Auteur: Bas van Vuren

Schrijver. Rijmer. Kijker. Open en nieuwgierig. Kent veel beroemde mensen.

Gekruiste benen (214)

Hier gaat het om ikjes, ikjes en nogeens ikjes

We leerden vorige week het woord “dierenoverall” kennen, oftewel een “onesie”. Het kledingstuk werd in een familiekleedkamer na het zwemmen aangetrokken door het vijfjarige dochtertje van Marcel Brosen. Haar broertje van 3 noemde het een “kleer”.

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 License. https://www.deviantart.com/

Een grappige vondst voor een lelijk woord en dito kledingstuk, aldus Klare Taal. Huispakje had ook gekund, aldus Bertie (foto rechts).

Verder dacht ene Margaret Timmerman-Van de Wetering, onderweg met twee “lastminute moeders” in een witte Tesla sjans te hebben met vier stoere jonge mannen in een 3-deurs Ibiza. Of het nog wat geworden is, weten we niet. Jullie begrijpen het al, ik heb het hier zoals elke week over de ikjes uit de NRC en de reacties daarop, zie link helegaar onderaan. Lees verder Gekruiste benen (214)

Advertenties

BELLEN MAG (213)

Over ikjes en de actualiteit

Het was de week van de fiets. Okko Kuiper koos een afslag waarvan “hij niet zeker wist waar hij uit zou komen”. Nou, dat heeft hij geweten! Voor hem uit fietste een meisje. Met een schooltas. Okko minderde zijn tomeloze vaart en vroeg haar waar de weg naartoe ging. Het meisje, indachtig het sprookje van Roodkapje, antwoordde minzaam “naar huis” en fietste door, de griezel met de geschoren benen en het te kleine zadeltje in zijn kruis verbouwereerd achterlatend.

Ja, een tourfietser die moet inhouden voor een meisje dat voor hem rijdt, dat maak je niet vaak mee, zo merkte onze Pawi terecht op. Dat moet in de krant. En dat gebeurde dus ook.

Hans Wassink, een fervent wandelaar, ergert zich al jaren aan fietsers die hem, van achteren komend, passeren zonder te waarschuwen. Daarom besloot hij een karton op zijn rugzak vast te maken met daarop de tekst “BELLEN MAG”. Hij moest erg lachen toen een passerende wielrenner riep: „Ik heb je nummer niet!” Het gebeurde dus ergens rond Amsterdam. Of het nog wat geworden is, vermeldde het ikje (want daar hebben we het hier over, NRC-ikjes) niet.

Daar lig je dan, omvergereden door een bellende fietser.

Maar ja, zoals Pawi opmerkte, als wandelaar kun je je ook weer kapot ergeren aan bellende fietsers. “Daar schrik je ook van, en je weet niet naar welke kant je moet uitwijken om ze door te laten. Even je hoofd omdraaien om te kijken waar ze vandaan komen en hoe hard ze rijden: te laat, daar lig je dan, omvergereden door een bellende fietser.”

Lees verder BELLEN MAG (213)

Pure porno (212)

Terugkijken op de allerbeste ikjes en actualiteiten

“Pure porno” zette Lara Prinses boven haar ikje. Ze ging naar de expositie “Pure Rubens” in museum Boijmans in Rotterdam. Bij de ingang kwam er net een groepje mensen naar buiten. Ze vroeg een passerende oudere heer of hij ’t mooi vond. Die keek haar strak aan, en mompelde: „Pure porno.”

De ouwe had ergens wel een punt natuurlijk, want je wilt niet weten hoe die schilders van vroeger aan hun modellen kwamen. Rubens schilderde weinig stillevens met appels en vazen, maar des te meer blote lijven, van mannen, vrouwen en kinderen. Het moet je hobby maar zijn en zo zag je nog eens wat.

181112rubens
Peter Paul Rubens, Psyche taken up into Olympus, 1621

De echte kunstkenners onder ons, zoals Pawi en Lummel, bedekken dit met de mantel der liefde. “In the eye of the beholder” kaatste eerstgenoemde terug. En die oudere heer zou volgens laatstgenoemde maar eens een boek over kunstgeschiedenis moeten lezen, of l’Histoire de la sexualité van Michel Foucault, of … “gewoon thuis blijven zitten schelden.”

