Tag: NRC ikjes

DSR is geweldig. Al jaren. Punt. (371)

Over DSR en alleen maar DSR

De clou waarvan je bij de titel al wist da tie zou komen -zucht-. Jaren geleden eens onder het gehoor bij een Hervormde dominee die preekte over het thema ‘Neem even de tijd!’, een kreet waarmee hij zijn betoog afsloot als een paukenslag. Bij het koffiedrinken na afloop was dominee echter niet te bekennen. Wegstuivend in zijn Fiat Pandaatje had hij tegen de ouderling geroepen dat ie geen tijd had….”

Eea speelt zich af in het ‘VU medisch centrum’, da’s in Amsterdam. We mogen dan ook niet verbaast zijn dat de humor weer op straat ligt, en dat door de achterkleindochter van ‘meneer Sonneberrug’.

We hadden in het dorp een man met dezelfde achternaam als de inzender. En als ie zeurde, zeiden de mensen ‘Peer ik of peer jij?’. Dat is bij deze ook mijn vraag. De gedachten van Rob de Nijs over krijgsgeweld kunnen we beluisteren in het lied ‘Jan Klaassen’.

In reformeerde kringen wordt gedweept met het werkje ‘Van de boze koster’ van W.G. van der Hulst Vooral de suikerballetjes die iedereen kreeg toen alles weer goed was gekomen, zijn me bijgebleven. “Beter bibberen in een KOUDE kerk op aarde maar de WAARHEID bedient krijgen…… dan d’r warmpjes bijzitten een ROOMSE tabernakel, om TEN DODE onderwezen te worden, die EEUWIGE ondergang tegemoet!”, ik zou het ze kunnen horen zeggen.

Het is de inzender van harte gegund dat de beller op haar kruipt in plaats van het hondebeest.

Faffie lijkt me een mooie term om vrouwelijke wappies aan te duiden.”

Lees verder “DSR is geweldig. Al jaren. Punt. (371)”

Een knikje naar de TV (367)

Over ikjes en vetjes

Te koud. Te vaak met de kop in de gootsteen. Te duurzaam. Te weinig Italiaans. Te weinig glas. Te zuinig. Het is altijd wat met die ikjes. Nederlanders maken behoorlijk wat mee in het dagelijkse leven. Ze staan daarmee regelmatig in de NRC door middel van de lezersverhaaltjes die bij de intelligentsia ook wel als “ikjes” bekend staan. Hier op dit blog buigt het ikjespanel zich over inhoud, schrijfstijl en het karakter van de inzender.

De NRC krijgt dagelijks honderden van die ikjes binnen en heeft een hele afdeling die niets anders doet dan ze sorteren, reviewen, selecteren, herschrijven, feedback geven aan de auteurs, workshops organiseren om de inhoud te verbeteren, de statistieken evalueren, jaarkalenders uitgeven en eens per jaar … organiseren ze de weergaloze Ikjesparty. Daar zijn al heel wat reputaties aan diggelen gegaan, maar ook prille liefdes ontloken, kindjes gemaakt en glazen geleegd. Het Boekenbal is er niks bij, geloof me. Maar omdat dit feest door de krant zelf wordt georganiseerd en ook redacteuren en losse medewerkers er stevig de bloemetjes buiten zetten wordt het uit de pers gehouden. Ik denk zomaar eens dat niemand van jullie hier ooit van gehoord heeft, toch? Dat bedoel ik en dat houden we zo.

Lees verder “Een knikje naar de TV (367)”

Rat

Er zit een rat in de tuin!” riep mijn vrouw. “Een vette dikke bruine rat. Zo’n grote.” Huiverend schoot ik in mijn laarzen en pakte de bezem, klaar om mijn gezin te verdedigen of in ieder geval 144, de dierenpolitie, te bellen.

Het was een konijn.

Bas van Vuren

Gepubliceerd in NRC, 9 februari 2022

Lees verder “Rat”

Je moet de groeten hebben (351)

Over ikjes en rocket launchers

James Bond, Mozart, Brahms, Elise, Karel Jan Gustaaf van Oosterom, ja die doet ’t erom, een zoonlief van 13, de ziekte van Pfizer, een dochter van 8, nog een dochter van 8, Lente en Lent. Het was weer feest in ikjesland. Beroemde personen, onbekende Nederlanders, jong en oud, iedereen deed weer mee om de lezers van de NRC te plezieren met ander nieuws dan altijd maar weer die corona, dat klimaat, die wappies en Chantals Pyjamashow.

