Auteur: Bas van Vuren

Schrijver. Rijmer. Kijker. Open en nieuwgierig. Kent veel beroemde mensen.

Een horizontaal stokje (223)

De Van Vuren Social Club: lezen, kijken, luisteren en ikjes

190204dikkeik

De Umwandlung naar een heus Kulturblog is hier in volle gang. We staan in de steigers! Niet dat we de ikjes geen aandacht meer geven. Maar als cultuur zien we ze niet meer. In het begin, ja, toen waren het pareltjes die zelfs een eigen dik boek opleverde, “De Dikke Ik”. En een Nederlandse bibliotheek, de Nationale meen ik, die verzamelde de ikjes zelfs in een databank. Want ze weerspiegelden voor later het wel en wee van de Nederlander.

Niet meer. De haarscherpe observatie is er nog wel, maar niet meer dan één- of tweemaal per jaar. Voor de rest zijn het inzendingen van would-be schrijvers die de redakties van de Donald Duck, Havenloods, schoolkrant, ANWB Kampioen en Arts en Auto weigerden. Als ikjesschrijvers wat minder de NRC zouden lezen, maar met hun tijd zouden meegaan, dan zouden ze hun ikjes wel op Snapchat zetten. Dan hadden die stukjes de levensduur die ze verdienen. Zo, dat is er weer even uit.

Lees verder Een horizontaal stokje (223)

Advertenties

Kaalgat en knetterbief (222)

Ikjes, boeken en jarretelles

Dit intro is korter dan dat van de vorige week. Waarom? Omdat de lezers hier de baas zijn. “Wat een lang intro” zei Pawi diplomatiek. Bertie noemde mijn werkstuk van vorige week een “lel van een intro”.  Maar Jokezelf maakte het het bontst. “Mijn hemel, wat een lange tekst!” riep ze uit. Dat ging nog, maar toen ging ze psychologiseren: “Had je lettervermicelli in je soep gedaan? Of is er iets anders aan de hand?” Nee Joke, ik had inspiratie. Duh. Maar het is goed. Ik houd het kort vandaag.

Ik vind het een heerlijk woord, de jarretelle.

Geen kaalgat

We leerden dat een dame zonder panty in Zuid-Afrika “kaalgat” loopt. Met dank aan Anneke Hei. En met dank aan Lummel weten we nu de oorsprong van het woord “panty”. Het woord panty is een afkorting van het Engelse pantyhose, letterlijk broekkous, opgekomen ten tijde van de minirok, vanwege redenen die ik niet hoef uit te leggen.

Geen knetterbief

Door de panty verdween de lange kous met jarretelle vrijwel uit het modebeeld en da’s wel weer jammer. Ik vind het een heerlijk woord, de jarretelle, zeker nu de jaren gaan tellen. Ik weet bijvoorbeeld ook nog wat kornet bief (spreek uit: ‘’corned beef”) is. Vlees met dikke zoutkorrels. Bij Bertie in de straat noemden ze dit “knetterbief” en haar buurjongetje lachte zich te pletter. Lief! Lees verder Kaalgat en knetterbief (222)

Gekleurde billen (221)

Ikjes, actualiteiten en leesclub

Soms krijg je een titel in je schoot geworpen. Er stond vorige week zaterdag een ikje in de NRC van Ilse Harmelink. Ze reed met haar puberdochter langs een weiland vol schapen met gekleurde achterwerken. Stempels voor als ze seks hebben gehad. En boven dat ikje had een jolige eindredakteur “Gekleurde billen in de wei” gezet. Hopla. Klaar. Niks meer aan doen.

Leesclub “De Gekleurde Billen“, ja, lach maar

Verder ga ik het hier niet over hebben, want wij weten er al alles van, ik wel tenminste, maar ik heb veel groter nieuws. Dat er een nieuwe Leesclub is opgericht. Nog zonder titel, maar die komt wel. Leesclub “De Gekleurde Billen”,  ja, lach maar. Lees verder Gekleurde billen (221)

Een moment van onbezonnenheid (220)

Actualiteiten en ikjes en levensverhalen

Och, je heet Ewout Franse en je wilt ook eens in de krant. Alleen er gebeurt nooit iets daar waar jij bent. Laatst ook, sta je in een viswinkel in IJmuiden en je eet kibbeling. Verder is er niemand. Het is koud en winderig, de andere mensen kijken wel uit, die zitten lekker op de bank te swipen. Nou, dan verzin je toch gewoon dat er een jongetje met zijn moeder binnenkomt? Zoon en krab kopen een moeder, nee, moeder en zoon kopen een krab en verdwijnen ermee naar buiten. Om hem zijn vrijheid te geven à la Free Willy. En hopla, dan sta je ineens wel in de krant.

