Auteur: Bas van Vuren

Schrijver. Rijmer. Kijker. Stemacteur. Kent beroemde mensen. Maakt liedjes. Behandelt ikjes en organiseert zoemuurtjes. Want ja. Je moet toch wat

Een lekkere klodder slappe mosterd (399)

Over ikjes en de lekkerste kaas van Nederland

Een schip. Gezelligheid. Verwarring. Een dekbedovertrek. Andijvie. Een geslacht varken. Daar leek het over te gaan in de ikjes van vorige week. Maar dat was dus niet zo. Of niet helemaal. Waar het dan wel over ging? Lees het hieronder en verbaas je. Doe lekker mee via het reactieveld. Draag jouw ikje aan, jouw reactie, jouw oordeel. Voor je het weet sta je in de krant of leuker nog: in het intro van volgende week.

„Alles word duidelijk uitgelegt.”

Dat schip? Dat was een hulpmiddeltje voor de d’s en de t’s. Volgens Dorothée Albers heet dat ezelsbruggetje tegenwoordig ’t Exkofschip. Wij zeiden vroeger ginnegappend ook wel fokschaap. Maar de lol is er dus wel van af. Wat is een exschip? Een wrak op de zeebodem? Laat staan een exfokschaap. Schaap na een genderoperatie? Veel vragen. Weinig antwoorden. Feit is dat Dorothée daar niet mee zat en vrolijk het vak “Taal: basisvaardigheden” aan eerstejaarsstudenten van de Hogeschool doceerde. Halverwege checkt ze of de klas haar nog kan volgen. Eén student complimenteert haar: „Alles word duidelijk uitgelegt.”

Lees verder “Een lekkere klodder slappe mosterd (399)”

Een klein knaagdiertje in de oven (398)

Over ikjes en alle boeken van John Irving

Een snee. As. Hoop. Gas. Een parkje. En een deurbel. Daar ging het over vorige week in ikjesland. Lezers van de NRC vulden de ikjesrubriek weer met waargebeurde of zelfverzonnen verhalen. Het ikjespanel beoordeelde ze streng en vakkundig. Dit waren de bevindingen.

De lengte, de dikte, de vorm en de precieze plaats van de snee

Die snee? Daar zaten wij niet mee. Die zat tussen de neus en de lippen van Frans Weijzen. De man lag in het ziekenhuis en er was een chirurg precies op die plaats een kwaadaardige plek aan het verwijderen. En daar had hij of zij een snee voor nodig. Frans lag onder plaatselijke verdoving mee te luisteren naar het overleg van de operatiemannen en -vrouwen over de lengte, de dikte, de vorm en de precieze plaats van de snee. Toen het te lang ging duren riep Frans jolig vanonder het operatielakentje: “Nu u het niet eens kunt worden, lijkt het me goed u erop te wijzen, dat hier een advocaat ligt, die u bij een verkeerde snee per ommegaande aansprakelijk zal stellen.” De chirurg was niet op zijn of haar mondje gevallen en antwoordde onmiddellijk: „U vergeet dat ik hier een heel scherp mes in mijn handen heb.” Lachen in die operatiekamers in Nederland!

Lees verder “Een klein knaagdiertje in de oven (398)”

Gekreun uit de kist (397)

Over ikjes en collectes

Collecteren. Vliegen. Bellen. Zien. Snoepen. Zitten. De NRC-lezers hadden het er vorige week maar druk mee. Gelukkig konden ze het van zich afschrijven via de ikjesrubriek. En hier op dit ikjes- en verhalenblog werden de ikjes weer vakkundig en meedogenloos beoordeeld door het vaste ikjespanel. Lees maar gauw of jouw ikje of jouw reactie of jouw watdanook erbij staat. Het zou zomaar eens kunnen. Misschien heb je wel een zwaarverguld lepeltje gewonnen. De ikjes van deze week en de reacties daar dan weer op verschijnen dagelijks vers in het commentaarveld. Moeilijk? Welnee, je went er zo aan.

Maar eerst een opmerking over de titel. Een titel die jou wellicht naar dit blog heeft gelokt. “Gekreun uit de kist” op een dag als deze doet al gauw denken aan de begrafenis van de Queen en vooral aan de smakeloze grapjes van de voorheen zo grappige talkshow host, A.L. Hij is volledig de weg kwijt; hij en zijn vers aangesteld schrijverscollectief. Die selectie uit het toch in Nederland ruim voorradige schrijverstalent had wel iets zorgvuldiger gekund.

Maar goed, de titel van dit blog heeft daar niks mee te maken, was allang bekend en slaat op een apart zinnetje uit een ikje over een vliegreis. “Kist” als in “vliegtuig” dus. That’s all. Leg ik zo meteen verder uit.