Lees verder Pure porno (212)

Minnaressen rijmt op winnaressen (211)

Ikjes en actualiteiten, terugkijken en vooruitlopen

En opnieuw waren de reacties alhier veel leuker dan de ikjes uit de NRC zelf. Zoals die opmerking van onze Pawi over het flauwe grapje van de vriend van Hedda Treffers over de Man Booker Prize. Vier van de zes Man Booker Prize-genomineerden waren vrouw. „Goed hè”, roept Hedda tegen haar vriend. Die mompelt: „Het heet wel nog altijd de Man Booker Prize…” Dat was het hele ikje. Hoe flauw wil je ze hebben?

Maar Pawi zei: “Ik word een beetje moe van dat vrouwen tellen, in jury’s, besturen, genomineerden en prijswinnaars/winnaressen. Dat laatste rijmt op minnaressen, ga die eens tellen, Hedda!” En daar kon Hedda het dus mee doen.

Binnenkort afgeschaft door Groen Links?

Het zoontje van Ronald Buitenhuis las intussen aan het ontbijt de krant en vraagt zich wijsneuzig af: „Als de letters IAmsterdam moeten verdwijnen, omdat het te individualistisch is, mag het NRC-ikje dan nog wel blijven bestaan?” Het antwoord kwam niet, maar het kereltje heeft gewoon een punt. Vind ik dan weer, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Lees verder Minnaressen rijmt op winnaressen (211)

Mario de Kort gaat verrassend anders zingen op zondag

muziek-largeTilburg, 26 oktober Kastelein en levensgenieter Mario de Kort start aanstaande zondag een concertenreeks in zijn Wijnlokaal Leven in Tilburg. Les Compagnons De La Vie is een kleine groep zangers op semiprofessioneel niveau, ontstaan vanuit de gasten van voornoemd keigezellige wijnlokaal.

mario3Mario de Kort heeft niet alleen als hobby “heerlijke wijn schenken voor een aangename prijs” maar is ook een fervent operazanger, bekend van radio en tv. “Het leven is te kort om …” is zijn andere motto. Om maar te zwijgen van “Leven is het meervoud van lef”. Maar succes komt niet vanzelf. Er moet intensief gerepeteerd worden, aldus de sympathieke zanger: “Elke dinsdagavond plús thuisstudie.” Lees verder Mario de Kort gaat verrassend anders zingen op zondag

Oevewij niete kenne, ebbewij nooit gehad (210)

Weinig ikjes, veel dingen die we wel leuk vinden

Ze vielen weer bij bosjes in de verslagperiode: Koos Alberts, Charles Aznavour, en dan heb ik het nog maar alleen over degenen die deze site hebben gehaald. In de hemel zingen deze twee kanjers nu een duet, ja, daar kan het.

Met dank aan Ad Hok, deze blijft in onze gedachten:

Lummel haalde een mooie anekdote van de Franse tv aan. Aznavour die met een Franse rapper werkte. De rapper noemde hem Monsieur Aznáv. De zanger nam het laconiek op: “Ik ben begonnen als Aznavourian, werd toen Aznavour, vervolgens Aznáv, ik zal wel eindigen als A.” Lees verder Oevewij niete kenne, ebbewij nooit gehad (210)

Schrijven voor Midlifies (209)

Terugblikken op goeie ikjes, not, en blijven hopen op beter

De lezers sputterden vorige week nog een beetje na over de Koffiespecial, maar ja, die was vorige week. We houden er over op. Iemand iets over thee te melden?