Onze deskundige ikjesreviewers fileerden het flinterdunne anekdotetje natuurlijk genadeloos. “Hopelijk heeft ze eerst het elastiek om de scharen losgemaakt”, bromde Pawi. Lummel viel haar bij: “Ik denk dat dit ikje uit de duim komt. Anders was het elastiekjes afhalen wel beschreven. Dat lijkt me niet zo gemakkelijk.”

Waarop Pawi lekker aan de hyperbool ging en een verhaal verzon over een prijswinnaar van de loterij, die na “langzaam langs al die dode soorten in bakken vol ijsschaafsel, glanzende oogjes, glimmende schubben” gelopen te hebben al zijn geld besteedde om ze allemaal met “reusachtige vuilniszakken” weg te halen.

Lees verder Een moment van onbezonnenheid (220)

Eend drinkt wijn (219)

Ikjes en actualiteiten, ook in 2019

Of er iets veranderen gaat, is een veelgestelde vraag van mijn lezers. Want dat hoort bij een nieuw jaar, dat hoort bij januari.

Kwetsbaar genoeg of niet?

Nou, ik dacht het eigenlijk niet. Het blog evolueert lekker zoals het gaat. De een wil wat meer ikjes, de ander wil er wat minder. De een wil meer over mijzelve weten, in de vorm van een uitbreiding van het wekelijkse “de foto hierboven” nawoord. Dat is het stukkie onderaan het blog waarin ik een tipje van mijn eigenste offline leven oplicht, aan de hand van een eigengemaakte foto. Voor de ander hoeft dat niet en is het net goed zo.

Illustratie uit: De Hoefbekapper en het Kerstlammechien

De een wil meer verhalen van de lezers, en de ander mist daar niets aan en vindt het precies goed zo. Pawi, Timmerark, Ilona, Letterzetter, Lummel, Mopperkont, De Schrijvende Rechter, Apiedapie, Ad Hok  .. geen druk, geen morele dwang, zelfs geen hoge verwachtingen, kijk maar, nieuw werk is keiwelkom en als niet dan niet.

Het emailverkeer (…) schreeuwt kortom niet om veranderingen

Het emailverkeer, dat zich buiten de zichtbare reacties hier op het blog om 24 uur per dag afspeelt tussen moderator en lezers, schreeuwt kortom niet om veranderingen. Ook niet qua layout, kleurstelling, publicatietijdstip, het lepeltje, noch de beslissingen om hier respectievelijk geen oerflauwe koppenwedstrijdjes te doen en om de site op slot te gooien en houden voor onaangename sneuneuzen. Er verandert voorlopig niks. Het blijft aangenaam. Het is niet anders. Live with it.  Lees verder Eend drinkt wijn (219)

Harde sneeuw en stenen (218)

Ikjes maar niet heus, en actualiteiten van het volgende jaar

Ik heb dit jaar geen enkele oliebol gegeten. Wel oesters en foie gras en kreeft, een kaasfonduetje her en der dat ik niet kon ontlopen, en nog zo van dat spul. Ook bij Bertie kwamen ze er niet in, die oliebollen, die had ze namelijk niet uitgenodigd. Bij Klare Taal sprongen de “oliebollen en knallers” de pan uit. Van Timmerark kregen we met z’n allen de beste Wensen, da’s mooi, en insgelijks van hetzelfde natuurlijk. Voor de rest hoopten we eigenlijk met zijn allen – met Lummel voorop – op een Wonder, het allermooiste ikje van 2018, vandaag, 31 december. Maar het zal er niet van komen. Mocht het wel het geval zijn, dan eet ik mijn hoed op en heropen dit intro nog voor de klok twaalven slaat.

Zo gaan die jaren. Ze gieren als een vuurpijl voorbij.

