“Al kreeg hij nooit een lintje van verdienste op zijn borst, dankzij de brouwer hebben we nooit meer dorst.” Ad van der Gein van het Cocktail Trio, vorige week uitgespeeld, zong het lang geleden. Het plezier spatte er vanaf. En de brouwers kregen eindelijk de waardering die ze verdienden.
Zo zijn er meer mensen die keigoed werk doen, het leven van knetterveel andere mensen verrijken, maar daar nooit echt de erkenning voor krijgen. Ikjesschrijvers bijvoorbeeld, of de reageerders die zich hier op dit blog telkenmale uit de naad tikken om hun oordeel of Eindoordeel te geven. Wat ze krijgen? 
Hooguit een duimje op, maar vaak ook neer, en veel vaker helemaal niks. Al die literaire brouwers zetten wij graag in het zonnetje. Proost!
Lees verder “Al kreeg hij nooit een lintje van verdienste op zijn borst (35)”
“Vooruitgang bestaat niet, en dat is maar goed ook, want zoals het is, is het al erg genoeg. Sommige mensen worden reeds bij het begin van hun leven zwaar gestraft: zij worden als vrouw geboren. Ik zou je uren willen geselen… hier ook, opzij, aan weerskanten, en hier, van boven…” Het zouden zomaar sneren kunnen zijn op een niet lusteloos hedendaags blog, maar het zijn citaten van een groot schrijver, Gerard Reve, hij ruste in vrede.
“Ik wil graag dat dunne paarse boekje hebben. Pardon, dat is de Kama Sutra voor de beginnende lezer? Oh, dat kan wel, mijn vrouw gebruikt het in de keuken. Het onderzettertje is gebroken.”
Heer Rozenwater merkte op dat de duimpjeszeloot – die standaard elke reactie een duimpje omlaag geeft – een zeer eenzame ziel moet zijn. “Ik ben van de duimpjeszeloot gaan houden, wat een toewijding! Zou hij of zij nog weten waarom hij of zij met het duimpjesdrukken begonnen is? Ik denk het niet, het moet een automatisme geworden zijn.” Treurig feit is dat de Duimpjesbokaal opnieuw niet kan worden uitgereikt vanwege vermoedens over duimfixing. De fraudebestendige reactievaantjes gaan er wel uit. De 100e voor DSR, de 200e voor diens enige fan, Kees de Jongen.
Dat was behoorlijk breaking news vorige week. De sympathieke ex-VK.blogger en 
Hij verwachtte dat dit “overal pais en vree” zou brengen, de schat. Maar die hebben we keinodig hoor, de positivo’s, de eringelovers. Alles beter dan de verzuurde reageerders die je ook hebt.
Wat ook niet kon, bij nader inzien, was ondergetekende die een opgeruimd huppelkutje met een fijn gezinnetje met hond,auto en pinpasjes toesnauwde: “Iew Mirjam, wat een enge dochter heb jij, wat een eng gezinnetje zijn jullie …” Als Mirjam haar adres via het contactformulier doorgeeft, dan stopt er binnenkort een fijn bestelbusje voor haar deur waar een vrolijke bezorger uitkomt met een ruiker en sorrykaartje.
Ja, kijk ze eens vrolijk zijn, ome Willem en zijn kornuiten. Het was de tijd van 
Enfin, we zien wel. Telegrofikjes motten we hier niet (met dank aan Luvienna voor de woordspeling).
“Ook bij de reageerders is het kennelijk komkommertijd,” verzuchtte Mopperkont aan het einde van weer een bewogen weekje van ikjes beoordelen. En gelijk had hij, deze knorreporrie, die vorige week zonder wifi en zonder wijfie op weg was in Frankrijk.
Zoals De Schrijvende Rechter (DSR) die bij een lollig ikje over een warme bakker opmerkte: ” De ‘stokbroodmand’, ‘bakkersmeisje’ … heuterdekneuter, wat een geleuter *zucht*.” Waarna Apiedapie er vanaf zijn vakantieadres middenin de Atlantische Oceaan nogeens dunnetjes overheen ging met een droog “Ik hou niet van ikjes over stokbrood.”