De ikjes, die zijn uit het leven gegrepen. Het ikjespanel, dat schrijft hier exclusief wat zo’n ikje losmaakt: of zo’n ikje goed geschreven is, of het ding een pointe heeft, een overbodige of juist heel treffende slotzin, teveel of te weinig details, een rare kop of opbouw .. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel iets over te zeggen. Over zo’n ikje waar een NRC-lezer misschien wel maanden op heeft zitten zwoegen. Hadden ze het maar niet in moeten sturen.

Lees verder “Je moet de groeten hebben (351)”

Internet voor oude mensen (345)

Over ikjes, een strak vrouwenlijf en andere interessante observaties

Hoe ik hem het hoe en wat van vandaag verteld heb weet ik niet meer precies maar via zijn ouders kwam terug dat opa verteld had dat vandaag de koning naar zijn nieuwe kerk ging om geld uit te delen. Lees deze zin een keer of zeven langzaam over, probeer hem te begrijpen en ga dan maar even liggen. Het mag. Het kan. Rust maar uit.

Vertel ik in de tussentijd tegen de anderen dat het een zin uit een ikje is, gepubliceerd in de NRC van vorige week. Dus je kan met zoiets in de krant komen. Had jij op school een dikke onvoldoende voor Nederlandse taal? Vind jij jezelf een analfabeet? Voel je je al onzeker bij het schrijven van een email? Denk je: ik kan er niks van? Gewoon insturen jouw ikje, het kan zomaar geplaatst worden in de kwaliteitscourant van Nederland.

Andere ikjes gingen vorige week over een sixpack onder een laag focacciadeeg, Het Journaal, vier Rode-Kruisvrijwilligers op “strand Hargen“, kleinzoon William van vijf, de tandenfee en Prinsjesdag. Andere actualiteiten die gebeurden stonden elders in de krant en moeten jullie zelf maar opzoeken. Hier gaat het om de ikjes en wat het ikjesdeskundigenpanel er deze week van vond.

En hartelijk welkom aan alle nieuwe volgers die via Brams Twitterkanaal zijn toegestroomd. Hier mogen jullie meedoen. Op je blijft op Twitter meedoen. Of je doet het allebei. Of je doet helegaar niks. De lat ligt hoog, het gros van de reageerders hier doet het werk al meer dan een jaar of tien, gestart op de website van de NRC zelve, ik bedoel maar. Maar laat je niet afschrikken, een snedig commentaartje krijgt al gauw een like en wie weet wordt de reactie in het intro van volgende week vermeld en dus vereeuwigd.

Lees verder “Internet voor oude mensen (345)”

Stoere aantrekkelijke man in de vaccinatiestraat (333)

Over ikjes en met verhalen uit de vaccinatiestraat en bibliotheek

Binnenkort willen jonge vrouwen geen seks meer hebben met mannen die niet gevaccineerd zijn. Een wattenstaafje moet uit het plastic worden gehaald voor het beste resultaat. Van de hele dag Nederlands luisteren en praten raken mannen met een niet-Nederlandse achtergrond uitgeput. Je moet iemand nooit op het eerste gezicht beoordelen. Plugjes liggen in de schappen van vierkante ijzerwarenwinkels in de Pijp. Vestdijk is een literatuurschrijver.

Dit zijn de belangrijkste wetenswaardigheden en levenslessen die je gemist hebt als je de ikjesrubriek van de NRC vorige week niet gevolgd hebt. Gelukkig voor jou publiceer ik vandaag dit overzicht van de hoogtepunten. Maar reken er niet op dat ik dat elke week doe. Houd ze dus zelf bij, die ikjes, ze staan elke dag in de NRC. Waar? In de ikjesrubriek. Link onderaan dit verhaal.

Lees verder “Stoere aantrekkelijke man in de vaccinatiestraat (333)”

Harinkies van de staart (329)

Over ikjes, een zomerhit en buffeloren dus, buffeloren!

Staande je sokken aandoen, anders ga je vroeg dood. Een oude amalgaamvulling laten vervangen, dan krijg je spontaan kippenvel op je armen. Iemand een “fijne vaccinatie” wensen, dan kom je in de krant. In het Duits “verflucht” schelden, met een oe, en er dan in het Nederlands verf-lucht van maken. Dan krijg je de lachers op je hand. Je Thaise vrouw naar de inburgeringscursus vergezellen en je kapot schamen voor de dienstdoende ambtenaar die haar voor “analfabeet” uitmaakt. Je als ervaren huisarts aanbieden als prikhulp bij de GGD en uitgenodigd worden om wc’s schoon te komen maken op de camping.

