Tag: Ikjes

Een horizontaal stokje (223)

De Van Vuren Social Club: lezen, kijken, luisteren en ikjes

190204dikkeik

De Umwandlung naar een heus Kulturblog is hier in volle gang. We staan in de steigers! Niet dat we de ikjes geen aandacht meer geven. Maar als cultuur zien we ze niet meer. In het begin, ja, toen waren het pareltjes die zelfs een eigen dik boek opleverde, “De Dikke Ik”. En een Nederlandse bibliotheek, de Nationale meen ik, die verzamelde de ikjes zelfs in een databank. Want ze weerspiegelden voor later het wel en wee van de Nederlander.

Niet meer. De haarscherpe observatie is er nog wel, maar niet meer dan één- of tweemaal per jaar. Voor de rest zijn het inzendingen van would-be schrijvers die de redakties van de Donald Duck, Havenloods, schoolkrant, ANWB Kampioen en Arts en Auto weigerden. Als ikjesschrijvers wat minder de NRC zouden lezen, maar met hun tijd zouden meegaan, dan zouden ze hun ikjes wel op Snapchat zetten. Dan hadden die stukjes de levensduur die ze verdienen. Zo, dat is er weer even uit.

Lees verder “Een horizontaal stokje (223)”

Gekleurde billen (221)

Ikjes, actualiteiten en leesclub

Soms krijg je een titel in je schoot geworpen. Er stond vorige week zaterdag een ikje in de NRC van Ilse Harmelink. Ze reed met haar puberdochter langs een weiland vol schapen met gekleurde achterwerken. Stempels voor als ze seks hebben gehad. En boven dat ikje had een jolige eindredakteur “Gekleurde billen in de wei” gezet. Hopla. Klaar. Niks meer aan doen.

Leesclub “De Gekleurde Billen“, ja, lach maar

Verder ga ik het hier niet over hebben, want wij weten er al alles van, ik wel tenminste, maar ik heb veel groter nieuws. Dat er een nieuwe Leesclub is opgericht. Nog zonder titel, maar die komt wel. Leesclub “De Gekleurde Billen”,  ja, lach maar. Lees verder “Gekleurde billen (221)”

Elkaar beminnen op de oprijlaan (217)

Ikjes en actualiteiten, ook met de Kerst

Een tegenwoordig deelwoord is volgens een kleinzoon van tien een woord uit de tijd van zijn oma, Dannie ten Zweege. Zou het grapje nou nog over een “voltooid deelwoord” hebben gegaan, dan hadden we er een minzaam lachje voor over gehad. Nu sloeg het gewoon nergens op. Vulling. Meer niet. Lummel, Mopperkont, Bertie … er was niemand op de hele site te vinden die het een goed ikje vond. Plaats het dan niet, NRC, daar heb je ons toch voor? Neem ons serieus, laten we zeggen, vanaf het Nieuwe Jaar.

Een krokus is hard, komt uit bevroren aarde net als zijn dappere zusje

Ook het Groot Dictee kwam hier voorbij, Pawi is een fan, zelve ben ik al een tijdje afgehaakt, dat was in de tijd van het belachelijke gedrocht dat Kees van Kooten opstelde. Nooit meer, heb ik me toen voorgenomen, en tot nu toe houd ik me daar keurig aan. Taal heeft slechts zijdelings iets met regels te doen. Taal is een gevoel, soms hoogstpersoonlijk. Dat zouden de opstellers van het vermaledijde Groene Boekje moeten weten en ook Van Kooten zelve.

Lees verder “Elkaar beminnen op de oprijlaan (217)”

De kat schroeide zijn vacht (216)

Ikjes en actualiteiten, de krant staat er vol mee

We leerden vorige week over “opsaaien”. De jongste dochter van Kees Veth komt hiervoor graag in het weekend naar het ouderlijk huis. Vroeger noemden we het “onthaasten” en je kunt dat ook via televisiekijken doen. Kijk bijvoorbeeld eens Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt, Beste Zangers, First Dates en Vroege Vogels. En dat programma van de EO waarin ze drie kwartier lang spoorrails laten zien vanuit het perspectief van de machinist.