Pawi dacht vorige week maandag een voorspellende blik te hebben. “Wow! En dan te bedenken dat dit het laatste intro van 2018 is …”, zei ze. “Een waardig afscheid.” Waarvan? Van het Nieuwe Jaar natuurlijk, dat inmiddels het Oude Jaar is. Net zoals het Nieuwe Jaar van morgen over een jaar het Oude Jaar zal zijn. Zo gaan die jaren. Ze gieren als een vuurpijl voorbij. Maar lopen doorgaans ook met een sisser af. Lees verder Harde sneeuw en stenen (218)

Elkaar beminnen op de oprijlaan (217)

Ikjes en actualiteiten, ook met de Kerst

Een tegenwoordig deelwoord is volgens een kleinzoon van tien een woord uit de tijd van zijn oma, Dannie ten Zweege. Zou het grapje nou nog over een “voltooid deelwoord” hebben gegaan, dan hadden we er een minzaam lachje voor over gehad. Nu sloeg het gewoon nergens op. Vulling. Meer niet. Lummel, Mopperkont, Bertie … er was niemand op de hele site te vinden die het een goed ikje vond. Plaats het dan niet, NRC, daar heb je ons toch voor? Neem ons serieus, laten we zeggen, vanaf het Nieuwe Jaar.

Een krokus is hard, komt uit bevroren aarde net als zijn dappere zusje

Ook het Groot Dictee kwam hier voorbij, Pawi is een fan, zelve ben ik al een tijdje afgehaakt, dat was in de tijd van het belachelijke gedrocht dat Kees van Kooten opstelde. Nooit meer, heb ik me toen voorgenomen, en tot nu toe houd ik me daar keurig aan. Taal heeft slechts zijdelings iets met regels te doen. Taal is een gevoel, soms hoogstpersoonlijk. Dat zouden de opstellers van het vermaledijde Groene Boekje moeten weten en ook Van Kooten zelve.

Lees verder Elkaar beminnen op de oprijlaan (217)

De kat schroeide zijn vacht (216)

Ikjes en actualiteiten, de krant staat er vol mee

We leerden vorige week over “opsaaien”. De jongste dochter van Kees Veth komt hiervoor graag in het weekend naar het ouderlijk huis. Vroeger noemden we het “onthaasten” en je kunt dat ook via televisiekijken doen. Kijk bijvoorbeeld eens Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt, Beste Zangers, First Dates en Vroege Vogels. En dat programma van de EO waarin ze drie kwartier lang spoorrails laten zien vanuit het perspectief van de machinist.

Ook door het lezen van het “keirustige blog” waarop jullie nu opgetogen zitten te scrollen, komt de opsaailustige aan zijn trekken. Dit grinnikte althans De Schrijvende Rechter (DSR) op zijn vertrouwde oubollige wijze. En omdat niemand lachte zoutte hij vervolgens fluks weer op, naar daar waar er meer zijn zoals hij. *huivericoon* Lees verder De kat schroeide zijn vacht (216)

Timmerark neemt juiste afslag (215)

Malle dingen, ikjes en stukjes, telkens weer en nog altijd

Sinterklaas is voorbij en hopla, als bij toverslag, zijn ook alle blokkeerders die bezorgd zijn om het behoud van de Nederlandse cultuur verdwenen. Maar een paar volhouders trokken gele hesjes aan – die eigenlijk bedoeld zijn voor het beschermen van gestrande automobilisten op de vluchtstrook – en ze improviseerden later wel waar ze nu weer tegen waren. Tegen belastingen, tegen de regering en voor hogere lonen. Jammer voor ze dat de Tegenpartij niet meer bestaat.

Zoals Mopperkont ons vorige week liet zien werd de roetveegpiet al in de vorige eeuw geintroduceerd, een pukkelige jongeman, nog maar net in toom gehouden door een hyperventilerende Sint.

Lees verder Timmerark neemt juiste afslag (215)

Gekruiste benen (214)

Hier gaat het om ikjes, ikjes en nogeens ikjes

We leerden vorige week het woord “dierenoverall” kennen, oftewel een “onesie”. Het kledingstuk werd in een familiekleedkamer na het zwemmen aangetrokken door het vijfjarige dochtertje van Marcel Brosen. Haar broertje van 3 noemde het een “kleer”.

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 License. https://www.deviantart.com/

Een grappige vondst voor een lelijk woord en dito kledingstuk, aldus Klare Taal. Huispakje had ook gekund, aldus Bertie (foto rechts).

Verder dacht ene Margaret Timmerman-Van de Wetering, onderweg met twee “lastminute moeders” in een witte Tesla sjans te hebben met vier stoere jonge mannen in een 3-deurs Ibiza. Of het nog wat geworden is, weten we niet. Jullie begrijpen het al, ik heb het hier zoals elke week over de ikjes uit de NRC en de reacties daarop, zie link helegaar onderaan. Lees verder Gekruiste benen (214)