Het kan je zomaar overkomen in ikjesland, dat land dat de NRC-lezers elke week weer volschrijven met anekdotes. Hier in dit blog bespreek ik ze, samen met de reageerders van de Bas van Vuren Aangenaam Community. En da’s een bijzonder gezelschap hoor, met een hoog expatgehalte, dus dan weet je het wel.

Lees verder “Harinkies van de staart (329)”

We willen de toiletpot kwijt (298)

Hilde Lemson is op visite bij vrienden en die hebben een dochter van dertien. Hilde vraagt om onverklaarbare reden aan het kind of ze haar corona-app aan heeft staan. „Nee”, zegt ze. „Ik had hem wel, maar ik heb hem verwijderd. Want ik kreeg helemaal geen berichten.”

Kijk, zo makkelijk is het nou om een ikje in het landelijk dagblad NRC Handelsblad te scoren. Je schrijft een anekdote op, zendt het via een webformulier of per email in en hopla, je bent beroemd. Er hoeft niets opmerkelijks in te staan. Het hoeft niet goed geschreven te zijn, als er maar iets staat. En als je geluk hebt wordt je ikje ook nogeens hier besproken door een panel van deskundige liefhebbers of liefhebbende deskundigen.

“De pointe is me al te moppig”

Zoals de legendarische De Schrijvende Rechter (DSR) bijvoorbeeld. Al sinds jaar en dag levert die zijn Eindoordelen in. In dit geval maakte hij zich er vanaf met een “de pointe is me al te moppig”. Ad Hok was tevreden met het ikje. Omdat het kort was. “Dat mag ik wel.”

Lees verder “We willen de toiletpot kwijt (298)”

Die tieten herken ik (294)

Het was de week van de krantenbezorgers. Ze mochten allemaal van de NRC een herinnering insturen, een anekdote, een ikje. Nou, zijn wij me daar even blij dat ze normaliter buiten op de fiets rondrijden en niet achter hun schrijfcomputer zitten! Ze kunnen het gewoonweg niet. Schrijven. Niet leuk gezegd, en een beetje veralgemeniserend en stigmatiserend, maar man man man, wat een lagere-schoolopstellen verschenen er in de krant van vorige week.

Moet je nou eens proberen. Fluiten.

Wim Koster had het over een “mooie najaarsdag in september 1970”. Ik bedoel maar, dat is veel te lang geleden! Wat was dat dan, zo’n mooie najaarsdag? Nu is dat een dag met verzengende temperaturen van over de 30 graden. De dompies zijn daar blij mee. Mooie nazomer zeggen ze dan, terwijl de klimaatverandering eraan komt donderen. Maar wat was dat dan in 1970? Een mooie najaarsdag? Dat zegt Wim dus niet. Hij is fluitend op weg naar het Amstelstation. Dat kon toen nog. Moet je nou eens proberen. Fluiten. Je wordt gelijk ingerekend door de #metoo-politie.

Krantenbezorgers, let op u saeck

Verder gebeurde er weinig in zijn ikje. Ja, de fusie van de Nieuwe Rotterdamse Courant en het Algemeen Handelsblad was vijftig jaar geleden een feit, maar dat wisten we al. Zelve voegde hij daar niks aan toe.

Lees verder “Die tieten herken ik (294)”

Karma komt voor de val (292)

Over ikjes, tongzoenen en een zakje sojachips

Karma komt voor de val. Dat bleek maar weer eens. Maakte ik me vorige week nog lekker vrolijk over de stilte op het blog van de buren, nu viel mij hier datzelfde lot ten deel. Niet fijn hoor. Nu begrijp ik waarom de buurman soms zo chagrijnig is. Ik had zelf de grootste moeite om er de moed in te houden en niet te gaan snerpen en snieren. Maar goed, dat houd je toch.

“Je kunt in deze tijd in gezelschap beter een wind laten dan hoesten”, merkte Floris Bijlsma op in zijn ikje van vorige week. Volgens De Schrijvende Rechter (DSR) wordt er vandaag de dag ook minder geboerd. “Het ‘ah!-apenootjes!’ (…) blijft onovertroffen, maar een dergelijke tegenwoordigheid van geest heb je alleen maar als zich regelmatig een gelegenheid voordoet, bv. door het dagelijks drinken van een kratje bier.”

Heer Rozenwater toonde zich op het andere keileuke blog een nijver lezertje van de reacties hier en had het ook over een boertje. Geeft niet. Zoals gezegd kunnen we de zon in het water zien schijnen en zijn we weer de dikste vrienden.

Lees verder “Karma komt voor de val (292)”