De fietsende Mopperkont verhaalde eerst hoe hij tijdens een lunchpauze in een hal in aanbouw tot zijn verbazing “een goed ogend echtpaar en een jonge vrouw van verbijsterende schoonheid aantrof, vermoedelijk hun dochter“. Zijn bidon werd gevuld en er werden hem wat vruchten aangeboden. Hij fietste verzadigd maar onbevredigd weer verder. Hij had immers verzuimd de jonge vrouw te zeggen hoe mooi zij was. En wat daar dan wel allemaal van had kunnen komen. Niets, zoals wij mannen van de wereld weten. Maar dromen mag. Dromen is fijn.
En toen volgde een hilarisch verhaal over een andere lunchpauze, in een dorpje waar Moppertje zich op een pasgemaaid grasbermpje naast zijn fiets neervlijde, om te wachten op het opengaan van een restaurantje. “Zoals dan meestal gebeurt kwam er een vrouw na een minuutje vragen of alles in orde was en ik heb haar gerust gesteld, de bemoeial. Ik ga toch zeker niet naar Frankrijk fietsen om daar in een grasberm onwel te worden … ” 
Het mens ging vervolgens tot groot ongenoegen van onze moede wielrenner haar auto stofzuigeren. “Na twintig minuten zette zij de stofzuiger uit en werd het eindelijk stil. Het was echter te vroeg gejuicht, want na vijf minuten begon het gezuig opnieuw en dat duurde weer een volle vijf minuten. Het was inmiddels vijf voor twaalf en ik had eindelijk rust. Wat drijft de vrouw, denk je dan, om een auto met nauwelijks meer grondoppervlak dan een vierkante meter 25 minuten lang met een stofzuiger te lijf te gaan ? Om twaalf uur begon de kerkklok 12 uur te slaan en na die serie begon een andere kerkklok minutenlang het angelus te beieren. Met gesloopte zenuwen stapte ik op de fiets” 
Lummel vertelde het verhaal vanuit het perspectief van de vrouw: “Un espèce de fou furieux arrive dans ma rue en vélo … (…) … Finalement il se décide et entre chez Dédé, le pire des restos du village. Il rigolera moins demain avec son gastro sur son vélo!”
Oudgediende Ad Hok plaatste er het afsluitende plaatje bij ingeluid met de klassieker ” En we hebben beeld, mensen!” Afgaande op de manier waarop hij bij zijn fiets staat, gaat het Mopperkont niet geheel voor de wind, stelde hij deskundig vast. Onze Hok ging hiermee met het 100e-reactievaantje aan de haal. Gefeliciteerd Ad!
Onderweg op het ijzeren paard naar de Vendome voor een koorweekje in la douce France scoort Mopperkont een magret de canard, het 100e-reactievaantje en een mooie pakkende voltreffer: “Wat kunnen die ikjes-schrijvers toch geweldig uit hun nek kletsen.”
Zoals De Schrijvende Rechter (DSR) die vorige week weer eens een keertje in vorm was. “Zelden leidde een dergelijk spectaculair begin tot zo’n flutterend nachtkaarsje.” voegde hij een argeloze NRC-lezer toe, en met een “Wat een miserabel beeld van slapte en zwakte walmt hieruit op” mocht een ander het doen.
Duimpjesbeker (12 duimpjes, waarvan 10 omhoog). Gefeliciteerd vadermans! De leverancier kan jammer genoeg tijdelijk niet leveren, maar na de vakantie worden de bekers, bokalen en vaantjes weer opgestuurd. Geduld graag en vooral vertrouwen.
Heer Rozenwater was druk met zijn fotorubriek maar haalde in het voorbijgaan herinneringen op aan een genoeglijk samenzijn uit 2012: “Mijn bezoek had genoeg aan een glas Cabernet Sauvignon, drinkt geen bier, vandaar dat ene flesje Hertog Jan.” Het kassabonnetje zat er als bewijs bij. Nou, wees er maar trots op. Maar apiedapie news wil ook het echt Hollandse van den Hollanders aan den wereld tonen, we kunnen hier niet aan voorbij gaan, en ja, aan Roosje is het wel toevertrouwd, dat Hollandse normen- en waardenpatroon toe te lichten. “Beetje laat geworden gisteravond” schreef Luvienna toepasselijk op het bovenstaande plaatje. Ja, zo’n Hertog Jan kan verkeerd vallen. Maar zie voor de Rozenkopjesdiashow dus het andere blog.