Ook door het lezen van het “keirustige blog” waarop jullie nu opgetogen zitten te scrollen, komt de opsaailustige aan zijn trekken. Dit grinnikte althans De Schrijvende Rechter (DSR) op zijn vertrouwde oubollige wijze. En omdat niemand lachte zoutte hij vervolgens fluks weer op, naar daar waar er meer zijn zoals hij. *huivericoon* Lees verder “De kat schroeide zijn vacht (216)”

Pure porno (212)

Terugkijken op de allerbeste ikjes en actualiteiten

“Pure porno” zette Lara Prinses boven haar ikje. Ze ging naar de expositie “Pure Rubens” in museum Boijmans in Rotterdam. Bij de ingang kwam er net een groepje mensen naar buiten. Ze vroeg een passerende oudere heer of hij ’t mooi vond. Die keek haar strak aan, en mompelde: „Pure porno.”

De ouwe had ergens wel een punt natuurlijk, want je wilt niet weten hoe die schilders van vroeger aan hun modellen kwamen. Rubens schilderde weinig stillevens met appels en vazen, maar des te meer blote lijven, van mannen, vrouwen en kinderen. Het moet je hobby maar zijn en zo zag je nog eens wat.

181112rubens
Peter Paul Rubens, Psyche taken up into Olympus, 1621

De echte kunstkenners onder ons, zoals Pawi en Lummel, bedekken dit met de mantel der liefde. “In the eye of the beholder” kaatste eerstgenoemde terug. En die oudere heer zou volgens laatstgenoemde maar eens een boek over kunstgeschiedenis moeten lezen, of l’Histoire de la sexualité van Michel Foucault, of … “gewoon thuis blijven zitten schelden.”

Lees verder “Pure porno (212)”

Minnaressen rijmt op winnaressen (211)

Ikjes en actualiteiten, terugkijken en vooruitlopen

En opnieuw waren de reacties alhier veel leuker dan de ikjes uit de NRC zelf. Zoals die opmerking van onze Pawi over het flauwe grapje van de vriend van Hedda Treffers over de Man Booker Prize. Vier van de zes Man Booker Prize-genomineerden waren vrouw. „Goed hè”, roept Hedda tegen haar vriend. Die mompelt: „Het heet wel nog altijd de Man Booker Prize…” Dat was het hele ikje. Hoe flauw wil je ze hebben?

Maar Pawi zei: “Ik word een beetje moe van dat vrouwen tellen, in jury’s, besturen, genomineerden en prijswinnaars/winnaressen. Dat laatste rijmt op minnaressen, ga die eens tellen, Hedda!” En daar kon Hedda het dus mee doen.

Binnenkort afgeschaft door Groen Links?

Het zoontje van Ronald Buitenhuis las intussen aan het ontbijt de krant en vraagt zich wijsneuzig af: „Als de letters IAmsterdam moeten verdwijnen, omdat het te individualistisch is, mag het NRC-ikje dan nog wel blijven bestaan?” Het antwoord kwam niet, maar het kereltje heeft gewoon een punt. Vind ik dan weer, gek mannetje dat ik me d’r eentje van jullie ben. Lees verder “Minnaressen rijmt op winnaressen (211)”

Beschuit met Lummel (207)

Terugblikken op ikken en andere lekker belangrijke nieuwe dingen

“Ik lig niet te rotten, ik lig te rijpen”, zegt puberzoon Bart Bremer tegen zijn moeder, als die hem bekritiseert omdat hij uren op de bank filmpjes ligt te bekijken. Dat doen moeders namelijk. Vaders houden zich erbuiten en sturen het verhaal naar de krant.

Klare Taal vond het een zeer fraaie repliek. “Die gaat vast zijn eindexamen halen.”