Lees verder “Gekreun uit de kist (397)”

Nu gaat alles wapperen (396)

Over ikjes, een kapotte laptop en Tobi Lodiers

Je lief is aangereden door een auto. De moederkoek van je ongeboren kind heeft losgelaten. Je moeder van 90 weet de naam van haar nieuwe vriendin niet. Je komt je ex-leerling tegen met wie je intensief contact had, maar nu groet hij je nauwelijks. Je laptop is stuk. Je zit op een bankje een spelletje op je telefoon te spelen en je hoort twee vrouwen praten.

Elke dag verse oordelen en meningen

Het zal je allemaal maar gebeuren, zeg. Maar als je in ikjesland woont, dat land van NRC-lezers die hun dagelijkse belevenissen van zich afschrijven, dan valt het mee. Dan sta je in de krant! En dan wordt je ikje hier besproken door het ikjespanel. Of je nou al kei-oud bent of pas 13. Hier in dit blog hebben we het over de ikjes van vorige week. In de reacties komen de verse ikjes van deze week. Elke dag vers. Elke dag nieuwe oordelen en meningen. Doe ook mee! Wat vind jij bijvoorbeeld van het ikje van vandaag? Laat het ons weten via het reactieveld.

Lees verder “Nu gaat alles wapperen (396)”

Een potloodventer zonder jas (395)

Over ikjes op het naakstrand en in de duinen

Jan Willem die van zijn sokken wordt gereden door drie dametjes op de fiets ergens in de duinen. Petra die een handgeschreven pamfletje over kernenergie vindt in een ouwe archiefdoos. Sandra die iets heel bijzonders hoort aan de balie van de bibliotheek. Vincent die een politieagent en twee kleine meisjes een radslag ziet maken. Anja die op het naaktstrand ineens een schuchter mannetje uit de duinen ziet komen. Was het Jan Willem? Hij vraagt om seks, dus dat zal wel niet. En Margreet die een auto ziet die helegaar volautomatisch zelf een raampje kan openen.

Die dingen, mensen, die dingen gebeurden er allemaal vorige week in ikjesland. Het land waarin NRC-lezers hun bloedstollende avonturen en daverende dijenkletsers met de rest van het land delen. Ook met hen die geen abonnement hebben, want ja, die ikjes benne hier te lezen, elke dag vers, en daarnaast ook nogeens via de Twitterkanalen van Bram en Bas. Opdat die ikjes maar meer lezers naar die fijne krant trekken. En wij, Bram en Bas, daar ooit eens een leuke eindejaarsbonus of een nieuwjaarskaart voor in de bus krijgen. Niet dat we het daarvoor doen. Maar nu spreek ik voor mezelf.

Lees verder “Een potloodventer zonder jas (395)”

Graag een druppie olie (394)

Over ikjes, de Tulpenralley en Gustaaf Haan uit Koog aan de Zaan

Je zoon verliezen in Turkije. Klemgereden worden door een automobilist die niets kan. Met je kop voorover in het urinoir gegooid worden door een woedende schoonmaakster. Frontaal aangereden worden door een fietser die niet kan remmen. Een ram voor je literaire bek krijgen van een Oezbeekse vrouw die aan het inburgeren is. Op de vluchtstrook achtergelaten worden door een lollige wegenwacht.

Allemaal dingen die gebeurd zouden kunnen zijn vorige week. Maar het ging net goed. Lees hier maar eens hoe die ikjes, zoals de uitverkoren anekdotes van de NRC-lezers genoemd worden, wel afliepen. Als je dat moois uithebt, vertel dan onderaan via het reactieveld wat je van deze samenvatting vindt en/of plaats of reageer op de ikjes van deze week. Ze komen er elke dag vers op. Die van vandaag – maandag – staat er misschien al. Wat een feest. Begin maar snel!

Lees verder “Graag een druppie olie (394)”

Man gaat visje kopen (393)

Over ikjes en een slechtschrijvende kakelkip

Ik, een jonge feministische vrouw aan het werk op een IC. Ik, in een zomers jurkje aan het wandelen met mijn hond. Ik, in de wachtrij op een landgoed. Ik, zonder hondje aan het varen. Ik, aan het boodschappen doen in een Marokkaanse winkel. Ik, in een Ierse pub aan het kletsen met een kleine dikke man.

Er stonden weer heel wat ikken in de NRC vorige week. Ik bespreek hier wat ze meemaakten, hoe ze het op schreven en wat het ikjespanel ervan vond. Het watpanel? Het ikjespanel. Want zo heten ze, die belevenissen van lezers die de NRC elke dag publiceert: “ikjes”. Veel leesplezier voor wie dat nodig heeft.

