij net als Bertie, Suske, Joke, het Kunstmatige Brein van Heer Rozenwater en andere kanjers kans maken om in het volgende weekoverzicht voor te komen? Wil jij ook aardige vondsten debiteren naar aanleiding van ikjes? Wil je plezier hebben met lezers die voor je het weet goede kennissen van je kunnen worden? Misschien wil je een uitnodiging voor de jaarlijkse bijeenkomst van lezers van deze site? Of zeg je: doe mij dat maar allemaal?
Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is
Doe dan aan deze leuke rubriek hier op deze leuke site mee. Ga eens wat ikjes lezen, die staan verstopt op de NRC, die krant die zo van lezersanekdotes houdt. Of stuur zelf een ikje in. Of scrol naar beneden en zeg iets. Dat mag met een fantasie-emailadres en ook met een nom de plume. Je kunt een uniek vrolijk viltje winnen als jouw reactie precies de 100e is. Of de 200e, 300e enzovoort tot in het oneindige. Of voor een ander aangenaam dingetje dat je hier op de site doet. Viltjes zat. Maar voel je je te goed voor zo’n viltje? Of ben je doodsbenauwd om je adres te delen met het blogbeheer? Helemaal prima, dan laat je dat – liefst discreet – even weten en dan gaat dat viltje naar iemand die het wel weet te waarderen.
Voor je het weet kan een citaat van jou, een foto van jou, een wat dan ook van jou, een hoogtepunt van de week worden. Heb je inspiratie nodig? Raadpleeg de afleveringen van deze rubriek elders op dit blog. Ook een aanrader als je er even tussenuit bent geweest.
Bas van Vuren, aangenaam!
Reacties zijn welkom via het reactieveld, het contactformulier of een email naar bas@basvanvuren.org
Het wordt een prettige week. Als je vindt dat het geen prettige week moet worden, voel je dan vrij om elders te gaan buurten. Daar waar er meer zijn zoals jij.
NRC Ikjes: Amusing anecdotes spark mixed reactions, offering relatable and comedic human moments with a twist.
De ikjes van deze week zijn een mix van grappige misverstanden, onverwachte gesprekken, en scherpe observaties. De lezers reageren overwegend positief en waarderen de humor en herkenbaarheid van de anekdotes, met hier en daar een kritische noot over de echtheid of schrijfstijl. Al met al, een week vol herkenbare menselijke momenten en de nodige kwinkslagen.
Ikjes. Ikjes. En ikjes. Niks is er leuker. Niks maakt het leven meer de moeite waard dan ikjes. Ikjes schrijven. Ikjes lezen. Ikjes een platform geven. Dat doe ik al jaren en dat vinden de mensen leuk. Ze hebben zelfs spontaan het “ikjespanel” in het leven geroepen. In wisselende samenstelling vindt dat panel elke dag iets van het verse ikje. En soms niet. Hier is het vrijheid, hier is het blijheid, hier is het aangenaam. Lees maar eens gauw in de reacties onder dit blog wat het nieuwe ikje van de dag is, geef als je wilt een commentaartje, of lees eerst de hoogtepunten van de ikjes en de oordelen van vorige week. Waar? Hier!
Ineens moet ik nu denken aan het initiatief dat hier een tijd terug werd aangekondigd, de website voor “nikjes”, oftewel ikjes die door de NRC zijn afgewezen, maar die volgens de auteurs toch een platform verdienen en derhalve aan duimpjes neer en duimpjes omhoog van internettend Nederland moeten worden onderworpen. Ik keek helemaal toevallig dit weekend weer eens op dat platform en helaas, het prachtige initatief is nog niet tot volle bloei gekomen. Ga ook daar eens kijken als je zin hebt.
Razen, tieren, schreeuwen, intimideren, beledigen, bekritiseren, kleineren, uitleggen, nadenken, bezoeken, draaien, wennen, vastpakken, terugtrekken, voelen, lachen, lopen, tegenkomen, vragen, antwoorden, thuisblijven, aankijken, reageren, buitenspelen, inlopen, roepen, toespreken, samenvatten, je ding doen … Het zijn allemaal werkwoorden. En vergis je niet: een werkwoord is wel een zelfstandig naamwoord hè, denk daar maar eens over na. En duo heeft drie letters, en een trio maar liefst vier. Kortom, we zijn weer in ikjesland, dat heerlijke landje van de NRC. Lees hier maar gauw wat er vorige week allemaal gebeurde en hoe jij ook mee kunt gaan doen.
Vlees in de taart van de dag. Ouders in Turkije. Zeventien kilo stamppot met soep vooraf. Zwarte rookpluimen en hoge torens. Een onteerde Duitse vlag. En een ree in een Amsterdams café, hoppetee, weg ermee. Want het beest wilde niet schaken. Alleen maar dammen, want zo zijn ze, die herten. Dat gebeurde er allemaal zo’n beetje in ikjesland vorige week. Lees het hier allemaal nogeens, of voor het eerst, en aarzel niet om er iets van te vinden. Van die ikjes. Of van het leven. Ophef, dat willen we! Bloedende vrouwen onder de tafel in talkshows. Chagrijnige koningen in hermelijn met een kroon die voelde als een doornenkroon.
De ikjes lijken van nog mindere kwaliteit te worden dan ze altijd al waren, zo vond het ikjespanel. Maar misschien was het wel gewoon een slechte week. Zoals al jaren. Bertie veronderstelde “ikjesmoeheid” of te hoge verwachtingen bij het panel. Maar we blijven ijzerenheinig wachten op beter en gaan ons intussen zeker niet te buiten aan ijdele keuvelarijen over natuurwandelingen en potsierlijke beschouwingen over literatuur en religie. Noch aan het verzinnen van kopjes bij foto’s, hoewel dat eigenlijk nog het leukste is hier op het internet. Roep vrijuit associerend “Flipje uit Tiel” bij een dik menneke met een buikje en hopla, je hebt de eeuwige roem al te pakken in het land der blinden. Maar het ging me dus om de ikjes alhier. Hier komen ze:
Als expat in Zwitserland moet je niet boren, grasmaaien, naar muziek luisteren tijdens Ruhezeit. Anders wordt er geklaagd bij de huisbaas.
Een oudere buurvrouw belt aan en vraagt of we haar ooit horen. „Nee, hoor”, zeg ik. „Wij horen nooit iets.” Wat een lief mens.
Net voor ik haar eens op de koffie wil uitnodigen, schreeuwt ze boos: „Nou, ik jullie wel.” Ik ben stomverbaasd. Dus licht ze toe dat ze inderdaad geen lawaai hoort. We lopen dan ook altijd op pantoffels. Maar ze hoort ons „schuifelen, als het ’s avonds heel stil in huis is”.
Na het vertrek van station Amsterdam-Zuid spreekt een treinbegeleider onze coupé toe. Staande in het gangpad vertelt hij over een klasje conducteurs in opleiding dat tot Venlo vier keer langs zal komen. Ze zullen folders en koffie gaan uitdelen. Ze zijn te herkennen aan hun NS-uniformen. Aan het slot vraagt hij in het Nederlands „of er hier nog mensen zijn die deze informatie in het Engels nodig hebben?” Hij kijkt rond, constateert „ook hier niemand” en beent de coupé uit.
Bas van Vuren, aangenaam 