Lummel werd intussen opa, en hoefde daar kennelijk zelf weinig voor te doen. Het recept van beschuit met muisjes was in ieder geval zo klaar en het stond binnen de kortste keren op zijn minstgelezen kook- en receptenblog. De kleindochter heet Lola Rose. Een naam waar muziek in zit. [Tekst gaat onder video’s door] Lees verder “Beschuit met Lummel (207)”

Wachten en bidden (206)

Terugblikken op ikken en andere dingen die boeien

Hoewel Ben Schaafsma zijn vrouw al dertig jaar denkt te kennen, vindt hij het nog steeds moeilijk om een cadeau voor haar te kopen. Na lang dubben valt de keuze op twee boeken, één over design en de ander over architectuur. „Inpakken alstublieft, het zijn cadeautjes”, zegt hij vastberaden bij de kassa. „Natuurlijk”, antwoordt de medewerkster, „voor een man zeker?”

“Nee, eigenlijk niet, die man twijfelt nog altijd, dat moet een goed huwelijk zijn.”

Ja en als je dan niet stevig in je schoenen staat ga je een boekje over haken en breien halen. Of 50 tinten grijs. Onze Bertie merkte instemmend op: “Sommige mannen doen dat. Die denken aan moeders gebreide sokken” Wat zo’n NRC-ikje – want daarover hebben we het – al niet los kan maken. Klare taal sloeg met een tweetrapsraket toe: “Altijd al plank voor zijn hoofd of meer interesse in zijn ‘business-model’!” schreef ze eerst. Maar een paar minuten later gaf ze zichzelf het antwoord, en dat was er eentje dat mij deed schateren. Maar ja, dat ben ik dan weer. “Nee, eigenlijk niet, die man twijfelt nog altijd, dat moet een goed huwelijk zijn.”

Lees verder “Wachten en bidden (206)”

Dood zijn duurt zo lang (205)

Terugkijken op het leven en vooruitblikken op de ikjes

“Haha, ik rook al weer negen dagen niet meer!”, riep Timmerark opgetogen. “Volhouden Timmertje, op naar de tien! Dit is er al met je gebeurd na slechts 10 dagen rookvrij” was mijn antwoord en ik plaatste het onderstaande motiverende plaatje van de Tobano app.

Screenshot_20180806-193833_QuitNow!.jpg“Dit was echt de laatste keer. Altijd weer die excuses, die smoesjes, die overstaggaande klotemomentjes en die buurvrouw die komt lonken met haar aansteker! Yuk.” Timmer was er klaar mee, zoveel was wel duidelijk. Hoewel? “Wat gebeurt er trouwens dan wel allemaal niet na honderd dagen niet roken? Of duizend? Als dit allemaal al kan na tien dagen dan baal ik dat ik niet wat later ben gestopt. Had ik nog best even kunnen inhaleren.”

Klare taal: “Ik ben wel blij dat het risico op sudden death gestopt is, ik heb er inderdaad nooit meer last van gehad tot nu.”

Een conversatie, we pikken hem nu pas weer op, die op 6 augustus plaatsvond. Ik ben benieuwd! Lees verder “Dood zijn duurt zo lang (205)”

Ga niet zitten nölen (199)

Vooruitkijken en achterlopen op ikjes en actualiteit

Komt een Russische vrouw met flinke taalproblemen bij de dokter. Ze heeft haar Nederlandse buurvrouw meegenomen als tolk, want die heeft een talenknobbel dankzij jarenlange ervaring in een asielzoekerscentrum.  Of ze jeukklachten heeft, wil de dokter weten. De buurvrouw draait zich om naar de Russin en vraagt vol zelfvertrouwen:  Jij … Jeukie jeukie?” Het ging om de patiënte van Monique Verlouw. Die tekende het voorvalletje op voor de ikjesrubriek van de NRC, waarvan dit blog wekelijks een recensie publiceert. Onbedaarlijk lachen kan ik om sommige van die ikjes, droogjes gedeeld als lezersanekdotes op de achterpagina van een serieus dagblad.

G7Net zoals ik ook heel erg moet lachen, nog steeds en telkens weer, om die photoshop die gisteren op Twitter rondging over Trump op de G7. Nölen op hoog niveau.

Oftewel, er is nog genoeg te lachen op de wereld, qua tranen met tuiten, als je er maar voor open staat. En hier is dat. Hier mag er nog onbekommerd gelachen worden. Lees verder “Ga niet zitten nölen (199)”