Diep in Brabant stond daar ineens die man met zijn hoed, zijn gouden stem en dat rotpianootje

Mario de Kort

Mario de Kort was het liefst een beroemd operazanger geworden. Maar zoals die dingen gaan, hij werd het niet. Waar dat aan ligt? Niet aan zijn bronzen stem, niet aan zijn zwierige hoed, niet aan zijn flamboyante sjaal, en niet aan zijn tomeloze inzet. Gewoon pech. Want hij is wel geweldig. Daar is vriend en vijand het over eens.

Intussen treedt de sympathieke ikjes- en ingezondenbrievenschrijver op voor steeds uitzinniger wordende menigten. Exclusief voor WordPress volgt hieronder een sfeerimpressie van een openluchtoptreden te Oisterwijk, d.d. 29 mei 2011.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Fans waren van heinde en verre toegestroomd. En toevallige voorbijgangers bleven sprakeloos staan. Langsrijfietsers gooiden hun rijwielen pardoes op het gras. En vogels hielden eerbiedig op met zingen. De hele schepping was domweg gelukkig, op deze zonovergoten onvergetelijke middag in het Brabantse land. Geluk ligt op de loer. Overal. En Apie was erbij, de videocamera bedienend met trillende hand.

Meer over Warhoofd (exclusief interview! optreden in de keuken!) hier.

Morgen is het de hele dag Valentijnsdag op Apie’s blog

VV Brown – apart, echt, muzikaal, gek, mooi – welke versie is het best?

Linkies naar muziekvideootjes zetten doe ik vrijwel nooit. Maar dit moet even  
VV Brown is wel zo’n geweldige nieuwe artiest. Zo’n aparte mooie muzikale echte gekke vrouw. Wat een talent. Wat een muzikaliteit. Wat een swing. Schrijft alles zelf. Timing! Uitstraling! Plezier!

Heb haar bij toeval ontdekt via het enige goede muziekprogramma op de Franse TV (Taratata) en ze heeft me sindsdien niet meer losgelaten. 
 
Ik laat graag de Taratata-video zien die ik zelf zo’n twintig, dertig, misschien wel veertig keer heb afgespeeld in het vliegtuig op weg naar een ver land, op een priegelig schermpje in de leuning van de stoel voor me, en met kneuterige slechte oorknopjes in mijn oren die ik moest vasthouden om het geluid boven het vliegtuiglawaai uit te laten komen. Maar het gaf allemaal niet. Ik had haar net ontdekt. En wist nog niets van haar. Ik was sprakeloos en ademloos en wilde na de landing het vliegtuig niet meer uit.  
Vandaag op dit blog dus: Leave“. VV Brown voor een uitzinnig, kokend publiek op de Franse TV. Gezien en gehoord, hoog in de lucht, door een uitzinnig eenpersoonspubliek in stilte, dubbelgevouwen in een vliegtuigstoeltje.
 
Later vond ik een akoestische unplugged versie van hetzelfde nummer, gespeeld in haar kleedkamer, met alleen haar muzikanten, en met de cameraman als enige toeschouwer. Ik weet nog steeds niet welke versie ik nou mooier vind.
 
 

“Leave” kokend:

 
 

vv brown taratata
 

http://www.mytaratata.com/emission/taratata-n334/video/4461/vv-brown-leave-2010

 

“Leave” intiem:

 

 

Mooi? YouTube en Google staan vol met … VV Brown!