“Lieve mensen, ik heb begrepen dat het inmiddels usance is het even te melden als je hier een tijdje niet of weinig aanwezig zult zijn (…) Welnu, ik ben (…) aangekomen bij de startplaats van de Tulpenrallye, waar morgenochtend, ijs en weder dienende (sneeuw wordt verwacht) om 08.33 de 6-daagse rallye zal beginnen. Ik zal dus voorlopig wat minder aanwezig zijn, maar hoop ‘s avonds de belangrijkste gebeurtenissen op apiedapie.com te lezen.” Lees verder “Dat was me een heel klein Tulpenrallyetje voor Miriam en Ruud”
Het was me het jaartje wel. Het bezoek aan het blog vloog de pan uit en we lazen en schreven er met z’n allen op los als nooit tevoren. Tienduizenden unieke bezoekers klikten samen ver boven de honderdduizenden keer een artikel aan en gaven met z’n allen bijna 20.000 reacties. Oh, kreeg ik maar een dubbeltje per klikkie en ik kon gaan rentenieren en schrijven. Maar nee, ’t is mijn hobby, da’s waar ook en ik heb het niet nodig.
Het bezoek kwam uit 116 landen, met in de top vijf natuurlijk Nederland en België, maar ook expatlanden als Frankrijk, de Verenigde Staten en de Filippijnen. Adverteerders hebben het blog dan ook ontdekt, hetgeen niet door iedereen als even prettig wordt ervaren. Maar hun kacheltje moet ook roken. 
Ikjes zijn rare dingen. Het zijn lezersanekdotes, maar zo’n anekdote moet wel aanspreken. En wat de een aanspreekt, daar moet de ander van gapen. De NRC-ikjesredaktie bedient beide doelgroepen. Neem nou zo’n standaardgrapje van ene Michiel, die een lang verloren kennis begroet met „Nee maar, jij hier. Ben je het zelf of ben je je zus?” Bettina Buissink, die de uitspraak zo opmerkelijk vond dat ze het naar de krant stuurde, sprong een gat in de lucht, trakteerde familie en collega’s op gebak met slagroom, want ze stond in de NRC. Gedrukt nog wel. 
Ja, kan me niet schelen dat jullie dit “lekker belangrijk” vinden. Paul heeft smaak, althans qua anderen op twitter volgen. Ik ben er keiblij mee.
Bas van Vuren, aangenaam 