De vergankelijkheid van het leven werd door velen gememoreerd, er werden vragen over het geloof gesteld en beantwoord, en Luvienna liet het vliegende spaghettimonster nog maar weer eens opdraven. Mooi! Haar geloof verleent haar kennelijk de kracht om de schimpscheuten van DSR te weerstaan. Ze waren weer niet mis: ” Het is maar goed dat je geen scheetje laat bij elk leesslordigheidje, nietwaar? Je buren zouden anders nog denken dat je een doedelzakband de kost geeft.” Nog een graadje bijtender was “DSR vindt je gewoon een saaie zeurneus, zo’n dof vogeltje dat de zaden uit de vlaaien van de big beasts pikt. Die kan zo af en toe eens tegen een zwaaiende staart oplopen.”
…en over niet al te lange tijd liggen we in ons graf tot stof te vergaan.” Heer Rozenwater was in topvorm vorige week. Het ene bon mot na het andere, de ene diepe levenswijsheid nog dieper dan de andere strooide hij met zijn gouden pennetje op de site. En wij daar maar van profiteren, ja, dat heb je op apiedapie.com. Het amuseert niet alleen, het verrijkt. Voor noppes. Helegaar.
Maar de apiedapie community had het vooral over andere dingen, zoals het weer. Indra dichtte vanaf haar vakantieadres een “Denkend aan thuis zien wij eindeloze buien traag over onze hoofden gaan ..” en Kees de Jongen stak haar een hart onder de riem met de uitroep “Na Rozenwater komt zonneschijn!” Met tien (schrijve 10) stemmen was deze reactie goed voor de Duimpjesbokaal, gefeliciteerd Kees!
Hoogtepunten werden ingeluid door nevenstaande plaat van twee dampende tennisters uit de tijd dat alles nog mocht. “Dood gaan we allemaal” zond Apiedapie in, door velen als de beste gezien. Game, setch, match kwam van Letterzetter, ook niet onverdienstelijk. Mopperkont associeerde er lustig op los met zijn “Eenzaam avontuur“, zoals bekend een verwijzing naar het epos over lesbische liefde van 
Een andere fraaie plaat was het portret van Ruby May, dat, uiteraard zou je bijna zeggen, een ware stortvloed aan kopsuggesties teweeg bracht. De beste vonden wij die van Mopperkont “Verrassende ontknoping“.
Nou, dat waren ze dan, de highlights van vorige week . Het is nu hoog tijd om naar beneden te scrollen en op zoek te gaan naar verse aanvoer van heerlijkheden van de apiedapie crew. Zeg ook rustig wat het ikje van de dag of een opmerking van deze of gene bij uzelve losmaakt, voor u het weet bent u zelf een actief deelnemer, de drempel is keilaag.
Verder ging het zijn gangetje vorige week. Niet zo gek veel gebeurd. De schwalbe van Arjen Robben werd besproken, maar waar niet? Ook de kijkcijfers van het blog kwamen weer eens voorbij, och, het mag.
En ook weer veel fraaie plaatjes daar van Heer Rozenwater – waar haalt hij ze toch vandaan – met ene Marmot in een glansrol, die bijvoorbeeld nevenstaand schilderij van de kop “Op vette klodders vaart het lekker‘ voorzag. Absurde humor, zo treffend in de week dat 
Maar ook Luvienna ging weer met prijzen slepen. “Waar blijven de knabbelvisjes?” laat ze een pootjebadende bejaarde verzuchten.
“Dat storten van de kaartpot bij een bank wordt zo terloops opgeschreven dat het haast lijkt alsof ze dat wekelijks doet (…) Zit CSHAvdV soms demente bejaarden uit te melken? Runt Cecile een illegaal casino?”
Ja, De Schrijvende Rechter (DSR) is me er eentje. Hij schrijft dagelijks zijn Eindoordelen over de “ikjes”, u kent ze wel, die anekdotes die dagelijks worden aangeleverd door lezers van de 
De Duimpjesbokaal ging naar Ut voor zijn eerdervermelde opmerking over het blogplezier dat hier volgens hem uit alle webporiën sijpelt (13 duimpjes up, waarvan nul, schrijve 0, naar beneden, allemaal naar boven dus). Ook was er bijna een ingezonden brief naar de NRC geschreven, namens de lezers van het blog vanwege een onterecht uitroepteken in een ikje, waarop Kees de Jongen ons opmerkzaam maakte. Peki yorgun, farklı bir şeydir Türkçe, bir blog. Ben kaya komik düşünüyorum. Oftewel: door een vooralsnog onopgehelderd technisch foutje van WordPress was het blog eventjes, een half uurtje of zo, in het Turks. Kei interessant! Het was me al met al het weekje wel.
Bas van Vuren, aangenaam 