De ikjes scoorden bijzonder hoge ogen op de afgrijselijkheidsindex, er was geen ene normale bij. Slappe hapjes, pseudo-literaire beschouwingen, dromen, fantasieën, het zou zo allemaal ontsproten kunnen zijn aan een cursus “Schrijven voor Midlifies”. Maar wij hier op “Bas van Vuren, aangenaam” blijven criteria hanteren voor de bespreking en, het allerhoogst denkbare, voor een opname in het weekintro. Lees verder Schrijven voor Midlifies (209)

Koffiespecial niet meer nakende (208)

Dit gaat over koffie en wat er zoal bij komt kijken

“Getverderrie, ik drink geen koffie, nooit gedaan ook. Wat mensen daar lekker aan vinden is mij een compleet raadsel. Op de vroege morgen nog wel en dan de hele dag door. Hoe komen ze erop?”

Niet iedereen op de site had zin in de Koffiespecial die nakende was. Joke drinkt liever thee. Voor de visite heeft ze wel een koffiezetapparaat. “Een gewone, geen driedubbelovergehaalde Nespresso of Senseo, of hoe al die apparaten tegenwoordig mogen heten.”

Ha gezellig, wil je koffie? Ik heb net gezet!

Dat was opvallend. De lezers van deze site blijken een onderscheid te maken tussen zichzelf en hun visite. Zelf drinken ze de heerlijkste koffie, gezet met fris, helder bronwater en geurige driedubbelgemalen koffiebonen uit exotische landen. Ze kijken dan niet op een paar duizend eurootjes of meer. Maar als ze visite hebben dan mag er drab worden geserveerd, snel gezet of haastig doormekaar geroerd. Dat spul staat dan op een warmhoudplaatje de hele dag in te klinken. Ha gezellig, wil je koffie? Ik heb net gezet! Man man. Nee, daar ga ik niet op bezoek. En oploskoffie die drink ik wel op de camping.

Lees verder Koffiespecial niet meer nakende (208)

Beschuit met Lummel (207)

Terugblikken op ikken en andere lekker belangrijke nieuwe dingen

“Ik lig niet te rotten, ik lig te rijpen”, zegt puberzoon Bart Bremer tegen zijn moeder, als die hem bekritiseert omdat hij uren op de bank filmpjes ligt te bekijken. Dat doen moeders namelijk. Vaders houden zich erbuiten en sturen het verhaal naar de krant.

Klare Taal vond het een zeer fraaie repliek. “Die gaat vast zijn eindexamen halen.”

Lummel werd intussen opa, en hoefde daar kennelijk zelf weinig voor te doen. Het recept van beschuit met muisjes was in ieder geval zo klaar en het stond binnen de kortste keren op zijn minstgelezen kook- en receptenblog. De kleindochter heet Lola Rose. Een naam waar muziek in zit. [Tekst gaat onder video’s door] Lees verder Beschuit met Lummel (207)

Wachten en bidden (206)

Terugblikken op ikken en andere dingen die boeien

Hoewel Ben Schaafsma zijn vrouw al dertig jaar denkt te kennen, vindt hij het nog steeds moeilijk om een cadeau voor haar te kopen. Na lang dubben valt de keuze op twee boeken, één over design en de ander over architectuur. „Inpakken alstublieft, het zijn cadeautjes”, zegt hij vastberaden bij de kassa. „Natuurlijk”, antwoordt de medewerkster, „voor een man zeker?”

“Nee, eigenlijk niet, die man twijfelt nog altijd, dat moet een goed huwelijk zijn.”

Ja en als je dan niet stevig in je schoenen staat ga je een boekje over haken en breien halen. Of 50 tinten grijs. Onze Bertie merkte instemmend op: “Sommige mannen doen dat. Die denken aan moeders gebreide sokken” Wat zo’n NRC-ikje – want daarover hebben we het – al niet los kan maken. Klare taal sloeg met een tweetrapsraket toe: “Altijd al plank voor zijn hoofd of meer interesse in zijn ‘business-model’!” schreef ze eerst. Maar een paar minuten later gaf ze zichzelf het antwoord, en dat was er eentje dat mij deed schateren. Maar ja, dat ben ik dan weer. “Nee, eigenlijk niet, die man twijfelt nog altijd, dat moet een goed huwelijk zijn.”

Lees verder Wachten en bidden (206)