Lees verder “Man gaat visje kopen (393)”

Gehaktballetjes in de kerstboom (392)

Over ikjes, een oude aubergine en een poepmeeuw

Een rondje rennen. En “slome” genoemd worden. De hond uitlaten. En een hele lading hout in de achterbak van een auto zien. Als vrijwilliger in een boomgaard werken. En een appel in een boom moeten hangen. Een spelletje spelen. En leren dat aubergine “lul” betekent. Met een nichtje uit Suriname praten. En horen dat de airco de hele dag aan lijkt te staan. Op de pont staan. En een poepende meeuw van je smetteloze regenjas moeten slaan.

Het zal je hobby maar zijn in deze hitte

Het zal je allemaal maar gebeuren. Gelukkig gebeurde het bij andere mensen. Bij wie? NRC-lezers die vorige week hun belevenis – hun “ikje” – in de krant zagen staan. En wij ze hier maar bespreken en beoordelen. Het zal je hobby maar zijn in deze hitte. Voor diegenen die al het moois van vorige week nogeens handzaam willen teruglezen is dit blog geschreven. In het reactieveld hieronder komen deze week de nieuwe ikjes van de dag. Veel leesplezier. Veel tikplezier.

Lees verder “Gehaktballetjes in de kerstboom (392)”

Een piepklein handdoekje (391)

Over ikjes, druppeltjes en de echte teppanyaki

Van de flat afspringen. De hoofdstad uitfietsen. Onder een handdoek bungelen. Het eiland Barra bereiken. Geen druppels aan een wattenstokje zien hangen. Een aquariumneringdoende aan het huilen maken. Er gebeurden vorige week weer rare dingen in ikjesland. Lees hier wat precies en wat het beroemde ikjespanel ervan vond. En lees in de reacties over wat er deze week staat te gebeuren. Drie keer “wat” in twee zinnen. Man man. Taaltalentje aan het werk.

Hij gaf er zijn “hartelijke goedkeuring” aan

De vriendin van Jan Tolsma is een dagje weg en hij mag haar hond uitlaten. Als hij haar flat binnen wil lopen om het beestje op te gaan halen, vraagt een flatbewoner of hij daar wel woont. Jan legt de situatie uit en de flatbewoner antwoordt: „Oké. Maar ik vraag het altijd, want mensen lopen achter je aan en springen dan van de flat af.” Het was een gesticht dus. Een gekkenhuis, zoals we vroeger zeiden. Leuk dat die mensen nu volledig in de maatschappij geïntegreerd zijn en dat je ze gewoon los en in het wild kunt tegenkomen. De Schrijvende Rechter (DSR) die altijd zijn oordeel klaar heeft over de gepubliceerde ikjes, maar er zelf nog nooit een heeft geschreven, ja die DSR dus, nou die vond dit wel een aardig “Twilight-zone ikje”. Hij gaf er zijn “hartelijke goedkeuring” aan. Die kan Jan in zijn zak stoppen.

Lees verder “Een piepklein handdoekje (391)”

Nippen aan een kommetje citroenwater (390)

Over ikjes, grasmaaiers en Ad Hok

Het Zijper Museum in Schagerbrug. De receptie van een vakantiepark in Frankrijk. Het buitengebied. Het ziekenhuis Eben Haëzer in Amsterdam. Het ouderlijk huis van de jongste zoon van Dineke Hoekstra. De grasmaaierswinkel. Willekeurige plaatsen ergens op deze wereld? Ergens op een andere wereld dan? Neen. Voluit neen. Al deze plaatsen waren vorige week in het nieuws. Welk nieuws? Het NRC-nieuws. Tjongejonge, dan moet die krant wel een wijdvertakt netwerk aan correspondenten hebben? Neen. Voluit neen. Ze doen dit via hun lezers. Die sturen het nieuws naar de krant. Het benne geen journalisten, dus de krant noemt die stukjes geen “nieuws” of “columns” maar “ikjes”. Omdat ze vaak over de lezer zelf gaan. Had dus ook best “jijtje” of “hijtje” of “zijtje” of “u’tje” of “hetje” kunnen heten. Maar het heet “ikjes” en ik ga die van de vorige week nu bespreken. Ik? Neen. Voluit neen. Wij! Zij! Het deskundige ikjespanel heeft de hele week commentaar zitten te geven, elke dag weer, en daar pik ik de krenten uit. Om ook hullie te eren. En zo wordt zo’n inleidende paragraaf al gauw langer dan het hele stuk en schrikt het lezers af in plaats van ze lekker te maken.

Lees verder “Nippen aan een kommetje citroenwater (390)”
%d bloggers liken dit: